¹Y RESPONDIENDO Jesús, les volvió á hablar en parábolas, diciendo:

¹Þá tók Jesús enn að tala við þá í dæmisögum og mælti:

²El reino de los cielos es semejante á un hombre rey, que hizo bodas á su hijo;

²,,Líkt er um himnaríki og konung einn, sem gjörði brúðkaup sonar síns.

³Y envió sus siervos para que llamasen los llamados á las bodas; mas no quisieron venir.

³Hann sendi þjóna sína að kalla til brúðkaupsins þá, sem boðnir voru, en þeir vildu ekki koma.

⁴Volvió á enviar otros siervos, diciendo: Decid á los llamados: He aquí, mi comida he aparejado; mis toros y animales engordados son muertos, y todo está prevenido: venid á las bodas.

⁴Aftur sendi hann aðra þjóna og mælti: ,Segið þeim, sem boðnir voru: Veislu mína hef ég búið, uxum mínum og alifé er slátrað, og allt er tilbúið, komið í brúðkaupið.`

⁵Mas ellos no se cuidaron, y se fueron, uno á su labranza, y otro á sus negocios;

⁵En þeir skeyttu því ekki. Einn fór á akur sinn, annar til kaupskapar síns,

⁶Y otros, tomando á sus siervos, los afrentaron y los mataron.

⁶en hinir tóku þjóna hans, misþyrmdu þeim og drápu.

⁷Y el rey, oyendo esto, se enojó; y enviando sus ejércitos, destruyó á aquellos homicidas, y puso fuego á su ciudad.

⁷Konungur reiddist, sendi út her sinn og lét tortíma morðingjum þessum og brenna borg þeirra.

⁸Entonces dice á sus siervos: Las bodas á la verdad están aparejadas; mas los que eran llamados no eran dignos.

⁸Síðan segir hann við þjóna sína: ,Brúðkaupsveislan er tilbúin, en hinir boðnu voru ekki verðugir.

⁹Id pues á las salidas de los caminos, y llamad á las bodas á cuantos hallareis.

⁹Farið því út á vegamót, og bjóðið í brúðkaupið hverjum þeim sem þér finnið.`

¹⁰Y saliendo los siervos por los caminos, juntaron á todos los que hallaron, juntamente malos y buenos: y las bodas fueron llenas de convidados.

¹⁰Þjónarnir fóru út á vegina og söfnuðu öllum, sem þeir fundu, vondum og góðum, svo að brúðkaupssalurinn varð alskipaður gestum.

¹¹Y entró el rey para ver los convidados, y vió allí un hombre no vestido de boda.

¹¹Konungur gekk þá inn að sjá gestina og leit þar mann, sem var ekki búinn brúðkaupsklæðum.

¹²Y le dijo: Amigo, ¿cómo entraste aquí no teniendo vestido de boda? Mas él cerró la boca.

¹²Hann segir við hann: ,Vinur, hvernig ert þú hér kominn og ert ekki í brúðkaupsklæðum?` Maðurinn gat engu svarað.

¹³Entonces el rey dijo á los que servían: Atado de pies y de manos tomadle, y echadle en las tinieblas de afuera: allí será el lloro y el crujir de dientes.

¹³Konungur sagði þá við þjóna sína: ,Bindið hann á höndum og fótum og varpið honum í ystu myrkur. Þar verður grátur og gnístran tanna.`

¹⁴Porque muchos son llamados, y pocos escogidos.

¹⁴Því að margir eru kallaðir, en fáir útvaldir.``

¹⁵Entonces, idos los Fariseos, consultaron cómo le tomarían en alguna palabra.

¹⁵Þá gengu farísearnir burt og tóku saman ráð sín, hvernig þeir gætu flækt hann í orðum.

¹⁶Y envían á él los discípulos de ellos, con los Herodianos, diciendo: Maestro, sabemos que eres amador de la verdad, y que enseñas con verdad el camino de Dios, y que no te curas de nadie, porque no tienes acepción de persona de hombres.

¹⁶Þeir senda til hans lærisveina sína ásamt Heródesarsinnum, og þeir segja: ,,Meistari, vér vitum, að þú ert sannorður og kennir Guðs veg í sannleika, þú hirðir ekki um álit neins, enda gjörir þú þér engan mannamun.

¹⁷Dinos pues, ¿qué te parece? ¿es lícito dar tributo á César, ó no?

¹⁷Seg oss því, hvað þér líst? Leyfist að gjalda keisaranum skatt eða ekki?``

¹⁸Mas Jesús, entendida la malicia de ellos, les dice: ¿Por qué me tentáis, hipócritas?

¹⁸Jesús þekkti illsku þeirra og sagði: ,,Hví freistið þér mín, hræsnarar?

¹⁹Mostradme la moneda del tributo. Y ellos le presentaron un denario.

¹⁹Sýnið mér peninginn, sem goldinn er í skatt.`` Þeir fengu honum denar.

²⁰Entonces les dice: ¿Cúya es esta figura, y lo que está encima escrito?

²⁰Hann spyr: ,,Hvers mynd og yfirskrift er þetta?``

²¹Dícenle: De César. Y díceles: Pagad pues á César lo que es de César, y á Dios lo que es de Dios.

²¹Þeir svara: ,,Keisarans.`` Hann segir: ,,Gjaldið þá keisaranum það, sem keisarans er, og Guði það, sem Guðs er.``

²²Y oyendo esto, se maravillaron, y dejándole se fueron.

²²Þegar þeir heyrðu þetta, undruðust þeir, og þeir yfirgáfu hann og gengu burt.

²³Aquel día llegaron á él los Saduceos, que dicen no haber resurrección, y le preguntaron,

²³Sama dag komu til hans saddúkear, en þeir neita því, að upprisa sé til, og sögðu við hann:

²⁴Diciendo: Maestro, Moisés dijo: Si alguno muriere sin hijos, su hermano se casará con su mujer, y despertará simiente á su hermano.

²⁴,,Meistari, Móse segir: ,Deyi maður barnlaus, þá skal bróðir hans ganga að eiga konu bróður síns og vekja honum niðja.`

²⁵Fueron pues, entre nosotros siete hermanos: y el primero tomó mujer, y murió; y no teniendo generación, dejó su mujer á su hermano.

²⁵Hér voru með oss sjö bræður. Sá fyrsti kvæntist og dó. Hann átti engan niðja og eftirlét því bróður sínum konuna.

²⁶De la misma manera también el segundo, y el tercero, hasta los siete.

²⁶Eins varð um næsta og þriðja og þá alla sjö.

²⁷Y después de todos murió también la mujer.

²⁷Síðast allra dó konan.

²⁸En la resurrección pues, ¿de cuál de los siete será ella mujer? porque todos la tuvieron.

²⁸Kona hvers þeirra sjö verður hún í upprisunni? Allir höfðu þeir átt hana.``

²⁹Entonces respondiendo Jesús, les dijo: Erráis ignorando las Escrituras, y el poder de Dios.

²⁹En Jesús svaraði þeim: ,,Þér villist, því að þér þekkið ekki ritningarnar né mátt Guðs.

³⁰Porque en la resurrección, ni los hombres tomarán mujeres, ni las mujeres marido; mas son como los ángeles de Dios en el cielo.

³⁰Í upprisunni kvænast menn hvorki né giftast. Þeir eru sem englar á himni.

³¹Y de la resurrección de los muertos, ¿no habéis leído lo que os es dicho por Dios, que dice:

³¹En um upprisu dauðra hafið þér ekki lesið það sem Guð segir við yður:

³²Yo soy el Dios de Abraham, y el Dios de Isaac, y el Dios de Jacob? Dios no es Dios de muertos, sino de vivos.

³²,Ég er Guð Abrahams, Guð Ísaks og Guð Jakobs.` Ekki er hann Guð dauðra, heldur lifenda.``

³³Y oyendo esto las gentes, estaban atónitas de su doctrina.

³³En mannfjöldinn hlýddi á og undraðist mjög kenningu hans.

³⁴Entonces los Fariseos, oyendo que había cerrado la boca á los Saduceos, se juntaron á una.

³⁴Þegar farísear heyrðu, að hann hafði gjört saddúkea orðlausa, komu þeir saman.

³⁵Y preguntó uno de ellos, intérprete de la ley, tentándole y diciendo:

³⁵Og einn þeirra, sem var lögvitringur, vildi freista hans og spurði:

³⁶Maestro, ¿cuál es el mandamiento grande en la ley?

³⁶,,Meistari, hvert er hið æðsta boðorð í lögmálinu?``

³⁷Y Jesús le dijo: Amarás al Señor tu Dios de todo tu corazón, y de toda tu alma, y de toda tu mente.

³⁷Hann svaraði honum: ,,,Elska skalt þú Drottin, Guð þinn, af öllu hjarta þínu, allri sálu þinni og öllum huga þínum.`

³⁸Este es el primero y el grande mandamiento.

³⁸Þetta er hið æðsta og fremsta boðorð.

³⁹Y el segundo es semejante á éste: Amarás á tu prójimo como á ti mismo.

³⁹Annað er þessu líkt: ,Þú skalt elska náunga þinn eins og sjálfan þig.`

⁴⁰De estos dos mandamientos depende toda la ley y los profetas.

⁴⁰Á þessum tveimur boðorðum hvílir allt lögmálið og spámennirnir.``

⁴¹Y estando juntos los Fariseos, Jesús les preguntó,

⁴¹Meðan farísearnir voru saman komnir, spurði Jesús þá:

⁴²Diciendo: ¿Qué os parece del Cristo? ¿de quién es Hijo? Dícenle: De David.

⁴²,,Hvað virðist yður um Krist? Hvers son er hann?`` Þeir svara: ,,Davíðs.``

⁴³El les dice: ¿Pues cómo David en Espíritu le llama Señor, diciendo:

⁴³Hann segir: ,,Hvernig getur þá Davíð, innblásinn andanum, kallað hann drottin? Hann segir:

⁴⁴Dijo el Señor á mi Señor: Siéntate á mi diestra, Entre tanto que pongo tus enemigos por estrado de tus pies?

⁴⁴Drottinn sagði við minn drottin: Set þig mér til hægri handar, þangað til ég gjöri óvini þína að fótskör þinni.

⁴⁵Pues si David le llama Señor, ¿cómo es su Hijo?

⁴⁵Fyrst Davíð kallar hann drottin, hvernig getur hann þá verið sonur hans?``Enginn gat svarað honum einu orði, og frá þeim degi þorði enginn að spyrja hann neins framar.

⁴⁶Y nadie le podía responder palabra; ni osó alguno desde aquel día preguntarle más.

⁴⁶Enginn gat svarað honum einu orði, og frá þeim degi þorði enginn að spyrja hann neins framar.