Spanish: Reina Valera (1909)

Maori

Job

6

1Y RESPONDIO Job y dijo:
1¶ Na ka whakautu a Hopa, ka mea,
2Oh si pesasen al justo mi queja y mi tormento, Y se alzasen igualmente en balanza!
2Aue, me i ata paunatia toku mamae, me i huihuia, me i whakairihia toku aitua ki te pauna!
3Porque pesaría aquél más que la arena del mar: Y por tanto mis palabras son cortadas.
3Na inaianei taimaha ake i te onepu o te moana: heoi he ohorere rawa aku kupu.
4Porque las saetas del Todopoderoso están en mí, Cuyo veneno bebe mi espíritu; Y terrores de Dios me combaten.
4Kei roto hoki i ahau nga pere a te Kaha Rawa, inumia ake e toku wairua to ratou paihana: rarangi tonu mai nga whakawehi a te Atua hei hoariri moku.
5¿Acaso gime el asno montés junto á la hierba? ¿Muge el buey junto á su pasto?
5E tangi ano ranei te kaihe mohoao i te mea kei te tarutaru ia? e tangi ano ranei te kau i te mea e kai ana?
6¿Comeráse lo desabrido sin sal? ¿O habrá gusto en la clara del huevo?
6E taea ranei te kai, te mea kahore nei ona ha, ki te kahore he tote? He reka ranei te whakakahukahu o te hua manu?
7Las cosas que mi alma no quería tocar, Por los dolores son mi comida.
7Hore rawa toku wairua e mea kia pa atu ki ena; to ratou rite ki ahau kei te kai whakarihariha.
8Quién me diera que viniese mi petición, Y que Dios me otorgase lo que espero;
8¶ Aue, me i riro mai taku i tono ai, me i homai e te Atua taku e tumanako nei!
9Y que pluguiera á Dios quebrantarme; Que soltara su mano, y me deshiciera!
9Me i pai hoki te Atua kia whakangaromia ahau, kia tukua mai tona ringa hei hatepe i ahau!
10Y sería aún mi consuelo, Si me asaltase con dolor sin dar más tregua, Que yo no he escondido las palabras del Santo.
10Penei kua ai ano he whakamarie moku; ae, ka tino hari ahau ki te mamae, kahore nei e tohu i ahau: kihai hoki nga kupu a te Mea Tapu i huna e ahau.
11¿Cuál es mi fortaleza para esperar aún? ¿Y cuál mi fin para dilatar mi vida?
11He aha toku kaha, e tatari ai ahau? He aha hoki toku mutunga, e whakamanawanui ai ahau?
12¿Es mi fortaleza la de las piedras? ¿O mi carne, es de acero?
12He kaha kohatu ranei toku kaha? He parahi ranei oku kikokiko?
13¿No me ayudo cuanto puedo, Y el poder me falta del todo?
13Ehara ranei i te mea kahore he awhina moku i roto i ahau, a kua oti te ngoi te pei i roto i ahau?
14El atribulado es consolado de su compañero: Mas hase abandonado el temor del Omnipotente.
14¶ Ko te tangata e ngoikore ana te ngakau kia puta mai te aroha o tona hoa ki a ia, ahakoa kua mahue i a ia te wehi i te Kaha Rawa.
15Mis hermanos han mentido cual arroyo: Pasáronse como corrientes impetuosas,
15He mahi tinihanga ta oku teina, he pera me ta te awa; rere ana ratou ano he waipuke awaawa,
16Que están escondidas por la helada, Y encubiertas con nieve;
16Kua mangu nei i te hukapapa, ngaro ana te hukarere i roto.
17Que al tiempo del calor son deshechas, Y en calentándose, desaparecen de su lugar;
17I te wa e mahana ai, ka memeha atu; i te weraweratanga, moti iho ratou i to ratou wahi.
18Apártanse de la senda de su rumbo, Van menguando y piérdense.
18Ka peka ke nga tira e haere ana ra reira; riro ana ki te kore, a ngaro iho.
19Miraron los caminantes de Temán, Los caminantes de Saba esperaron en ellas:
19Tirotirohia ana e nga tira o Tema; taria atu ana e nga tangata haere o Hepa.
20Mas fueron avergonzados por su esperanza; Porque vinieron hasta ellas, y halláronse confusos.
20Whakama ana ratou mo ratou i whakamanawa atu ki reira; te taenga ki aua awa, kanakana kau ana.
21Ahora ciertamente como ellas sois vosotros: Que habéis visto el tormento, y teméis.
21Na he kahore noa iho koutou; ka kite koutou i te mea whakamataku, a ka wehi.
22¿Os he dicho yo: Traedme, Y pagad por mí de vuestra hacienda;
22¶ I mea ranei ahau, Homai ki ahau? He hakari ranei maku e homai i o koutou rawa?
23Y libradme de la mano del opresor, Y redimidme del poder de los violentos?
23I mea ranei, whakaorangia ahau i te ringa o te hoariri? Hokona ahau i roto i te ringa o te kaitukino?
24Enseñadme, y yo callaré: Y hacedme entender en qué he errado.
24Whakaakona ahau, a ka whakarongo puku ahau; whakaaturia ki ahau te mea i he ai ahau.
25Cuán fuertes son las palabras de rectitud! Mas ¿qué reprende el que reprende de vosotros?
25Ano te kaha o nga kupu tika! Ko te aha ia te riria ana e a koutou kupu?
26¿Pensáis censurar palabras, Y los discursos de un desesperado, que son como el viento?
26E mea ana ranei koutou kia riria nga kupu? he hau kau nei hoki nga korero a te tangata kua pau ona whakaaro.
27También os arrojáis sobre el huérfano, Y hacéis hoyo delante de vuestro amigo.
27Ae ra, e mea ana koutou ki te maka rota mo nga pani, ki te mea i to koutou hoa hei taonga hokohoko.
28Ahora pues, si queréis, mirad en mí, Y ved si miento delante de vosotros.
28Na whakaae mai, titiro mai ki ahau; he pono hoki e kore ahau e korero teka ki to koutou kanohi.
29Tornad ahora, y no haya iniquidad; Volved aún á considerar mi justicia en esto.
29Tena ra, tahuri mai; kaua hoki te he e waiho; ina, tahuri mai, he tika hoki taku take.
30¿Hay iniquidad en mi lengua? ¿No puede mi paladar discernir las cosas depravadas?
30He he koia kei toku arero? e kore ranei toku hinengaro e mohio ki nga mea whanoke?