1PALABRAS del rey Lemuel; la profecía con que le enseñó su madre.
1¶ Ko nga kupu a Kingi Remuera; ko te poropititanga i whakaakona ai ia e tona whaea.
2¿Qué, hijo mío? ¿y qué, hijo de mi vientre? ¿Y qué, hijo de mis deseos?
2He aha, e taku tama? He aha, e te tama a toku kopu? A he aha, e te tama a aku kupu taurangi?
3No des á las mujeres tu fuerza, Ni tus caminos á lo que es para destruir los reyes.
3Kaua e hoatu tou kaha ki nga wahine, ou ara hoki ki te mea whakangaro o nga kingi.
4No es de los reyes, oh Lemuel, no es de los reyes beber vino, Ni de los príncipes la cerveza.
4Ehara ma nga kingi, e Remuera, ehara ma nga kingi te inu waina; ehara hoki ma nga rangatira te mea, Kei hea he wai kaha?
5No sea que bebiendo olviden la ley, Y perviertan el derecho de todos los hijos afligidos.
5Kei inu ratou, a ka wareware ki te ture, a ka whakapeau ke i te whakawa o te tangata e tukinotia ana.
6Dad la cerveza al desfallecido, Y el vino á los de amargo ánimo:
6Hoatu he wai kaha ma te tangata e tata ana te marere, he waina hoki ki nga wairua pouri:
7Beban, y olvídense de su necesidad, Y de su miseria no más se acuerden.
7Tukua ia kia inu, kia wareware ai ki tona rawakore, a kore ake he mahara ki ona mate.
8Abre tu boca por el mudo, En el juicio de todos los hijos de muerte.
8Kia puaki tou mangai mo te wahangu, i te whakawakanga o te hunga katoa kua waiho mo te mate.
9Abre tu boca, juzga justicia, Y el derecho del pobre y del menesteroso.
9Kia puaki tou mangai, whakaritea te whakawa i runga i te tika, tohea te tohe a te ware, a te rawakore.
10Mujer fuerte, ¿quién la hallará? Porque su estima sobrepuja largamente á la de piedras preciosas.
10¶ Ko wai e kite i te wahine e u ana tona pai? Ko tona utu hoki kei runga noa atu i to nga rupi.
11El corazón de su marido está en ella confiado, Y no tendrá necesidad de despojo.
11Ka whakapono te ngakau o tana tane ki a ia, a kahore ona hapanga i te taonga.
12Darále ella bien y no mal, Todos los días de su vida.
12He pai tana e mea ai ki a ia, kahore hoki he kino, i nga ra katoa e ora ai ia.
13Buscó lana y lino, Y con voluntad labró de sus manos.
13E kimi ana ia i te huruhuru hipi, i te muka, a ka ngakau nui te mahi a ona ringa.
14Fué como navío de mercader: Trae su pan de lejos.
14Ko tona rite kei nga kaipuke o nga kaihokohoko; e mauria mai ana e ia tana kai i tawhiti.
15Levantóse aun de noche, Y dió comida á su familia, Y ración á sus criadas.
15E maranga ana hoki ia i te mea e po tonu ana, a hoatu ana e ia he kai ma tona whare, he mahi hoki e rite ana ma ana kotiro.
16Consideró la heredad, y compróla; Y plantó viña del fruto de sus manos.
16E whakaaroaro ana ia ki tetahi mara, a ka hokona e ia: whakatokia ana e ia he mara waina, he hua na ona ringa.
17Ciñó sus lomos de fortaleza, Y esforzó sus brazos.
17E whitiki ana ia i tona hope ki te kaha, e mea ana i ona takakau kia pakari.
18Gustó que era buena su granjería: Su candela no se apagó de noche.
18Ka kite ia he pai tana i hokohoko ai: e kore tana rama e mate i te po.
19Aplicó sus manos al huso, Y sus manos tomaron la rueca.
19Ka totoro atu ona ringa ki te mea takai miro, ka pupuri ona ringa ki te pou muka.
20Alargó su mano al pobre, Y extendió sus manos al menesteroso.
20Ka wherahia tona ringa ki te ware; ae ra, ka totoro atu ona ringa ki te rawakore.
21No tendrá temor de la nieve por su familia, Porque toda su familia está vestida de ropas dobles.
21E kore ia e wehi i te hukarere mo tona whare; no te mea kua kakahuria tona whare katoa ki te ngangana.
22Ella se hizo tapices; De lino fino y púrpura es su vestido.
22Oti ake i a ia te whatuwhatu he whariki mona; he rinena pai, he papura ona kakahu.
23Conocido es su marido en las puertas, Cuando se sienta con los ancianos de la tierra.
23E mohiotia ana tana tane i nga kuwaha, ina noho tahi ia ki nga kaumatua o te whenua.
24Hizo telas, y vendió; Y dió cintas al mercader.
24E hanga ana e ia he rinena pai, a hokona atu ana; e hoatu ana e ia he whitiki ki nga kaihoko.
25Fortaleza y honor son su vestidura; Y en el día postrero reirá.
25He kaha, he honore ona kakahu; a e kata ana ia ki nga ra o muri atu.
26Abrió su boca con sabiduría: Y la ley de clemencia está en su lengua.
26He nui ona whakaaro ina puaki tona mangai; kei tona arero te ture o te atawhai.
27Considera los caminos de su casa, Y no come el pan de balde.
27Ka ata tirohia e ia nga ara o tona whare, e kore ano ia e kai i te taro o te mangere.
28Levantáronse sus hijos, y llamáronla bienaventurada; Y su marido también la alabó.
28Ka whakatika ana tamariki, a he kupu manaaki ta ratou mona; Tana tane hoki, ka whakamoemiti ano ia ki a ia, ka mea:
29Muchas mujeres hicieron el bien; Mas tú las sobrepujaste á todas.
29He tokomaha nga tamahine i u te pai o ta ratou mahi, otiia hira ake tau i a ratou katoa.
30Engañosa es la gracia, y vana la hermosura: La mujer que teme á Jehová, ésa será alabada.
30He mea teka noa te manako, he mea horihori te ataahua: tena ko te wahine e wehi ana i a Ihowa, ko ia e whakamoemititia.
31Dadle el fruto de sus manos, Y alábenla en las puertas sus hechos.
31Hoatu ki a ia o nga hua o ona ringa; a ma ana mahi ia e whakamoemiti i nga kuwaha.