1ALABAD á Jehová, porque es bueno; Porque para siempre es su misericordia.
1¶ Whakawhetai ki a Ihowa, he pai hoki ia: he pumau tonu hoki tana mahi tohu.
2Digan lo los redimidos de Jehová, Los que ha redimido del poder del enemigo,
2Kia pena ano te korero a te hunga i hokona e Ihowa, i hokona nei e ia i roto i te ringa o te hoariri;
3Y los ha congregado de las tierras, Del oriente y del occidente, Del aquilón y de la mar.
3I kohikohia nei i nga whenua, i te rawhiti, i te uru, i te raki, i te tonga.
4Anduvieron perdidos por el desierto, por la soledad sin camino, No hallando ciudad de población.
4I haereere ratou i te koraha i te wahi mokemoke, te kitea tetahi pa hei nohoanga.
5Hambrientos y sedientos, Su alma desfallecía en ellos.
5I matekai ratou, i matewai: hemo noa to ratou wairua i roto i a ratou.
6Habiendo empero clamado á Jehová en su angustia, Librólos de sus aflicciones:
6Na ka tangi ratou ki a Ihowa i to ratou pouri: a whakaorangia ana ratou e ia i o ratou mate.
7Y dirigiólos por camino derecho, Para que viniesen á ciudad de población.
7A arahina ana e ia ra te ara tika; kia haere ai ki te pa hei nohoanga.
8Alaben la misericordia de Jehová, Y sus maravillas para con los hijos de los hombres.
8Aue! me i whakapaingia e te tangata a Ihowa mo tona atawhai, mo ana mahi whakamiharo ki nga tama a te tangata!
9Porque sació al alma menesterosa, Y llenó de bien al alma hambrienta.
9E whakamakonatia ana hoki e ia te wairua hiahia: ko te wairua hiakai, whakakiia ana e ia ki te pai.
10Los que moraban en tinieblas y sombra de muerte, Aprisionados en aflicción y en hierros;
10¶ Ko te hunga i noho i te pouri, i te atarangi o te mate: he mea here ki te mamae, ki te rino;
11Por cuanto fueron rebeldes á las palabras de Jehová, Y aborrecieron el consejo del Altísimo.
11Mo ratou i tutu ki nga kupu a te Atua, i whakahawea ki te whakaaro o te Runga Rawa;
12Por lo que quebrantó él con trabajo sus corazones, Cayeron y no hubo quien los ayudase;
12Koia i pehia iho ai e ia o ratou ngakau ki te mahi: hinga iho ratou, kahore hoki he kaiawhina.
13Luego que clamaron á Jehová en su angustia, Librólos de sus aflicciones.
13Na ka tangi ratou ki a Ihowa i to ratou pouri; a ka whakaorangia ratou e ia i o ratou mate.
14Sacólos de las tinieblas y de la sombra de muerte, Y rompió sus prisiones.
14Whakaputaina mai ana ratou e ia i te pouri, i te atarangi o te mate; motumotuhia ana o ratou here.
15Alaben la misericordia de Jehová, Y sus maravillas para con los hijos de los hombres.
15Aue! me i whakapaingia e te tangata a Ihowa mo tona atawhai, mo ana mahi whakamiharo ki nga tama a te tangata!
16Porque quebrantó las puertas de bronce, Y desmenuzó los cerrojos de hierro.
16Kua tukitukia hoki e ia nga tatau parahi: kua tapahia e ia nga tutaki rino, motu rawa.
17Los insensatos, á causa del camino de su rebelión Y á causa de sus maldades, fueron afligidos.
17¶ Ko nga kuware, na a ratou mahi tutu, na o ratou kino, i pakia ai ratou.
18Su alma abominó toda vianda, Y llegaron hasta las puertas de la muerte.
18Ka wetiweti to ratou wairua ki nga kai katoa; a ka whakatata ratou ki nga kuwaha o te mate.
19Mas clamaron á Jehová en su angustia, Y salvólos de sus aflicciones.
19Na ka tangi ki a Ihowa i to ratou pouri, a ka whakaorangia ratou e ia i o ratou mate.
20Envió su palabra, y curólos, Y librólos de su ruina.
20Tukua mai ana e ia tana kupu, a rongoatia ana ratou: a whakaputaina ana ratou i o ratou ngaromanga.
21Alaben la misericordia de Jehová, Y sus maravillas para con los hijos de los hombres:
21Aue! me i whakapaingia e te tangata a Ihowa mo tona atawhai, mo ana mahi whakamiharo ki nga tama a te tangata!
22Y sacrifiquen sacrificios de alabanza, Y publiquen sus obras con júbilo.
22Kia tukua ano e ratou te whakahere, ara te whakamoemiti; kia whakapuaki i ana mahi i runga i te hari.
23Los que descienden á la mar en navíos, Y hacen negocio en las muchas aguas,
23¶ Ko te hunga e haere ana ki raro, ki te moana, i runga kaipuke, a e whai mahi ana i nga wai nunui,
24Ellos han visto las obras de Jehová, Y sus maravillas en el profundo.
24Ko ratou e kite i nga mahi a Ihowa, i ana mahi whakamiharo i te rire.
25El dijo, é hizo saltar el viento de la tempestad, Que levanta sus ondas.
25Puta kau tana kupu, kua maranga te tupuhi, mana e whakatutu ona ngaru.
26Suben á los cielos, descienden á los abismos: Sus almas se derriten con el mal.
26Ka kake ratou ki runga ki te rangi, ka heke ano ki raro ki te rire: ngohe noa o ratou wairua i te pawera.
27Tiemblan, y titubean como borrachos, Y toda su ciencia es perdida.
27Ka tiu ratou, ka hurorirori ano he tangata e haurangi ana; a kahore he mahara i toe.
28Claman empero á Jehová en su angustia, Y líbralos de sus aflicciones.
28Heoi ka tangi ki a Ihowa i to ratou hemanawa: a whakaorangia ana ratou i o ratou mate.
29Hace parar la tempestad en sosiego, Y se apaciguan sus ondas.
29Meinga ana e ia te tupuhi kia marino, ona ngaru kia mariri.
30Alégranse luego porque se reposaron; Y él los guía al puerto que deseaban.
30Na ka koa ratou, no te mea ka marie: a ka kawea ratou e ia ki te tauranga i hiahia ai ratou.
31Alaben la misericordia de Jehová, Y sus maravillas para con los hijos de los hombres.
31Aue! me i whakapaingia e te tangata a Ihowa mo tona atawhai, mo ana mahi whakamiharo ki nga tama a te tangata!
32Y ensálcenlo en la congregación del pueblo; Y en consistorio de ancianos lo alaben.
32Kia whakanui hoki ratou i a ia i roto i te whakaminenga o te iwi; kia whakamoemiti ki a ia i roto i te nohoanga kaumatua.
33El vuelve los ríos en desierto, Y los manantiales de las aguas en secadales;
33¶ Ko ia hei mea i nga awa hei koraha, i nga puputanga wai hei oneone maroke;
34La tierra fructífera en salados, Por la maldad de los que la habitan.
34I te whenua whai hua, kia titohea, mo te hara o te hunga e noho ana i reira.
35Vuelve el desierto en estanques de aguas, Y la tierra seca en manantiales.
35Ko ia hei mea i te koraha hei harotoroto wai, i te whenua maroke hei puputanga wai.
36Y allí aposenta á los hambrientos, Y disponen ciudad para habitación;
36A whakanohoia iho e ia te hunga matekai ki reira, hanga ai i tetahi pa hei nohoanga;
37Y siembran campos, y plantan viñas, Y rinden crecido fruto.
37Hei rui mara, hei whakato mara waina, e tupu ai, e maha ai nga hua.
38Y los bendice, y se multiplican en gran manera; Y no disminuye sus bestias.
38Ko ia ano hei manaaki i a ratou, no ka nui rawa; kahore hoki e tukua kia torutoru haere a ratou kararehe.
39Y luego son menoscabados y abatidos A causa de tiranía, de males y congojas.
39Na kua iti haere ano ratou, kua piko i te tukino, i te he, i te pouri.
40El derrama menosprecio sobre los príncipes, Y les hace andar errados, vagabundos, sin camino:
40E ringihia ana e ia te whakahawea ki runga ki nga rangatira: e meinga ana kia hehe i te ururua, i te wahi kahore nei he ara;
41Y levanta al pobre de la miseria, Y hace multiplicar las familias como rebaños de ovejas.
41Otira kei te whakateitei ia i te rawakore ki runga i te mamae, kei te mea i ona hapu kia rite ki te kahui hipi.
42Vean los rectos, y alégrense; Y toda maldad cierre su boca.
42Ka kite nga tangata tika, a ka hari; ko nga he katoa hoki, kipia ake te mangai.
43¿Quién es sabio y guardará estas cosas, Y entenderá las misericordias de Jehová?
43Ko te tangata whakaaro nui ka mahara ki enei mea, a ka mohio ratou ki te aroha o Ihowa.