Spanish: Reina Valera (1909)

Paite

2 Kings

5

1NAAMAN, general del ejército del rey de Siria, era gran varón delante de su señor, y en alta estima, porque por medio de él había dado Jehová salvamento á la Siria. Era este hombre valeroso en extremo, pero leproso.
1Suria kumpipa sepaih heutu Naaman bel Toupan Suriate humbitpaa a zat sek jiakin, a pu ngaihin thupi leh mi zahtakhuai tak ahi a; amah bel mi hat hangsan ahi nalai a, a phak na a.
2Y de Siria habían salido cuadrillas, y habían llevado cautiva de la tierra de Israel una muchacha; la cual sirviendo á la mujer de Naamán,
2Suriate apawlpawlin a vak khia ua, Israel gam akipanin numei naupang nou salin a hontun ua; aman Naaman ji na a sem zel hi.
3Dijo á su señora: Si rogase mi señor al profeta que está en Samaria, él lo sanaría de su lepra.
3Huan, aman a pi kiangah, Ka pu Samari khua a jawlnei ma ah va hoh leh chi nang e! a phak na hihdam mai ding hi a, a chi a.
4Y entrando Naamán á su señor, declaróselo, diciendo: Así y así ha dicho una muchacha que es de la tierra de Israel.
4Huan, Naaman a va lut a, Israel gama numei naupang nouin huchibang khachibangin a chi, chiin a pu a hilh a.
5Y díjole el rey de Siria: Anda, ve, y yo enviaré letras al rey de Israel. Partió pues él, llevando consigo diez talentos de plata, y seis mil piezas de oro, y diez mudas de vestidos.
5Huan, Suria kumpipan, va hoh ngut dih, Israel kumpipa kiangah lai ka khak ding, a chi a. Huchiin a pawta, dangkasik talent sawm leh, dangkaeng khal sangguk leh silhlehten kikhenna ding sawm a keng a.
6Tomó también letras para el rey de Israel, que decían así: Luego en llegando á ti estas letras, sabe por ellas que yo envío á ti mi siervo Naamán, para que lo sanes de su lepra.
6Huan, hiai lai na na mu dinga, ngaiin, ka sikha Naaman a phakna na hihdam sak dingin na kiangah kon sawl ahi, chihna lai Israel kumpipa a vapia a.
7Y luego que el rey de Israel leyó las cartas, rasgó sus vestidos, y dijo: ¿Soy yo Dios, que mate y dé vida, para que éste envíe á mí á que sane un hombre de su lepra? Considerad ahora, y ved cómo busca ocasión contra mí.
7Huan, Israel kumpipan huai lai a sima hichi ahi a, a puan a botkeka, mite hihlum thei a, hingsak nawn thei sek Pathian hia ka hih, hiai mi in phak hihdam dinga ka kianga a honsawl mawkmawk? Ngaihtuah unla, ka tungah thusia a zong hi chih thei dih ua, a chi a
8Y como Eliseo, varón de Dios oyó que el rey de Israel había rasgado sus vestidos, envió á decir al rey: ¿Por qué has rasgado tus vestidos? Venga ahora á mí, y sabrá que hay profeta en Israel.
8Huan, Pathian mi Elisain Israel kumpipan a puan a botkek chih ana jakin, hichi ahi a, bang dinga na puan botkek na hia? Ka kiangah hongpai leh a ke, huchiin Israel gamah jawlnei a om chih a thei mai ding, chiin kumpipa kiangah mi a sawl a.
9Y vino Naamán con sus caballos y con su carro, y paróse á las puertas de la casa de Eliseo.
9Huchiin Naaman a sakolte toh, a kangtalaite toh a vahoha, Elisa in kongpi bulah a vadinga.
10Entonces Eliseo le envió un mensajero, diciendo: Ve, y lávate siete veces en el Jordán, y tu carne se te restaurará, y serás limpio.
10Huan, Elisain, Jordan luiah sagih vei va kisil inla, na sa ngeina pu nawn ding, na hong siangthou ta ding, chiin mi a sawla.
11Y Naamán se fué enojado, diciendo: He aquí yo decía para mí: Saldrá él luego, y estando en pie invocará el nombre de Jehová su Dios, y alzará su mano, y tocará el lugar, y sanará la lepra.
11Himahleh Naaman bel a heh mahmaha, apai nawnta a, Ngai un, amah mah ka kiangah a hongpawt dinga, a hong ding dinga, Toupa a Pathian min a hon lou dinga, a phakna tung taka khut japin phak hihdam ding eive chi mah hivengin.
12Abana y Pharphar, ríos de Damasco, ¿no son mejores que todas las aguas de Israel? Si me lavare en ellos, ¿no seré también limpio? Y volvióse, y fuése enojado.
12Damaska kho lui Abana te Pharparte Israel gam lui tengteng sangin a hoihzaw ka hia? Huaitea kisilin ka kihihsiangthou theikei dia hia? A chi a. Huchiin nunglam a ngaa, heh mahmahin a paita hi.
13Mas sus criados se llegaron á él, y habláronle, diciendo: Padre mío, si el profeta te mandara alguna gran cosa, ¿no la hicieras? ¿cuánto más, diciéndote: Lávate, y serás limpio?
13Huan, a sikhaten a va naih ua, a va houpih ua, Pa aw, jawlneiin thil haksa tak honhihsak sin leh, na hih mai sin ka hia? Va kisil inla, va ki hih siangthou in, a chihpen hih jawk tuak hilou ahi maw? A chi ua.
14El entonces descendió, y zambullóse siete veces en el Jordán, conforme á la palabra del varón de Dios: y su carne se volvió como la carne de un niño, y fué limpio.
14Huchiin a hoh suk a, Pathian mi gen bangin Jordan lui ah sagih vei a va ki diaha; huan, a sa naungek sa bang mai a hong hi nawna, a hongsiangthou ta hi.
15Y volvió al varón de Dios, él y toda su compañía, y púsose delante de él, y dijo: He aquí ahora conozco que no hay Dios en toda la tierra, sino en Israel. Ruégote que recibas algún presente de tu siervo.
15Huan, amah leh a heute tengteng toh Pathian mi omna lamah a kiknawn ua, a maah a vading ua: huan, Ngaiin hiai, Israel gamah lou ngal leitung tengteng ah Pathian a na om kei chih ka theita; huchiin na sikha kipahman la dih, a chi a.
16Mas él dijo: Vive Jehová, delante del cual estoy, que no lo tomaré. E importunándole que tomase, él nunca quiso.
16Himahleh aman, A kianga ka omna sek Toupa hina louin ka gen hi, bangmah ka la kei ding, achi a. Huchiin la dingin a khemkhema; himahleh a utkei bikbek.
17Entonces Naamán dijo: Ruégote pues, ¿no se dará á tu siervo una carga de un par de acémilas de aquesta tierra? porque de aquí adelante tu siervo no sacrificará holocausto ni sacrificio á otros dioses, sino á Jehová.
17Huan, Naamanin, Ahih kei leh, kei na sikha sabengtung nih puak khop lei honla sak dih ve; tu ban siah kei na sikhain Toupa kiang kia ah ngallou halmang thillat leh kithoihna himhim pathian dangte kiangah ka lan nawn hetkei ding hi.
18En esto perdone Jehová á tu siervo: que cuando mi señor entrare en el templo de Rimmón, y para adorar en él se apoyare sobre mi mano, si yo también me inclinare en el templo de Rimmón, si en el templo de Rimmón me inclino, Jehová perdone en esto á tu sier
18Hiai thil ah Toupan na sikha ngaidam hen; ka pu ka khut ngei a chibai buk dinga Rimmon ina a luta, Rimmon ina ka kun leh, Rimmon ina ka kun tei thu ah, Toupan na ngaidam heh, a chi a.
19Y él le dijo: Vete en paz. Partióse pues de él, y caminó como el espacio de una milla.
19Huan, aman a kiangah, Lungmuangtakin pai in, a chi a. Huchiin a kianga kipan a pawtkhe nawn a, bangtan hiam a pai man hi.
20Entonces Giezi, criado de Eliseo el varón de Dios, dijo entre sí: He aquí mi señor estorbó á este Siro Naamán, no tomando de su mano las cosas que había traído. Vive Jehová, que correré yo tras él, y tomaré de él alguna cosa.
20Himahleh Pathian mi Elisa sikha Gehazi in, koi ahia, ka puin Suria mi Naaman a thil hontawite la hetlouin a khah nawn mawk a; Toupa hina louin ka gen hi, ka va delh dinga, banghiam bek kava laksak ding e, a chi a.
21Y siguió Giezi á Naamán: y como le vió Naamán que venía corriendo tras él, apeóse del carro para recibirle, y dijo: ¿Va bien?
21Huchiin Gehaziin Naaman a delhtaa. Huan, Naamanin kuahiamin a delh ana muhin, na na houpih tumin kangtalai akipan a kuma, Hoih lam thu ahi na maw? A chi a.
22Y él dijo: Bien. Mi señor me envía á decir: He aquí vinieron á mí en esta hora del monte de Ephraim dos mancebos de los hijos de los profetas: ruégote que les des un talento de plata, y sendas mudas de vestidos.
22Huan, aman, Hoihlam thu hi e, Ka puin, Ngaiin hiai, Ephraim tang gam akipanin jawlneite tapate laka tangval nihin a hongpha guih ua, amaute dangkasik talent khat leh puansilh kikhenna ding nih piain, chiin a hongsawl ahi, a chi a.
23Y Naamán dijo: Ruégote que tomes dos talentos. Y él le constriñó, y ató dos talentos de plata en dos sacos, y dos mudas de vestidos, y púsolo á cuestas á dos de sus criados, que lo llevasen delante de él.
23Huan, Naamanin, Talent nih la ve, a chi a. Huchiin la dingin a khem ngutnguta, huan, dangkasik talent nih puansilh kikhenna ding nih toh ip nih ah a thuna, a sikha nihte a posaka, amaah a paipih ta uhi.
24Y llegado que hubo á un lugar secreto, él lo tomó de mano de ellos, y guardólo en casa: luego mandó á los hombres que se fuesen.
24Huan, tang a va tunin a laksaka, insungah a koiha; huan, mite a paisaka, a paita uh.
25Y él entró, y púsose delante de su señor. Y Eliseo le dijo: ¿De dónde vienes, Giezi? Y él dijo: Tu siervo no ha ido á ninguna parte.
25Amah bel a luta, a pu ma ah a va ding. Huan, Elisa in a kiangah, Koia hong kipan na hia Gehazi? A chi a. Huan, aman, Na sikha koi lai mah ah ka hohkei, a chi a.
26El entonces le dijo: ¿No fué también mi corazón, cuando el hombre volvió de su carro á recibirte? ¿es tiempo de tomar plata, y de tomar vestidos, olivares, viñas, ovejas, bueyes, siervos y siervas?
26Huan, aman a kiangah, Nang hon houpih dinga a kangtalai akipan huai mi hongkum laitakin ka lungsim na kiangah a pai tei jel ahi kei maw? Dangkate, puansilhte, oliv huante, grep huante, belamte, bawngtalte, sikhapa leh sikhanu te lak a hun ahia?Huchiin Naaman phakin a honman dinga, khantawnin na suante leng a man jel ding, a chi a. Huchiin a kianga kipan vuk banga ngouin phaksain a pai kheta hi.
27La lepra de Naamán se te pegará á ti, y á tu simiente para siempre. Y salió de delante de él leproso, blanco como la nieve.
27Huchiin Naaman phakin a honman dinga, khantawnin na suante leng a man jel ding, a chi a. Huchiin a kianga kipan vuk banga ngouin phaksain a pai kheta hi.