Spanish: Reina Valera (1909)

Paite

Esther

9

1Y EN el mes duodécimo y que es el mes de Adar, á trece del mismo, en el que tocaba se ejecutase el mandamiento del rey y su ley, el mismo día en que esperaban los enemigos de los Judíos enseñorearse de ellos, fué lo contrario; porque los Judíos se enseñor
1Huan a kha sawm leh nih, Adar kha, huaimah a ni sawm leh thum ni, kumpipa thupiak leh a thubawl tangtunna ding a hongnai lai, Judate melmaten a tung ua vaihawmna neih a kilamet ni uh; hinapi-a lah a hilou lama a hongkilehbuta, Judaten amau mudahte tunga vaihawmna a honneih lai un;
2Los Judíos se juntaron en sus ciudades en todas las provincias del rey Assuero, para meter mano sobre los que habían procurado su mal: y nadie se puso delante de ellos, porque el temor de ellos había caído sobre todos los pueblos.
2Kumpipa Ahasura bial tengteng a khopite uah Judate, amau siatna zongte tunga khut kha dingin, a kikhawm khawm ua: kuamahin lah amaute a nangzou kei uh; mite tengteng tungah lah amaute launa a hongomta ngala.
3Y todos los príncipes de las provincias, y los virreyes, y capitanes, y oficiales del rey, ensalzaban á los Judíos; porque el temor de Mardochêo había caído sobre ellos.
3Huchiin bialte-a lalte leh, gamukmite leh, ukpipate leh kumpina nasem ten, Judate a panpih ua; Mordekai launa lah a tunguah a hongom ngala.
4Porque Mardochêo era grande en la casa del rey, y su fama iba por todas las provincias; pues el varón Mardochêo iba engrandeciéndose.
4Kumpipa in ah Mordekai a thupi-a, bial tengtengah a min a thang kheta hi: hiai mipa Mordekai lah a hongthupi semsem ngala.
5E hirieron los Judíos á todos sus enemigos con plaga de espada, y de mortandad, y de perdición; é hicieron en sus enemigos á su voluntad.
5Huchiin namsaua satin Judaten a melmate tengteng a that ua, thahna leh hihsiatnain, amaute mudahte tungah ahih ding bang uh a hihta uhi.
6Y en Susán capital del reino, mataron y destruyeron los Judíos á quinientos hombres.
6Huan Susan inpi ah Judate mi za nga a that uh a hihgawp uh.
7Mataron entonces á Phorsandatha, y á Dalphón, y á Asphatha,
7Huan Parsandatha te, Dalphon te, Aspahtha te,
8Y á Phoratha y á Ahalía, y á Aridatha,
8Poratha te, Adalia te, Aridantha te,
9Y á Pharmastha, y á Arisai, y á Aridai, y á Vaizatha,
9Parmaste te, Arisai te, Aridai te, Vajezatha te,
10Diez hijos de Amán hijo de Amadatha, enemigo de los Judíos: mas en la presa no metieron su mano.
10Judate melmapa Hammedatha tapa Haman tapate, a that ua; himahleh gallak ah a khut uh a nga kei uhi.
11El mismo día vino la cuenta de los muertos en Susán residencia regia, delante del rey.
11Huai niin Susan inpi-a thaha om zah kumpipa maah a hontawi uh.
12Y dijo el rey á la reina Esther: En Susán, capital del reino, han muerto los Judíos y destruído quinientos hombres, y á diez hijos de Amán; ¿qué habrán hecho en las otras provincias del rey? ¿Cuál pues es tu petición, y te será concedida? ¿ó qué más es tu
12Huan kumpipan kumpinu Esther kiangah, Judate Susan inpisungah mi zanga a that ua a hihsia uh, Haman tapa sawmte toh; kumpipa bial dangte ah bang a chi bawlta phet ding uamah: Khaile, bang na thum a? huan na kianga phal ahi ding: ahihkeileh bang ahia na nget lai? huan na kianga phal ahi, a chi a.
13Y respondió Esther: Si place al rey, concedase también mañana á los Judíos en Susán, que hagan conforme á la ley de hoy; y que cuelguen en la horca á los diez hijos de Amán.
13Huan Estherin, Kumpipa lungkimna a hih leh, jingchianga tuni-a thupiak bangbanga gamtang dingin Susana om Judate phal inla, Haman tapa sawmte khailupna khuam ah kikhai le uh, a chi a.
14Y mandó el rey que se hiciese así: y dióse la orden en Susán, y colgaron á los diez hijos de Amán.
14Huchiin huchibanga hih ding chiin kumpipan thu a pia: huan Susan ah thubawl a kipe khiaa: huchiin Haman tapa sawmte a khaita uhi.
15Y los Judíos que estaban en Susán, se juntaron también el catorce del mes de Adar, y mataron en Susán trescientos hombres: mas en la presa no metieron su mano.
15Adar kha mah a ni sawm leh li niin Susana om Judate a kikhawm khawm ua, Susan ah mi za thum a that uh; himahleh gallak tungah a khut uh a nga kei uhi.
16En cuanto á los otros Judíos que estaban en las provincias del rey, también se juntaron y pusiéronse en defensa de su vida, y tuvieron reposo de sus enemigos, y mataron de sus contrarios setenta y cinco mil; mas en la presa no metieron su mano.
16Huchiin kumpipa bialtea om Juda dangte a kikhawm khawm ua, a hinna uh a hum ua, a melmate ua kipan khawlna a nei ua, huan amau mudahte lakah mi sing sagih leh sang nga a that ua; himahleh gallak tungah a khut uh a nga kei uh.
17En el día trece del mes de Adar fué esto; y reposaron en el día catorce del mismo, é hiciéronlo día de banquete y de alegría.
17Adar kha ni sawm leh thumniin hiai tuh hih ahi; huaimah a ni sawm leh li niin, a khawl ua, ankuanglui ni leh kipah niin a bawl uhi.
18Mas los Judíos que estaban en Susán se juntaron en el trece y en el catorce del mismo mes; y al quince del mismo reposaron, é hicieron aquel día día de banquete y de regocijo.
18Himahleh Susana om Judate a kikhawm khawm ua a ni sawm leh thum niin, leh a ni sawm leh li niin; huaimah a ni sawm leh nga niin a khawlta ua, ankuanglui ni leh kipah niin a bawl uhi.
19Por tanto los Judíos aldeanos que habitan en las villas sin muro, hacen á los catorce del mes de Adar el día de alegría y de banquete, y buen día, y de enviar porciones cada uno á su vecino.
19Huaijiakin kho neutea Judate, kho kulhbanga um louha tengten, Adar kha ni sawm leh li ni kipahna ni leh ankuanglui niin, ni hoih ni, leh a kuakua tantuan kikhakna niin a nei uhi.
20Y escribió Mardochêo estas cosas, y envió letras á todos los Judíos que estaban en todas las provincias del rey Assuero, cercanos y distantes,
20Huan Mordekai hiai thilte a gelha, kumpipa Ahasura bial tengtenga om Judate, gamla leh naiate kiangah a khaka,
21Ordenándoles que celebrasen el día décimocuarto del mes de Adar, y el décimoquinto del mismo, cada un año.
21Kum sika, Adar kha ni li leh, huaimah ni sawm leh ni nga ni tang dinga hilhna dingin,
22Como días en que los Judíos tuvieron reposo de sus enemigos, y el mes que se les tornó de tristeza en alegría, y de luto en día bueno; que los hiciesen días de banquete y de gozo, y de enviar porciones cada uno á su vecino, y dádivas á los pobres.
22Judate a melmate ua kipan a khawlni uh, amau adia lungkhamna kipahna a honghihna kha, misi sunna ni hoih a honghihna kha bangin: huai nite ankuangluina leh kipahna ni-a aom ua, tantuante a kuakua a kikhak ua, gentheite kianga thilpiakte piakna a neih theihna ding un.
23Y los Judíos aceptaron hacer, según habían comenzado, lo que les escribió Mardochêo.
23Huchiin Judaten a patkhitsa bang un leh, Mordekaiin amaute kianga a gelhkhitsa bangin hih dingin a theisiam uh.
24Porque Amán hijo de Amadatha, Agageo, enemigo de todos los Judíos, había ideado contra los Judíos para destruirlos, y echó Pur, que quiere decir suerte, para consumirlos y acabar con ellos.
24Hammedatha tapa Haman, Agag mi, Judate tengteng melmapan Judate tengteng siatna ding amau hihse ding, a ngaihtuaha, amaute hihgawp ding leh, amaute hihse dinga, Pur, huai bel, aisan ahi, a na paih jiakin;
25Mas como Esther vino á la presencia del rey, él intimó por carta: El perverso designio que aquél trazó contra los Judíos, recaiga sobre su cabeza; y cuélguenlo á él y á sus hijos en la horca.
25Hiamahleh a thu kumpipa ma a hongtunin, a ngaihtuah gilou, Judate siatna dia a ngaihtuah, amah lu tung mahmaha a kibut dingin laikhaktein thu a peta a; huchi-a amah leh a tapate khailupna khuama khai a omna ding un.
26Por esto llamaron á estos días Purim, del nombre Pur. Por todas las palabras pues de esta carta, y por lo que ellos vieron sobre esto, y lo que llegó á su noticia,
26Huchibang a hih jiakin hiai nite Purim, Pur min juiin a sa uhi. Huaijiakin hiai laikhak thute tengteng jiak leh hiai thu tungtang thu a muhsa uh, a tung ua hongtung jiakin.
27Establecieron y tomaron los Judíos sobre sí, y sobre su simiente, y sobre todos los allegados á ellos, y no será traspasado, el celebrar estos dos días según está escrito en orden á ellos, y conforme á su tiempo cada un año;
27Judaten a hihkip ua, amau tung leh, a suante uh tung leh, amaute huchi banga kizomkhawm bangte tengteng tungah a kisuanta uhi, huchi-a a pel lou hiala, huaia laigelh dungjuia leh, huaia hun sehsa dungjuia, kum chitenga hiai ni nihte a tan theihna ding un;
28Y que estos dos días serían en memoria, y celebrados en todas las naciones, y familias, y provincias, y ciudades. Estos días de Purim no pasarán de entre los Judíos, y la memoria de ellos no cesará de su simiente.
28Huchi-a hiai nite a khang a khanga, a inkuankuana, bial chiteng leh khopi chitenga theihgige leh tana om theihna dingin; huchi-a hiai Purim nite Judate lak akipana a juau louha, huaite theihgigena leng a suante uh akipan a man louhna dingin.
29Y la reina Esther hija de Abihail, y Mardochêo Judío, escribieron con toda eficacia, para confirmar esta segunda carta de Purim.
29Huchiin kumpinu Esther, Abiheil tanu leh, Mordekai Juda miin, hiai Purim laikhak nihna sukkipna dingin thuneihna tengtengin a gelhta uhi.
30Y envió Mardochêo letras á todos los Judíos, á las ciento veintisiete provincias del rey Assuero, con palabras de paz y de verdad,
30Huan Judate tengteng kiang ah, Ahasura gama bial ja leh sawm nih leh sagihte kiangah, lungmuanna leh thutak thute toh laikhakte a khakta a,
31Para confirmar estos días de Purim en sus tiempos señalados, según les había constituído Mardochêo Judío y la reina Esther, y como habían ellos tomado sobre sí y sobre su simiente, para conmemorar el fin de los ayunos y de su clamor.
31Hiai Purim nite a hun sehsa uha, Mordekai Juda mi leh kumpinu Estherin huaite pha a sak uh dungjui leh, amau ading leh a suante uh adia, anngawlna leh a kahna thu ua a nahihkip bang ua hihkip dingin.Huchiin Esther thupiakin hiai Purim thute a hihkipa; laibu ah a kigelhta hi.
32Y el mandamiento de Esther confirmó estas palabras dadas acerca de Purim, y escribióse en el libro.
32Huchiin Esther thupiakin hiai Purim thute a hihkipa; laibu ah a kigelhta hi.