¹Al Músico principal: sobre Sosannim: Salmo de David. SALVAME, oh Dios, Porque las aguas han entrado hasta el alma.

¹{Načelniku godbe; kakor ‚Lilije‘. Psalm Davidov.} Reši me, o Bog, ker vode so mi prišle že do duše.

²Estoy hundido en cieno profundo, donde no hay pie: He venido á abismos de aguas, y la corriente me ha anegado.

²Pogrezam se v blato pregloboko, kjer ni tal pod nogo, zašel sem v globočino vodá, roj valov pritiska name.

³Cansado estoy de llamar; mi garganta se ha enronquecido; Han desfallecido mis ojos esperando á mi Dios.

³S kričanjem sem se utrudil, vnelo se je grlo moje, oči moje pešajo, ko čakam svojega Boga.

⁴Hanse aumentado más que los cabellos de mi cabeza los que me aborrecen sin causa; Hanse fortalecido mis enemigos, los que me destruyen sin por qué: He venido pues á pagar lo que no he tomado.

⁴Več jih je, nego glave moje las, ki me črté brez vzroka, močni so, ki me hočejo uničiti, sovražniki mi po krivici; česar nisem vzel, me silijo vrniti.

⁵Dios, tú sabes mi locura; Y mis delitos no te son ocultos.

⁵O Bog, ti poznaš nespamet mojo in prestopki moji ti niso skriti.

⁶No sean avergonzados por mi causa los que te esperan, oh Señor Jehová de los ejércitos; No sean confusos por mí los que te buscan, oh Dios de Israel.

⁶Ne bodi jih spričo mene sram, ki tebe čakajo, o Gospod, GOSPOD nad vojskami; rdečica naj ne oblije zaradi mene njih, ki iščejo tebe, Bog Izraelov.

⁷Porque por amor de ti he sufrido afrenta; Confusión ha cubierto mi rostro.

⁷Zakaj zavoljo tebe prenašam zasmehovanje, sramota je pokrila obličje moje.

⁸He sido extrañado de mis hermanos, Y extraño á los hijos de mi madre.

⁸Tujec sem postal bratom svojim in neznanec matere svoje sinovom.

⁹Porque me consumió el celo de tu casa; Y los denuestos de los que te vituperaban, cayeron sobre mí.

⁹Kajti gorečnost za hišo tvojo me je razjedla, in zasmehovanje njih, ki tebe zasmehujejo, je zadelo mene.

¹⁰Y lloré afligiendo con ayuno mi alma; Y esto me ha sido por afrenta.

¹⁰Ko sem jokal in s postom pokoril dušo svojo, bilo mi je le v zasmehovanje.

¹¹Puse además saco por mi vestido; Y vine á serles por proverbio.

¹¹Ko sem se oblačil v raševino, tedaj sem jim bil v pregovor.

¹²Hablaban contra mí los que se sentaban á la puerta, Y me zaherían en las canciones de los bebederos de sidra.

¹²O meni govoričijo, kateri posedajo pri vratih, za pesem pa sem njim, ki pijejo opojno pijačo.

¹³Empero yo enderezaba mi oración á ti, oh Jehová, al tiempo de tu buena voluntad: Oh Dios, por la multitud de tu misericordia, Por la verdad de tu salud, óyeme.

¹³Jaz pa – prošnja moja je do tebe, GOSPOD, ob času milosti. O Bog, po obilosti milosti svoje me usliši, po zveličalni resnici svoji.

¹⁴Sácame del lodo, y no sea yo sumergido: Sea yo libertado de los que me aborrecen, y del profundo de las aguas.

¹⁴Potegni me iz blata, da se ne pogreznem, otet naj bodem sovražilcev svojih in iz globočin vodá.

¹⁵No me anegue el ímpetu de las aguas, Ni me suerba la hondura, Ni el pozo cierre sobre mí su boca.

¹⁵Valovje vodá naj me ne potopi in globočina naj me ne pogoltne, in jama naj ne zapre žrela svojega nad mano.

¹⁶Oyeme, Jehová, porque apacible es tu misericordia; Mírame conforme á la multitud de tus miseraciones.

¹⁶Odgovóri mi, GOSPOD, ker dobra je milost tvoja, po obilosti usmiljenja svojega ozri se v me.

¹⁷Y no escondas tu rostro de tu siervo; Porque estoy angustiado; apresúrate, óyeme.

¹⁷In ne skrivaj obličja svojega svojemu hlapcu, ker v stiski sem, hitro mi odgovóri!

¹⁸Acércate á mi alma, redímela: Líbrame á causa de mis enemigos.

¹⁸Približaj se duši moji, reši jo, zavoljo sovražnikov mojih me odkupi!

¹⁹Tú sabes mi afrenta, y mi confusión, y mi oprobio: Delante de ti están todos mis enemigos.

¹⁹Ti poznaš zasramovanje moje in mojo sramoto ter nečast mojo, pred teboj so vsi sovražniki moji.

²⁰La afrenta ha quebrantado mi corazón, y estoy acongojado: Y esperé quien se compadeciese de mí, y no lo hubo: Y consoladores, y ninguno hallé.

²⁰Sramotenje je potrlo srce moje in hudo sem bolan; in čakal sem, da bi me kdo miloval, pa ni bilo nikogar, čakal sem tolažiteljev, pa jih nisem dobil.

²¹Pusiéronme además hiel por comida, Y en mi sed me dieron á beber vinagre.

²¹Dá, za jed so mi dali žolča in v žeji moji so mi dali piti octa.

²²Sea su mesa delante de ellos por lazo, Y lo que es para bien por tropiezo.

²²Njih miza bodi pred njimi za zanko in brezskrbno njih življenje za zadrgo.

²³Sean oscurecidos sus ojos para ver, Y haz siempre titubear sus lomos.

²³Otemné naj njih oči, da ne vidijo, in daj, da ledja njih omahujejo neprestano.

²⁴Derrama sobre ellos tu ira, Y el furor de tu enojo los alcance.

²⁴Izlij nanje jezo svojo in srd tvoj naj jih dohiti.

²⁵Sea su palacio asolado: En sus tiendas no haya morador.

²⁵Pusto bodi njih bivališče, v šatorih njih ne bodi prebivalca.

²⁶Porque persiguieron al que tú heriste; Y cuentan del dolor de los que tú llagaste.

²⁶Kajti preganjajo njega, ki si ga ti udaril, in spletajo pripovedke o bolečini prebodencev tvojih.

²⁷Pon maldad sobre su maldad, Y no entren en tu justicia.

²⁷Pridevaj krivico njih krivici, in ne dosežejo naj pravičnosti tvoje.

²⁸Sean raídos del libro de los vivientes, Y no sean escritos con los justos.

²⁸Izbrišejo naj se iz življenja knjige, in s pravičnimi naj se ne zapišejo.

²⁹Y yo afligido y dolorido, Tu salud, oh Dios, me defenderá.

²⁹Jaz pa sem ubožen in v bolečini; rešitev tvoja, o Bog, postavi me na varno.

³⁰Alabaré yo el nombre de Dios con cántico, Ensalzarélo con alabanza.

³⁰Hvalil bom ime Božje s pesmijo in poveličeval ga z zahvaljevanjem.

³¹Y agradará á Jehová más que sacrificio de buey, O becerro que echa cuernos y uñas.

³¹To bode všeč GOSPODU bolj nego vol, junec z rogovi in z razdeljenimi parklji.

³²Veránlo los humildes, y se gozarán; Buscad á Dios, y vivirá vuestro corazón.

³²Ko bodo to videli krotki, se bodo veselili; naj oživi srce vaše, ki iščete Boga!

³³Porque Jehová oye á los menesterosos, Y no menosprecia á sus prisioneros.

³³Zakaj GOSPOD se ozira na potrebne in jetnikov svojih ne zameta.

³⁴Alábenlo los cielos y la tierra, Los mares, y todo lo que se mueve en ellos.

³⁴Hvalijo naj ga nebesa in zemlja, morja in karkoli lazi po njih.

³⁵Porque Dios guardará á Sión, y reedificará las ciudades de Judá; Y habitarán allí, y la poseerán.

³⁵Zakaj Bog dá rešitev Sionu in sezida mesta Judova, da bodo stanovali tam in podedovali deželo.In zarodi hlapcev njegovih jo bodo posedli, in kateri ljubijo ime njegovo, v njej prebivali.

³⁶Y la simiente de sus siervos la heredará, Y los que aman su nombre habitarán en ella.

³⁶In zarodi hlapcev njegovih jo bodo posedli, in kateri ljubijo ime njegovo, v njej prebivali.