¹PABLO, apóstol, (no de los hombres ni por hombre, mas por Jesucristo y por Dios el Padre, que lo resucitó de los muertos),

¹ПАВЛӮСИ ҳавворй, ки на аз ҷониби одамон ва на ба воситаи одамизод аст, балки ба василаи Исои Масеҳ ва Худои Падар, ки Ӯро аз мурдагон эҳьё кардааст,

²Y todos los hermanos que están conmigo, á las iglesias de Galacia:

²Ва ҳамаи бародароне ки бо ман мебошанд, ба калисоҳои Ғалотия:

³Gracia sea á vosotros, y paz de Dios el Padre, y de nuestro Señor Jesucristo,

³Файз ва осоиштагӣ аз ҷониби Худои Падар ва Худованди мо Исои Масеҳ бар шумо бод,

⁴El cual se dió á sí mismo por nuestros pecados para librarnos de este presente siglo malo, conforme á la voluntad de Dios y Padre nuestro;

⁴Ки Худро барои гуноҳҳои мо дод, то ки моро аз ин олами шарир, мувофиқи иродаи Худо, Падари мо, халос кунад,

⁵Al cual sea la gloria por siglos de siglos. Amén.

⁵Ки Ӯро то абад ҷалол бод, омин.

⁶Estoy maravillado de que tan pronto os hayáis traspasado del que os llamó á la gracia de Cristo, á otro evangelio:

⁶Тааҷҷуб менамоям, ки ин қадар зуд шумо аз Он ки шуморо ба файзи Масеҳ даъват намудааст, баргашта, ба башорати дигаре мегузаред,

⁷No que hay otro, sino que hay algunos que os inquietan, y quieren pervertir el evangelio de Cristo.

⁷Ки он на дигарест, балки фақат баъзе касоне ҳастанд, ки шуморо ба изтироб меандозанд ва башорати Масеҳро таҳриф кардан мехоҳанд.

⁸Mas aun si nosotros ó un ángel del cielo os anunciare otro evangelio del que os hemos anunciado, sea anatema.

⁸Лекин агар ҳатто мо ё фариштае аз осмон Инҷиле бар хилофи он чи мо ба шумо башорат додаем, ба шумо башорат диҳад, - малъун бод.

⁹Como antes hemos dicho, también ahora decimos otra vez: Si alguno os anunciare otro evangelio del que habéis recibido, sea anatema.

⁹Чунон ки мо пештар гуфта будем, ҳозир ҳам боз мегӯям: агар касе бар хилофи он чи қабул кардаед, ба шумо башорат диҳад, - малъун бод.

¹⁰Porque, ¿persuado yo ahora á hombres ó á Dios? ¿ó busco de agradar á hombres? Cierto, que si todavía agradara á los hombres, no sería siervo de Cristo.

¹⁰Оё ман алҳол назди одамон ҳусни таваҷҷӯҳ меҷӯям, ё назди Худо? Оё саъю кӯшиш менамоям дили одамонро ёбам? Агар ман ҳанӯз дили одамонро меёфтам, бандаи Масеҳ намебудам.

¹¹Mas os hago saber, hermanos, que el evangelio que ha sido anunciado por mí, no es según hombre;

¹¹Ба шумо, эй бародарон, эълон мекунам: Инҷиле ки ман башорат додаам, аз они одамизод нест;

¹²Pues ni yo lo recibí, ni lo aprendí de hombre, sino por revelación de Jesucristo.

¹²Зеро ки ман онро на аз одамизод қабул кардаам ва таълим гирифтаам, балки ба василаи ваҳйи Исои Масеҳ.

¹³Porque ya habéis oído acerca de mi conducta otro tiempo en el Judaismo, que perseguía sobremanera la iglesia de Dios, y la destruía;

¹³Зеро шумо тарзи ҳаёти пештараи маро дар миёни яҳудиён шунидаед, ки ман Калисои Худоро аз ҳад зиёд таъқиб менамудам, ва онро несту нобуд мекардам,

¹⁴Y aprovechaba en el Judaismo sobre muchos de mis iguales en mi nación, siendo muy más celador que todos de las tradiciones de mis padres.

¹⁴Ва дар дини яхудӣ дар авлодам назар ба бисьёр ҳамсолони худ бештар комьёб будам, дар ҳолате ки барои ривоятҳои падаронам ниҳоятдараҷа ғайрат мекардам.

¹⁵Mas cuando plugo á Dios, que me apartó desde el vientre de mi madre, y me llamó por su gracia,

¹⁵Аммо ҳангоме ки Худо, ки маро аз батни модарам баргузида, бо файзи Худ даъват кардааст, таваҷҷӯҳ намуд,

¹⁶Revelar á su Hijo en mí, para que le predicase entre los Gentiles, luego no conferí con carne y sangre;

¹⁶Ки Писари Худро дар ман ошкор созад, то ки Ӯро дар миёни ҳалқҳо башорат диҳам, - ман он вақт бо ҷисм ва хун машварат накардам,

¹⁷Ni fuí á Jerusalem á los que eran apóstoles antes que yo; sino que me fuí á la Arabia, y volví de nuevo á Damasco.

¹⁷Ва ба Ерусалим назди онҳое ки пеш аз ман ҳавворӣ буданд, нарафтам, балки ба Арабистон равона шудам ва боз ба Димишқ баргаштам.

¹⁸Depués, pasados tres años, fuí á Jerusalem á ver á Pedro, y estuve con él quince días.

¹⁸Сонӣ, пас аз се сол, ба Ерусалим барои дидани Петрус рафтам ва понздаҳ рӯз назди ӯ истодам.

¹⁹Mas á ningún otro de los apóstoles vi, sino á Jacobo el hermano del Señor.

¹⁹Аз ҳаввориён, ғайр аз Яъқуби бародари Худованд, каси дигарро надидаам.

²⁰Y en esto que os escribo, he aquí delante de Dios, no miento.

²⁰Ва он чи ба шумо менависам, инак, ба ҳузури Худо, дурӯғ намегӯям.

²¹Después fuí á las partes de Siria y de Cilicia;

²¹Пас аз он ман ба кишварҳои Сурия ва Қилиқия равона шудам.

²²Y no era conocido de vista á las iglesias de Judea, que eran en Cristo;

²²Аммо калисоҳои Масеҳ дар Яҳудо маро шаҳсан намешиноҳтанд,

²³Solamente habían oído decir: Aquel que en otro tiempo nos perseguía, ahora anuncia la fe que en otro tiempo destruía.

²³Балки фақат шунида буданд, ки ҳамон шаҳсе ки як вақте онҳоро таъқиб менамуд, ҳоло имонеро башорат медиҳад, ки иештар онро несту нобуд мекард, -

²⁴Y glorificaban á Dios en mí.

²⁴Ва Худоро ба ҳотири ман мадҳ мегуфтанд.