¹POR tanto, hermanos santos, participantes de la vocación celestial, considerad al Apóstol y Pontífice de nuestra profesión, Cristo Jesús;

¹ПАС, эй бародарони муқаддас, ки дар даъвати осмонй шарик ҳастед, ба Расул ва Саркоҳини эътирофи мо - Исои Масеҳ назар дӯзед,

²El cual es fiel al que le constituyó, como también lo fué Moisés sobre toda su casa.

²Ки Ӯ ба Он ки Ӯро таъин намуд, амин буд, чунон ки Мусо низ дар тамоми хонаи Ӯ амин буд.

³Porque de tanto mayor gloria que Moisés éste es estimado digno, cuanto tiene mayor dignidad que la casa el que la fabricó.

³Зеро Ӯ нисбат ба Мусо сазовори ҷалоли бештаре гардид, чунки меъмори хона, назар ба худи хона, эҳтироми бештаре дорад;

⁴Porque toda casa es edificada de alguno: mas el que crió todas las cosas es Dios.

⁴Зеро ки ҳар хона меъмори худро дорад, валекин меъмори ҳама чиз Худост.

⁵Y Moisés á la verdad fué fiel sobre toda su casa, como siervo, para testificar lo que se había de decir;

⁵Ва Мусо дар тамоми хонаи Ӯ мисли хизматгузор амин буд, то шаҳодат диҳад дар бораи чизҳое ки дар оянда бояд гуфта шавад.

⁶Mas Cristo como hijo, sobre su casa; la cual casa somos nosotros, si hasta el cabo retuviéremos firme la confianza y la gloria de la esperanza.

⁶Аммо Масеҳ мисли Писар аст бар хонаи Ӯ; ва хонаи Ӯ мо ҳастем, ба шарте ки ҷуръат ва фахри умедро то ба оҳир боматонат нигоҳ дорем.

⁷Por lo cual, como dice el Espíritu Santo: Si oyereis hoy su voz,

⁷Бинобар ин, чунон ки Рӯҳулқудс мегӯяд, "имрӯз агар овози Ӯро бишнавед,

⁸No endurezcáis vuestros corazones Como en la provocación, en el día de la tentación en el desierto,

⁸"Дилҳои худро сахт накунед, мисли замони ошӯб, мисли рӯзи озмоиш дар биёбон,

⁹Donde me tentaron vuestros padres; me probaron, Y vieron mis obras cuarenta años.

⁹"Ки дар он ҷо падарони шумо Маро озмуданд; Маро имтиҳон карданд, агарчи аъмоли Маро чил сол дида буданд.

¹⁰A causa de lo cual me enemisté con esta generación, Y dije: Siempre divagan ellos de corazón, Y no han conocido mis caminos.

¹⁰"Ба ин сабаб бар ин насл дарғазаб шудам ва гуфтам: ҳамеша дилашон гумроҳ мешавад, ва роҳҳои Маро нафаҳмидаанд;

¹¹Juré, pues, en mi ira: No entrarán en mi reposo.

¹¹"Ва Ман дар ғазаби Худ қасам хӯрдам, ки онҳо ба оромии Ман дохил нахоҳанд щуд".

¹²Mirad, hermanos, que en ninguno de vosotros haya corazón malo de incredulidad para apartarse del Dios vivo:

¹²Эй бародарон, бохабар бошед, ки касе аз шумо дили шарир ва беимоне ки аз Худои Хдй рӯй мегардонад, надошта бошад,

¹³Antes exhortaos los unos á los otros cada día, entre tanto que se dice Hoy; porque ninguno de vosotros se endurezca con engaño de pecado:

¹³Балки якдигарро ҳар рӯз насиҳат диҳед, то даме ки "имрӯз" гуфта мешавад, ки касе аз шумо ба фиребҳои гуноҳ афтода, сахтдил нашавад.

¹⁴Porque participantes de Cristo somos hechos, con tal que conservemos firme hasta el fin el principio de nuestra confianza;

¹⁴Зеро ки мо шарикони Масеҳ гардидаем, ба шарте ки асоси эътимоди худро то ба охир боматонат нигоҳ дорем,

¹⁵Entre tanto que se dice: Si oyereis hoy su voz, No endurezcáis vuestros corazones, como en la provocación.

¹⁵Чунон ки гуфта мешавад: "Имрӯз, агар овози Ӯро бишнавед, дилҳои худро сахт накунед, мисли замони ошӯб".

¹⁶Porque algunos de los que habían salido de Egipto con Moisés, habiendo oído, provocaron, aunque no todos.

¹⁶Зеро киҳо буданд, ки шунида, ошӯб бардоштанд? Оё на ҳамаи онҳое ки ба туфайли Мусо аз Миср берун омада буданд?

¹⁷Mas ¿con cuáles estuvo enojado cuarenta años? ¿No fué con los que pecaron, cuyos cuerpos cayeron en el desierto?

¹⁷Ва бар киҳо Ӯ чил сол дар ғазаб шуд? Оё на бар осиёне ки ҷасадҳошон дар биёбон фурӯ ғалтид?

¹⁸¿Y á quiénes juró que no entrarían en su reposo, sino á aquellos que no obedecieron?

¹⁸Ва дар ҳаққи киҳо Ӯ қасам хурд, ки ба оромии Ӯ дохил нахоҳанд шуд? Оё на дар ҳаққи онҳое ки беитоатӣ карДанд?

¹⁹Y vemos que no pudieron entrar á causa de incredulidad.

¹⁹Ва мо мебинем, ки онҳо аз боиси беимонӣ натавонистанд доҳшт шаванд.