¹Y SALIDO Jesús, íbase del templo; y se llegaron sus discípulos, para mostrarle los edificios del templo.

¹ВА Исо аз маъбад баромада, мерафт. Ва шогирдонаш назди Ӯ омаданд, то ки иморатҳои маъбадро ба Ӯ нишон днҳанд.

²Y respondiendo él, les dijo: ¿Veis todo esto? de cierto os digo, que no será dejada aquí piedra sobre piedra, que no sea destruída.

²Исо дар ҷавоби онҳо гуфт: «Оё ҳамаи инҳоро мебинед? Ба ростй ба шумо мегӯям: дар ин ҷо санге бар санге нахоҳад монд; ҳамааш хароб хоҳад шуд».

³Y sentándose él en el monte de las Olivas, se llegaron á él los discípulos aparte, diciendo: Dinos, ¿cuándo serán estas cosas, y qué señal habrá de tu venida, y del fin del mundo?

³Вакте ки Ӯ бар кӯҳи Зайтун нишаста буд, шогирдонаш ба танҳой назди Ӯ омада, пурсиданд: «Моро огоҳ кун, кл ин кай воқеъ мешавад? Ва аломати омадани Ту ва оҳирзамон чй гуна аст?»

⁴Y respondiendo Jesús, les dijo: Mirad que nadie os engañe.

⁴Исо дар ҷавоби онҳо гуфт: «Ҳушьёр бошед, ки касе шуморо гумроҳ накунад;

⁵Porque vendrán muchos en mi nombre, diciendo: Yo soy el Cristo; y á muchos engañarán.

⁵«Зеро бисьёр касон бо номи Ман омада, гӯянд, ки "ман Масеҳ ҳастам", вамардуми бисьёрро гумроҳ хоҳанд кард.

⁶Y oiréis guerras, y rumores de guerras: mirad que no os turbéis; porque es menester que todo esto acontezca; mas aún no es el fin.

⁶«Ҷангҳо ва овозаи ҷангҳоро хоҳед шунид. Зинҳор, натарсед; зеро ҳамаи ин бояд воқеъ шавад; лекин ин ҳанӯз интиҳо нест:

⁷Porque se levantará nación contra nación, y reino contra reino; y habrá pestilencias, y hambres, y terremotos por los lugares.

⁷«Зеро қавме бар зидди қавме ва салтанате бар зидди салтанате қиём хоҳад кард, ва дар ҳар ҷо қаҳтиҳо, вабоҳо ва зилзилаҳо рӯй хоҳад дод;

⁸Y todas estas cosas, principio de dolores.

⁸«Аммо ҳамаи инҳо ибтидои дардҳост.

⁹Entonces os entregarán para ser afligidos, y os matarán; y seréis aborrecidos de todas las gentes por causa de mi nombre.

⁹«Он гоҳ шуморо ба шиканҷаҳо таслим карда, хоҳанд кушт; ва ҳамаи қавмҳо аз барои исми Ман ба шумо адоват хоҳанд дошт.

¹⁰Y muchos entonces serán escandalizados; y se entregarán unos á otros, y unos á otros se aborrecerán.

¹⁰«Дар он замон бисьёр касон ба васваса хоҳанд афтод; ва якдигарро таслим хоҳанд кард ва аз якдигар нафрат хоҳанд дошт;

¹¹Y muchos falsos profetas se levantarán y engañarán á muchos.

¹¹«Ва басе анбиёи козиб ба майдон омада, мардуми бисьёрро гумроҳ хоҳанд кард;

¹²Y por haberse multiplicado la maldad, la caridad de muchos se resfriará.

¹²«Ва ба сабаби афзудани шарорат, муҳаббати бисьёр касон сард хоҳад шуд;

¹³Mas el que perseverare hasta el fin, éste será salvo.

¹³«Лекин ҳар кӣ то охир сабр кунад, наҷот хоҳад ёфт.

¹⁴Y será predicado este evangelio del reino en todo el mundo, por testimonio á todos los Gentiles; y entonces vendrá el fin.

¹⁴«Ва ин Инҷили Малакут дар тамоми олам мавъиза хоҳад шуд, то ки барои ҳамаи халқҳо шаҳодате шавад; ва он гоҳ интиҳо фаро хоҳад расид.

¹⁵Por tanto, cuando viereis la abominación del asolamiento, que fué dicha por Daniel profeta, que estará en el lugar santo, (el que lee, entienda),

¹⁵«Пас, чун кароҳати харобиро, ки Дониёли набй ба забон овардааст, дар ҷои муқаддас бар по бубинед, - ҳар кӣ хонад, дарк кунад, -

¹⁶Entonces los que están en Judea, huyan á los montes;

¹⁶«Он гоҳ онҳое ки дар Яхудо мебошанд, ба кӯҳистон гурезанд;

¹⁷Y el que sobre el terrado, no descienda á tomar algo de su casa;

¹⁷«Ва ҳар кӣ бар бом бошад, барои гирифтани чизе аз ҳонаи худ, поён нафурояд;

¹⁸Y el que en el campo, no vuelva atrás á tomar sus vestidos.

¹⁸«Ва он ки дар киштзор аст, барои гирифтани ҷомаи худ барнагардад.

¹⁹Mas ­ay de las preñadas, y de las que crían en aquellos días!

¹⁹«Лекин вой бар ҳоли ҳомиладорон ва ширдорон дар он айём!

²⁰Orad, pues, que vuestra huída no sea en invierno ni en sábado;

²⁰«Дуо кунед, ки гурезстани шумо дар зимистон ва ё рӯзи шанбе рӯй надиҳад;

²¹Porque habrá entonces grande aflicción, cual no fué desde el principio del mundo hasta ahora, ni será.

²¹«Зеро дар он замон чунон мусибати бузурге хоҳад шуд, ки аз ибтидои олам то ҳол нашудааст, ва бори дигар нахоҳад шуд.

²²Y si aquellos días no fuesen acortados, ninguna carne sería salva; mas por causa de los escogidos, aquellos días serán acortados.

²²«Ва агар он айём кӯтоҳ намешуд, ҳеҷ касе наҷот намеёфт; лекин аз барои баргузидагон он айём кӯтоҳ хоҳад шуд.

²³Entonces, si alguno os dijere: He aquí está el Cristo, ó allí, no creáis.

²³«Дар он ҳангом агар касе ба шумо гӯяд: "Инак Масеҳ дар ин ҷост" ё "дар он ҷост", бовар накунед;

²⁴Porque se levantarán falsos Cristos, y falsos profetas, y darán señales grandes y prodigios; de tal manera que engañarán, si es posible, aun á los escogidos.

²⁴«Зеро ки масеҳони козиб ва анбиёи козиб ба майдон омада, аломот ва мӯъҷизоти бузурге нишон хоҳанд дод, то ки, агар мумкин бошад, баргузидагонро низ гумроҳ кунанд.

²⁵He aquí os lo he dicho antes.

²⁵«Инак, Ман пешакӣ ба шумо гуфтам.

²⁶Así que, si os dijeren: He aquí en el desierto está; no salgáis: He aquí en las cámaras; no creáis.

²⁶«Пас, агар ба шумо гӯянд: "Инак, дар биёбон аст", - берун наравед; "инак дар ҳуҷра аст", - бовар накунед.

²⁷Porque como el relámpago que sale del oriente y se muestra hasta el occidente, así será también la venida del Hijo del hombre.

²⁷«Зеро, чӣ тавре ки барқ дар шарқ зоҳир шуда, дар ғарб ҳам иамудор мегардад, омадани Писари Одам низ чунин хоҳад шуд;

²⁸Porque donde quiera que estuviere el cuerpo muerto, allí se juntarán las águilas.

²⁸«Ҳар ҷо, ки лошае бошад, каргасон дар он ҷо ҷамъ шаванд.

²⁹Y luego después de la aflicción de aquellos días, el sol se obscurecerá, y la luna no dará su lumbre, y las estrellas caerán del cielo, y las virtudes de los cielos serán conmovidas.

²⁹«Ва фавран, пас аз мусибати он айём, офтоб хира шавад, ва моҳ рӯшноии худро надиҳад, ва ситорагон аз осмон фурӯ резанд, ва қувваҳои афлок мутазалзил шаванд;

³⁰Y entonces se mostrará la señal del Hijo del hombre en el cielo; y entonces lamentarán todas las tribus de la tierra, y verán al Hijo del hombre que vendrá sobre las nubes del cielo, con grande poder y gloria.

³⁰«Он гоҳ аломати Писари Одам дар осмон намудор хоҳад гардид; ва он гоҳ ҳамаи қабилаҳои рӯи замин навҳа кунанд ва Писари Одамро бинанд, ки бо қудрат ва ҷалоли азим бар абрҳо меояд;

³¹Y enviará sus ángeles con gran voz de trompeta, y juntarán sus escogidos de los cuatro vientos, de un cabo del cielo hasta el otro.

³¹«Ва фариштагони Худро бо карнаи баландовоз хоҳад фиристод, ва баргузидагони Ӯро аз чор ҷониб, аз як канори осмон то канори дигараш фароҳам хоҳад овард.

³²De la higuera aprended la parábola: Cuando ya su rama se enternece, y las hojas brotan, sabéis que el verano está cerca.

³²«Акнун аз дарахти анҷир мисол гиред: чун шоҳааш нарм шуда, барг оварад, медонед, ки тобистон наздик аст;

³³Así también vosotros, cuando viereis todas estas cosas, sabed que está cercano, á las puertas.

³³«Ҳамчунин шумо чун ҳамаи ин чизҳоро дидед, бидонед, ки наздик аст, назди дар аст.

³⁴De cierto os digo, que no pasará esta generación, que todas estas cosas no acontezcan.

³⁴«Ба ростӣ ба шумо мегӯям; ин насл ҳанӯз аз олам нагузашта, ҳамаи ин чизҳо воқеъ ҳоҳад шуд.

³⁵El cielo y la tierra pasarán, mas mis palabras no pasarán.

³⁵«Осмон ва замин гузарон аст, лекин каломи Ман гузарон нест.

³⁶Empero del día y hora nadie sabe, ni aun los ángeles de los cielos, sino mi Padre solo.

³⁶«Аммо он рӯз ва соатро, ғайр аз Падари Ман, ҳеҷ кас, ҳатто фариштагони осмон ҳам намедонанд;

³⁷Mas como los días de Noé, así será la venida del Hijo del hombre.

³⁷«Чй тавре ки дар айёми Нӯҳ шуда буд, дар омадани Писари Одам низ ҳамон тавр хоҳад шуд:

³⁸Porque como en los días antes del diluvio estaban comiendo y bebiendo, casándose y dando en casamiento, hasta el día que Noé entró en el arca,

³⁸«Зеро, чӣ тавре ки дар айёми пеш аз тӯфон, то он рӯзе ки Нӯх ба киштӣ даромад, мехӯрданд, менӯшиданд, зан мегирифтанд ва ба шавҳар мерафтанд,

³⁹Y no conocieron hasta que vino el diluvio y llevó á todos, así será también la venida del Hijo del hombre.

³⁹«Ва чизе намефаҳмиданд, то даме ки тӯфон омада, ҳамаро несту нобуд кард, - омадани Писари Одам низ ҳамон тавр хоҳад шуд;

⁴⁰Entonces estarán dos en el campo; el uno será tomado, y el otro será dejado:

⁴⁰«Он вақт аз ду нафаре ки дар киштзор ҳастанд, яке гирифта ва дигаре гузошта хоҳад шуд;

⁴¹Dos mujeres moliendo á un molinillo; la una será tomada, y la otra será dejada.

⁴¹«Ва аз ду зане ки бо дастос машғуланд, яке гирифта ва дигаре гузошта хоҳад шуд.

⁴²Velad pues, porque no sabéis á qué hora ha de venir vuestro Señor.

⁴²«Пас, бедор бошед, зеро намедонед, ки Худованди шумо дар кадом соат меояд.

⁴³Esto empero sabed, que si el padre de la familia supiese á cuál vela el ladrón había de venir, velaría, y no dejaría minar su casa.

⁴³«Лекин ҳаминро шумо медонед, ки агар соҳкби хона медонист, ки дар кадом поси шаб дузд меояд, бедор монда, намегузошт, ки ба хонааш нақб занад.

⁴⁴Por tanto, también vosotros estad apercibidos; porque el Hijo del hombre ha de venir á la hora que no pensáis.

⁴⁴«Бинобар ин шумо низ тайёр бошед, зеро дар соате ки гумон надоред, Писари Одам меояд.

⁴⁵¿Quién pues es el siervo fiel y prudente, al cual puso su señor sobre su familia para que les dé alimento á tiempo?

⁴⁵«Пас он ғуломи мӯътамад ва доно кист, ки оғояш вайро бар хизматгорони худ таъин карда бошад, то ки ба онҳо дар сари вақт хӯрок диҳад?

⁴⁶Bienaventurado aquel siervo, al cual, cuando su señor viniere, le hallare haciendo así.

⁴⁶«Хушо он ғуломе ки оғояш омада, вайро машғули ҳамин кор ёбад;

⁴⁷De cierto os digo, que sobre todos sus bienes le pondrá.

⁴⁷«Ба ростӣ ба шумо мегӯям, ки вайро бар тамоми дороии худ таъин хоҳад кард.

⁴⁸Y si aquel siervo malo dijere en su corazón Mi señor se tarda en venir:

⁴⁸«Лекин агар он ғулом бадкирдор бошад ва дар дили худ гӯяд, ки "оғои ман ба зудӣ намеояд",

⁴⁹Y comenzare á herir á sus consiervos, y aun á comer y á beber con los borrachos;

⁴⁹«Ва ба задани гуломони дигар шурӯъ кунад ва бо бадмастон ба хӯрдан ва нӯшидан машғул шавад, -

⁵⁰Vendrá el señor de aquel siervo en el día que no espera, y á la hora que no sabe,

⁵⁰«Оғои он ғулом дар рӯзе ки вай мунтазир нест, ва дар соате ки гумон надорад, хоҳад омад,

⁵¹Y le cortará por medio, y pondrá su parte con los hipócritas: allí será el lloro y el crujir de dientes.

⁵¹«Ва ӯро ду пора карда, қисматашро бо риёкорон баробар хоҳад кард: дар он ҷо гирья ва ғиҷирроси дандон хоҳад буд».