¹Davidi i drejtoi Zotit fjalët e këtij kantiku ditën që Zoti e çliroi nga duart e të gjithë armiqve të tij dhe nga dora e Saulit. Ai tha:

¹David sang HERREN denne Sang, dengang HERREN havde frelst ham af alle hans Fjenders og af Sauls Hånd.

²"Zoti është fortesa ime, kalaja ime dhe çlirimtari im,

²Han sang: "HERRE, min Klippe, min Borg, min Befrier,

³Perëndia im, shkëmbi në të cilin strehohem, mburoja ime, fuqia e shpëtimit tim, strehimi im i lartë, streha ime. O shpëtimtari im, ti më shpëton nga dhuna!

³min Gud, mit Bjerg, hvortil jeg tyr, mit Skjold, mit Frelseshorn, mit Værn, min Tilflugt, min Frelser, som frelser mig fra Vold!

⁴Unë i kërkoj ndihmë Zotit që meriton të lavdërohet, dhe kështu më shpëtoi nga duart e armiqve të mi.

⁴Jeg påkalder HERREN, den Højlovede, og frelses fra mine Fjender.

⁵Valët e vdekjes më kishin rrethuar dhe përrenjtë e shkatërrimit më kishin tmerruar.

⁵Dødens Brændinger omsluttede mig, Ødelæggelsens Strømme forfærdede mig,

⁶Dhimbjet e Sheolit më kishin zënë dhe lakun e vdekjes e kisha para syve.

⁶Dødsrigets Reb omspændte mig, Dødens Snarer faldt over mig;

⁷Në ankthin tim i kërkova ndihmë Zotit dhe i klitha Perëndisë tim. Ai e dëgjoi zërin tim nga tempulli ku ndodhej dhe klithma ime arriti në veshët e tij.

⁷i min Vånde påkaldte jeg HERREN og råbte til min Gud. Han hørte min Røst fra sin Helligdom, mit Råb fandt ind til hans Ører!

⁸Atëherë toka u trondit dhe u drodh, themelet e qiejve u lëkundën dhe u shkundën, sepse ai ishte tërë zemërim.

⁸Da rystede Jorden og skjalv, Himlens Grundvolde bæved og rysted, thi hans Vrede blussede op.

⁹Një tym ngjitej nga fejzat e hundës së tij dhe një zjarr përvëlues i dilte nga goja; prej tij dilnin thëngjij.

⁹Røg for ud af hans Næse, fortærende Ild af hans Mund, Gløder gnistrede fra ham.

¹⁰Ai i uli qiejtë dhe zbriti me një mjegull të dendur poshtë këmbëve të tij.

¹⁰Han sænkede Himlen, steg ned med Skymulm under sine Fødder;

¹¹Ai rrinte kaluar mbi një kerubin, fluturonte dhe dukej mbi flatrat e erës.

¹¹båret af Keruber fløj han, svæved på Vindens Vinger;

¹²Si shatorre rreth vetes kishte vënë terrin, errësirën e ujërave dhe retë e dendura të qiellit.

¹²han omgav sig med Mulm som en Bolig, mørke Vandmasser, vandfyldte Skyer.

¹³Nga shkëlqimi që i priste dilnin thëngjij.

¹³Fra Glansen foran ham for der Hagl og Ildgløder ud.

¹⁴Zoti gjëmoi në qiejt dhe Më i Larti bëri të dëgjohet zëri i tij.

¹⁴HERREN tordned fra Himlen, den Højeste lod høre sin Røst;

¹⁵Hodhi shigjeta dhe shpërndau armiqtë, hodhi shigjetat e tij dhe i shpërndau.

¹⁵han udslynged Pile, adsplittede dem, lod Lynene funkle og skræmmede dem.

¹⁶Atëherë doli shtrati i detit dhe themelet e botës u zbuluan, me qortimin e Zotit, me erën që shfrynë, fejzat e hundës së tij.

¹⁶Havets Bund kom til Syne, Jordens Grundvolde blottedes ved HERRENs Trusel, for hans Vredes Pust.

¹⁷Ai nga lart shtriu dorën dhe më kapi, më nxori nga ujërat e mëdha.

¹⁷Han udrakte Hånden fra det høje og greb mig, drog mig op af de vældige Vande,

¹⁸Më çliroi nga armiku im i fuqishëm dhe nga ata që më urrenin, sepse ishin më të fortë se unë

¹⁸frelste mig fra mine mægtige Fjender, fra mine Avindsmænd; de var mig for stærke.

¹⁹Ata ishin ngritur kundër meje ditën e mjerimit tim, por Zoti qe përkrahësi im,

¹⁹På min Ulykkes Dag faldt de over mig, men HERREN blev mig et Værn.

²⁰ai më çoi larg tyre; ai më shpëtoi sepse i pëlqej.

²⁰Han førte mig ud i åbent Land, han frelste mig, thi han havde Behag i mig.

²¹Zoti më ka shpërblyer simbas së drejtës sime dhe më ka dhënë simbas pastërtisë së duarve të mia,

²¹HERREN gengældte mig efter min Retfærd, lønned mig efter mine Hænders Uskyld;

²²sepse kam ndjekur rrugët e Zotit dhe nuk jam larguar pabesisht nga Perëndia im.

²²thi jeg holdt mig til HERRENs Veje, svigted i Gudløshed ikke min Gud;

²³Sepse kam mbajtur para vetes të gjitha ligjet e tij dhe nuk jam larguar nga statutet e tij.

²³hans Bud stod mig alle for Øje, jeg veg ikke fra hans Love.

²⁴Kam qenë i ndershëm me të dhe i jam ruajtur paudhësisë.

²⁴Ustraffelig var jeg for ham og vogtede mig for Brøde.

²⁵Prandaj Zoti më ka dhënë simbas së drejtës sime, simbas pastërtisë sime përpara syve të tij.

²⁵HERREN lønned mig efter min Retfærd, mine Hænders Uskyld, som var ham for Øje!

²⁶Ti tregohesh i mëshirshëm me njeriun e përshpirtshëm dhe i drejtë me njeriun e drejtë;

²⁶Du viser dig from mod den fromme, retsindig mod den retsindige,

²⁷ti tregohesh i pastër me njeriun e pastër dhe dinak me njeriun e çoroditur.

²⁷du viser dig ren mod den rene og vrang mod den svigefulde.

²⁸Ti shpëton njerëzit e hidhëruar, por shikimi yt ndalet mbi kryelartët për t'i ulur.

²⁸De arme giver du Frelse, hovmodiges Øjne Skam!

²⁹Po, ti je drita ime, o Zot; Zoti ndriçon terrin tim.

²⁹Ja, du er min Lampe, HERRE! HERREN opklarer mit Mørke.

³⁰Me ty mund të sulmoj një grup, me Perëndinë tim mund të kapërcej një mur.

³⁰Thi ved din Hjælp søndrer jeg Mure, ved min Guds Hjælp springer jeg over Volde.

³¹Rruga e Zotit është e përsosur; fjala e Zotit është purifikuar me zjarrin. Ai është mburoja e të gjithë atyre që kanë shpresë tek ai.

³¹Fuldkommen er Guds Vej, lutret er HERRENs Ord. Han er et Skjold for alle, der sætter deres Lid til ham.

³²Në fakt kush është Perëndi përveç Zotit? Dhe kush është Kalaja përveç Perëndisë tonë?

³²Ja, hvem er Gud uden HERREN, hvem er en Klippe uden vor Gud,

³³Zoti është kalaja ime e fuqishme, ai e bën të përsosur rrugën time.

³³den Gud, der omgjorded mig med Kraft, jævnede Vejen for mig,

³⁴Ai i bën këmbët e mia si ato të drerit dhe më bën të mbahem mirë në vendet e mia të larta.

³⁴gjorde mine Fødder som Hindens og gav mig Fodfæste på Højne,

³⁵Ai i mëson duart e mia për betejë dhe krahët e mia mund të tendosin një hark prej bronzi.

³⁵oplærte min Hånd til Krig, så mine Arme spændte Kobberbuen?

³⁶Ti më ke dhënë edhe mburojën e shpëtimit tënd dhe mirësia jote më ka bërë të madh.

³⁶Du gav mig din Frelses Skjold, din Nedladelse gjorde mig stor;

³⁷Ti i ke zgjedhur hapat e mia dhe këmbët e mia nuk kanë ngurruar në këtë rast.

³⁷du skaffede Plads for mine Skridt, mine Ankler vaklede ikke.

³⁸Unë i kam ndjekur armiqtë e mi dhe i kam shkatërruar, nuk jam kthyer prapa para se t'i shfarosja.

³⁸Jeg jog mine Fjender, indhentede dem, vendte først om, da de var gjort til intet,

³⁹I kam shkatërruar dhe shtypur, dhe ata nuk kanë mundur më të ngrihen kundër meje; ata kanë rënë nën këmbët e mia.

³⁹slog dem ned, så de ej kunde rejse sig, men lå faldne under min Fod.

⁴⁰Ti më ke dhënë forcë në betejë, dhe bëre që të më përulen ata që ngriheshin kundër meje;

⁴⁰Du omgjorded mig med Kraft til Kampen, mine Modstandere tvang du i Knæ for mig;

⁴¹bëre që të më kthenin kurrizin armiqtë e mi përpara meje, dhe unë zhduka ata që më urrenin.

⁴¹du slog mine Fjender på Flugt mine Avindsmænd ryddede jeg af Vejen.

⁴²Ata shikuan, por nuk pati njeri që t'i shpëtonte; i klithën Zotit, por ai nuk iu përgjigj atyre.

⁴²De råbte, men ingen hjalp, til HERREN, han svared dem ikke.

⁴³Unë i thërmova si pluhuri i tokës, i copëtova dhe i shkela si balta e rrugëve.

⁴³Jeg knuste dem som Jordens Støv, som Gadeskarn tramped jeg på dem.

⁴⁴Ti më ke çliruar nga mosmarrëveshjet e popullit tim, më ke ruajtur si udhëheqës i kombeve; një popull që nuk e njihja më ka shërbyer.

⁴⁴Du friede mig af Folkekampe, du satte mig til Folkeslags Høvding; nu tjener mig ukendte Folk;

⁴⁵Bijtë e të huajve më nënshtrohen mua; sa më dëgjojnë, më binden.

⁴⁵Udlandets Sønner kryber for mig; blot de hører om mig, lyder de mig:

⁴⁶Bijtë e të huajve kanë humbur guximin, kanë dalë duke u dridhur nga fortesat e tyre.

⁴⁶Udlandets Sønner vansmægter, kommer skælvende frem af deres Skjul.

⁴⁷Rroftë Zoti! Qoftë e bekuar Fortesa ime! U lartësoftë në qiell Perëndia, Fortesa e shpëtimit tim!

⁴⁷HERREN lever, højlovet min Klippe, ophøjet være min Frelses Gud,

⁴⁸Éshtë Perëndia që hakmerret për mua, që më nënshtron popujt,

⁴⁸den Gud, som giver mig Hævn, lægger Folkeslag under min Fod

⁴⁹dhe më liron nga armiqtë e mi. Ti më larton mbi ata që ngrihen kundër meje dhe më çliron nga njeriu i furishëm.

⁴⁹og frier mig fra mine Fjender! Du ophøjer mig over mine Modstandere, fra Voldsmænd frelser du mig.

⁵⁰Prandaj, o Zot, do të të kremtoj midis kombeve dhe do të këndojë lavdinë e emrit tënd.

⁵⁰HERRE, derfor priser jeg dig blandt Folkene og lovsynger dit Navn,

⁵¹Lirime të mëdha i siguron mbretit të tij, sillet dashamirës me të vajosurin, me Davidin dhe me pasardhësit e tij përjetë".

⁵¹du, som kraftig hjælper din Konge og viser din Salvede Miskundhed. David og hans Æt evindelig.