¹Davidi i drejtoi Zotit fjalët e këtij kantiku ditën që Zoti e çliroi nga duart e të gjithë armiqve të tij dhe nga dora e Saulit. Ai tha:

¹Und David redete zu dem HERRN die Worte dieses Liedes, am Tage, als der HERR ihn aus der Hand aller seiner Feinde und aus der Hand Sauls errettet hatte.

²"Zoti është fortesa ime, kalaja ime dhe çlirimtari im,

²Er sprach: Der HERR ist meine Felsenkluft, meine Burg und meine Zuflucht;

³Perëndia im, shkëmbi në të cilin strehohem, mburoja ime, fuqia e shpëtimit tim, strehimi im i lartë, streha ime. O shpëtimtari im, ti më shpëton nga dhuna!

³mein Gott ist mein Fels, darin ich mich berge, mein Schild und das Horn meines Heils, meine Festung und meine Zuflucht, mein Erretter, der mich von Gewalttat befreit.

⁴Unë i kërkoj ndihmë Zotit që meriton të lavdërohet, dhe kështu më shpëtoi nga duart e armiqve të mi.

⁴Den HERRN, den Hochgelobten, rief ich an und wurde von meinen Feinden errettet.

⁵Valët e vdekjes më kishin rrethuar dhe përrenjtë e shkatërrimit më kishin tmerruar.

⁵Todeswehen umfingen mich, Bäche Belials schreckten mich;

⁶Dhimbjet e Sheolit më kishin zënë dhe lakun e vdekjes e kisha para syve.

⁶Stricke der Unterwelt umschlangen mich, Todesschlingen kamen mir entgegen.

⁷Në ankthin tim i kërkova ndihmë Zotit dhe i klitha Perëndisë tim. Ai e dëgjoi zërin tim nga tempulli ku ndodhej dhe klithma ime arriti në veshët e tij.

⁷In meiner Angst rief ich den HERRN an und schrie zu meinem Gott; er hörte in seinem Tempel meine Stimme, mein Schreien kam vor ihn zu seinen Ohren.

⁸Atëherë toka u trondit dhe u drodh, themelet e qiejve u lëkundën dhe u shkundën, sepse ai ishte tërë zemërim.

⁸Die Erde bebte und erzitterte, die Grundfesten des Himmels wurden erschüttert und bebten, weil er zornig war.

⁹Një tym ngjitej nga fejzat e hundës së tij dhe një zjarr përvëlues i dilte nga goja; prej tij dilnin thëngjij.

⁹Rauch stieg auf von seiner Nase und verzehrendes Feuer aus seinem Mund, Feuerglut brannte daraus hervor.

¹⁰Ai i uli qiejtë dhe zbriti me një mjegull të dendur poshtë këmbëve të tij.

¹⁰Er neigte den Himmel und fuhr herab, und Dunkel war unter seinen Füßen;

¹¹Ai rrinte kaluar mbi një kerubin, fluturonte dhe dukej mbi flatrat e erës.

¹¹er fuhr auf dem Cherub und flog daher, er schwebte auf den Fittichen des Windes.

¹²Si shatorre rreth vetes kishte vënë terrin, errësirën e ujërave dhe retë e dendura të qiellit.

¹²Er machte Finsternis um sich her zu seinem Gezelt, dunkle Wasser, dichte Wolken.

¹³Nga shkëlqimi që i priste dilnin thëngjij.

¹³Vom Glanz vor ihm brannte Feuerglut;

¹⁴Zoti gjëmoi në qiejt dhe Më i Larti bëri të dëgjohet zëri i tij.

¹⁴und der HERR donnerte vom Himmel, der Höchste ließ seine Stimme erschallen;

¹⁵Hodhi shigjeta dhe shpërndau armiqtë, hodhi shigjetat e tij dhe i shpërndau.

¹⁵er schoß seine Pfeile und zerstreute sie, schleuderte Blitze und schreckte sie.

¹⁶Atëherë doli shtrati i detit dhe themelet e botës u zbuluan, me qortimin e Zotit, me erën që shfrynë, fejzat e hundës së tij.

¹⁶Da sah man die Betten des Meeres, und die Gründe des Erdbodens wurden aufgedeckt von des HERRN Schelten, von dem Schnauben seines grimmigen Zorns!

¹⁷Ai nga lart shtriu dorën dhe më kapi, më nxori nga ujërat e mëdha.

¹⁷Er langte herab aus der Höhe und ergriff mich, er zog mich aus großen Wassern;

¹⁸Më çliroi nga armiku im i fuqishëm dhe nga ata që më urrenin, sepse ishin më të fortë se unë

¹⁸er rettete mich von meinem mächtigen Feind und von meinen Hassern; denn sie waren mir zu stark;

¹⁹Ata ishin ngritur kundër meje ditën e mjerimit tim, por Zoti qe përkrahësi im,

¹⁹sie hatten mich überfallen zur Zeit meines Unglücks; aber der HERR ward mir zur Stütze

²⁰ai më çoi larg tyre; ai më shpëtoi sepse i pëlqej.

²⁰und führte mich heraus in die Weite, er befreite mich; denn er hatte Wohlgefallen an mir.

²¹Zoti më ka shpërblyer simbas së drejtës sime dhe më ka dhënë simbas pastërtisë së duarve të mia,

²¹Der HERR vergalt mir nach meiner Gerechtigkeit, nach der Reinheit meiner Hände lohnte er mir;

²²sepse kam ndjekur rrugët e Zotit dhe nuk jam larguar pabesisht nga Perëndia im.

²²denn ich habe die Wege des HERRN bewahrt und bin nicht abgefallen von meinem Gott,

²³Sepse kam mbajtur para vetes të gjitha ligjet e tij dhe nuk jam larguar nga statutet e tij.

²³sondern ich hatte alle seine Rechte vor mir und stieß seine Satzungen nicht von mir,

²⁴Kam qenë i ndershëm me të dhe i jam ruajtur paudhësisë.

²⁴und ich hielt es ganz mit ihm und hütete mich vor meiner Sünde.

²⁵Prandaj Zoti më ka dhënë simbas së drejtës sime, simbas pastërtisë sime përpara syve të tij.

²⁵Darum vergalt mir der HERR nach meiner Gerechtigkeit, nach der Reinheit meiner Hände vor seinen Augen.

²⁶Ti tregohesh i mëshirshëm me njeriun e përshpirtshëm dhe i drejtë me njeriun e drejtë;

²⁶Gegen den Frommen erzeigst du dich fromm, gegen den Redlichen redlich,

²⁷ti tregohesh i pastër me njeriun e pastër dhe dinak me njeriun e çoroditur.

²⁷gegen den Reinen erzeigst du dich rein, aber den Hinterlistigen überlistest du.

²⁸Ti shpëton njerëzit e hidhëruar, por shikimi yt ndalet mbi kryelartët për t'i ulur.

²⁸Denn du rettest alles elende Volk, aber du erniedrigst die Augen aller Stolzen.

²⁹Po, ti je drita ime, o Zot; Zoti ndriçon terrin tim.

²⁹Denn du, HERR, bist meine Leuchte; der HERR macht meine Finsternis licht;

³⁰Me ty mund të sulmoj një grup, me Perëndinë tim mund të kapërcej një mur.

³⁰denn mit dir kann ich Kriegsvolk zerschmeißen und mit meinem Gott über die Mauern springen.

³¹Rruga e Zotit është e përsosur; fjala e Zotit është purifikuar me zjarrin. Ai është mburoja e të gjithë atyre që kanë shpresë tek ai.

³¹Dieser Gott! Sein Weg ist vollkommen, die Rede des HERRN ist geläutert; er ist ein Schild allen, die ihm vertrauen.

³²Në fakt kush është Perëndi përveç Zotit? Dhe kush është Kalaja përveç Perëndisë tonë?

³²Denn wer ist Gott, außer dem HERRN, und wer ist ein Fels, außer unserm Gott?

³³Zoti është kalaja ime e fuqishme, ai e bën të përsosur rrugën time.

³³Gott umgürtet mich mit Kraft und macht meinen Weg unsträflich,

³⁴Ai i bën këmbët e mia si ato të drerit dhe më bën të mbahem mirë në vendet e mia të larta.

³⁴er macht meine Füße den Hirschen gleich und stellt mich auf meine Höhen;

³⁵Ai i mëson duart e mia për betejë dhe krahët e mia mund të tendosin një hark prej bronzi.

³⁵er lehrt meine Hände streiten und meine Arme den ehernen Bogen spannen;

³⁶Ti më ke dhënë edhe mburojën e shpëtimit tënd dhe mirësia jote më ka bërë të madh.

³⁶du gabst mir den Schild deines Heils, und deine Herablassung machte mich groß;

³⁷Ti i ke zgjedhur hapat e mia dhe këmbët e mia nuk kanë ngurruar në këtë rast.

³⁷du machtest mir Raum zum Gehen, daß meine Knöchel nicht wankten.

³⁸Unë i kam ndjekur armiqtë e mi dhe i kam shkatërruar, nuk jam kthyer prapa para se t'i shfarosja.

³⁸Ich jagte meinen Feinden nach und vertilgte sie und kehrte nicht um, bis sie aufgerieben waren;

³⁹I kam shkatërruar dhe shtypur, dhe ata nuk kanë mundur më të ngrihen kundër meje; ata kanë rënë nën këmbët e mia.

³⁹ich rieb sie auf und zerschmetterte sie, daß sie nicht mehr aufstehen konnten; sie fielen unter meine Füße.

⁴⁰Ti më ke dhënë forcë në betejë, dhe bëre që të më përulen ata që ngriheshin kundër meje;

⁴⁰Du hast mich gegürtet mit Kraft zum Streit, du hast unter mich gebeugt, die sich wider mich setzten.

⁴¹bëre që të më kthenin kurrizin armiqtë e mi përpara meje, dhe unë zhduka ata që më urrenin.

⁴¹Du wandtest mir den Rücken meiner Feinde zu, und meine Hasser habe ich vertilgt.

⁴²Ata shikuan, por nuk pati njeri që t'i shpëtonte; i klithën Zotit, por ai nuk iu përgjigj atyre.

⁴²Sie schrieen, aber da war kein Retter; zu dem HERRN, aber er antwortete ihnen nicht.

⁴³Unë i thërmova si pluhuri i tokës, i copëtova dhe i shkela si balta e rrugëve.

⁴³Und ich zerrieb sie wie Erdenstaub, zertrat sie wie Straßenkot und warf sie hinaus.

⁴⁴Ti më ke çliruar nga mosmarrëveshjet e popullit tim, më ke ruajtur si udhëheqës i kombeve; një popull që nuk e njihja më ka shërbyer.

⁴⁴Du rettetest mich aus den Zänkereien des Volkes und bewahrtest mich auf zum Haupt der Heiden; ein Volk, das ich nicht kannte, dient mir;

⁴⁵Bijtë e të huajve më nënshtrohen mua; sa më dëgjojnë, më binden.

⁴⁵die Kinder der Fremden schmeicheln mir, sie folgen mir aufs Wort;

⁴⁶Bijtë e të huajve kanë humbur guximin, kanë dalë duke u dridhur nga fortesat e tyre.

⁴⁶die Kinder der Fremden verzagen und kommen zitternd hervor aus ihren Schlössern.

⁴⁷Rroftë Zoti! Qoftë e bekuar Fortesa ime! U lartësoftë në qiell Perëndia, Fortesa e shpëtimit tim!

⁴⁷Es lebt der HERR, und gepriesen sei mein Fels, und erhoben werde der Gott meines Heils!

⁴⁸Éshtë Perëndia që hakmerret për mua, që më nënshtron popujt,

⁴⁸Der Gott, der mir Rache verlieh und mir die Völker unterwarf;

⁴⁹dhe më liron nga armiqtë e mi. Ti më larton mbi ata që ngrihen kundër meje dhe më çliron nga njeriu i furishëm.

⁴⁹der mich meinen Feinden entrinnen ließ und mich trotz meiner Widersacher erhöhte, mich errettete von dem gewalttätigen Mann!

⁵⁰Prandaj, o Zot, do të të kremtoj midis kombeve dhe do të këndojë lavdinë e emrit tënd.

⁵⁰Darum will ich dich, o HERR, loben unter den Heiden und deinem Namen singen,

⁵¹Lirime të mëdha i siguron mbretit të tij, sillet dashamirës me të vajosurin, me Davidin dhe me pasardhësit e tij përjetë".

⁵¹der seinem Könige große Siege verliehen hat und seinem Gesalbten Gnade erweist, David und seinem Samen bis in Ewigkeit!