¹"Fryma ime u copëtua, ditët po më shuhen, varri po më pret.

¹Mein Geist ist verstört, meine Tage laufen ab, Gräber warten meiner.

²A nuk jam i rrethuar nga njerëz që më përqeshin. Syri im ndalet mbi fyerjet e tyre.

²Treibt man nicht Gespött mit mir und muß nicht mein Auge auf ihren bittren Mienen weilen?

³Më jep, pra, një peng pranë teje, përndryshe kush do të më shtrëngonte dorën si garant?

³Setze doch einen ein, verbürge dich selbst für mich! Wer sollte sonst mir in die Hand geloben?

⁴Nga që i ke penguar mendjet e tyre të kuptojnë, prandaj nuk do t'i bësh të triumfojnë.

⁴Du hast ihre Herzen der Einsicht verschlossen, darum wirst du sie nicht obsiegen lassen.

⁵Kush i tradhton miqtë deri sa t'i grabisë, ka për t'i parë më pak sytë e fëmijëve të tij.

⁵Wer Freunde der Plünderung preisgibt, dessen Kinder werden sich schämen müssen.

⁶Por unë prej tij jam bërë gazi i popujve dhe jam katandisur në një njeri të cilin e pështyjnë në fytyrë.

⁶Man stellt mich den Leuten zum Sprichwort hin, und ich muß sein wie einer, dem man ins Angesicht speit.

⁷Syri më erret për shkak të dhembjes dhe tërë gjymtyrët e mia nuk janë veçse hije.

⁷Mein Augenlicht erlischt vor Gram, und alle meine Glieder sind wie ein Schatten.

⁸Njerëzit e drejtë habiten nga kjo, dhe i pafajmi ngrihet kundër të pabesit.

⁸Die Gerechten entsetzen sich darüber, und der Unschuldige ist über den Ruchlosen aufgebracht.

⁹Megjithatë i drejti mbetet i lidhur fort me rrugën e tij, dhe ai që i ka duart e pastra fortësohet gjithnjë e më tepër.

⁹Aber der Gerechte hält fest an seinem Wege, und wer reine Hände hat, dessen Kraft nimmt zu.

¹⁰Sa për ju të gjithë, kthehuni, ejani, pra, sepse midis jush nuk po gjej asnjë njeri të urtë.

¹⁰Ihr dagegen, kehrt nur alle wieder um und gehet heim , ich finde doch keinen Weisen unter euch.

¹¹Ditët e mia shkuan dhe planet e mia u prishën, pikërisht ato dëshira që unë ushqeja në zemër.

¹¹Meine Tage sind dahin; meine Pläne, die mein Herz besessen hat, sind abgeschnitten.

¹²Ata e ndërrojnë natën në ditë, "drita është afër", thonë, për shkak të errësirës.

¹²Die Nacht machen sie zum Tag; das Licht sei nahe, nicht die Finsternis!

¹³Në rast se e pres Sheolin si shtëpinë time në rast se e shtrij shtrojen time në terr,

¹³da ich doch erwarte, daß der Scheol meine Wohnung wird und ich mein Lager in der Finsternis aufschlagen muß;

¹⁴në rast se i them vendvarrit: "Ti je ati im", dhe krimbave: "Jeni nëna ime dhe motra ime",

¹⁴da ich zur Grube sagen muß: Du bist mein Vater! und zu den Würmern: Ihr seid meine Mutter und meine Schwestern!

¹⁵ku është, pra, shpresa ime? Kush mund të dallojë ndonjë shpresë për mua?

¹⁵Wo ist da noch Hoffnung für mich, und wer wird meine Hoffnung verwirklicht sehen?

¹⁶A do të zbres vallë në portat e Sheolit, kur do të gjejmë bashkë prehje në pluhur?".

¹⁶Zu des Scheols Pforten fährt sie hinab, wenn einmal alles miteinander im Staube ruht!