¹Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

¹Und Hiob antwortete und sprach:

²"Deri kur do të hidhëroni shpirtin tim dhe do të më mundoni me ligjëratat tuaja?

²Wie lange wollt ihr doch meine Seele betrüben und mich mit euren Reden niederdrücken?

³U bënë dhjetë herë që më përqeshni dhe nuk keni turp që më fyeni.

³Ihr habt mich nun zehnmal geschmäht; schämt ihr euch nicht, mich so zu mißhandeln?

⁴Edhe sikur të ishte e vërtetë që kam gabuar, gabimi im më përket vetëm mua.

⁴Habe ich aber gefehlt, so trifft doch wahrlich mein Vergehen mich selbst!

⁵Por në rast se doni pikërisht të bëheni kryelartë me mua duke më qortuar për objektin e turpit tim,

⁵Wollt ihr aber wirklich großtun gegen mich und mir meine Schmach vorwerfen,

⁶mësoni atëherë që Perëndia më ka trajtuar në mënyrë të padrejtë dhe më ka zënë në rrjetat e tij.

⁶so erkennet doch, daß Gott mich gebeugt und sein Netz über mich geworfen hat.

⁷Ja, unë bërtas: "Dhunë!", por nuk kam asnjë përgjigje; bërtas për ndihmë, por drejtësi nuk ka!

⁷Klage ich über Gewalttätigkeit, so erhalte ich keine Antwort, und schreie ich um Hilfe, so finde ich kein Recht.

⁸Më ka prerë rrugën dhe kështu nuk mund të kaloj; përhapi terrin në rrugën time.

⁸Undurchdringlich hat er mir den Weg verzäunt und über meine Pfade Finsternis gebreitet.

⁹Më ka zhveshur nga nderi im dhe më ka hequr nga koka kurorën.

⁹Er hat mich meiner Herrlichkeit entkleidet und mir die Krone vom Haupte weggenommen.

¹⁰Më ka shkatërruar nga të gjitha anët dhe unë po shkoj; e ka shkulur si një dru shpresën time.

¹⁰Er hat mich gänzlich niedergerissen, so daß ich vergehe, und hat meine Hoffnung entwurzelt wie einen Baum.

¹¹Zemërimi i tij kundër meje është, ndezur dhe më konsideron si armik të tij.

¹¹Sein Zorn ist wider mich entbrannt, und er sieht mich an als seinen Feind.

¹²Ushtarët e tij kanë ardhur të gjithë së bashku dhe kanë ndërtuar rrugën e tyre kundër meje; kanë ngritur kampin e tyre rreth çadrës sime.

¹²Seine Scharen rücken allzumal aus und bahnen sich einen Weg gegen mich und lagern sich um meine Hütte her.

¹³Ai ka larguar nga unë vëllezërit e mi, dhe të njohurit e mi janë bërë plotësisht të huaj me mua.

¹³Meine Brüder hat er von mir verscheucht, und die mich kennen, tun fremd gegen mich.

¹⁴Farefisi im më ka braktisur dhe miqtë e mi të ngushtë më kanë harruar.

¹⁴Meine Verwandten bleiben aus, und meine Bekannten verlassen mich.

¹⁵Shërbëtorët dhe shërbëtoret e mi më trajtojnë si një njeri të huaj, në sytë e tyre jam një i huaj.

¹⁵Meine Hausgenossen und meine Mägde halten mich für einen Fremden, sie sehen mich als einen Unbekannten an.

¹⁶Thërras shërbëtorin tim, por ai nuk përgjigjet; duhet t'i lutem me gojën time.

¹⁶Rufe ich meinen Knecht, so antwortet er mir nicht, ich muß ihn mit meinem Munde anflehen.

¹⁷Fryma ime është e neveritshme për gruan time, dhe jam i neveritshëm edhe për fëmijët e barkut tim.

¹⁷Mein Atem ist meinem Weibe zuwider und mein Gestank den Söhnen meiner Mutter.

¹⁸Edhe fëmijët më përçmojnë; në rast se provoj të ngrihem, flasin kundër meje.

¹⁸Sogar Buben verachten mich; stehe ich auf, so reden sie wider mich.

¹⁹Tërë miqtë më të ngushtë kanë lemeri prej meje, edhe ata që doja janë ngritur kundër meje.

¹⁹Alle meine Vertrauten verabscheuen mich, und die ich liebte, haben sich gegen mich gewandt.

²⁰Kockat e mia i ngjiten lëkurës sime dhe mishit tim dhe nuk më ka mbetur veç se lëkura e dhëmbëve.

²⁰An meiner Haut und meinem Fleisch klebt mein Gebein, und ich habe kaum noch Haut, um meine Zähne zu behalten.

²¹Mëshiromëni, mëshiromëni, të paktën ju, miqtë e mi, sepse dora e Perëndisë më ka goditur.

²¹Erbarmt, erbarmt euch meiner, ihr, meine Freunde, denn die Hand Gottes hat mich getroffen!

²²Pse më persekutoni si bën Perëndia dhe nuk ngopeni kurrë me mishin tim?

²²Warum verfolgt ihr mich wie Gott und werdet nicht satt, mich zu zerfleischen?

²³Ah sikur fjalët e mia të ishin të shkruara; ah sikur të kishin zënë vend në një libër;

²³O daß doch meine Worte aufgezeichnet und daß sie in ein Buch eingetragen,

²⁴sikur të ishin të gdhendura përjetë mbi një shkëmb me një stil prej hekuri dhe me plumb!

²⁴daß sie mit eisernem Griffel in Blei oder auf ewig in einen Felsen gegraben würden:

²⁵Por unë e di që Shpëtimtari im jeton dhe që në fund do të ngrihet mbi tokë.

²⁵Ich weiß, daß mein Erlöser lebt, und er wird zuletzt über dem Staube stehen.

²⁶Mbas shkatërrimit të lëkurës sime, në mishin tim do të shoh Perëndinë.

²⁶Und nachdem diese meine Hülle zerbrochen ist, alsdann werde ich, von meinem Fleische los, Gott schauen.

²⁷Do ta shoh unë vetë; sytë e mi do ta sodisin, dhe jo një tjetër. Po më shkrihet zemra.

²⁷Den werde ich mir ansehen, meine Augen werden ihn schauen, ohne Ihm fremd zu sein. Es schmachten meine Nieren in mir!

²⁸Në rast se thoni: "Pse e persekutojmë?"; kur rrënja e këtyre të këqijave ndodhet tek unë,

²⁸Denn ihr sprechet: «Wie wollen wir ihn verfolgen!» und die Wurzel der Sache sei in mir zu finden!

²⁹ju druani për veten tuaj shpatën, sepse zemërimi sjell ndëshkimin e shpatës, me qëllim që të dini që ekziston një gjykim".

²⁹Nehmet euch in acht vor dem Schwert! denn das Schwert wird die Sünden rächen, damit ihr wisset, daß ein Gericht ist.