¹Kujto, o Zot, atë që na ka ndodhur, shiko dhe vër re turpin tonë.

¹Ingatlah, ya TUHAN, apa yang terjadi atas kami. Pandanglah kami, dan lihatlah kehinaan kami.

²Trashëgimia jonë u ka kaluar të huajve, shtëpitë tona njerëzve që nuk janë tanët.

²Harta warisan kami jatuh ke tangan orang lain, rumah-rumah kami didiami orang asing.

³Ne u bëmë jetimë, pa etër, nënat tona janë si të veja.

³Ayah kami telah dibunuh musuh; kini ibu kami janda, dan kami piatu.

⁴Duhet të paguajmë për ujët që pimë, drutë tona i kemi vetëm me pagesë.

⁴Air minum dan kayu api harus kami beli.

⁵Na ndjekin me një zgjedhë mbi qafë, jemi të rraskapitur dhe nuk kemi fare pushim.

⁵Seperti hewan, kami dipaksa bekerja berat, kami lelah, tetapi tak diberi waktu istirahat.

⁶I kemi shtrirë dorën Egjiptit dhe Asirisë për t'u ngopur me bukë.

⁶Kami pergi mengemis di Mesir, kami minta makanan di Asyur.

⁷Etërit tanë kanë mëkatuar dhe nuk janë më, dhe ne mbajmë ndëshkimin për paudhësitë e tyre.

⁷Leluhur kami berdosa, kini mereka sudah tiada; tapi kami harus menderita, karena dosa-dosa mereka.

⁸Skllevërit sundojnë mbi ne, askush nuk mund të na çlirojë nga duart e tyre.

⁸Kami diperintah oleh orang-orang yang tak lebih dari hamba; tiada yang berkuasa melepaskan kami dari mereka.

⁹E nxjerrim bukën duke rrezikuar jetën tonë, përpara shpatës së shkretëtirës.

⁹Di luar kota, pembunuh berkeliaran; nyawa kami terancam ketika mencari makanan.

¹⁰Lëkura jonë është ngrohur si në një furrë për shkak të valës së urisë.

¹⁰Kami menderita kelaparan, sehingga kulit kami membara seperti perapian.

¹¹Kanë dhunuar gratë në Sion, virgjëreshat në qytetet e Judës.

¹¹Wanita-wanita di Sion diperkosa, gadis-gadis dinodai di desa-desa Yehuda.

¹²Krerët janë varur nga duart e tyre, personi i pleqëve nuk është respektuar.

¹²Pemimpin-pemimpin kami ditangkap dan digantung, orang-orang tua kami tidak lagi disanjung.

¹³Të rinjtë i vunë të bluajnë, të vegjëlit u rrëzuan nën barrën e druve.

¹³Pemuda-pemuda kami dipaksa bekerja dipenggilingan, anak-anak lelaki tertindih pikulan kayu sampai pingsan.

¹⁴Pleqtë nuk mblidhen më te porta, të rinjtë nuk u bien më veglave të tyre.

¹⁴Orang tua-tua tak lagi berkumpul di pintu gerbang kota, musik tidak lagi terdengar di kalangan orang muda.

¹⁵Gëzimi i zemrave tona është pakësuar, vallja jonë është shndërruar në zi.

¹⁵Kami telah kehilangan kebahagiaan; tarian-tarian telah berubah menjadi perkabungan.

¹⁶Kurora ka rënë nga koka jonë; mjerë ne, sepse kemi mëkatuar!

¹⁶Kebanggaan kami sudah tiada, kami celaka karena telah berdosa.

¹⁷Prandaj u sëmur zemra jonë, për këto gjëra na janë errësuar sytë:

¹⁷Gunung Sion sepi dan ditinggalkan; di sana anjing hutan berkeliaran. Karena itu hati kami remuk redam, kami menangis hingga penglihatan kami menjadi buram.

¹⁸për malin e Sionit që është i shkretuar dhe në të cilin sillen dhelprat.

¹⁸(5:17)

¹⁹Por ti, o Zot, mbetesh për jetë, dhe froni yt brez pas brezi.

¹⁹Tetapi Engkau, ya TUHAN, tetap berkuasa, Engkau memerintah selama-lamanya.

²⁰Pse do të na harroje për jetë dhe do të na braktisje për një kohë të gjatë?

²⁰Masakan Kautinggalkan kami begitu lama? Mungkinkah Kaulupakan kami sepanjang masa?

²¹Na bëj që të rikthehemi te ti, o Zot, dhe ne do të kthehemi; rivendos ditët tona si në të kaluarën.

²¹Ya TUHAN, bawalah kami kembali kepada-Mu; kami akan kembali kepada-Mu! Pulihkanlah keadaan kami seperti dahulu.

²²Mos vallë na hodhe poshtë fare apo je zemëruar me të madhe kundër nesh?

²²Ataukah telah Kaubuang kami sama sekali? Tak terbataskah kemarahan-Mu kepada kami?