¹Atje, pranë lumenjve të Babilonisë, rrinim ulur dhe qanim, duke kujtuar Sionin;

¹Junto aos rios de Babilônia, ali nos assentamos e nos pusemos a chorar, recordando-nos de Sião.

²mbi shelgjet e kësaj toke kishim varur qestet tona.

²Nos salgueiros que há no meio dela penduramos as nossas harpas,

³Atje, ata që na kishin çuar në robëri, na kërkonin fjalët e një kënge, po, ata që na shtypnin kërkonin këngë gëzimi, duke thënë: "Na këndoni një këngë të Sionit".

³pois ali aqueles que nos levaram cativos nos pediam canções; e os que nos atormentavam, que os alegrássemos, dizendo: Cantai-nos um dos cânticos de Sião.

⁴Si mund të këndonim këngët e Zotit në një vend të huaj?

⁴Mas como entoaremos o cântico do Senhor em terra estrangeira?

⁵Në rast se të harroj ty, o Jeruzalem, e harroftë dora ime e djathtë çdo shkathtësi;

⁵Se eu me esquecer de ti, ó Jerusalém, esqueça-se a minha destra da sua destreza.

⁶m'u lidhtë gjuha me qiellzën, në rast se nuk të kujtoj ty, në rast se nuk e vë Jeruzalemin përmbi gëzimin tim më të madh.

⁶Apegue-se-me a língua ao céu da boca, se não me lembrar de ti, se eu não preferir Jerusalém � minha maior alegria.

⁷Mbaji mënd, o Zot, bijtë e Edomit, që ditën e Jeruzalemit thonin: "Shkatërrojini, shkatërrojini që nga themelet".

⁷Lembra-te, Senhor, contra os edomitas, do dia de Jerusalém, porque eles diziam: Arrasai-a, arrasai-a até os seus alicerces.

⁸O bijë e Babilonisë, që duhet të shkatërrohesh, lum ai që do ta lajë të keqen që na ke bërë!

⁸Ah! filha de Babilônia, devastadora; feliz aquele que te retribuir consoante nos fizeste a nós;

⁹Lum ai që merr foshnjët e tua dhe i përplas kundër shkëmbit!

⁹feliz aquele que pegar em teus pequeninos e der com eles nas pedra.