¹O Perëndi, vëri veshin lutjes sime dhe ki parasysh kërkesën time.

¹Dá ouvidos, ó Deus, � minha oração, e não te escondas da minha súplica.

²Dëgjo kërkesën time dhe përgjigjmu; ankohem vazhdimisht dhe rënkoj,

²Atende-me, e ouve-me; agitado estou, e ando perplexo,

³për zërin e armikut, për shtypjen e të pabesit; sepse më bien mbi kurriz disa fatkeqësi dhe në zemërimin e tyre më ndjekin këmba këmbës.

³por causa do clamor do inimigo e da opressão do ímpio; pois lançam sobre mim iniqüidade, e com furor me perseguem.

⁴Zemra ime është e shqetësuar në trupin tim dhe tmerre që shkaktojnë vdekjen kanë rënë mbi mua.

⁴O meu coração confrange-se dentro de mim, e terrores de morte sobre mim caíram.

⁵Frika dhe të drithma më kanë sulmuar dhe tmerri më ka mposhtur.

⁵Temor e tremor me sobrevêm, e o horror me envolveu.

⁶Prandaj kam thënë: "Ah, sikur të kisha krahë si një pëllumb! Do të fluturoja larg për të gjetur prehje.

⁶Pelo que eu disse: Ah! quem me dera asas como de pomba! então voaria, e encontraria descanso.

⁷Ja, do të ikja larg dhe do të qëndroja në shkretëtirë. (Sela)

⁷Eis que eu fugiria para longe, e pernoitaria no deserto.

⁸Do të shpejtoja për të gjetur një strehë nga era e furishme dhe nga furtuna".

⁸Apressar-me-ia a abrigar-me da fúria do vento e da tempestade.

⁹Shkatërroji, o Zot, ngatërro gjuhët e tyre, sepse kam parë dhunë dhe kacafytje në qytet.

⁹Destrói, Senhor, confunde as suas línguas, pois vejo violência e contenda na cidade.

¹⁰Ditën dhe natën sillen mbi muret e tij; brenda tij sundojnë e keqja dhe çoroditja.

¹⁰Dia e noite andam ao redor dela, sobre os seus muros; também iniqüidade e malícia estão no meio dela.

¹¹Në mes të tij është lakmia; shtypja dhe gënjeshtra janë të zakonshme në rrugët e tij.

¹¹Há destruição lá dentro; opressão e fraude não se apartam das suas ruas.

¹²Sepse nuk ka qenë një armiku im që tallej me mua, përndryshe do ta kisha duruar; nuk ka qenë një që më urrente ai që u ngrit kundër meje, ndryshe do t'i isha fshehur atij.

¹²Pois não é um inimigo que me afronta, então eu poderia suportá-lo; nem é um adversário que se exalta contra mim, porque dele poderia esconder-me;

¹³Por ke qenë ti, një njeri si unë, shoku im dhe miku im i ngushtë.

¹³mas és tu, homem meu igual, meu companheiro e meu amigo íntimo.

¹⁴Bënim bashkë biseda të këndshme dhe shkonim bashkë në shtëpinë e Perëndisë.

¹⁴Conservávamos juntos tranqüilamente, e em companhia andávamos na casa de Deus.

¹⁵I zëntë befas vdekja, u ulshin të gjallë në Sheol, sepse në banesat e tyre dhe në mes tyre nuk ka veçse ligësi.

¹⁵A morte os assalte, e vivos desçam ao Seol; porque há maldade na sua morada, no seu próprio íntimo.

¹⁶Sa për mua, do t'i kërkoj ndihmë Perëndisë, dhe Zoti do të më shpëtojë.

¹⁶Mas eu invocarei a Deus, e o Senhor me salvará.

¹⁷Në mbrëmje, në mëngjes dhe në mesditë do të ankohem dhe do të rënkoj, dhe ai do të dëgjojë zërin tim.

¹⁷De tarde, de manhã e ao meio-dia me queixarei e me lamentarei; e ele ouvirá a minha voz.

¹⁸Ai do ta shpengojë jetën time dhe do ta sigurojë nga lufta që bëhet kundër meje, sepse janë të shumtë ata që janë ngritur kundër meje.

¹⁸Livrará em paz a minha vida, de modo que ninguém se aproxime de mim; pois há muitos que contendem contra mim.

¹⁹Perëndia do të më dëgjojë dhe ka për t'i poshtëruar, ai që ulet si sovran gjithnjë, sepse ata nuk ndryshojnë dhe nuk kanë frikë nga Perëndia. (Sela)

¹⁹Deus ouvirá; e lhes responderá aquele que está entronizado desde a antigüidade; porque não há neles nenhuma mudança, e tampouco temem a Deus.

²⁰Ai ka shtrirë duart kundër atyre që jetonin në paqe me të, ka shkelur besëlidhjen e tij.

²⁰Aquele meu companheiro estendeu a sua mão contra os que tinham paz com ele; violou o seu pacto.

²¹Goja e tij ishte më e ëmbël se gjalpi, por në zemër ai kishte luftën; fjalët e tij ishin më të buta se vaji, por ishin shpata të zhveshura.

²¹A sua fala era macia como manteiga, mas no seu coração havia guerra; as suas palavras eram mais brandas do que o azeite, todavia eram espadas desembainhadas.

²²Hidh mbi Zotin barrën tënde, dha ai do të të mbajë; ai nuk do të lejojë kurrë që i drejti të lëkundet.

²²Lança o teu fardo sobre o Senhor, e ele te susterá; nunca permitirá que o justo seja abalado.

²³Por ti, o Perëndi, do t'i zbresësh këta në pusin e humbjes; njerëzit gjakatarë dhe hileqarë nuk do të arrijnë në gjysmën e ditëve të tyre; por unë do të kem besim te ti.

²³Mas tu, ó Deus, os farás descer ao poço da perdição; homens de sangue e de traição não viverão metade dos seus dias; mas eu em ti confiarei.