¹Kantiku i kantikëve që është i Salomonit.

¹O cântico dos cânticos, que é de Salomão.

²Më puth me të puthurat e gojës së vet! Sepse dashuria jote është më e mirë se vera.

²Beije-me ele com os beijos da sua boca; porque melhor é o seu amor do que o vinho.

³Nga aroma e vajrave të tua të këndshme emri yt është një vaj i parfumuar i derdhur; prandaj të duan vajzat.

³Suave é o cheiro dos teus perfumes; como perfume derramado é o teu nome; por isso as donzelas te amam.

⁴Tërhiqmë te ti! Ne do të rendim pas teje! Mbreti më çoi në dhomat e tij. Ne do të kënaqemi dhe do të gëzohemi te ti; ne do ta kujtojmë dashurinë tënde më shumë se verën. Kanë të drejtë që të duan.

⁴Leva-me tu; correremos após ti. O rei me introduziu nas suas recâmaras; em ti nos alegraremos e nos regozijaremos; faremos menção do teu amor mais do que do vinho; com razão te amam.

⁵Unë jam e zezë por e bukur, o bija të Jeruzalemit, si çadrat e Kedarit, si perdet e Salomonit.

⁵Eu sou morena, mas formosa, ó filhas de Jerusalém, como as tendas de Quedar, como as cortinas de Salomão.

⁶Mos shikoni se jam e zezë, sepse dielli më ka nxirë. Bijtë e nënes sime janë zemëruar me mua; më kanë caktuar të ruaj vreshtat, por vreshtin tim nuk e kam ruajtur.

⁶Não repareis em eu ser morena, porque o sol crestou-me a tez; os filhos de minha mãe indignaram-se contra mim, e me puseram por guarda de vinhas; a minha vinha, porém, não guardei.

⁷Thuamë, o ti që të dashuron zemra ime, ku e kullot kopenë dhe ku e lë të pushojë në mesditë. Pse vallë duhet të jem si një grua e mbuluar me vel pranë kopeve të shokëve të tu?

⁷Dize-me, ó tu, a quem ama a minha alma: Onde apascentas o teu rebanho, onde o fazes deitar pelo meio-dia; pois, por que razão seria eu como a que anda errante pelos rebanhos de teus companheiros?

⁸Në rast se ti nuk e di, o më e bukura e grave, ndiq gjurmët e kopesë dhe kulloti kecat e tua pranë çadrave të barinjve.

⁸Se não o sabes, ó tu, a mais formosa entre as mulheres, vai seguindo as pisadas das ovelhas, e apascenta os teus cabritos junto �s tendas dos pastores.

⁹Mikesha ime, ti më ngjan si pela ime midis qerreve të Faraonit.

⁹A uma égua dos carros de Faraó eu te comparo, ó amada minha.

¹⁰Faqet e tua janë të bukura me ornamente, dhe qafa jote me gjerdane margaritaresh.

¹⁰Formosas são as tuas faces entre as tuas tranças, e formoso o teu pescoço com os colares.

¹¹Ne do të bëjmë për ty gjerdane të arta me tokëza prej argjendi.

¹¹Nós te faremos umas tranças de ouro, marchetadas de pontinhos de prata.

¹²Ndërsa mbreti është ulur në tryezë, livanda ime përhap aromën e saj.

¹²Enquanto o rei se assentava � sua mesa, dava o meu nardo o seu cheiro.

¹³Kënaqësia ime është një qeskë e vogël mirre; ajo do të pushojë tërë natën midis gjive të mia.

¹³O meu amado é para mim como um saquitel de mirra, que repousa entre os meus seios.

¹⁴Kënaqësia ime është për mua një tufë lulesh alkane në vreshtat e En-gedit.

¹⁴O meu amado é para mim como um ramalhete de hena nas vinhas de En-Gedi.

¹⁵Ti je e bukur, mikja ime, ja, je e bukur! Sytë e tu janë si ato të pëllumbeshave.

¹⁵Eis que és formosa, ó amada minha, eis que és formosa; os teus olhos são como pombas.

¹⁶Sa i bukur je, i dashuri im, madje dhe i dashurueshëm! Për më tepër shtrati ynë është blerosh.

¹⁶Eis que és formoso, ó amado meu, como amável és também; o nosso leito é viçoso.

¹⁷Trarët e shtëpive tona janë prej kedri dhe tavanet tona prej qiparisi.

¹⁷As traves da nossa casa são de cedro, e os caibros de cipreste.