¹Dëgjoni gjithë popujt, vini veshin, o banorë të botës,

¹Al Músico principal: Salmo para los hijos de Coré. OID esto, pueblos todos; Escuchad, habitadores todos del mundo:

²qofshin njerëz të popullit dhe fisnikë, të pasur dhe të varfër tok.

²Así los plebeyos como los nobles, El rico y el pobre juntamente.

³Nga goja ime do të dalin fjalë diturie dhe kredhja në mendime e zemrës sime do të sjellë mirëkuptim.

³Mi boca hablará sabiduría; Y el pensamiento de mi corazón inteligencia.

⁴Unë do ta ndjek një proverb, do ta paraqes enigmën time me harpë.

⁴Acomodaré á ejemplos mi oído: Declararé con el arpa mi enigma.

⁵Pse duhet të kem frikë nga ditët e fatkeqësisë, kur më rrethon ligësia e kundërshtarëve të mi,

⁵¿Por qué he de temer en los días de adversidad, Cuando la iniquidad de mis insidiadores me cercare?

⁶ata që kanë besim në pasuritë e tyre dhe mburren me bollëkun e pasurisë së tyre?

⁶Los que confían en sus haciendas, Y en la muchedumbre de sus riquezas se jactan,

⁷Asnjeri nuk mund të shpengojë kurrsesi vëllanë e tij, as t'i japë Perëndisë çmimin e shpengimit të tij,

⁷Ninguno de ellos podrá en manera alguna redimir al hermano, Ni dar á Dios su rescate.

⁸sepse shpengimi i shpirtit të tij është shumë i shtrenjtë, dhe çmimi i saj nuk do të mjaftonte kurrë,

⁸(Porque la redención de su vida es de gran precio, Y no se hará jamás;)

⁹për të bërë që ai të jetojë përjetë dhe të mos shohë gropën.

⁹Que viva adelante para siempre, Y nunca vea la sepultura.

¹⁰Në fakt të gjithë shohin që njerëzit e urtë vdesin dhe që po në atë mënyrë vdesin njerëzit e pamend a mendjeshkurtër, duke ua lënë të tjerëve pasuritë e tyre.

¹⁰Pues se ve que mueren los sabios, Así como el insensato y el necio perecen, Y dejan á otros sus riquezas.

¹¹Me mendjen e tyre ata pandehin se shtëpitë e tyre do të qëndrojnë për gjithnjë, që banesat e tyre janë të përjetshme; dhe kështu u vënë tokave emrin e tyre.

¹¹En su interior tienen que sus casas serán eternas, Y sus habitaciones para generación y generación: Llamaron sus tierras de sus nombres.

¹²Megjithatë edhe njeriu që jeton në mes të pasurive nuk e ka të gjatë; ai është njëlloj si kafshët që mbarojnë.

¹²Mas el hombre no permanecerá en honra: Es semejante á las bestias que perecen.

¹³Kjo është sjellja e njerëzve pa mend dhe e atyre që u shkojnë dhe miratojnë fjalimet e tyre. (Sela)

¹³Este su camino es su locura: Con todo, corren sus descendientes por el dicho de ellos. (Selah.)

¹⁴Shtyhen si dele në drejtim të Sheolit; vdekja do t'i përpijë dhe në mëngjes njerëzit e drejtë do të sundojnë mbi ta. Luksi i tyre do të marrë fund në Sheol, larg banesës së tyre.

¹⁴Como rebaños serán puestos en la sepultura; La muerte se cebará en ellos; Y los rectos se enseñorearán de ellos por la mañana: Y se consumirá su bien parecer en el sepulcro de su morada.

¹⁵Por Perëndia im do ta shpengojë shpirtin tim nga pushteti i Sheolit, sepse ai do të më pranojë. (Sela)

¹⁵Empero Dios redimirá mi vida del poder de la sepultura, Cuando me tomará. (Selah.)

¹⁶Mos kij frikë kur dikush pasurohet, kur lavdia e shtëpisë së tij rritet,

¹⁶No temas cuando se enriquece alguno, Cuando aumenta la gloria de su casa;

¹⁷sepse kur do të vdesë, nuk do të marrë asgjë me vete; lavdia e tij nuk do të zbresë pas tij.

¹⁷Porque en muriendo no llevará nada, Ni descenderá tras él su gloria.

¹⁸Edhe në se në jetë e ndjente veten të lumtur (në fakt njerëzia të lavdëron kur pasurohesh),

¹⁸Si bien mientras viviere, dirá dichosa á su alma: Y tú serás loado cuando bien te tratares.

¹⁹ai do të arrijë brezin e etërve të tij, që nuk do ta shohin kurrë më dritën.

¹⁹Entrará á la generación de sus padres: No verán luz para siempre.

²⁰Njeriu që jeton në mes të pasurive pa pasur gjykim është njëlloj si kafshët që zhduken.

²⁰El hombre en honra que no entiende, Semejante es á las bestias que perecen.