¹Kushtoji kujdes, o populli im, ligjit tim; dëgjo fjalët e gojës sime.

¹Masquil de Asaph. ESCUCHA, pueblo mío, mi ley: Inclinad vuestro oído á las palabras de mi boca.

²Do të hap gojën time për të thënë shëmbëlltyra, dhe kam për të paraqitur misteret e kohërave të lashta.

²Abriré mi boca en parábola; Hablaré cosas reservadas de antiguo:

³Atë që ne kemi dëgjuar dhe kemi njohur, dhe që etërit tanë na kanë treguar,

³Las cuales hemos oído y entendido; Que nuestros padres nos las contaron.

⁴nuk do t'ua fshehim bijve të tyre, por do t'i tregojmë brezit të ardhshëm lavdet e Zotit, fuqinë e tij dhe mrekullinë që ai ka bërë.

⁴No las encubriremos á sus hijos, Contando á la generación venidera las alabanzas de Jehová, Y su fortaleza, y sus maravillas que hizo.

⁵Ai ka vendosur një dëshmi te Jakobi dhe ka vënë një ligj në Izrael, dhe ka urdhëruar etërit tanë që t'ua bëjnë të njohura bijve të tyre,

⁵El estableció testimonio en Jacob, Y pusó ley en Israel; La cual mandó á nuestros padres Que la notificasen á sus hijos;

⁶me qëllim që brezi i ardhshëm t'i njohë së bashku me bijtë që do të lindin; dhe këta nga ana e tyre t'ua tregojnë bijve të tyre,

⁶Para que lo sepa la generación venidera, y los hijos que nacerán; Y los que se levantarán, lo cuenten á sus hijos;

⁷dhe të vendosin te Perëndia besimin e tyre dhe të mos harrojnë veprat e Perëndisë, por të respektojnë urdhërimet e tij;

⁷A fin de que pongan en Dios su confianza, Y no se olviden de las obras de Dios, Y guarden sus mandamientos:

⁸dhe të mos jenë si etërit e tyre, një brez kokëfortë dhe rebel, një brez me zemër të paqëndrueshme dhe me një frymë jo besnike ndaj Perëndisë.

⁸Y no sean como sus padres, Generación contumaz y rebelde; Generación que no apercibió su corazón, Ni fué fiel para con Dios su espíritu.

⁹Bijtë e Efraimit, njerëz të luftës, harkëtarë të zotë, kthyen shpinën ditën e betejës,

⁹Los hijos de Ephraim armados, flecheros, Volvieron las espaldas el día de la batalla.

¹⁰nuk respektuan besëlidhjen e Perëndisë dhe nuk pranuan të ecnin sipas ligjit të tij,

¹⁰No guardaron el pacto de Dios, Ni quisieron andar en su ley:

¹¹harruan veprat e tij dhe mrekullitë që u kishte treguar.

¹¹Antes se olvidaron de sus obras, Y de sus maravillas que les había mostrado.

¹²Ai bëri mrekulli në prani të etërve të tyre, në vendin e Egjiptit dhe në fushën e Tsoanit.

¹²Delante de sus padres hizo maravillas En la tierra de Egipto, en el campo de Zoán.

¹³Ai e ndau detin dhe i bëri të kalojnë në mes të tij, dhe i mblodhi ujërat si një grumbull.

¹³Rompió la mar, é hízolos pasar; E hizo estar las aguas como en un montón.

¹⁴Ditën drejtoi me anë të resë dhe tërë natën me një dritë zjarri.

¹⁴Y llevólos de día con nube, Y toda la noche con resplandor de fuego.

¹⁵I çau shkëmbinjtë në shkretëtirë dhe i bëri të pijnë boll, si të ishte uji i humnerës së madhe.

¹⁵Hendió las peñas en el desierto: Y dióles á beber como de grandes abismos;

¹⁶Nxori rrëket nga shkëmbi dhe bëri që të rridhnin ujëra si lumenj.

¹⁶Pues sacó de la peña corrientes, E hizo descender aguas como ríos.

¹⁷Por ata vazhduan të mëkatojnë kundër tij dhe të ngrejnë krye kundër Shumë të Lartit në shkretëtirë,

¹⁷Empero aun tornaron á pecar contra él, Enojando en la soledad al Altísimo.

¹⁸dhe e tunduan Perëndinë në zemër të tyre, duke kërkuar ushqim sipas dëshirave të tyre.

¹⁸Pues tentaron á Dios en su corazón, Pidiendo comida á su gusto.

¹⁹Dhe folën kundër Perëndisë, duke thënë: "A mund të shtrojë Perëndia një sofër në shkretëtirë?

¹⁹Y hablaron contra Dios, Diciendo: ¿Podrá poner mesa en el desierto?

²⁰Ja, ai e goditi shkëmbin dhe prej tij dolën ujëra dhe vërshuan përrenj. A mund t'i japë bukë dhe mish popullit të tij?

²⁰He aquí ha herido la peña, y corrieron aguas, Y arroyos salieron ondeando: ¿Podrá también dar pan? ¿Aparejará carne á su pueblo?

²¹Dhe kështu Zoti i dëgjoi dhe u zemërua fort, dhe një zjarr u ndez kundër Jakobit dhe zemërimi kundër Izraelit u ndez,

²¹Por tanto oyó Jehová, é indignóse: Y encendióse el fuego contra Jacob, Y el furor subió también contra Israel;

²²sepse nuk i kishin besuar Perëndisë dhe nuk kishin pasur besim në shpëtimin prej tij.

²²Por cuanto no habían creído á Dios, Ni habían confiado en su salud:

²³Megjithatë ai i urdhëroi retë e sipërme dhe hapi dyert e qiellit,

²³A pesar de que mandó á las nubes de arriba, Y abrió las puertas de los cielos,

²⁴dhe bëri që mbi ta të binte mana për të ngrënë dhe u dha atyre grurin e qiellit.

²⁴E hizo llover sobre ellos maná para comer, Y dióles trigo de los cielos.

²⁵Njeriu hëngri bukën e engjëjve; ai u dërgoi atyre ushqime sa të ngopeshin.

²⁵Pan de nobles comió el hombre: Envióles comida á hartura.

²⁶Ai bëri të ngrihet në qiell era e lindjes dhe në sajë të fuqisë së tij bëri të ngrihet era e jugut,

²⁶Movió el solano en el cielo, Y trajo con su fortaleza el austro.

²⁷bëri të binin mbi ta mish si pluhuri dhe zogj si rëra e detit.

²⁷E hizo llover sobre ellos carne como polvo, Y aves de alas como arena de la mar.

²⁸Bëri që këto të binin në mes të kampit të tyre, rreth çadrave të tyre.

²⁸E hízolas caer en medio de su campo, Alrededor de sus tiendas.

²⁹Kështu ata hëngrën sa u ngopën, sepse Perëndia u kishte siguruar atyre atë që ata kishin dëshiruar.

²⁹Y comieron, y hartáronse mucho: Cumplióles pues su deseo.

³⁰Ata nuk kishin akoma kënaqur pangopësinë e tyre dhe kishin akoma ushqim në gojë,

³⁰No habían quitado de sí su deseo, Aun estaba su vianda en su boca,

³¹kur zemërimi i Perëndisë shpërtheu kundër tyre, vrau më të fuqishmit prej tyre dhe rrëzoi më të mirët e Izraelit.

³¹Cuando vino sobre ellos el furor de Dios, Y mató los más robustos de ellos, Y derribo los escogidos de Israel.

³²Megjithatë ata vazhduan të mëkatojnë dhe nuk u besuan mrekullive të tij.

³²Con todo esto pecaron aún, Y no dieron crédito á sus maravillas.

³³Atëherë ai harxhoi ditët e tyre në kotësi dhe vitet e tyre në tmerre të papritura.

³³Consumió por tanto en nada sus días, Y sus años en la tribulación.

³⁴Kur i vriste, ata e kërkonin dhe ktheheshin të kërkonin Perëndinë me zell.

³⁴Si los mataba, entonces buscaban á Dios; Entonces se volvían solícitos en busca suya.

³⁵Kujtoheshin që Perëndia ishte Kështjella e tyre dhe që Perëndia shumë i larti ishte Shpëtimtari i tyre.

³⁵Y acordábanse que Dios era su refugio. Y el Dios Alto su redentor.

³⁶Por ata e mashtronin me gojën e tyre dhe e gënjenin me gjuhën e tyre.

³⁶Mas le lisonjeaban con su boca, Y con su lengua le mentían:

³⁷Në fakt zemra e tyre nuk ishte e qëndrueshme ndaj tij dhe ata nuk ishin besnikë ndaj besëlidhjes së tij.

³⁷Pues sus corazones no eran rectos con él, Ni estuvieron firmes en su pacto.

³⁸Por ai, që është i mëshirshëm, ua fali paudhësinë e tyre dhe nuk i shkatërroi, dhe shumë herë përmbajti zemërimin e tij dhe nuk e la indinjatën e tij të shpërthejë,

³⁸Empero él misericordioso, perdonaba la maldad, y no los destruía: Y abundó para apartar su ira, Y no despertó todo su enojo.

³⁹duke mbajtur mend që ata ishin mish, një frymë që kalon dhe nuk kthehet më.

³⁹Y acordóse que eran carne; Soplo que va y no vuelve.

⁴⁰Sa herë provokuan indinjatën e tij në shkretëtirë dhe e hidhëruar në vetmi!

⁴⁰Cuántas veces lo ensañaron en el desierto, Lo enojaron en la soledad!

⁴¹Po, ata iu drejtuan Perëndisë shumë herë dhe përsëri e provokuan të Shenjtin e Izraelit.

⁴¹Y volvían, y tentaban á Dios, Y ponían límite al Santo de Israel.

⁴²Nuk e kujtuan më fuqinë e tij as ditën që i kishte çliruar nga armiku,

⁴²No se acordaron de su mano, Del día que los redimió de angustia;

⁴³kur ai kishte bërë mrekullitë e tij në Egjipt dhe në fushën e Tsoanit;

⁴³Cuando puso en Egipto sus señales, Y sus maravillas en el campo de Zoán;

⁴⁴i kishte shndërruar lumenjtë dhe rrjedhat e ujit të Egjiptasve në gjak, me qëllim që të mos pinin dot.

⁴⁴Y volvió sus ríos en sangre, Y sus corrientes, porque no bebiesen.

⁴⁵Kishte dërguar kundër tyre mizëri mizash që t'i hanin dhe bretkosa që t'i shkatërronin.

⁴⁵Envió entre ellos una mistura de moscas que los comían, Y ranas que los destruyeron.

⁴⁶Ua kishte dhënë të korrat e tyre krimbave dhe frytin e mundit të tyre karkalecave.

⁴⁶Dió también al pulgón sus frutos, Y sus trabajos á la langosta.

⁴⁷I kishte shkatërruar vreshtat e tyre me breshër dhe fiqtë e tyre të Egjiptit me ngrica.

⁴⁷Sus viñas destruyó con granizo, Y sus higuerales con piedra;

⁴⁸Kishte braktisur bagëtinë e tyre në mëshirë të breshërit dhe kopetë e tyre në mëshirë të rrufeve.

⁴⁸Y entregó al pedrisco sus bestias, Y al fuego sus ganados.

⁴⁹Kishte lëshuar mbi ta zjarrin e zemërimit të tij, indinjatën, inatin dhe fatkeqësinë, një turmë lajmëtarësh të fatkeqësisë.

⁴⁹Envió sobre ellos el furor de su saña, Ira y enojo y angustia, Con misión de malos ángeles.

⁵⁰I kishte hapur udhën zemërimit të tij dhe nuk i kishte kursyer nga vdekja, por ia kishte braktisur jetën e tyre murtajës.

⁵⁰Dispuso el camino á su furor; No eximió la vida de ellos de la muerte, Sino que entregó su vida á la mortandad.

⁵¹I kishte goditur në Egjipt gjithë të parëlindurit dhe prodhimet e para në çadrat e Kamit.

⁵¹E hirió á todo primogénito en Egipto, Las primicias de las fuerzas en las tiendas de Châm.

⁵²Por e kishte bërë popullin e tij të ikte si bagëtia dhe e kishte çuar nëpër shkretëtirë sikur të ishte një kope.

⁵²Empero hizo salir á su pueblo como ovejas, Y llevólos por el desierto, como un rebaño.

⁵³I kishte udhëhequr me siguri dhe ata nuk patën frikë, por deti i kishte përpirë armiqtë e tyre.

⁵³Y guiólos con seguridad, que no tuvieron miedo; Y la mar cubrió á sus enemigos.

⁵⁴Dhe ai i solli kështu në tokën e tij të shenjtë, në malin që dora e djathtë e tij kishte pushtuar.

⁵⁴Metiólos después en los términos de su santuario, En este monte que ganó su mano derecha.

⁵⁵I dëboi kombet para tyre dhe u caktoi atyre me short trashëgiminë, dhe bëri që fiset e Izraelit të banonin në çadrat e tyre.

⁵⁵Y echó las gentes de delante de ellos, Y repartióles una herencia con cuerdas; E hizo habitar en sus moradas á las tribus de Israel.

⁵⁶Por ata u orvatën dhe provokuan indinjatën e Perëndisë shumë të lartë dhe nuk respektuan statutet e tij.

⁵⁶Mas tentaron y enojaron al Dios Altísimo, Y no guardaron sus testimonios;

⁵⁷U tërhoqën madje prapa dhe u suallën në mënyrë të pabesë ashtu si etërit e tyre, dhe devijuan si një hark që gabon;

⁵⁷Sino que se volvieron, y se rebelaron como sus padres: Volviéronse como arco engañoso.

⁵⁸provokuan zemërimin e tij me vendet e tyre të larta dhe e bënë ziliqar me skulpturat e tyre.

⁵⁸Y enojáronlo con sus altos, Y provocáronlo á celo con sus esculturas.

⁵⁹Perëndia dëgjoi dhe u zemërua, dhe ndjeu një neveri të madhe për Izraelin.

⁵⁹Oyólo Dios, y enojóse, Y en gran manera aborreció á Israel.

⁶⁰Kështu ai braktisi tabernakullin e Shilohut, çadrën që kishte ngritur midis njerëzve;

⁶⁰Dejó por tanto el tabernáculo de Silo, La tienda en que habitó entre los hombres;

⁶¹dhe e la forcën e tij të bjerë rob dhe lavdinë e tij në dorë të armikut.

⁶¹Y dió en cautividad su fortaleza, Y su gloria en mano del enemigo.

⁶²Ia braktisi popullin e tij shpatës dhe u zemërua shumë kundër trashëgimisë së tij.

⁶²Entregó también su pueblo á cuchillo, Y airóse contra su heredad.

⁶³Zjarri i konsumoi të rinjtë e tyre dhe virgjëreshat e tyre nuk patën asnjë këngë dasme.

⁶³El fuego devoró sus mancebos, Y sus vírgenes no fueron loadas en cantos nupciales.

⁶⁴Priftërinjtë e tyre u vranë nga shpata dhe gratë e reja nuk mbajtën zi.

⁶⁴Sus sacerdotes cayeron á cuchillo, Y sus viudas no lamentaron.

⁶⁵Pastaj Zoti u zgjua si nga gjumi, ashtu si një trim që bërtet nën ndikimin e verës.

⁶⁵Entonces despertó el Señor á la manera del que ha dormido, Como un valiente que grita excitado del vino:

⁶⁶I goditi armiqtë e tij në kurriz dhe i mbuloi me një turp të përjetshëm.

⁶⁶E hirió á sus enemigos en las partes posteriores: Dióles perpetua afrenta.

⁶⁷Hodhi poshtë çadrën e Jozefit dhe nuk zgjodhi fisin e Efraimit,

⁶⁷Y desechó el tabernáculo de José, Y no escogió la tribu de Ephraim.

⁶⁸por zgjodhi fisin e Judës, malin e Sionit, që ai e do.

⁶⁸Sino que escogió la tribu de Judá, El monte de Sión, al cual amó.

⁶⁹Ndërtoi shenjtëroren e tij, ashtu si vëndet shumë të larta, ashtu si tokat që ka krijuar përjetë.

⁶⁹Y edificó su santuario á manera de eminencia, Como la tierra que cimentó para siempre.

⁷⁰Dhe zgjodhi Davidin, shërbëtorin e tij, dhe e mori nga vatha e dhenve,

⁷⁰Y eligió á David su siervo, Y tomólo de las majadas de las ovejas:

⁷¹dhe e mori nga delet që mëndnin për të kullotur Jakobin, popullin e tij dhe Izraelin, trashëgiminë e tij.

⁷¹De tras las paridas lo trajo, Para que apacentase á Jacob su pueblo, y á Israel su heredad.

⁷²Dhe ai bëri që të kullosnin me ndershmërinë e zemrës së tyre dhe i udhëhoqi me shkathtësinë e duarve të tij.

⁷²Y apacentólos con entereza de su corazón; Y pastoreólos con la pericia de sus manos.