1Kantiku i kantikëve që është i Salomonit.
1 Baytey bayto, nga no ga ti Suleymanu bayto. Wayhiijo ne:
2Më puth me të puthurat e gojës së vet! Sepse dashuria jote është më e mirë se vera.
2 A m'ay sunsum nda nga meyo sunsumyaŋey, Zama ni baakasina bisa duvan*.
3Nga aroma e vajrave të tua të këndshme emri yt është një vaj i parfumuar i derdhur; prandaj të duan vajzat.
3 Ni jiyo haw ga kaan, Ni maa mo sanda ji kaŋ gonda haw kaano, Kaŋ i goono ga soogu. Woodin sabbay se no wandiyey ga ba nin.
4Tërhiqmë te ti! Ne do të rendim pas teje! Mbreti më çoi në dhomat e tij. Ne do të kënaqemi dhe do të gëzohemi te ti; ne do ta kujtojmë dashurinë tënde më shumë se verën. Kanë të drejtë që të duan.
4 Ay candi ni do, iri ma waasu. Bonkoono kande ay nga fuwo ra. Doonko marga ne: Iri ga farhã, iri ma bine kaani te da nin, Iri ga ni baakasina sifa ka bisa duvan. A ga saba no kaŋ i ga ba nin. Wayhiijo ne:
5Unë jam e zezë por e bukur, o bija të Jeruzalemit, si çadrat e Kedarit, si perdet e Salomonit.
5 Ya araŋ Urusalima* wandiyey, Ay ya ibi no, amma ay ga sogo. Wayboro bi no sanda Kedar kuuru fuwey, Kaŋ ga boori sanda Suleymanu daabuley.
6Mos shikoni se jam e zezë, sepse dielli më ka nxirë. Bijtë e nënes sime janë zemëruar me mua; më kanë caktuar të ruaj vreshtat, por vreshtin tim nuk e kam ruajtur.
6 Wa s'ay guna zama se ay ga bi, Wayna no k'ay kukure. Ay nya-izey te ay se bine, I n'ay daŋ ya haggoy da reyzin* kaley. Amma ay bumbo kalo, yan'a haggoy.
7Thuamë, o ti që të dashuron zemra ime, ku e kullot kopenë dhe ku e lë të pushojë në mesditë. Pse vallë duhet të jem si një grua e mbuluar me vel pranë kopeve të shokëve të tu?
7 Ya nin ay fundo baakwa, Ma ci ay se naŋ kaŋ ni ga ni almaney kuru, Nango kaŋ ni g'i foyandi da wayna to zaari bindi. Zama ifo se no ay ga ciya bar-barko, Ay ma ni hangasiney alman kurey gana? Arhiijo ne:
8Në rast se ti nuk e di, o më e bukura e grave, ndiq gjurmët e kopesë dhe kulloti kecat e tua pranë çadrave të barinjve.
8 Wandiya, da ni si bay, Nin kaŋ ga boori nd'i kulu wandiyey game ra, Kala ni ma tun ka almaney ce gana. Ma ni feej'izey kuru hawjiyey bukkey do.
9Mikesha ime, ti më ngjan si pela ime midis qerreve të Faraonit.
9 Ya nin ay baakwa, ay na ni deedandi sanda bari tafa wandiyo Firawna torkey ra.
10Faqet e tua janë të bukura me ornamente, dhe qafa jote me gjerdane margaritaresh.
10 Ni garbey ga boori hamni handami ra, Ni jinda gaa mo gonda tondi caadante hiiriyaŋ. Doonko marga ne:
11Ne do të bëjmë për ty gjerdane të arta me tokëza prej argjendi.
11 Iri ma wura bi ni se, Nga nda nzarfu gudeyaŋ care banda. Wayhiijo ne:
12Ndërsa mbreti është ulur në tryezë, livanda ime përhap aromën e saj.
12 Waati kaŋ bonkoono goono ga goro nga taablo do, Ay nardi* jiyo ga nga haw kaana kaa taray.
13Kënaqësia ime është një qeskë e vogël mirre; ajo do të pushojë tërë natën midis gjive të mia.
13 Ay baakwa ga hima ay se zawul* kunsumi kaŋ go ga kani ay fafey game ra cin me-a-me.
14Kënaqësia ime është për mua një tufë lulesh alkane në vreshtat e En-gedit.
14 Ay baakwa ga hima ay se alhinna boosi kunsumi En-Gedi kaley ra. Arhiijo ne:
15Ti je e bukur, mikja ime, ja, je e bukur! Sytë e tu janë si ato të pëllumbeshave.
15 Ni ga boori, ya ay baakwa, Oho, ni ga boori. Ni moy ga hima koloŋay wane. Wayhiijo ne:
16Sa i bukur je, i dashuri im, madje dhe i dashurueshëm! Për më tepër shtrati ynë është blerosh.
16 Oho, ni ga boori, ya ay baakwa. Oho, ni ga kaan ay se. Iri kaniyaŋo do subu tayo no.
17Trarët e shtëpive tona janë prej kedri dhe tavanet tona prej qiparisi.
17 Iri fu beene bundey sedre* kambeyaŋ no, Iri fu me bundey mo, sipres* wane no.