¹Unë jam njeriu që pa hidhërimin nën thuprën e tërbimit të tij.

¹Jag är en man som har prövat elände under hans vredes ris.

²Ai më ka udhëhequr dhe më ka bërë të eci nëpër terr dhe jo në dritë.

²Mig har han fört och låtit vandra genom mörker och genom ljus.

³Po, kundër meje ai ka kthyer disa herë dorën e tij tërë ditën.

³Ja, mot mig vänder han sin hand beständigt, åter och åter.

⁴Ai ka konsumuar mishin tim dhe lëkurën time, ka coptuar kockat e mia.

⁴Han har uppfrätt mitt kött och min hud, han har krossat benen i mig.

⁵Ka ndërtuar fortesa kundër meje, më ka rrethuar me hidhërim dhe me ankth.

⁵Han har kringskansat och omvärvt mig med gift och vedermöda.

⁶Ka bërë që unë të banoj në vende plot errësirë, ashtu si të vdekurit prej shumë kohe.

⁶I mörker har han lagt mig såsom de längesedan döda.

⁷Më ka ndërtuar një mur rreth e qark, me qëllim që unë të mos dal; e ka bërë të rëndë zinxhirin tim.

⁷Han har kringmurat mig, så att jag ej kommer ut, han har lagt på mig tunga fjättrar.

⁸Edhe kur bërtas dhe kërkoj ndihmë me zë të lartë, ai nuk pranon të dëgjojë lutjen time.

⁸Huru jag än klagar och ropar, tillstoppar han öronen för min bön.

⁹Ai i ka mbyllur rrugët e mia me gurë të prerë, i ka bërë shtigjet e mia plot me prita.

⁹Med huggen sten har han murat för mina vägar, mina stigar har han gjort svåra.

¹⁰Ai ka qenë për mua si një ari në pritë, si një luan në vende të fshehta.

¹⁰En lurande björn är han mot mig, ett lejon som ligger i försåt.

¹¹Ka devijuar rrugët e mia, më ka coptuar dhe më ka dëshpëruar.

¹¹Han förde mig på villoväg och rev mig i stycken, förödelse lät han gå över mig.

¹²Ka nderur harkun e tij dhe më ka bërë objekt të shigjetave të tij.

¹²Han spände sin båge och satte mig upp till ett mål för sin pil.

¹³Ka bërë të depërtojnë në zemrën time shigjetat e kukurës së tij.

¹³Ja, pilar från sitt koger sände han in i mina njurar.

¹⁴Jam bërë tallja e tërë popullit tim, kënga e tij e tërë ditës.

¹⁴Jag blev ett åtlöje för hela mitt folk en visa för dem hela dagen.

¹⁵Më ka ngopur me hidhërim, më ka bërë të pij pelin.

¹⁵Han mättade mig med bittra örter, han gav mig malört att dricka.

¹⁶Më ka coptuar dhëmbët me zall, më ka mbuluar me hi.

¹⁶Han lät mina tänder bita sönder sig på stenar, han höljde mig med aska.

¹⁷Ke larguar shpirtin tim nga paqja, kam harruar mirëqënien.

¹⁷Ja, du förkastade min själ och tog bort min frid; jag visste ej mer vad lycka var.

¹⁸Kam thënë: "Éshtë zhdukur besimi im dhe shpresa ime tek Zoti".

¹⁸Jag sade: »Det är ute med min livskraft och med mitt hopp till HERREN.»

¹⁹Kujtohu për pikëllimin dhe për endjen time, për pelinin dhe hidhërimin.

¹⁹Tänk på mitt elände och min husvillhet, på malörten och giftet!

²⁰Shpirti im kujtohet gjithnjë për këtë dhe është i rrëzuar brenda meje.

²⁰Stadigt tänker min själ därpå och är bedrövad i mig.

²¹Këtë dua ta sjell në mëndje dhe prandaj dua të shpresoj.

²¹Men detta vill jag besinna, och därför skall jag hoppas:

²²Éshtë një hir i Zotit që nuk jemi shkatërruar plotësisht, sepse mëshirat e tij nuk janë mbaruar plotësisht.

²²HERRENS nåd är det att det icke är ute med oss, ty det är icke slut med hans barmhärtighet.

²³Përtëriten çdo mëngjes; e madhe është besnikeria jote.

²³Den är var morgon ny, ja, stor är din trofasthet.

²⁴"Zoti është pjesa ime", thotë shpirti im, "prandaj do të kem shpresë tek ai.

²⁴HERREN är min del, det säger min själ mig; därför vill jag hoppas på honom.

²⁵Zoti është i mirë me ata që kanë shpresë tek ai, me shpirtin që e kërkon.

²⁵HERREN är god mot dem som förbida honom, mot den själ som söker honom.

²⁶Gjë e mirë është të presësh në heshtje shpëtimin e Zotit.

²⁶Det är gott att hoppas i stillhet på hjälp från HERREN.

²⁷Gjë e mirë është për njeriun të mbajë zgjedhën në rininë e tij.

²⁷Det är gott för en man att han får bära ett ok i sin ungdom.

²⁸Le të ulet i vetmuar dhe të qëndrojë në heshtje kur Perëndia ia imponon.

²⁸Må han sitta ensam och tyst, när ett sådant pålägges honom.

²⁹Le ta vërë gojën e tij në pluhur, ndofta ka ende shpresë.

²⁹Må han sänka sin mun i stoftet; kanhända finnes ännu hopp.

³⁰Le ti japë faqen atij që e godet, të ngopet me fyerje.

³⁰Må han vända kinden till åt den som slår honom och låta mätta sig med smälek.

³¹Sepse Zoti nuk hedh poshtë për gjithnjë;

³¹Ty Herren förkastar icke för evig tid;

³²por, në rast se të hidhëron, do ti vijë keq sipas shumicës së zemërmirësive të tij,

³²utan om han har bedrövat, så förbarmar han sig igen, efter sin stora nåd.

³³sepse nuk e bën me kënaqësi poshtërimin dhe hidhërimin e bijve të njerëzve.

³³Ty icke av villigt hjärta plågar han människors barn och vållar dem bedrövelse.

³⁴Kur dikush shtyp nën këmbët e tij tërë robërit e dheut,

³⁴Att man krossar under sina fötter alla fångar i landet,

³⁵kur dikush shtrëmbëron të drejtën e një njeriu në prani të Më të Lartit,

³⁵att man vränger en mans rätt inför den Högstes ansikte,

³⁶kur dikujt i bëhet një padrejtësi në çështjen e tij, a nuk e shikon Zoti?

³⁶att man gör orätt mot en människa i någon hennes sak, skulle Herren icke se det?

³⁷Vallë kush thotë diçka që më pas realizohet, në rast se Zoti nuk e ka urdhëruar?

³⁷Vem sade, och det vart, om det ej var Herren som bjöd?

³⁸E keqja dhe e mira a nuk vijnë vallë nga goja e Më të Lartit?

³⁸Kommer icke från den Högstes mun både ont och gott?

³⁹Pse vallë ankohet një njeri i gjallë, një njeri për ndëshkimin e mëkateve të tij?

³⁹Varför knorrar då en människa här i livet, varför en man, om han drabbas av sin synd?

⁴⁰Le të shqyrtojmë rrugët tona, t'i hetojmë dhe të kthehemi tek Zoti.

⁴⁰Låtom oss rannsaka våra vägar och pröva dem och omvända oss till HERREN.

⁴¹Le të ngremë lart zemrat tona dhe duart tona në drejtim të Perëndisë të qiejve.

⁴¹Låtom oss upplyfta våra hjärtan, såväl som våra händer, till Gud i himmelen.

⁴²Ne kemi kryer mëkate, kemi qënë rebelë dhe ti nuk na ke falur.

⁴²Vi hava varit avfälliga och gensträviga, och du har icke förlåtit det.

⁴³Je mbështjellë në zëmërimin tënd dhe na ke ndjekur, na ke vrarë pa mëshirë.

⁴³Du har höljt dig i vrede och förföljt oss, du har dräpt utan förskoning.

⁴⁴Ti je mbështjellë në një re, në mënyrë që asnjë lutje të mos kalonte dot.

⁴⁴Du har höljt dig i moln, så att ingen bön har nått fram.

⁴⁵Na ke bërë plehra dhe mbeturina në mes të popujve.

⁴⁵Ja, orena och föraktade låter du oss stå mitt ibland folken.

⁴⁶Tërë armiqtë tanë kanë hapur gojën kundër nesh.

⁴⁶Alla våra fiender spärra upp munnen emot oss.

⁴⁷Na ka rënë mbi trup tmerri, laku, dëshpërimi i thellë dhe shkatërrimi.

⁴⁷Faror och fallgropar möta oss fördärv och skada.

⁴⁸Rrëke uji rrjedhin nga sytë e mi për shkatërrimin e bijës së popullit tim.

⁴⁸Vattenbäckar rinna ned från mitt öga för dottern mitt folks skada.

⁴⁹Syri im derdh lot pa pushim, pa ndërprerje,

⁴⁹Mitt öga flödar utan uppehåll och förtröttas icke,

⁵⁰deri sa Zoti të mos vështrojë nga qielli dhe të mos shikojë.

⁵⁰till dess att HERREN blickar ned från himmelen och ser härtill.

⁵¹Syri im i sjell dhembje shpirtit tim për të gjitha bijat e qytetit tim.

⁵¹Mitt öga vållar mig plåga för alla min stads döttrars skull.

⁵²Ata që më urrejnë pa shkak më kanë gjuajtur si të isha zog.

⁵²Jag bliver ivrigt jagad såsom en fågel av dem som utan sak äro mina fiender.

⁵³Kanë shkatërruar jetën time në gropë, më kanë hedhur gurë.

⁵³De vilja förgöra mitt liv här i djupet, de kasta stenar på mig.

⁵⁴Ujrat rrjedhin mbi kokën time, unë thoja: "Ka marrë fund për mua".

⁵⁴Vatten strömma över mitt huvud, jag säger: »Det är ute med mig.»

⁵⁵Përmenda emrin tënd, o Zot, nga thellësia e gropës.

⁵⁵Jag åkallar ditt namn, o HERRE, har underst i djupet.

⁵⁶Ti e dëgjove zërin tim; mos ia fshih veshin tënd psherëtimës sime, thirrjes time për ndihmë.

⁵⁶Du hör min röst; tillslut icke ditt öra, bered mig lindring, då jag nu ropar.

⁵⁷Kur të kam thirrur ti je afruar; ke thënë: "Mos ki frikë!"

⁵⁷Ja, du nalkas mig, när jag åkallar dig; du säger: »Frukta icke.»

⁵⁸O Zot ti ke mbrojtur çështjen e shpirtit tim, ti ke çliruar jetën time.

⁵⁸Du utför, Herre, min själs sak, du förlossar mitt liv.

⁵⁹O Zot, ti ke parë dëmin që kam pësuar, prandaj mbro çështjen time!

⁵⁹Du ser, HERRE, den orätt mig vederfares; skaffa mig rätt.

⁶⁰Ti ke parë tërë frymën e tyre të hakmarrjes, intrigat e tyre kundër meje.

⁶⁰Du ser all deras hämndgirighet, alla deras anslag mot mig.

⁶¹Ti ke dëgjuar fyerjet e tyre, o Zot, tërë intrigat e tyre kundër meje,

⁶¹Du hör deras smädelser, HERRE, alla deras anslag mot mig.

⁶²fjalimet e tyre që ngrihen kundër meje, atë që mendojnë kundër meje tërë ditën.

⁶²Vad mina motståndare tala och tänka ut är beständigt riktat mot mig.

⁶³Vër re kur ulen dhe kur ngrihen, unë jam kënga e tyre.

⁶³Akta på huru de hava mig till sin visa, evad de sitta eller stå upp.

⁶⁴Shpërbleji, o Zot, sipas veprës së duarve të tyre.

⁶⁴Du skall giva dem vedergällning, HERRE, efter deras händers verk.

⁶⁵Bëji zemërgur, mallkimi yt qoftë mbi ta.

⁶⁵Du skall lägga ett täckelse över deras hjärtan; din förbannelse skall komma över dem.

⁶⁶Ndiqi në zemërimin tënd dhe shkatërroi poshtë qiejve të Zotit.

⁶⁶Du skall förfölja dem i vrede och förgöra dem, så att de ej bestå under HERRENS himmel.