1Kujto, o Zot, atë që na ka ndodhur, shiko dhe vër re turpin tonë.
1Tänk, HERRE, på vad som har vederfarits oss skåda ned och se till vår smälek.
2Trashëgimia jonë u ka kaluar të huajve, shtëpitë tona njerëzve që nuk janë tanët.
2Vår arvedel har kommit i främlingars ägo, våra hus i utlänningars.
3Ne u bëmë jetimë, pa etër, nënat tona janë si të veja.
3Vi hava blivit värnlösa, vi hava ingen fader; våra mödrar äro såsom änkor.
4Duhet të paguajmë për ujët që pimë, drutë tona i kemi vetëm me pagesë.
4Vattnet som tillhör oss få vi dricka allenast för penningar; vår egen ved måste vi betala.
5Na ndjekin me një zgjedhë mbi qafë, jemi të rraskapitur dhe nuk kemi fare pushim.
5Våra förföljare äro oss på halsen; huru trötta vi än äro, unnas oss dock ingen vila.
6I kemi shtrirë dorën Egjiptit dhe Asirisë për t'u ngopur me bukë.
6Vi hava måst giva oss under Egypten, under Assyrien, för att få bröd till att mätta oss med.
7Etërit tanë kanë mëkatuar dhe nuk janë më, dhe ne mbajmë ndëshkimin për paudhësitë e tyre.
7Våra fäder hava syndat, de äro icke mer, vi måste bära deras missgärningar.
8Skllevërit sundojnë mbi ne, askush nuk mund të na çlirojë nga duart e tyre.
8Trälar få råda över oss; ingen finnes, som rycker oss ur deras våld.
9E nxjerrim bukën duke rrezikuar jetën tonë, përpara shpatës së shkretëtirës.
9Med fara för vårt liv hämta vi vårt bröd, bärga det undan öknens svärd.
10Lëkura jonë është ngrohur si në një furrë për shkak të valës së urisë.
10Vår hud är glödande såsom en ugn, för brännande hungers skull.
11Kanë dhunuar gratë në Sion, virgjëreshat në qytetet e Judës.
11Kvinnorna kränkte man i Sion, jungfrurna i Juda städer.
12Krerët janë varur nga duart e tyre, personi i pleqëve nuk është respektuar.
12Furstarna blevo upphängda av deras händer, för de äldste visade de ingen försyn.
13Të rinjtë i vunë të bluajnë, të vegjëlit u rrëzuan nën barrën e druve.
13Ynglingarna måste bära på kvarnstenar, och gossarna dignade under vedbördor.
14Pleqtë nuk mblidhen më te porta, të rinjtë nuk u bien më veglave të tyre.
14De gamla sitta icke mer i porten, de unga hava upphört med sitt strängaspel.
15Gëzimi i zemrave tona është pakësuar, vallja jonë është shndërruar në zi.
15Våra hjärtan hava icke mer någon fröjd i sorgelåt är vår dans förvandlad.
16Kurora ka rënë nga koka jonë; mjerë ne, sepse kemi mëkatuar!
16Kronan har fallit ifrån vårt huvud; ve oss, att vi syndade så!
17Prandaj u sëmur zemra jonë, për këto gjëra na janë errësuar sytë:
17Därför hava ock våra hjärtan blivit sjuka, därför äro våra ögon förmörkade,
18për malin e Sionit që është i shkretuar dhe në të cilin sillen dhelprat.
18för Sions bergs skull, som nu ligger öde, så att rävarna ströva omkring därpå.
19Por ti, o Zot, mbetesh për jetë, dhe froni yt brez pas brezi.
19Du, HERRE, tronar evinnerligen; din tron består från släkte till släkte.
20Pse do të na harroje për jetë dhe do të na braktisje për një kohë të gjatë?
20Varför vill du för alltid förgäta oss, förkasta oss för beständigt?
21Na bëj që të rikthehemi te ti, o Zot, dhe ne do të kthehemi; rivendos ditët tona si në të kaluarën.
21Tag oss åter till dig, HERRE, så att vi få vända åter; förnya våra dagar, så att de bliva såsom fordom.
22Mos vallë na hodhe poshtë fare apo je zemëruar me të madhe kundër nesh?
22Eller har du alldeles förkastat oss? Förtörnas du på oss så övermåttan?