1Unë jam njeriu që pa hidhërimin nën thuprën e tërbimit të tij.
1RABbin gazap değneği altında acı çeken adam benim.
2Ai më ka udhëhequr dhe më ka bërë të eci nëpër terr dhe jo në dritë.
2Beni güttü,Işıkta değil karanlıkta yürüttü.
3Po, kundër meje ai ka kthyer disa herë dorën e tij tërë ditën.
3Evet, dönüp dönüp bütün gün bana elini kaldırıyor.
4Ai ka konsumuar mishin tim dhe lëkurën time, ka coptuar kockat e mia.
4Etimi, derimi yıprattı, kemiklerimi kırdı.
5Ka ndërtuar fortesa kundër meje, më ka rrethuar me hidhërim dhe me ankth.
5Beni kuşattı,Acı ve zahmetle sardı çevremi.
6Ka bërë që unë të banoj në vende plot errësirë, ashtu si të vdekurit prej shumë kohe.
6Çoktan ölmüş ölüler gibiBeni karanlıkta yaşattı.
7Më ka ndërtuar një mur rreth e qark, me qëllim që unë të mos dal; e ka bërë të rëndë zinxhirin tim.
7Çevreme duvar çekti, dışarı çıkamıyorum,Zincirimi ağırlaştırdı.
8Edhe kur bërtas dhe kërkoj ndihmë me zë të lartë, ai nuk pranon të dëgjojë lutjen time.
8Feryat edip yardım isteyince deDuama set çekiyor.
9Ai i ka mbyllur rrugët e mia me gurë të prerë, i ka bërë shtigjet e mia plot me prita.
9Yontma taşlarla yollarımı kesti,Dolaştırdı yollarımı.
10Ai ka qenë për mua si një ari në pritë, si një luan në vende të fshehta.
10Benim için O pusuya yatmış bir ayı,Gizlenmiş bir aslandır.
11Ka devijuar rrugët e mia, më ka coptuar dhe më ka dëshpëruar.
11Yollarımı saptırdı, paraladı,Mahvetti beni.
12Ka nderur harkun e tij dhe më ka bërë objekt të shigjetave të tij.
12Yayını gerdi, okunu savurmak içinBeni nişangah olarak dikti.
13Ka bërë të depërtojnë në zemrën time shigjetat e kukurës së tij.
13Oklarını böbreklerime sapladı.
14Jam bërë tallja e tërë popullit tim, kënga e tij e tërë ditës.
14Halkımın önünde gülünç düştüm,Gün boyu alay konusu oldum türkülerine.
15Më ka ngopur me hidhërim, më ka bërë të pij pelin.
15Beni acıya doyurdu,Bana doyasıya pelinsuyu içirdi.
16Më ka coptuar dhëmbët me zall, më ka mbuluar me hi.
16Dişlerimi çakıl taşlarıyla kırdı,Kül içinde diz çöktürdü bana.
17Ke larguar shpirtin tim nga paqja, kam harruar mirëqënien.
17Esenlik yüzü görmedi canım,Mutluluğu unuttum.
18Kam thënë: "Éshtë zhdukur besimi im dhe shpresa ime tek Zoti".
18Bu yüzden diyorum ki,‹‹Dermanım tükendi,RABden umudum kesildi.››
19Kujtohu për pikëllimin dhe për endjen time, për pelinin dhe hidhërimin.
19Acımı, başıboşluğumu,Pelinotuyla ödü anımsa!
20Shpirti im kujtohet gjithnjë për këtë dhe është i rrëzuar brenda meje.
20Hâlâ onları düşünmekteVe sıkılmaktayım.
21Këtë dua ta sjell në mëndje dhe prandaj dua të shpresoj.
21Ama şunu anımsadıkça umutlanıyorum:
22Éshtë një hir i Zotit që nuk jemi shkatërruar plotësisht, sepse mëshirat e tij nuk janë mbaruar plotësisht.
22RABbin sevgisi hiç tükenmez,Merhameti asla son bulmaz; sayesinde yok olmadık.››
23Përtëriten çdo mëngjes; e madhe është besnikeria jote.
23Her sabah tazelenir onlar,Sadakatin büyüktür.
24"Zoti është pjesa ime", thotë shpirti im, "prandaj do të kem shpresë tek ai.
24‹‹Benim payıma düşen RABdir›› diyor canım,‹‹Bu yüzden Ona umut bağlıyorum.››
25Zoti është i mirë me ata që kanë shpresë tek ai, me shpirtin që e kërkon.
25RAB kendisini bekleyenler,Onu arayan canlar için iyidir.
26Gjë e mirë është të presësh në heshtje shpëtimin e Zotit.
26RABbin kurtarışını sessizce beklemek iyidir.
27Gjë e mirë është për njeriun të mbajë zgjedhën në rininë e tij.
27İnsan için boyunduruğu gençken taşımak iyidir.
28Le të ulet i vetmuar dhe të qëndrojë në heshtje kur Perëndia ia imponon.
28RAB insana boyunduruk takınca,İnsan tek başına oturup susmalı;
29Le ta vërë gojën e tij në pluhur, ndofta ka ende shpresë.
29Umudunu kesmeden yere kapanmalı,
30Le ti japë faqen atij që e godet, të ngopet me fyerje.
30Kendisine vurana yanağını dönüpUtanca doymalı;
31Sepse Zoti nuk hedh poshtë për gjithnjë;
31Çünkü Rab kimseyi sonsuza dek geri çevirmez.
32por, në rast se të hidhëron, do ti vijë keq sipas shumicës së zemërmirësive të tij,
32Dert verse de,Büyük sevgisinden ötürü yine merhamet eder;
33sepse nuk e bën me kënaqësi poshtërimin dhe hidhërimin e bijve të njerëzve.
33Çünkü isteyerek acı çektirmez,İnsanları üzmez.
34Kur dikush shtyp nën këmbët e tij tërë robërit e dheut,
34Ülkedeki bütün tutsakları ayak altında ezmeyi,
35kur dikush shtrëmbëron të drejtën e një njeriu në prani të Më të Lartit,
35Yüceler Yücesinin huzurunda insan hakkını saptırmayı,
36kur dikujt i bëhet një padrejtësi në çështjen e tij, a nuk e shikon Zoti?
36Davasında insana haksızlık etmeyiRab doğru görmez.
37Vallë kush thotë diçka që më pas realizohet, në rast se Zoti nuk e ka urdhëruar?
37Rab buyurmadıkça kim bir şey söyler de yerine gelir?
38E keqja dhe e mira a nuk vijnë vallë nga goja e Më të Lartit?
38İyilikler gibi felaketler de Yüceler Yücesinin ağzından çıkmıyor mu?
39Pse vallë ankohet një njeri i gjallë, një njeri për ndëshkimin e mëkateve të tij?
39İnsan, yaşayan insanNiçin günahlarının cezasından yakınır?
40Le të shqyrtojmë rrugët tona, t'i hetojmë dhe të kthehemi tek Zoti.
40Davranışlarımızı sınayıp gözden geçirelim,Yine RABbe dönelim.
41Le të ngremë lart zemrat tona dhe duart tona në drejtim të Perëndisë të qiejve.
41Ellerimizin yanısıra yüreklerimizi de göklerdeki Tanrıya açalım:
42Ne kemi kryer mëkate, kemi qënë rebelë dhe ti nuk na ke falur.
42‹‹Biz karşı çıkıp başkaldırdık,Sen bağışlamadın.
43Je mbështjellë në zëmërimin tënd dhe na ke ndjekur, na ke vrarë pa mëshirë.
43Öfkeyle örtünüp bizi kovaladın,Acımadan öldürdün.
44Ti je mbështjellë në një re, në mënyrë që asnjë lutje të mos kalonte dot.
44Dualar sana erişmesin diyeBulutları örtündün.
45Na ke bërë plehra dhe mbeturina në mes të popujve.
45Uluslar arasında bizi pisliğe, süprüntüye çevirdin.
46Tërë armiqtë tanë kanë hapur gojën kundër nesh.
46Düşmanlarımızın hepsi bizimle alay etti.
47Na ka rënë mbi trup tmerri, laku, dëshpërimi i thellë dhe shkatërrimi.
47Dehşet ve çukur, kırgın ve yıkım çıktı önümüze.››
48Rrëke uji rrjedhin nga sytë e mi për shkatërrimin e bijës së popullit tim.
48Kırılan halkım yüzündenGözlerimden sel gibi yaşlar akıyor.
49Syri im derdh lot pa pushim, pa ndërprerje,
49Durup dinmeden yaş boşanıyor gözümden,
50deri sa Zoti të mos vështrojë nga qielli dhe të mos shikojë.
50RAB göklerden bakıp görünceye dek.
51Syri im i sjell dhembje shpirtit tim për të gjitha bijat e qytetit tim.
51Kentimdeki kızların halini gördükçeYüreğim sızlıyor.
52Ata që më urrejnë pa shkak më kanë gjuajtur si të isha zog.
52Boş yere bana düşman olanlar bir kuş gibi avladılar beni.
53Kanë shkatërruar jetën time në gropë, më kanë hedhur gurë.
53Beni sarnıca atıp öldürmek istediler,Üzerime taş attılar.
54Ujrat rrjedhin mbi kokën time, unë thoja: "Ka marrë fund për mua".
54Sular başımdan aştı, ‹‹Tükendim›› dedim.
55Përmenda emrin tënd, o Zot, nga thellësia e gropës.
55Sarnıcın dibinden seni adınla çağırdım, ya RAB;
56Ti e dëgjove zërin tim; mos ia fshih veshin tënd psherëtimës sime, thirrjes time për ndihmë.
56Sesimi, ‹‹Ahıma, çağrıma kulağını kapama!›› dediğimi duydun.
57Kur të kam thirrur ti je afruar; ke thënë: "Mos ki frikë!"
57Seni çağırınca yaklaşıp, ‹‹Korkma!›› dedin.
58O Zot ti ke mbrojtur çështjen e shpirtit tim, ti ke çliruar jetën time.
58Davamı sen savundun, ya Rab,Canımı kurtardın.
59O Zot, ti ke parë dëmin që kam pësuar, prandaj mbro çështjen time!
59Bana yapılan haksızlığı gördün, ya RAB,Davamı sen gör.
60Ti ke parë tërë frymën e tyre të hakmarrjes, intrigat e tyre kundër meje.
60Benden nasıl öç aldıklarını,Bana nasıl dolap çevirdiklerini gördün.
61Ti ke dëgjuar fyerjet e tyre, o Zot, tërë intrigat e tyre kundër meje,
61Aşağılamalarını, ya RAB,Çevirdikleri bütün dolapları,Bana saldıranların dediklerini,Gün boyu söylendiklerini duydun.
62fjalimet e tyre që ngrihen kundër meje, atë që mendojnë kundër meje tërë ditën.
63Oturup kalkışlarına bak,Alay konusu oldum türkülerine.
63Vër re kur ulen dhe kur ngrihen, unë jam kënga e tyre.
64Yaptıklarının karşılığını ver, ya RAB.
64Shpërbleji, o Zot, sipas veprës së duarve të tyre.
65İnat etmelerini sağla,Lanetin üzerlerinden eksilmesin.
65Bëji zemërgur, mallkimi yt qoftë mbi ta.
66Göklerinin altından öfkeyle kovala, yok et onları, ya RAB.
66Ndiqi në zemërimin tënd dhe shkatërroi poshtë qiejve të Zotit.