1Ti më ke hetuar, o Zot, dhe më njeh.
1Ya RAB, sınayıp tanıdın beni.
2Ti e di kur ulem dhe kur ngrihem, ti e kupton nga larg mendimin tim.
2Oturup kalkışımı bilirsin,Niyetimi uzaktan anlarsın.
3Ti e shqyrton me kujdes ecjen time dhe pushimin tim dhe i njeh thellë të gjitha rrugët e mia.
3Gittiğim yolu, yattığım yeri inceden inceye elersin,Bütün yaptıklarımdan haberin var.
4Sepse, edhe para se të jetë fjala mbi gojën time ti, o Zot, e di atë plotësisht.
4Daha sözü ağzıma almadan,Söyleyeceğim her şeyi bilirsin, ya RAB.
5Ti më rrethon nga pas dhe përpara dhe vë dorën tënde mbi mua.
5Beni çepeçevre kuşattın,Elini üzerime koydun.
6Njohja jote është shumë e mrekullueshme për mua, aq e lartë sa unë nuk mund ta arrij.
6Kaldıramam böylesi bir bilgiyi,Başa çıkamam, erişemem.
7Ku do të mund të shkoja larg Frymës sate, ose ku do të mund të ikja larg pranisë sate?
7Nereye gidebilirim senin Ruhundan,Nereye kaçabilirim huzurundan?
8Në rast se ngjitem në qiell, ti je atje; në rast se shtrij shtratin tim në Sheol, ti je edhe aty.
8Göklere çıksam, oradasın,Ölüler diyarına yatak sersem, yine oradasın.
9Në rast se marr krahët e agimit dhe shkoj të banoj në skajin e detit,
9Seherin kanatlarını alıp uçsam,Denizin ötesine konsam,
10edhe aty dora jote do të më udhëheqë dhe dora jote e djathtë do të më kapë.
10Orada bile elin yol gösterir bana,Sağ elin tutar beni.
11Po të them: "Me siguri terri do të më fshehë", madje edhe nata do të bëhet dritë rreth meje:
11Desem ki, ‹‹Karanlık beni kaplasın,Çevremdeki aydınlık geceye dönsün.››
12terri vetë nuk mund të të fshehë asgjë, madje nata shkëlqen si dita; terri dhe drita janë të barabarta për ty.
12Karanlık bile karanlık sayılmaz senin için,Gece, gündüz gibi ışıldar,Karanlıkla aydınlık birdir senin için.
13Po, ti ke formuar të përbrëndëshmet e mia, ti më ke endur në barkun e nënes sime.
13İç varlığımı sen yarattın,Annemin rahminde beni sen ördün.
14Unë do të të kremtoj, sepse jam krijuar në mënyrë të mrekulluar; veprat e tua janë të mrekullueshme, dhe unë e di shumë mirë këtë gjë.
14Sana övgüler sunarım,Çünkü müthiş ve harika yaratılmışım.Ne harika işlerin var!Bunu çok iyi bilirim.
15Kockat e mia nuk ishin një e fshehtë për ty kur u formova në fshehtësi duke u endur në thellësitë e tokës.
15Gizli yerde yaratıldığımda,Yerin derinliklerinde örüldüğümde,Bedenim senden gizli değildi.
16Dhe sytë e tu panë masën pa trajtë të trupit tim, dhe në librin tënd ishin shkruar ditët që ishin caktuar për mua, megjithëse asnjë prej tyre nuk ekzistonte ende.
16Henüz döl yatağındayken gözlerin gördü beni;Bana ayrılan günlerin hiçbiri gelmeden,Hepsi senin kitabına yazılmıştı.
17Oh, sa të çmuara janë për mua mendimet e tua, o Perëndi! Sa i madh është gjithë numri i tyre!
17Hakkımdaki düşüncelerin ne değerli, ey Tanrı,Sayıları ne çok!
18Po të doja t'i numëroja, do të ishin më të shumtë se rëra; kur zgjohem jam ende me ty.
18Kum tanelerinden fazladır saymaya kalksam.Uyanıyorum, hâlâ seninleyim.
19Me siguri, ti do vrasësh të pabesin, o Perëndi; prandaj ju, njerëz gjakatarë largohuni nga unë.
19Ey Tanrı, keşke kötüleri öldürsen!Ey eli kanlı insanlar, uzaklaşın benden!
20Ata flasin me pabesi kundër teje; armiqtë e tu përdorin më kot emrin tënd.
20Çünkü senin için kötü konuşuyorlar,Adını kötüye kullanıyor düşmanların.
21A nuk i urrej vallë ata që të urrejnë, o Zot, dhe a nuk i urrej ata që ngrihen kundër teje?
21Ya RAB, nasıl tiksinmem senden tiksinenlerden?Nasıl iğrenmem sana başkaldıranlardan?
22Unë i urrej me një urrejtje të përsosur; ata janë bërë armiqtë e mi.
22Onlardan tümüyle nefret ediyor,Onları düşman sayıyorum.
23Më heto, o Perëndi, dhe njihe zemrën time; më provo dhe njihi mendimet e mia.
23Ey Tanrı, yokla beni, tanı yüreğimi,Sına beni, öğren kaygılarımı.
24dhe shiko në se ka tek unë ndonjë rrugë të keqe dhe më udhëhiq nëpër rrugën e përjetshme.
24Bak, seni gücendiren bir yönüm var mı,Öncülük et bana sonsuz yaşam yolunda!