1 Laala fo go no kaŋ ay di beena cire, a ga baa mo Adam-izey do.
1HAY un mal que he visto debajo del cielo, y muy común entre los hombres:
2 Nga neeya: boro kaŋ Irikoy no arzaka nda duure da gaakuri hal a bina mana jaŋ hay kulu kaŋ a ga ba, amma kulu nda yaadin Irikoy man'a no hina a m'i ŋwa, amma yaw no g'i ŋwa. Woodin mo koyne, yaamo no da doori laalo.
2Hombre á quien Dios dió riquezas, y hacienda, y honra, y nada le falta de todo lo que su alma desea; mas Dios no le dió facultad de comer de ello, sino que los extraños se lo comen. Esto vanidad es, y enfermedad trabajosa.
3 Baa boro na ize zangu hay, a to jiiri boobo mo, hal a jiirey jirbey baa, amma a bina mana kungu nda hari hanno, woodin banda a si baa du fijiyaŋ hanno -- haciika gunde hasaraw bisa bora din.
3Si el hombre engendrare ciento, y viviere muchos años, y los días de su edad fueren numerosos; si su alma no se hartó del bien, y también careció de sepultura, yo digo que el abortivo es mejor que él.
4 Zama se a kaa yaamo, a ye kubay ra mo. A maa mo go ga tugu kubay ra.
4Porque en vano vino, y á tinieblas va, y con tinieblas será cubierto su nombre.
5 Woodin banda, a mana di wayna, a man'a bay mo, woone bisa afa din.
5Aunque no haya visto el sol, ni conocido nada, más reposo tiene éste que aquél.
6 Zama baa afa din te jiiri zambar hala sorro hinka, amma a si maa albarka kaani, manti i kulu nangu folloŋ no i ga koy?
6Porque si viviere aquel mil años dos veces, si no ha gozado del bien, cierto todos van á un lugar.
7 Boro taabi kulu mo, a meyo se no a g'a te. Kulu nda yaadin, bine si kungu nda duure.
7Todo el trabajo del hombre es para su boca, y con todo eso su alma no se harta.
8 Ifo no ga ti laakalkooni nafa binde kaŋ a gonda ka bisa saamo? Wala nafa woofo no talka se, Kaŋ a ga bay mate kaŋ nga ga hima ka dira nd'a fundikooney jine?
8Porque ¿qué más tiene el sabio que el necio? ¿qué más tiene el pobre que supo caminar entre los vivos?
9 Haŋ kaŋ mo ga di ga bisa haŋ kaŋ bine ga ba. Woodin mo yaamo no nda haw gaarayyaŋ.
9Más vale vista de ojos que deseo que pasa. Y también esto es vanidad y aflicción de espíritu.
10 Hay kulu kaŋ go no, I na maa daŋ a gaa za doŋ, I bay mo haŋ kaŋ ga ti boro. A sinda hin ka kakaw da boro kaŋ bisa nga hina.
10El que es, ya su nombre ha sido nombrado; y se sabe que es hombre, y que no podrá contender con el que es más fuerte que él.
11 Za kaŋ sanni boobo go no kaŋ ga yaamo tonton, Yaadin gaa ifo no ga ti i nafa boro se?
11Ciertamente las muchas palabras multiplican la vanidad. ¿Qué más tiene el hombre?
12 Amma may no ga bay haŋ kaŋ ga boori boro se a zamana ra, a fundo jirbi kayna yaama ra? I go ga bisa danga tuuri bi cine. Zama may no ga ci boro se haŋ kaŋ no ga te a banda beena cire?
12Porque ¿quién sabe cuál es el bien del hombre en la vida, todos los días de la vida de su vanidad, los cuales él pasa como sombra? Porque ¿quién enseñará al hombre qué será después de él debajo del sol?