1 Kala Zofar Naama bora mo tu ka ne:
1Y RESPONDIO Sophar Naamathita, y dijo:
2 «Sanni boobo wo cine, i si tu i se da hay kulu bo? Boro kaŋ sanni ga baa ga jaŋ taali, wala?
2¿Las muchas palabras no han de tener respuesta? ¿Y el hombre parlero será justificado?
3 Ni boŋ sifayaŋo ga naŋ borey ma dangay, wala? Boro kulu si ni haawandi ni hahaaray sanney wo se?
3¿Harán tus falacias callar á los hombres? ¿Y harás escarnio, y no habrá quien te avergüence?
4 Zama ni go ga ne Irikoy se: ‹Haya kaŋ ay ga ci din ya cimi no, Ni diyaŋ gaa mo ay ga hanan.›
4Tú dices: Mi conversar es puro, Y yo soy limpio delante de tus ojos.
5 Doŋ day Irikoy ma salaŋ, A ma nga meyo fiti ka gaaba nda nin.
5Mas oh quién diera que Dios hablara, Y abriera sus labios contigo,
6 A ma laakal gundu cabe ni se, Zama laakal hanno wo, dumi-dumi no. Ma bay fa, kaŋ Irikoy ga dinya ni goy laalo jara gaa.
6Y que te declarara los arcanos de la sabiduría, Que son de doble valor que la hacienda! Conocerías entonces que Dios te ha castigado menos que tu iniquidad merece.
7 Ni ga hin ka fintal hala ni ma Irikoy muraadu guusey fisi ka kaa taray no? Wala ni ga hin ka Hina-Kulu-Koyo fintal ka ban no?
7¿Alcanzarás tú el rastro de Dios? ¿Llegarás tú á la perfección del Todopoderoso?
8 Zama beene mooray cine no, mate no ni ga te? A guusu nda Alaahara mo, ifo no ni ga bay?
8Es más alto que los cielos: ¿qué harás? Es más profundo que el infierno: ¿cómo lo conocerás?
9 A kuuyaŋo bisa ndunnya, A bisa teeko tafayyaŋo mo.
9Su dimensión es más larga que la tierra, Y más ancha que la mar.
10 D'a gana ka bisa, d'a daabu, D'a na borey margu ciiti do, May no ga hin k'a ganji?
10Si cortare, ó encerrare, O juntare, ¿quién podrá contrarrestarle?
11 Zama a ga bay kaŋ borey ya yaamo no. A ga di goy laalo, baa a mana laakal ye a gaa.
11Porque él conoce á los hombres vanos: Ve asimismo la iniquidad, ¿y no hará caso?
12 Amma saamo ga caram han kaŋ hane i na ganji farkayze hay Adam-ize gaa.
12El hombre vano se hará entendido, Aunque nazca como el pollino del asno montés.
13 Da ni miila ni bina ma saba, Ka ni kambe salle Irikoy gaa,
13Si tú apercibieres tu corazón, Y extendieres á él tus manos;
14 Da zunubi go ni do, Ni m'a hibandi ka ye nangu mooro. Ni ma si naŋ mo adilitaray-jaŋay ma goro ni windo ra.
14Si alguna iniquidad hubiere en tu mano, y la echares de ti, Y no consintieres que more maldad en tus habitaciones;
15 Saaya din daahir no ni ga ni moyduma tunandi Irikoy gaa laru si. Oho, ni ga kay a ma boori, humburkumay si ni di,
15Entonces levantarás tu rostro limpio de mancha, Y serás fuerte y no temerás:
16 Zama ni ga dinya ni masiiba. Sanda beene hirriyaŋ kaŋ bisa, Yaadin cine no ni ga fongu a gaa.
16Y olvidarás tu trabajo, O te acordarás de él como de aguas que pasaron:
17 Ni fundo mo ga kaari hal a ma bisa sanda wayno go zaari bindi cine. Baa kubay go no, kal a ma hima mo boyaŋ wane cine.
17Y en mitad de la siesta se levantará bonanza; Resplandecerás, y serás como la mañana:
18 Baani samay no ni ga goro, zama ni gonda beeje. Oho, ni ga guna-guna nangey kulu, ka kani baani samay.
18Y confiarás, que habrá esperanza; Y cavarás, y dormirás seguro:
19 Ni ga kani nooya, kaŋ boro kulu si ni humburandi, Oho, hala boro boobo ga ni gomni ŋwaaray.
19Y te acostarás, y no habrá quien te espante: Y muchos te rogarán.
20 Amma boro laaley moy ga gaze, I si du zuru-ka-yana yaŋ fondo mo. I jina fonnayyaŋ kaŋ ga cindi i se, Kala buuyaŋ hinne no.»
20Mas los ojos de los malos se consumirán, Y no tendrán refugio; Y su esperanza será agonía del alma.