1 Asaf dooni fo no. Ya ay borey, wa hangan ay asariya se, W'araŋ hanga jeeri k'ay me sanney hangan.
1Masquil de Asaph. ESCUCHA, pueblo mío, mi ley: Inclinad vuestro oído á las palabras de mi boca.
2 Ay g'ay meyo feeri nda yaasay, Ay ma waato sanney kaŋ ga sandi yaŋ ci,
2Abriré mi boca en parábola; Hablaré cosas reservadas de antiguo:
3 Wo kaŋ yaŋ iri maa, iri g'i bay, Iri kaayey mo ci iri se.
3Las cuales hemos oído y entendido; Que nuestros padres nos las contaron.
4 Iri s'i tugu i izey se, Amma iri ga Rabbi sifawey, da Rabbi gaabo, D'a dambara goyey kulu kaŋ a te baaru dede zamana kaŋ ga kaa borey se.
4No las encubriremos á sus hijos, Contando á la generación venidera las alabanzas de Jehová, Y su fortaleza, y sus maravillas que hizo.
5 Zama a na seeda kayandi Yakuba ra, A na asariya daŋ Israyla ra, Wo kaŋ a lordi iri kaayey se, Zama i ma ngey izey bayrandi nd'a.
5El estableció testimonio en Jacob, Y pusó ley en Israel; La cual mandó á nuestros padres Que la notificasen á sus hijos;
6 Hala zamana kaŋ ga kaa din m'i bay, Danga izey kaŋ yaŋ i ga hay nooya, Ngey mo ma tun ka ci ngey izey se,
6Para que lo sepa la generación venidera, y los hijos que nacerán; Y los que se levantarán, lo cuenten á sus hijos;
7 Zama i ma ngey deyaŋ sinji Irikoy gaa, I ma si dinya Irikoy goyey gaa, Amma i ma haggoy d'a lordey.
7A fin de que pongan en Dios su confianza, Y no se olviden de las obras de Dios, Y guarden sus mandamientos:
8 I ma si goro ka ciya sanda ngey kaayey cine, Zamana kaŋ boŋ ga sandi, kaŋ ga ture mo, Zamana kaŋ mana nga bina soola, Kaŋ a biya mana kay da naanay Irikoy gaa.
8Y no sean como sus padres, Generación contumaz y rebelde; Generación que no apercibió su corazón, Ni fué fiel para con Dios su espíritu.
9 Ifraymu izey, soojeyaŋ no kaŋ gonda birawyaŋ ga jare, Amma i na banda bare wongo hane.
9Los hijos de Ephraim armados, flecheros, Volvieron las espaldas el día de la batalla.
10 I mana ngey da Irikoy game ra sappa haggoy, I wangu ka dira a asariya ra.
10No guardaron el pacto de Dios, Ni quisieron andar en su ley:
11 I dinya a goyey d'a dambara harey kaŋ a cab'i se,
11Antes se olvidaron de sus obras, Y de sus maravillas que les había mostrado.
12 Goyyaŋ kaŋ ga boro di takooko no a te i kaayey jine, Misira laabo ra, da Zowan faro ra mo.
12Delante de sus padres hizo maravillas En la tierra de Egipto, en el campo de Zoán.
13 A na teeku fay, a na haro gaay, A n'a te citila, a naŋ i ma gana ka bisa a ra mo.
13Rompió la mar, é hízolos pasar; E hizo estar las aguas como en un montón.
14 Zaari a n'i candi nda beene buru, cin mo da danji kaari.
14Y llevólos de día con nube, Y toda la noche con resplandor de fuego.
15 A na tondey kortu saajey ra k'i haŋandi, Danga day teeku guusey gaa no.
15Hendió las peñas en el desierto: Y dióles á beber como de grandes abismos;
16 Tondi ra a na gooruyaŋ candi ka kaa taray, A naŋ harey ma zuru ka dandi sanda isayaŋ cine.
16Pues sacó de la peña corrientes, E hizo descender aguas como ríos.
17 Kulu nda yaadin i soobay ka zunubi te a se, I go ga murte Beeray-Beeri-Koyo gaa laabu kogo ra.
17Empero aun tornaron á pecar contra él, Enojando en la soledad al Altísimo.
18 I na Irikoy si ngey biney ra waato kaŋ i na ham ceeci ngey biniya ra.
18Pues tentaron á Dios en su corazón, Pidiendo comida á su gusto.
19 Oho, i salaŋ ka gaaba nda Irikoy, I ne: "Day Irikoy gonda hina a ma taabal soola saajo wo ra no?
19Y hablaron contra Dios, Diciendo: ¿Podrá poner mesa en el desierto?
20 A go, a na tondo kar hala hari bagu ka fatta, Goorey te yaa ka mun. A gonda hina kaŋ ga buuru mo no, wala? A ga hin ka ham soola ka jisi nga borey se no?"
20He aquí ha herido la peña, y corrieron aguas, Y arroyos salieron ondeando: ¿Podrá también dar pan? ¿Aparejará carne á su pueblo?
21 Woodin se no Rabbi maa, a futu mo gumo. Danji di ka gaaba nda Yakuba, Futay mo tun ka gaaba nda Israyla,
21Por tanto oyó Jehová, é indignóse: Y encendióse el fuego contra Jacob, Y el furor subió también contra Israel;
22 Zama i mana Irikoy cimandi, i mana de a faaba gaa mo.
22Por cuanto no habían creído á Dios, Ni habían confiado en su salud:
23 Kulu nda yaadin a na burey lordi beene, A na beene meyey fiti,
23A pesar de que mandó á las nubes de arriba, Y abrió las puertas de los cielos,
24 A na Manna* gusam i se, Sanda beene hari cine, i ma ŋwa. A n'i no beene ntaaso.
24E hizo llover sobre ellos maná para comer, Y dióles trigo de los cielos.
25 Adam-izey na malaykey ŋwaaro ŋwa. A na ŋwaari samba i se kal i kungu.
25Pan de nobles comió el hombre: Envióles comida á hartura.
26 A daŋ wayna funay haw ma faaru beena ra. Nga hino no a na hawo gaaray d'a dandi kamba haray.
26Movió el solano en el cielo, Y trajo con su fortaleza el austro.
27 A na ham gusam i se sanda kusa cine, Curayze fatakoy sanda teeku taasi baayaŋ cine no.
27E hizo llover sobre ellos carne como polvo, Y aves de alas como arena de la mar.
28 A naŋ i ma soobay ka kaŋ jama gata bindo ra, I nangorayey windanta.
28E hízolas caer en medio de su campo, Alrededor de sus tiendas.
29 Borey binde ŋwa kal i kungu gumo, Rabbi na i madde kaa i gaa.
29Y comieron, y hartáronse mucho: Cumplióles pues su deseo.
30 I laamo mana fun -- hamey go i meyey ra jina --
30No habían quitado de sí su deseo, Aun estaba su vianda en su boca,
31 Kala Irikoy futu i gaa. A na i ra borey kaŋ yaŋ naasu nd'i kulu wi, A na Israyla sahãkooney kar.
31Cuando vino sobre ellos el furor de Dios, Y mató los más robustos de ellos, Y derribo los escogidos de Israel.
32 Kulu nda yaadin, i soobay ka zunubi te ka tonton, I mana a dambara goyey mo cimandi.
32Con todo esto pecaron aún, Y no dieron crédito á sus maravillas.
33 Woodin se no a n'i jirbey halaci yaamo, I jiirey mo halaci jirsi boŋ.
33Consumió por tanto en nada sus días, Y sus años en la tribulación.
34 Kaŋ a n'i wi, gaa no i n'a ceeci, I bare ka Irikoy ceeci da anniya.
34Si los mataba, entonces buscaban á Dios; Entonces se volvían solícitos en busca suya.
35 I fongu kaŋ Irikoy no ga ti ngey tondo, Irikoy Beeray-Beeri-Koyo mo i Fansakwa no.
35Y acordábanse que Dios era su refugio. Y el Dios Alto su redentor.
36 Kulu nda yaadin i na me-kaanay te a se, I taari a se mo da ngey deeney.
36Mas le lisonjeaban con su boca, Y con su lengua le mentían:
37 Zama i biney mana sinji a do haray, I mana goro ka ciya naanaykoyyaŋ a sappa ra mo.
37Pues sus corazones no eran rectos con él, Ni estuvieron firmes en su pacto.
38 Amma nga din, zama a go toonante da bakaraw, A se no a n'i taaley yaafa i se, A man'i halaci. Oho, sorro boobo a futa ga bare, A si nga dukuro kulu funsu.
38Empero él misericordioso, perdonaba la maldad, y no los destruía: Y abundó para apartar su ira, Y no despertó todo su enojo.
39 A fongu kaŋ ngey wo gaahamyaŋ hinne day no, Haw kaŋ ga bisa, kaŋ si ye ka kaa koyne.
39Y acordóse que eran carne; Soplo que va y no vuelve.
40 Sorro marge no i murte a gaa saajo ra, I n'a bine sara taasi beero ra.
40Cuántas veces lo ensañaron en el desierto, Lo enojaron en la soledad!
41 Sorro boobo mo i bare, i na Irikoy si, I na yanje ceeci Israyla wane Hananyankoyo gaa.
41Y volvían, y tentaban á Dios, Y ponían límite al Santo de Israel.
42 I mana fongu a kambe gaabo, Wala mo zaaro kaŋ a n'i fansa ka kaa i yanjekaarey kambe ra.
42No se acordaron de su mano, Del día que los redimió de angustia;
43 Mate kaŋ cine a na nga alaamey te Misira ra, Da nga dambara goyey kaŋ a te Zowan faro ra.
43Cuando puso en Egipto sus señales, Y sus maravillas en el campo de Zoán;
44 A na Misira isey bare ka te kuri, I goorey mo, kala i si hin ka haŋ i gaa.
44Y volvió sus ríos en sangre, Y sus corrientes, porque no bebiesen.
45 A na hamni zugulayaŋ donton i gaa, kaŋ yaŋ n'i ŋwa, Balancawyaŋ* mo n'i halaci.
45Envió entre ellos una mistura de moscas que los comían, Y ranas que los destruyeron.
46 A na i fari albarka nooyandi do izey se, I taabi goyey mo, a n'i nooyandi doy se.
46Dió también al pulgón sus frutos, Y sus trabajos á la langosta.
47 A na i reyzin* tiksey halaci nda gari, I durmi nyaŋey mo, leema n'i hasara.
47Sus viñas destruyó con granizo, Y sus higuerales con piedra;
48 A na i almaney nooyandi gari se, I alman kurey mo, beene maliyaŋ n'i ton ka wi.
48Y entregó al pedrisco sus bestias, Y al fuego sus ganados.
49 A na nga futay korna gusam i boŋ, Dukuri nda futay da taabi, Hasaraw malaykey kunda nooya.
49Envió sobre ellos el furor de su saña, Ira y enojo y angustia, Con misión de malos ángeles.
50 A na fondo hanse nga futa se, A man'i fundey suuban ka faaba buuyaŋ gaa, Amma a n'i fundey nooyandi balaaw se.
50Dispuso el camino á su furor; No eximió la vida de ellos de la muerte, Sino que entregó su vida á la mortandad.
51 A na hay-jiney kulu kar Misira ra, Kaŋ ga ti i gaabi sintina Ham banda kuuru fuwey ra.
51E hirió á todo primogénito en Egipto, Las primicias de las fuerzas en las tiendas de Châm.
52 Amma a na nga borey kaa taray sanda feejiyaŋ cine, A na jina candi i se saajo ra sanda alman kuru.
52Empero hizo salir á su pueblo como ovejas, Y llevólos por el desierto, como un rebaño.
53 A na fondo candi i se baani samay, hal i mana humburu, Amma teeko n'i ibarey gon.
53Y guiólos con seguridad, que no tuvieron miedo; Y la mar cubrió á sus enemigos.
54 A kand'ey nga laabu hananta hirro me gaa, Ka koy tondo kaŋ a kambe ŋwaaro day za doŋ din do.
54Metiólos después en los términos de su santuario, En este monte que ganó su mano derecha.
55 A na dumi cindey gaaray i jine. Neesiyaŋ boŋ no a na laabo fay-fay i se tubu, A naŋ Israyla kundey ma goro i windey ra.
55Y echó las gentes de delante de ellos, Y repartióles una herencia con cuerdas; E hizo habitar en sus moradas á las tribus de Israel.
56 Kulu nda yaadin i na Beeray-Beeri-Koyo Irikoy si, I murte a gaa, i man'a seedey haggoy mo.
56Mas tentaron y enojaron al Dios Altísimo, Y no guardaron sus testimonios;
57 Amma i bare ka amaana ŋwaari te sanda mate kaŋ cine i kaayey te, I siiri ka kamba sanda biraw laalo.
57Sino que se volvieron, y se rebelaron como sus padres: Volviéronse como arco engañoso.
58 Zama i n'a zokoti nda ngey tudey boŋ sududuyaŋ nangey, I naŋ canse m'a di da ngey jabuyaŋ toorey.
58Y enojáronlo con sus altos, Y provocáronlo á celo con sus esculturas.
59 Waato kaŋ Irikoy maa, a futu, a na Israyla fanta gumo,
59Oyólo Dios, y enojóse, Y en gran manera aborreció á Israel.
60 Hal a na nangora kaŋ go Silo furu, Kaŋ ga ti hukumo kaŋ a sinji borey game ra.
60Dejó por tanto el tabernáculo de Silo, La tienda en que habitó entre los hombres;
61 A na jama gaabo nooyandi tamtaray se, A darza mo yanjekaaro kambe ra.
61Y dió en cautividad su fortaleza, Y su gloria en mano del enemigo.
62 A na nga borey nooyandi mo takuba se, A futu mo nga wane jama se.
62Entregó también su pueblo á cuchillo, Y airóse contra su heredad.
63 Danji n'i sahãkooney ŋwa, I wandiyey mo mana du hiijay doono.
63El fuego devoró sus mancebos, Y sus vírgenes no fueron loadas en cantos nupciales.
64 Takuba n'i alfagey* zeeri, I wayborey kaŋ kurnyey bu mo mana bu seew te.
64Sus sacerdotes cayeron á cuchillo, Y sus viudas no lamentaron.
65 Gaa no Koy Beero mo hay sanda boro kaŋ tun jirbi gaa, Sanda gaabikooni kaŋ goono ga kuuwa duvan* haŋyaŋ se.
65Entonces despertó el Señor á la manera del que ha dormido, Como un valiente que grita excitado del vino:
66 A na nga yanjekaarey kar i ma ye banda, A naŋ i ma di foyray hal abada.
66E hirió á sus enemigos en las partes posteriores: Dióles perpetua afrenta.
67 A wangu Yusufu kuuru fuwo mo, A mana Ifraymu kunda suuban,
67Y desechó el tabernáculo de José, Y no escogió la tribu de Ephraim.
68 Amma a na Yahuda kunda suuban, Kaŋ ga ti Sihiyona tondo kaŋ a ga ba.
68Sino que escogió la tribu de Judá, El monte de Sión, al cual amó.
69 A na nga Nangu Hananta cina mo sanda tondi kuukuyaŋ, Sanda ndunnya cine kaŋ a sinji hal abada.
69Y edificó su santuario á manera de eminencia, Como la tierra que cimentó para siempre.
70 A na nga tamo Dawda suuban, A n'a sambu feeji kaliyaŋ ra,
70Y eligió á David su siervo, Y tomólo de las majadas de las ovejas:
71 Feejey kaŋ ga naanandi ganayaŋ do no a n'a sambu ka kande, Zama a ma Rabbi jama Yakuba kuru, Kaŋ ga ti nga wane dumo Israyla.
71De tras las paridas lo trajo, Para que apacentase á Jacob su pueblo, y á Israel su heredad.
72 Dawda n'i kuru mo nga bine cimi toonante boŋ, A n'i candi nda nga kamba gonitara.
72Y apacentólos con entereza de su corazón; Y pastoreólos con la pericia de sus manos.