¹ Ma ni ŋwaari say hari boŋ, Zama ni ga ye ka du a jirbi boobo banda.

¹Ihasik mo ang iyong tinapay sa tubigan: sapagka't iyong masusumpungan pagkaraan ng maraming araw.

² Ma ni baa fay ka zaban nangu iyye, wala baa ahakku, Zama ni si bay masiiba kaŋ ga te beena cire.

²Magbigay ka ng bahagi sa pito, oo, sa walo; sapagka't hindi mo nalalaman kung anong kasamaan ang mangyayari sa lupa.

³ Da burey to da hari, Kal i ma hari gusam ndunnya boŋ. Tuuri-nya mo, d'a kaŋ dandi kambe haray, Wala mo azawa kambe haray, Naŋ kaŋ haray tuuri-nyaŋo kaŋ din, noodin no a ga goro.

³Kung ang mga alapaap ay mapuno ng ulan, ay tumutulo sa lupa: at kung ang punong kahoy ay mabuwal sa dakong timugan, o sa dakong hilagaan sa dakong kabuwalan ng kahoy, ay doon ito mamamalagi.

⁴ Boro kaŋ ga laakal da haw si dum'ize say. Boro kaŋ ga burey lasaabu mo si fari wi.

⁴Ang nagmamalas sa hangin ay hindi maghahasik; at ang tumitingin sa mga alapaap ay hindi aani.

⁵ Mate kaŋ cine ni si haw fondo bay, Wala mo ni si bay mate kaŋ biriyey go ga beeri nd'a gaa-hinka-koy gunde ra, Yaadin mo no ni si Irikoy, hay kulu Takakwa, goyo bay.

⁵Kung paanong hindi mo nalalaman kung ano ang daan ng hangin o kung paano mang lumalaki ang mga buto sa bahay-bata ng buntis; gayon hindi mo nalalaman ang gawa ng Dios na gumagawa sa lahat.

⁶ Susubay, ni ma ni dum'izey say, Wiciri mo ni kambey ma si yay. Zama ni si bay wo kaŋ no ga te albarka, Hala woone wala yongo wane, Wala i kulu no ga te ihanno care banda.

⁶Ihasik mo sa umaga ang iyong binhi, at huwag mong iurong ang iyong kamay sa hapon; sapagka't hindi mo nalalaman kung alin ang tutubo, kung ito o yaon, o kung kapuwa magiging mabuti.

⁷ Haciika kaari ga kaan, Hay kaano mo no moy se i ma di wayna.

⁷Tunay na ang liwanag ay mainam, at masayang bagay sa mga mata na magsitingin sa araw.

⁸ Oho, baa boro ga te jiiri boobo, A ma maa i kulu kaani, Amma a ma fongu nda kubay jirbey, zama i ga baa. Hay kulu kaŋ ga kaa mo, yaamo no.

⁸Oo, kung ang tao ay mabuhay ng maraming taon, magalak siya sa lahat ng yaon; nguni't alalahanin niya ang mga kaarawan ng kadiliman, sapagka't magiging marami. Lahat ng dumarating ay walang kabuluhan.

⁹Ikaw ay magalak, Oh binata, sa iyong kabataan: at pasayahin ka ng iyong puso sa mga kaarawan ng iyong kabataan, at lumakad ka ng mga lakad ng iyong kalooban, at sa paningin ng iyong mga mata: nguni't talastasin mo na dahil sa lahat ng mga bagay na ito ay dadalhin ka ng Dios sa kahatulan.

¹⁰Kaya't ilayo mo ang kapanglawan sa iyong puso, at alisin mo ang kasamaan sa iyong katawan: sapagka't ang kabataan at ang kasariwaan ng buhay ay walang kabuluhan.