1Tänk, HERRE, på vad som har vederfarits oss skåda ned och se till vår smälek.
1Iyong alalahanin, Oh Panginoon, kung anong dumating sa amin: iyong masdan, at tingnan ang aming pagkadusta.
2Vår arvedel har kommit i främlingars ägo, våra hus i utlänningars.
2Ang aming mana ay napasa mga taga ibang lupa, ang aming mga bahay ay sa mga taga ibang bayan.
3Vi hava blivit värnlösa, vi hava ingen fader; våra mödrar äro såsom änkor.
3Kami ay mga ulila at walang ama; ang aming mga ina ay parang mga bao.
4Vattnet som tillhör oss få vi dricka allenast för penningar; vår egen ved måste vi betala.
4Aming ininom ang aming tubig sa halaga ng salapi; ang aming kahoy ay ipinagbibili sa amin.
5Våra förföljare äro oss på halsen; huru trötta vi än äro, unnas oss dock ingen vila.
5Ang mga manghahabol sa amin ay nangasa aming mga leeg: kami ay mga pagod, at walang kapahingahan.
6Vi hava måst giva oss under Egypten, under Assyrien, för att få bröd till att mätta oss med.
6Kami ay nakipagkamay sa mga taga Egipto, at sa mga taga Asiria, upang mangabusog ng tinapay.
7Våra fäder hava syndat, de äro icke mer, vi måste bära deras missgärningar.
7Ang aming mga magulang ay nagkasala at wala na; At aming pinasan ang kanilang mga kasamaan.
8Trälar få råda över oss; ingen finnes, som rycker oss ur deras våld.
8Mga alipin ay nangagpupuno sa amin: walang magligtas sa amin sa kanilang kamay.
9Med fara för vårt liv hämta vi vårt bröd, bärga det undan öknens svärd.
9Aming tinatamo ang aming tinapay sa pamamagitan ng kapahamakan ng aming buhay, dahil sa tabak sa ilang.
10Vår hud är glödande såsom en ugn, för brännande hungers skull.
10Ang aming balat ay maitim na parang hurno, dahil sa maningas na init ng kagutom.
11Kvinnorna kränkte man i Sion, jungfrurna i Juda städer.
11Kanilang dinahas ang mga babae, sa Sion, ang mga dalaga sa mga bayan ng Juda.
12Furstarna blevo upphängda av deras händer, för de äldste visade de ingen försyn.
12Ang mga prinsipe ay nangabibitin ng kanilang kamay: ang mga mukha ng mga matanda ay hindi iginagalang.
13Ynglingarna måste bära på kvarnstenar, och gossarna dignade under vedbördor.
13Ang mga binata ay nangagpapasan ng gilingan, at ang mga bata ay nangadudulas sa lilim ng kahoy.
14De gamla sitta icke mer i porten, de unga hava upphört med sitt strängaspel.
14Ang mga matanda ay wala na sa pintuang-bayan. Ang mga binata'y wala na sa kanilang mga tugtugin.
15Våra hjärtan hava icke mer någon fröjd i sorgelåt är vår dans förvandlad.
15Ang kagalakan ng aming puso ay naglikat; ang aming sayaw ay napalitan ng tangisan.
16Kronan har fallit ifrån vårt huvud; ve oss, att vi syndade så!
16Ang putong ay nahulog mula sa aming ulo: sa aba namin! sapagka't kami ay nangagkasala.
17Därför hava ock våra hjärtan blivit sjuka, därför äro våra ögon förmörkade,
17Dahil dito ang aming puso ay nanglulupaypay; dahil sa mga bagay na ito ay nagdidilim ang aming mga mata;
18för Sions bergs skull, som nu ligger öde, så att rävarna ströva omkring därpå.
18Dahil sa bundok ng Sion na nasira; nilalakaran ng mga zora.
19Du, HERRE, tronar evinnerligen; din tron består från släkte till släkte.
19Ikaw, Oh Panginoon, nananatili magpakailan man: ang iyong luklukan ay sa sali't saling lahi.
20Varför vill du för alltid förgäta oss, förkasta oss för beständigt?
20Bakit mo kami nililimot magpakailan man, at pinababayaan mo kaming totoong malaon?
21Tag oss åter till dig, HERRE, så att vi få vända åter; förnya våra dagar, så att de bliva såsom fordom.
21Manumbalik ka sa amin, Oh Panginoon, at kami ay manunumbalik: baguhin mo ang aming mga araw na gaya nang una.
22Eller har du alldeles förkastat oss? Förtörnas du på oss så övermåttan?
22Nguni't itinakuwil mo kaming lubos, ikaw ay totoong napoot sa amin.