1ܒܟܠ ܡܢܘܢ ܘܒܟܠ ܕܡܘܢ ܡܠܠ ܐܠܗܐ ܥܡ ܐܒܗܝܢ ܒܢܒܝܐ ܡܢ ܩܕܝܡ ܀
1[] Ο Θεος, αφου ελαλησε το παλαι προς τους πατερας ημων δια των προφητων πολλακις και πολυτροπως,
2ܘܒܗܠܝܢ ܝܘܡܬܐ ܐܚܪܝܐ ܡܠܠ ܥܡܢ ܒܒܪܗ ܕܠܗ ܤܡ ܝܪܬܐ ܕܟܠܡܕܡ ܘܒܗ ܥܒܕ ܠܥܠܡܐ ܀
2εν ταις εσχαταις ταυταις ημεραις ελαλησε προς ημας δια του Υιου, τον οποιον εθεσε κληρονομον παντων, δι' ου εκαμε και τους αιωνας·
3ܕܗܘܝܘ ܨܡܚܐ ܕܫܘܒܚܗ ܘܨܠܡܐ ܕܐܝܬܘܬܗ ܘܐܚܝܕ ܟܠ ܒܚܝܠܐ ܕܡܠܬܗ ܘܗܘ ܒܩܢܘܡܗ ܥܒܕ ܕܘܟܝܐ ܕܚܛܗܝܢ ܘܝܬܒ ܥܠ ܝܡܝܢܐ ܕܪܒܘܬܐ ܒܡܪܘܡܐ ܀
3οστις ων απαυγασμα της δοξης και χαρακτηρ της υποστασεως αυτου, και βασταζων τα παντα με τον λογον της δυναμεως αυτου, αφου δι' εαυτου εκαμε καθαρισμον των αμαρτιων ημων, εκαθησεν εν δεξια της μεγαλωσυνης εν υψηλοις,
4ܘܗܢܐ ܟܠܗ ܝܪܒ ܡܢ ܡܠܐܟܐ ܐܝܟ ܡܐ ܕܡܝܬܪ ܫܡܐ ܕܝܪܬ ܡܢ ܕܝܠܗܘܢ ܀
4[] τοσουτον ανωτερος των αγγελων γενομενος, οσον εξοχωτερον υπερ αυτους ονομα εκληρονομησε.
5ܠܐܝܢܐ ܓܝܪ ܡܢ ܡܠܐܟܐ ܡܡܬܘܡ ܐܡܪ ܐܠܗܐ ܕܒܪܝ ܐܢܬ ܐܢܐ ܝܘܡܢܐ ܝܠܕܬܟ ܘܬܘܒ ܕܐܢܐ ܐܗܘܐ ܠܗ ܠܐܒܐ ܘܗܘ ܢܗܘܐ ܠܝ ܠܒܪܐ ܀
5Διοτι προς τινα των αγγελων ειπε ποτε· Υιος μου εισαι συ, Εγω σημερον σε εγεννησα; και παλιν· Εγω θελω εισθαι εις αυτον Πατηρ, και αυτος θελει εισθαι εις εμε Υιος;
6ܬܘܒ ܕܝܢ ܐܡܬܝ ܕܡܥܠ ܒܘܟܪܐ ܠܥܠܡܐ ܐܡܪ ܕܠܗ ܢܤܓܕܘܢ ܟܠܗܘܢ ܡܠܐܟܐ ܕܐܠܗܐ ܀
6Οταν δε παλιν εισαγαγη τον πρωτοτοκον εις την οικουμενην, λεγει· Και ας προσκυνησωσιν εις αυτον παντες οι αγγελοι του Θεου.
7ܥܠ ܡܠܐܟܐ ܕܝܢ ܗܟܢܐ ܐܡܪ ܕܥܒܕ ܡܠܐܟܘܗܝ ܪܘܚ ܘܡܫܡܫܢܘܗܝ ܢܘܪ ܝܩܕܐ ܀
7Και περι μεν των αγγελων λεγει· Ο ποιων τους αγγελους αυτου πνευματα, και τους λειτουργους αυτου πυρος φλογα·
8ܥܠ ܒܪܐ ܕܝܢ ܐܡܪ ܕܟܘܪܤܝܟ ܕܝܠܟ ܐܠܗܐ ܠܥܠܡ ܥܠܡܝܢ ܫܒܛܐ ܦܫܝܛܐ ܫܒܛܐ ܕܡܠܟܘܬܟ ܀
8περι δε του Υιου· Ο θρονος σου, ω Θεε, ειναι εις τον αιωνα του αιωνος· σκηπτρον ευθυτητος ειναι το σκηπτρον της βασιλειας σου.
9ܪܚܡܬ ܟܐܢܘܬܐ ܘܤܢܝܬ ܥܘܠܐ ܡܛܠ ܗܢܐ ܡܫܚܟ ܐܠܗܐ ܐܠܗܟ ܡܫܚܐ ܕܚܕܘܬܐ ܝܬܝܪ ܡܢ ܚܒܪܝܟ ܀
9Ηγαπησας δικαιοσυνην και εμισησας ανομιαν· δια τουτο εχρισε σε, ο Θεος, ο Θεος σου, ελαιον αγαλλιασεως υπερ τους μετοχους σου·
10ܘܬܘܒ ܐܢܬ ܡܢ ܒܪܝܫܝܬ ܤܡܬ ܫܬܐܤܝܗ ܕܐܪܥܐ ܘܫܡܝܐ ܥܒܕ ܐܝܕܝܟ ܐܢܘܢ ܀
10και· Συ κατ' αρχας, Κυριε, την γην εθεμελιωσας, και εργα των χειρων σου ειναι οι ουρανοι·
11ܗܢܘܢ ܢܥܒܪܘܢ ܘܐܢܬ ܩܝܡ ܐܢܬ ܘܟܠܗܘܢ ܐܝܟ ܢܚܬܐ ܢܒܠܘܢ ܀
11αυτοι θελουσιν απολεσθη, συ δε διαμενεις· και παντες ως ιματιον θελουσι παλαιωθη,
12ܘܐܝܟ ܬܟܤܝܬܐ ܬܥܘܦ ܐܢܘܢ ܗܢܘܢ ܢܬܚܠܦܘܢ ܘܐܢܬ ܐܝܟ ܕܐܝܬܝܟ ܐܢܬ ܘܫܢܝܟ ܠܐ ܢܓܡܪܢ ܀
12και ως περιενδυμα θελεις τυλιξει αυτους, και θελουσιν αλλαχθη· Συ ομως εισαι ο αυτος, και τα ετη σου δεν θελουσιν εκλειψει.
13ܠܡܢ ܕܝܢ ܡܢ ܡܠܐܟܐ ܡܡܬܘܡ ܐܡܪ ܕܬܒ ܡܢ ܝܡܝܢܝ ܥܕܡܐ ܕܐܤܝܡ ܒܥܠܕܒܒܝܟ ܟܘܒܫܐ ܬܚܝܬ ܪܓܠܝܟ ܀
13Προς τινα δε των αγγελων ειπε ποτε· Καθου εκ δεξιων μου, εωσου θεσω τους εχθρους σου υποποδιον των ποδων σου;
14ܠܐ ܗܐ ܟܠܗܘܢ ܐܝܬܝܗܘܢ ܪܘܚܐ ܕܬܫܡܫܬܐ ܕܡܫܬܕܪܝܢ ܒܬܫܡܫܬܐ ܡܛܠ ܐܝܠܝܢ ܕܥܬܝܕܝܢ ܠܡܐܪܬ ܚܝܐ ܀
14Δεν ειναι παντες λειτουργικα πνευματα εις υπηρεσιαν αποστελλομενα δια τους μελλοντας να κληρονομησωσι σωτηριαν;