1ВА Исо суханашро бо масалҳо давом дода, ба онҳо гуфт:
1وجعل يسوع يكلمهم ايضا بامثال قائلا.
2«Малакути Осмон монанди подшоҳест, ки барои писари худ тӯи арӯсӣ барпо кард,
2يشبه ملكوت السموات انسانا ملكا صنع عرسا لابنه.
3«Ва ғуломони худро фиристод, то ки даъватшудагонро ба тӯи арӯсӣ бихонанд; лекин онҳо нахостанд биёянд.
3وارسل عبيده ليدعوا المدعوين الى العرس فلم يريدوا ان يأتوا.
4«Боз ғуломони дигарро фиристод ва гуфт: "Ба даъватшудагон бигӯед, ки «инак, дастархони худро оростаам, говҳо ва бӯрдоқиҳои ман сар бурида шудаанд^ ва ҳама чиз тайёр аст; ба тӯи арӯсӣ биёед»".
4فارسل ايضا عبيدا آخرين قائلا قولوا للمدعوين هوذا غذائي اعددته. ثيراني ومسمناتي قد ذبحت وكل شيء معد. تعالوا الى العرس.
5«Лекин онҳо беэътиноӣ карда, яке ба киштзори худ ва дигаре ба тиҷоратхонаи худ рафтанд;
5ولكنهم تهاونوا ومضوا واحد الى حقله وآخر الى تجارته.
6«Ва баъзеи дигарон ғуломони ӯро гирифта, ҳақорат доданд ва куштанд.
6والباقون امسكوا عبيده وشتموهم وقتلوهم.
7«Подшоҳ, чун шунид, хашмгин шуд ва аскарони худро фиристода, он қотилонро маҳв намуд ва шаҳрашонро оташ дода сӯзонд.
7فلما سمع الملك غضب وارسل جنوده واهلك أولئك القاتلين واحرق مدينتهم.
8«Он гоҳ ба гуломони худ гуфт: "Тӯй тайёр аст, лекин даъватшудагон сазовори он набуданд;
8ثم قال لعبيده اما العرس فمستعد واما المدعوون فلم يكونوا مستحقين.
9"Пас, ба сари гузар бароед ва ҳар киро биёбед, ба тӯи арӯсӣ даъват кунед".
9فاذهبوا الى مفارق الطرق وكل من وجدتموه فادعوه الى العرس.
10«Ва ғуломон ба сари роҳ баромада, ҳар киро ёфтанд, хоҳ нек буд хоҳ бад, ҷамъ карданд; ва тӯйхона аз меҳмонон лур шуд.
10فخرج أولئك العبيد الى الطرق وجمعوا كل الذين وجدوهم اشرارا وصالحين. فامتلأ العرس من المتكئين.
11«Подшоҳ барои дидани аҳли маҷлис даромада, шахсеро дид, ки ҷомаи тӯёна дар бар надорад,
11فلما دخل الملك لينظر المتكئين رأى هناك انسانا لم يكن لابسا لباس العرس.
12«Ва ба вай гуфт: "Эй рафик, чӣ тавр ба ин ҷо даромадӣ, дар ҳолате ки ҷомаи тӯёна дар бар надорӣ?" Лекин вай хомӯш монд.
12فقال له يا صاحب كيف دخلت الى هنا وليس عليك لباس العرس. فسكت.
13«Подшоҳ ба ходимони худ гуфт: "Дасту лои вайро баста, ба зулмоти берун бароварда лартоед: дар он ҷо гирья ва гиҷирроси дандон хоҳад буд".
13حينئذ قال الملك للخدام اربطوا رجليه ويديه وخذوه واطرحوه في الظلمة الخارجية. هناك يكون البكاء وصرير الاسنان.
14«Зеро ки даъватшудагон бисьёранд, аммо баргузидагон - кам».
14لان كثيرين يدعون وقليلين ينتخبون
15Он вакт фарисиён рафта, машварат карданд, ки чй тавр Ӯро аз суханаш афтонанд.
15حينئذ ذهب الفريسيون وتشاوروا لكي يصطادوه بكلمة.
16Ва шогирдони худро бо ҳиродиён назди Ӯ фиристода, гуфтанд: «Эй Ӯстод! Медонем, ки Ту ҳақгӯй ҳастӣ ва роҳи Худоро ба ростй таълим медиҳй ва аз касе парвое надорӣ, зеро ҳеҷ рӯбинӣ намекунӣ;
16فارسلوا اليه تلاميذهم مع الهيرودسيين قائلين يا معلّم نعلم انك صادق وتعلّم طريق الله بالحق ولا تبالي باحد لانك لا تنظر الى وجوه الناس.
17«Пас ба мо бигӯ, ки фикри Ту чист? Оё ба қайсар ҷизья додан ҷоиз аст, ё не?»
17فقل لنا ماذا تظن. أيجوز ان تعطى جزية لقيصر ام لا.
18Аммо Исо макри онҳоро дарьёфта, гуфт: «Эй риёкорон, чаро Маро меозмоед?
18فعلم يسوع خبثهم وقال لماذا تجربونني يا مراؤون.
19«Сиккаи ҷизьяро ба Ман нишон диҳед». Онҳо ба Ӯ диноре оварданд.
19أروني معاملة الجزية. فقدموا له دينارا.
20Ба онҳо гуфт: «Ин сурат ва рақам аз они кист?»
20فقال لهم لمن هذه الصورة والكتابة.
21Ба Ӯ гуфтанд: «Аз они қайсар». Ба онҳо гуфт: «Пас, он чи аз они қайсар аст, ба қайсар диҳед, ва он чи аз они Худост - ба Худо».
21قالوا له لقيصر. فقال لهم اعطوا اذا ما لقيصر لقيصر وما للّه للّه.
22Чун инро щуниданд, дар ҳайрат монданд ва Ӯро гузошта, рафтанд.
22فلما سمعوا تعجبوا وتركوه ومضوا
23Ҳамон рӯз саддуқиён, ки мункири қиёмат ҳастанд, назди Ӯ омада, пурсиданд:
23في ذلك اليوم جاء اليه صدوقيون الذين يقولون ليس قيامة فسألوه
24«Эй Ӯстод! Мусо гуфтааст: "Агар касе бимирад ва фарзанде надошта бошад, бояд бародараш зани вайро ба никоҳи худ дароварад ва барои бародари худ насле ба вуҷуд оварад".
24قائلين يا معلّم قال موسى ان مات احد وليس له اولاد يتزوج اخوه بامرأته ويقم نسلا لاخيه.
25«Назди мо ҳафт бародар буданд: яке зан гирифта, мурд ва чун фарзанд надошт, занашро ба бародари худ гузошт;
25فكان عندنا سبعة اخوة وتزوج الاول ومات. واذ لم يكن له نسل ترك امرأته لاخيه.
26«Ҳамчунин дуюм ва сеюм, то ҳафтум;
26وكذلك الثاني والثالث الى السبعة.
27«Баъд аз ҳама зан низ мурд.
27وآخر الكل ماتت المرأة ايضا.
28«Пас, дар эҳьёи мурдагон вай зани кадоме аз он ҳафт нафар хоҳад буд? Зеро ки ҳама вайро ба занй гирифта буданд».
28ففي القيامة لمن من السبعة تكون زوجة. فانها كانت للجميع.
29Исо дар ҷавоби онҳо гуфт: «Шумо гумроҳ ҳастед, аз он рӯ ки на Навиштаҳоро медонед, на қудрати Худоро;
29فاجاب يسوع وقال لهم تضلون اذ لا تعرفون الكتب ولا قوة الله.
30«Зеро ки дар эҳьёи мурдагон на зан мегиранд ва на ба шавҳар мераванд, балки монанди фариштагони Худо дар осмон мебошанд.
30لانهم في القيامة لا يزوجون ولا يتزوجون بل يكونون كملائكة الله في السماء.
31«Аммо дар бораи эҳьёи мурдагон ое каломеро, ки Худо ба шумо гуфтааст, нахондаед.
31واما من جهة قيامة الاموات أفما قرأتم ما قيل لكم من قبل الله القائل
32"Манам Худои Иброҳим ва Худои Исҳоқ ва Худои Яъқуб"? Худо на Худои мурдагон аст, балки Худои зиндагок».
32انا اله ابراهيم واله اسحق واله يعقوب. ليس الله اله اموات بل اله احياء.
33Ва мардум шунида, аз таълими Ӯ дар ҳайрат монданд.
33فلما سمع الجموع بهتوا من تعليمه
34Аммо чун фарисиён шуниданд, ки Ӯ даҳони саддуқиёнро бастааст, бо ҳам чамъ омаданд.
34اما الفريسيون فلما سمعوا انه ابكم الصدوقيين اجتمعوا معا.
35Ва яке аз онҳо, ки шариатдон буд, Ӯро озмуданӣ шуда, чунин савол дод:
35وسأله واحد منهم وهو ناموسي ليجربه قائلا
36«Эй Ӯстод! Кадом ҳукм дар шариат бузургтар аст?»
36يا معلّم اية وصية هي العظمى في الناموس.
37Исо ба вай гуфт: «"Худованд Худои худро бо тамоми дили ту ва бо тамоми ҷони ту ва бо тамоми ҳуши ту дӯст бидор".
37فقال له يسوع تحب الرب الهك من كل قلبك ومن كل نفسك ومن كل فكرك.
38«Ҳамин аст ҳукми аввалин ва бузургтарин;
38هذه هي الوصية الاولى والعظمى.
39«Ва дуюмаш монанди он аст: "Ёри худро мисли худ дӯст бидор".
39والثانية مثلها. تحب قريبك كنفسك.
40«Ба ин ду ҳукм тамоми Таврот ва суҳафи анбиё асос ёфтааст».
40بهاتين الوصيتين يتعلق الناموس كله والانبياء
41Ҳангоме ки фарисиён бо ҳам ҷамъ омаданд, Исо ба онҳо савол дода,
41وفيما كان الفريسيون مجتمعين سألهم يسوع
42Гуфт: «Дар бораи Масеҳ чӣ фикр доред? Ӯ писари кист?» Ба Ӯ гуфтанд: «Писари Довуд».
42قائلا ماذا تظنون في المسيح. ابن من هو. قالوا له ابن داود.
43Ба онҳо гуфт: «Пас чӣ тавр Довуд, аз рӯи илҳом, Ӯро Худованд хонда, чунин мегӯяд:
43قال لهم فكيف يدعوه داود بالروح ربا قائلا
44"Худованд ба Худованди ман гуфт: «Ба ямини Ман бинишин, то душманони Туро зери пои Ту андозам»"?
44قال الرب لربي اجلس عن يميني حتى اضع اعداءك موطئا لقدميك.
45Модоме ки Довуд Ӯро Худованд мехонад, чӣ сон Ӯ писари вай будааст?»
45فان كان داود يدعوه ربا فكيف يكون ابنه.
46Ва ҳеҷ кас дар ҷавоби Ӯ сухане гуфта натавонист; ва пас аз он рӯз касе ҷуръат накард, ки аз Ӯ чизе пурсад.
46فلم يستطع احد ان يجيبه بكلمة. ومن ذلك اليوم لم يجسر احد ان يسأله بتة