¹ДАР Масеҳ рост мегӯям, дурӯғ намегӯям, виҷдонам дар Рӯҳулқудс бо ман шаҳодат медиҳад,

¹اقول الصدق في المسيح. لا اكذب وضميري شاهد لي بالروح القدس

²Ки ғуссаи бузургест барои ман, ва сӯзи дили ман поён надорад:

²ان لي حزنا عظيما ووجعا في قلبي لا ينقطع.

³Зеро ман мехостам, ки ба хотири бародаронам, ки ба ҳасби ҷисм хешони мананд, худам аз Масеҳ маҳрум шавам.

³فاني كنت اود لو اكون انا نفسي محروما من المسيح لاجل اخوتي انسبائي حسب الجسد

⁴Онҳо исроилиёнанд; фарзандхокдагӣ ва ҷалол, аҳдҳо ва шариат, ибодат ва ваъдаҳо ба онҳо тааллуқ доранд;

⁴الذين هم اسرائيليون ولهم التبني والمجد والعهود والاشتراع والعبادة والمواعيد.

⁵Ва падарон аз онҳоянд, ва аз онҳо Масеҳ ба ҳасби ҷисм ба ҷаҳон омадааст, ки Худо бар ҳама ва то абад муборак аст, омин.

⁵ولهم الآباء ومنهم المسيح حسب الجسد الكائن على الكل الها مباركا الى الابد آمين

⁶Аммо чунин нест, ки каломи Худо аз эътибор соқит шуда бошад. Зеро на ҳама исроилиянд, ки аз Исроил бошанд,

⁶ولكن ليس هكذا حتى ان كلمة الله قد سقطت. لان ليس جميع الذين من اسرائيل هم اسرائيليون.

⁷Ва на ҳама фарзандони Иброҳиманд, ки наслаш ҳастанд; балки "насли ту аз Р1сҳоқ хонда хоҳад шуд".

⁷ولا لانهم من نسل ابراهيم هم جميعا اولاد. بل باسحق يدعى لك نسل.

⁸Яъне на ҳачаи фарзандони ҷисм фарзандони Худо ҳастанд; балки фарзандони ваъда насл ҳисоб меёбанд.

⁸اي ليس اولاد الجسد هم اولاد الله بل اولاد الموعد يحسبون نسلا.

⁹Зеро ки каломи ваъда чунин аст: "Дар ҳамин вақт хоҳам баргашт, Еа Сороро писаре хоҳад шуд".

⁹لان كلمة الموعد هي هذه. انا آتي نحو هذا الوقت ويكون لسارة ابن

¹⁰Ва на фақат ин, балки ба Ривқо низ ҳамин тавр шуд, вакте ки вай аз яке, яъне аз падарамон Исҳоқ ба як шикам ду писарро ҳомила буд.

¹⁰وليس ذلك فقط بل رفقة ايضا وهي حبلى من واحد وهو اسحق ابونا.

¹¹Зеро ки пеш аз таваллуди онҳо, ки ҳанӯз ҳеҷ амали неке ё" баде накарда буданд, - барои он ки пешбинии Худо дар интихобашон на аз аъмол, балки аз Даъваткунанда содир шавад, -

¹¹لانه وهما لم يولدا بعد ولا فعلا خيرا او شرا لكي يثبت قصد الله حسب الاختيار ليس من الاعمال بل من الذي يدعو.

¹²Ба вай гуфта шуд: "Калонй ба хурдй хизмат кунад",

¹²قيل لها ان الكبير يستعبد للصغير.

¹³Чунон ки навишта шудааст: "Яъқубро Ман дӯст доштам, аммо Эсовро бад дидам".

¹³كما هو مكتوب احببت يعقوب وابغضت عيسو

¹⁴Пас чй гӯем? Магар назди Худо беинсофй ҳаст? Ба ҳеҷ ваҷҳ.

¹⁴فماذا نقول. ألعل عند الله ظلما. حاشا.

¹⁵Зеро ки Ӯ ба Мусо мегӯяд: "Ҳар киро марҳамат кардан хоҳам, марҳамат мекунам; ба ҳар кӣ раҳм кардан хоҳам, раҳм мекунам".

¹⁵لانه يقول لموسى اني ارحم من ارحم واتراءف على من اتراءف.

¹⁶Пас, гап на дар он кас аст, ки майл дорад ва саъю кӯшиш мекунад, балки дар марҳамати Худост.

¹⁶فاذا ليس لمن يشاء ولا لمن يسعى بل للّه الذي يرحم.

¹⁷Зеро ки Навиштаҳо ба фиръавн мегӯяд: "Барои он Ман туро ба по гузоштаам, ки қуввати Худро бар ту нишон диҳам, то ки исми Ман дар тамоми ҷаҳон интишор ёбад".

¹⁷لانه يقول الكتاب لفرعون اني لهذا بعينه اقمتك لكي اظهر فيك قوتي ولكي ينادى باسمي في كل الارض.

¹⁸Пас, Ӯ ҳар киро хоҳад, марҳамат мекунад, ва ҳар киро ҳоҳад, сангдил мегардонад.

¹⁸فاذا هو يرحم من يشاء ويقسي من يشاء.

¹⁹Ту ба ман ҳоҳӣ гуфт: "Пас чаро Ӯ боз мазаммат мекунад? Зеро кист, ки ба иродаи Ӯ муқобилат карда тавонад?"

¹⁹فستقول لي لماذا يلوم بعد. لان من يقاوم مشيئته.

²⁰Аммо ту кистӣ, эй одамизод, ки бо Худо баҳсу мунозира мекунӣ? Оё маснӯъ ба сонеъ мегӯяд: "Чаро маро чунин соҳтӣ?"

²⁰بل من انت ايها الانسان الذي تجاوب الله. ألعل الجبلة تقول لجابلها لماذا صنعتني هكذا.

²¹Оё кӯзагар ихтиёр надорад, ки аз айни як гил зарфе барои истеъмолоти олй ва зарфи дигаре барои истеъмолоти паст бисозад?

²¹ام ليس للخزاف سلطان على الطين ان يصنع من كتلة واحدة اناء للكرامة وآخر للهوان.

²²Пас, чӣ ҷои баҳс аст, ки агар Худо, бо мақсади нишон додани ғазаби Худ ва зоҳир сохтани иқтидори Худ, зарфҳои ғазабро, ки барои ҳалокат сохта шудаанд, бо пурсабрии азиме таҳаммул карда бошад,

²²فماذا ان كان الله وهو يريد ان يظهر غضبه ويبيّن قوته احتمل باناة كثيرة آنية غضب مهيأة للهلاك.

²³То ки фаровонии ҷалоли Худро бар зарфҳои марҳамат, ки Ӯ пешакй онҳоро барои ҷалол омода кардааст, зоҳир созад.

²³ولكي يبيّن غنى مجده على آنية رحمة قد سبق فاعدّها للمجد.

²⁴Ва он зарфҳои марҳамат моем, ки Ӯ моро на фақат аз байни яҳудиён, балки аз байни халқҳо ҳам даъват намудааст,

²⁴التي ايضا دعانا نحن اياها ليس من اليهود فقط بل من الامم ايضا

²⁵Чунон ки дар Хушаъ низ мегӯяд: Юнҳоеро, ки қавми Ман нестанд, қавми Худ хоҳам хонд, ва онро, ки маҳбуба нест, маҳбуба хоҳам ҳонд;

²⁵كما يقول في هوشع ايضا سادعو الذي ليس شعبي شعبي والتي ليست محبوبة محبوبة.

²⁶«Ва дар он ҷое ки ба онҳо гуфта шудааст: "Шумо қавми Ман нестед", онҳо фарзандони Худои Ҳан номида хоҳанд шуд».

²⁶ويكون في الموضع الذي قيل لهم فيه لستم شعبي انه هناك يدعون ابناء الله الحي.

²⁷Ва Ишаъе дар бораи Исроил нидо мекунад, ки: "Агар шумораи банӣИсроил мисли реги баҳр бошад ҳам, бақияе наҷот хоҳад ёфт;

²⁷واشعياء يصرخ من جهة اسرائيل وان كان عدد بني اسرائيل كرمل البحر فالبقية ستخلص.

²⁸"Зеро ки Худованд коре ба итмом мерасонад ва ба зудӣ аз рӯи адолат ҳал мекунад, кори қатъие бар замин анҷом медиҳад".

²⁸لانه متمم امر وقاض بالبر. لان الرب يصنع امرا مقضيا به على الارض.

²⁹Ва чунон ки Ишаъё пешгӯӣ кардааст: "Агар Худованди лашкарҳо барои мо насле боқӣ намегузошт, мо мисли Садӯм мешудем ва ба Амӯро монандӣ медоштем". Гуноҳи Исроил: ваӣ мшъизаро дар бораи сафед шудан бо имон мункир шуд.

²⁹وكما سبق اشعياء فقال لولا ان رب الجنود ابقى لنا نسلا لصرنا مثل سدوم وشابهنا عمورة

³⁰Пас чӣ гӯем? Халқҳое ки дар паи адолат набуданд, адолат ба даст оварданд: адолате ки аз имон аст;

³⁰فماذا نقول. ان الامم الذين لم يسعوا في اثر البر ادركوا البر. البر الذي بالايمان.

³¹Аммо Исроил, ки дар паи шариати адолат буд, ба щаоиати адолат нарасид.

³¹ولكن اسرائيل وهو يسعى في اثر ناموس البر لم يدرك ناموس البر.

³²Чаро? Чунки онро на дар имон, балки дар аъмол толиб шуданд. Онҳо ба санги пешпое пешпо хӯрданд,

³²لماذا. لانه فعل ذلك ليس بالايمان بل كانه باعمال الناموس. فانهم اصطدموا بحجر الصدمة

³³Чунон ки навишта шудааст: "Инак, дар Сион санги пешпо ва сахраи васваса мегузорам, ва ҳар кй ба Ӯ имон оварад, хиҷил нахоҳад шуд".

³³كما هو مكتوب ها انا اضع في صهيون حجر صدمة وصخرة عثرة وكل من يؤمن به لا يخزى