¹ВА Исои пур аз Рӯҳулқудс аз Ӯрдун баргашт, ва Рӯҳ Ӯро ба биёбон бурд,

¹Jesus, full of the Holy Spirit, returned from the Jordan, and was led by the Spirit into the wilderness

²Ва чиҳил рӯз Ӯро иблис меозмуд, ва дар он рӯзҳо Ӯ чизе нахӯрд; ва баъд аз тамом шудани онҳо гурусна монд.

²for forty days, being tempted by the devil. He ate nothing in those days. Afterward, when they were completed, he was hungry.

³Ва иблис ба Ӯ гуфт: «Агар Ту Писари Худо бошй, ба ин санг бигӯй, ки нон шавад».

³The devil said to him, “If you are the Son of God, command this stone to become bread.”

⁴Исо ба вай ҷавоб дод: «Навишта шудааст, ки одамизод на танҳо бо нон зиндагӣ мекунад, балки бо ҳар каломи Худо».

⁴Jesus answered him, saying, “It is written, ‘Man shall not live by bread alone, but by every word of God.’” Deuteronomy 8:3

⁵Ва Ӯро ба кӯҳи баланде бардошта бароварда, ҳамаи мамлакатҳои ҷаҳонро дар лаҳзае ба Ӯ нишон дод,

⁵The devil, leading him up on a high mountain, showed him all the kingdoms of the world in a moment of time.

⁶Ва иблис ба Ӯ гуфт: «Тамоми салтанат ва ҷалоли онҳоро ба Ту медиҳам, зеро ки он ба дасти ман супурда шудааст, ва ман, ба ҳар кӣ хоҳам, онро медиҳам;

⁶The devil said to him, “I will give you all this authority, and their glory, for it has been delivered to me; and I give it to whomever I want.

⁷«Пас, агар Ту ба ман саҷда кунй, ҳамааш аз они Ту мешавад».

⁷If you therefore will worship before me, it will all be yours.”

⁸Исо дар ҷавоби вай гуфт: «Аз Ман дур шав, эй шайтон; навишта шудааст, ки: "Ба Худованд Худои худ сачда кун ва танҳо Ӯро ибодат намо"».

⁸Jesus answered him, “Get behind me Satan! For it is written, ‘You shall worship the Lord your God, and you shall serve him only.’” Deuteronomy 6:13

⁹Ва Ӯро ба Ерусалим бурда, бар кунгураи маъбадгузошт, ва ба Ӯгуфт: «Агар Ту Писари Худо бошӣ, аз ин ҷо Худро ба зер андоз;

⁹He led him to Jerusalem, and set him on the pinnacle of the temple, and said to him, “If you are the Son of God, cast yourself down from here,

¹⁰«3еро ки навишта шудааст: "Ба фариштагони Худ дар бораи Ту амр хоҳад дод, ки Туро нигоҳдорй кунанд;

¹⁰for it is written, ‘He will put his angels in charge of you, to guard you;’

¹¹«Ва Туро бар кафҳои худ бардошта хоҳанд бурд, ки мабодо пои Худро ба санге бизанй"».

¹¹and, ‘On their hands they will bear you up, lest perhaps you dash your foot against a stone.’” Psalm 91:11-12

¹²Исо дар ҷавоби вай гуфт: «Гуфта шудааст, ки: "Худованд Худои худро наозмой"».

¹²Jesus answering, said to him, “It has been said, ‘You shall not tempt the Lord your God.’” Deuteronomy 6:16

¹³Ва иблис тамоми озмоишро ба итмом расонда, то муддате аз Ӯ дур шуд.

¹³When the devil had completed every temptation, he departed from him until another time.

¹⁴Ва Исо бо қуввати рӯҳ ба Ҷалил баргашт, ва овозаи Ӯ дар тамоми кишвар паҳн шуд.

¹⁴Jesus returned in the power of the Spirit into Galilee, and news about him spread through all the surrounding area.

¹⁵Ва Ӯ дар куништҳои онҳо таълим медод, ва ҳама Ӯро ситоиш мекарданд.

¹⁵He taught in their synagogues, being glorified by all.

¹⁶Ва ба Носира, ки дар он ҷо тарбият ёфта буд, омад ва, аз рӯи одати Худ, рӯзи шанбе ба куништ даромад ва барои қироат бархост.

¹⁶He came to Nazareth, where he had been brought up. He entered, as was his custom, into the synagogue on the Sabbath day, and stood up to read.

¹⁷Ба Ӯ китоби Ишаъёи набиро доданд; ва Ӯ китобро кушода, ҷоеро ёфт, ки чунин навишта шуда буд:

¹⁷The book of the prophet Isaiah was handed to him. He opened the book, and found the place where it was written,

¹⁸"Рӯҳи Худованд бар Ман аст; зеро ки Ӯ Маро тадҳин намудааст, то ки ба мискинон башорат диҳам, ва Маро фиристодааст, то ки шикастадилонро шифо бахшам, озодиро ба асирон ва биноиро ба кӯрон мавъиза намоям, мазлумонро озод кунам.

¹⁸ “The Spirit of the Lord is on me, because he has anointed me to preach good news to the poor. He has sent me to heal the brokenhearted, NU omits “to heal the brokenhearted” to proclaim release to the captives, recovering of sight to the blind, to deliver those who are crushed,

¹⁹"Ва соли таваҷҷӯҳи Худовандро мавъиза намоям".

¹⁹ and to proclaim the acceptable year of the Lord.” Isaiah 61:1-2

²⁰Ва китобро пӯшонда, ба ходим дод ва нишаст; ва чашмони ҳама дар куништ ба Ӯ дӯхта шуда буд.

²⁰He closed the book, gave it back to the attendant, and sat down. The eyes of all in the synagogue were fastened on him.

²¹Ва Ӯ ба сухан оғоз намуда, ба онҳо гуфт: «Имрӯз ин навищта, ки шумо гӯш кардед, ба иҷро расидааст».

²¹He began to tell them, “Today, this Scripture has been fulfilled in your hearing.”

²²Ва ҳама ба Ӯ шаҳодат медоданд, ва аз суханони файзбахше ки аз даҳонаш мебаромад, мутааҷҷиб шуда, мегуфтанд: «Оё Ӯ гшсари Юсуф нест?»

²²All testified about him, and wondered at the gracious words which proceeded out of his mouth, and they said, “Isn’t this Joseph’s son?”

²³Ба онҳо гуфт: «Албатта, щумо ба Ман ин мақолро хоҳед гуфт: "Эйтабиб! Худатро шифобидеҳ; ҳарончишунидаем, ки дар Кафарнаҳум воқеъ шудааст, ин ҷо низ, дар ватани Худ бикун"».

²³He said to them, “Doubtless you will tell me this parable, ‘Physician, heal yourself! Whatever we have heard done at Capernaum, do also here in your hometown.’”

²⁴Ва гуфт: «Ба ростӣ ба шумо мегӯям, ки ҳеҷ пайғамбаре дар зодгоҳи худ мақбул нест.

²⁴He said, “Most certainly I tell you, no prophet is acceptable in his hometown.

²⁵«Аз рӯи ҳақиқат ба шумо мегӯям: бисьёр бевазанон дар Исроил дар айёми Ильёс буданд, ки он вақт осмон се солу шаш моҳ баста щуда буд, ба тавре ки дар тамоми рӯи замин қаҳтии сахте рӯй дод,

²⁵ But truly I tell you, there were many widows in Israel in the days of Elijah, when the sky was shut up three years and six months, when a great famine came over all the land.

²⁶«Вале Ильёс назди ҳеҷ яке аз онҳо фиристода нашуд, балки фақат назди бевазане ба Сорфатои Сидӯн;

²⁶ Elijah was sent to none of them, except to Zarephath, in the land of Sidon, to a woman who was a widow.

²⁷«Ва бисьёр махавиён дар Исроил дар айёми Элишои набӣ буданд, вале ҳеҷ яке аз онҳо пок нашуд, балки фақат Наамони сурьёнй».

²⁷ There were many lepers in Israel in the time of Elisha the prophet, yet not one of them was cleansed, except Naaman, the Syrian.”

²⁸Тамоми аҳли куништ инро шунида, пур аз ғазаб шуданд,

²⁸They were all filled with wrath in the synagogue, as they heard these things.

²⁹Ва бархоста, Ӯро аз шаҳр бадар карданд ва бар қуллаи кӯҳе ки шаҳрашон бар он сохта шуда буд, бурданд, то ки Ӯро ба зер афкананд;

²⁹They rose up, threw him out of the city, and led him to the brow of the hill that their city was built on, that they might throw him off the cliff.

³⁰Аммо Ӯ аз миёни онҳо гузашта, ба роҳи Худ рафт.

³⁰But he, passing through their midst, went his way.

³¹Ва ба Кафарнаҳум, шаҳри Ҷалил, омад, ва дар рӯзҳои шанбе онҳоро таълим медод.

³¹He came down to Capernaum, a city of Galilee. He was teaching them on the Sabbath day,

³²Ва онҳо аз таълими Ӯ дар ҳайрат монданд, зеро ки каломи Ӯ боқудрат буд.

³²and they were astonished at his teaching, for his word was with authority.

³³Дар куништ касе буд, ки рӯҳи деви палид дошт, ва бо овози баланд фарьёд зада, гуфт:

³³In the synagogue there was a man who had a spirit of an unclean demon, and he cried out with a loud voice,

³⁴«Туро бо мо чӣ кор аст, эй Исои Носирӣ? Ту барои нест кардани мо омадаӣ! Ман медонам, ки Ту кистӣ, эй Куддуси Худо!»

³⁴saying, “Ah! what have we to do with you, Jesus of Nazareth? Have you come to destroy us? I know you who you are: the Holy One of God!”

³⁵Исо вайро манъ карда, гуфт: «Хомӯш шав ва аз вай берун ой!» Ва дев ӯро дар миёна афтонда, аз ӯ берун шуд, ва ҳеҷ осебе ба ӯ нарасонд.

³⁵Jesus rebuked him, saying, “Be silent, and come out of him!” When the demon had thrown him down in their midst, he came out of him, having done him no harm.

³⁶Хдма ба воҳима афтоданд, ва ба якдигар мегуфтанд: «Ин чӣ гапест, ки Ӯ бо қудрат ва қувват ба арвоҳи палқц амр мефармояд, ва онҳо берун меоянд?»

³⁶Amazement came on all, and they spoke together, one with another, saying, “What is this word? For with authority and power he commands the unclean spirits, and they come out!”

³⁷Ва овозаи Ӯ дар тамоми гирду атроф паҳн шуд.

³⁷News about him went out into every place of the surrounding region.

³⁸Ӯ аз куништ баромада, ба хонаи Шимъӯн омад; модарарӯси Шимъӯн ба табларзаи сахте гирифтор буд; ва дар хусуси вай аз Ӯ илтимос карданд.

³⁸He rose up from the synagogue, and entered into Simon’s house. Simon’s mother-in-law was afflicted with a great fever, and they begged him for her.

³⁹Ва Ӯ наздики вай омада, табларзаро манъ кард; ва он нест шуд. Вай дарҳол бархоста, ба парастории онҳо машғул гашт.

³⁹He stood over her, and rebuked the fever; and it left her. Immediately she rose up and served them.

⁴⁰Дар вақти фурӯ рафтани офтоб ҳамаи онҳое ки беморони гирифтори касалиҳои гуногун доштанд, онҳоро назди Ӯ меоварданд, ва Ӯ ба ҳар яке аз онҳо даст гузошта, онҳоро шифо медод.

⁴⁰When the sun was setting, all those who had any sick with various diseases brought them to him; and he laid his hands on every one of them, and healed them.

⁴¹Девҳо низ аз бисьёр касон берун омада, бо фарьёд мегуфтанд: «Ту Масеҳ Писари Худо ҳастй». Аммо Ӯ онҳоро манъ карда, намегузошт сухан ронанд, зеро ки Масеҳ будани Ӯро медонистанд.

⁴¹Demons also came out from many, crying out, and saying, “You are the Christ, the Son of God!” Rebuking them, he didn’t allow them to speak, because they knew that he was the Christ.

⁴²Чун субҳ дамид, Ӯ берун омада, бахилватгоҳе рафт, вале мардум Ӯро кофта ёфтанд ва назди Ӯ омаданд, ва Ӯро нигоҳ медоштанд, ки аз пешашон наравад.

⁴²When it was day, he departed and went into an uninhabited place, and the multitudes looked for him, and came to him, and held on to him, so that he wouldn’t go away from them.

⁴³Ба онҳо гуфт: «Ман бояд ба шаҳрҳои дигар низ аз Малакути Худо башорат диҳам, чунки барои ҳамин фиристода шудаам».

⁴³But he said to them, “I must preach the good news of the Kingdom of God to the other cities also. For this reason I have been sent.”

⁴⁴Ва дар куништҳои Ҷалил мавъиза мекард.

⁴⁴He was preaching in the synagogues of Galilee.