¹ВА боз ба куништ даромад; дар он ҷо одаме буд, ки дасти хушкшудае дошт.

¹He entered again into the synagogue, and there was a man there who had his hand withered.

²Ва аз паи Ӯ мепоиданд, ки шояд вайро дар рӯзи шанбе шифо дихад, то ки Ӯро айбдор кунанд.

²They watched him, whether he would heal him on the Sabbath day, that they might accuse him.

³Пас ба марди дастхушк гуфт: «Дар миёнҷо биист».

³He said to the man who had his hand withered, “Stand up.”

⁴Ва ба онҳо гуфт: «Дар рӯзи шанбе кадом кор ҷоиз аст - некӣ кардан, ё бадӣ кардан? Ҷонеро наҷот додан, ё ҳалок кардан?» Лекин онҳо хомӯш монданд.

⁴He said to them, “Is it lawful on the Sabbath day to do good, or to do harm? To save a life, or to kill?” But they were silent.

⁵Ва ба онҳо бо ғазаб назар афканда ва аз сахтдилиашон маҳзун гашта, ба он одам гуфт: «Дасти худро дароз кун». Чун дароз кард, дасташ шифо ёфт.

⁵When he had looked around at them with anger, being grieved at the hardening of their hearts, he said to the man, “Stretch out your hand.” He stretched it out, and his hand was restored as healthy as the other.

⁶Фарисиён фавран берун рафта, бо ҳиродиён дар ҳаққи Ӯ машварат намуданд, ки чӣ тавр Ӯро ҳалок кунанд.

⁶The Pharisees went out, and immediately conspired with the Herodians against him, how they might destroy him.

⁷Лекин Исо бо шогирдонаш сӯи баҳр омад, ва мардуми бисьёре аз Ҷалил ва Яҳудо аз паи Ӯ равона шуданд,

⁷Jesus withdrew to the sea with his disciples, and a great multitude followed him from Galilee, from Judea,

⁸Ва аз Ерусалим, Адӯм ва он тарафи Ӯрдун ва аз музофоти Сӯр ва Сидӯн издиҳоми бузурге, чун амалиёти Ӯро шуниданд, назди Ӯ омаданд.

⁸from Jerusalem, from Idumaea, beyond the Jordan, and those from around Tyre and Sidon. A great multitude, hearing what great things he did, came to him.

⁹Ва ба шогирдони худ фармуд, ки ба сабаби бузургии издиҳом қаиқе барои Ӯ муҳайё бошад, то ки Ӯро фишор надиҳанд.

⁹He spoke to his disciples that a little boat should stay near him because of the crowd, so that they wouldn’t press on him.

¹⁰Зеро бисьёр касонро Ӯ шифо дода буд, бинобар ин ҳар киро захме буд, назди Ӯ мешитофт, то Ӯро ламс кунад.

¹⁰For he had healed many, so that as many as had diseases pressed on him that they might touch him.

¹¹Ва арвоҳи палид, чун Ӯро медиданд, пешаш меафтоданд ва фарьёдзанон мегуфтанд: «Ту Писари Худо ҳастӣ».

¹¹The unclean spirits, whenever they saw him, fell down before him, and cried, “You are the Son of God!”

¹²Лекин Ӯ онҳоро сахт таъкид мекард, ки Ӯро шӯҳрат надиҳанд.

¹²He sternly warned them that they should not make him known.

¹³Пас аз он бар фарози кӯҳе баромада, ҳар киро, ки хост, назди Худ даъват намуд, онҳо назди Ӯ омаданд.

¹³He went up into the mountain, and called to himself those whom he wanted, and they went to him.

¹⁴Ва дувоздаҳ нафарро таъин кард, ки ҳамроҳи Ӯ бошанд, то ки онҳоро барои мавъиза фиристад,

¹⁴He appointed twelve, that they might be with him, and that he might send them out to preach,

¹⁵Ва онҳоро қудрати он бошад, ки беморонро шифо диҳанд ва девҳоро берун кунанд.

¹⁵and to have authority to heal sicknesses and to cast out demons:

¹⁶Ва таъин кард Шимъӯнро, ки Петрус ном ниҳод;

¹⁶Simon, to whom he gave the name Peter;

¹⁷Ва Яъқуб ибни Забдой ва Юҳанно бародари Яъқубро, ки ба онҳо Бӯнарҷис, яъне «писарони раъд» ном ниҳод;

¹⁷James the son of Zebedee; John, the brother of James, and he surnamed them Boanerges, which means, Sons of Thunder;

¹⁸Ва Андриёс ва Филиппус ва Барталмо ва Матто ва Тумо ва Яъкуб ибни Ҳалфой ва Таддо ва Шимъӯни Қанно

¹⁸Andrew; Philip; Bartholomew; Matthew; Thomas; James, the son of Alphaeus; Thaddaeus; Simon the Zealot;

¹⁹Ва Яхудои Исқарьютро, ки Ӯро таслим кард.

¹⁹and Judas Iscariot, who also betrayed him. He came into a house.

²⁰Ва чун ба хонае даромаданд, боз мардум фароҳам омаданд, ба дараҷае ки онҳо фурсати нон хӯрдан ҳам надощтанд.

²⁰The multitude came together again, so that they could not so much as eat bread.

²¹Ва хешони Ӯ, чун шуниданд, барои дастгир кардани Ӯ омаданд, зеро мегуфтанд, ки Ӯ бехуд шудааст.

²¹When his friends heard it, they went out to seize him: for they said, “He is insane.”

²²Китобдононе ки аз Ерусалим омада буданд, мегуфтанд, ки Ӯ Баал-Забул дорад ва ба воситаи калони девҳо девҳоро берун мекунад.

²²The scribes who came down from Jerusalem said, “He has Beelzebul,” and, “By the prince of the demons he casts out the demons.”

²³Пас онҳоро наздаш талабида, ба онҳо бо масалҳо сухан гуфт: «Чӣ гуна метавонад шайтон шайтонро берун кунад?

²³He summoned them, and said to them in parables, “How can Satan cast out Satan?

²⁴«Агар салтанате бар зидди худ аз ҳам ҷудо шавад, он салтанат устувор истода наметавонад;

²⁴ If a kingdom is divided against itself, that kingdom cannot stand.

²⁵«Ва агар хонае бар зидди худ аз ҳам ҷудо шавад, он хона устувор истода наметавонад;

²⁵ If a house is divided against itself, that house cannot stand.

²⁶«Ва агар шайтон бар зидди худ ба қиём бархоста, аз ҳам ҷудо шуда бошад, вай устувор истода наметавонад, балки ҳалок мешавад.

²⁶ If Satan has risen up against himself, and is divided, he can’t stand, but has an end.

²⁷«Ҳеҷ кас наметавонад ба хонаи шахси зӯроваре даромада, чизҳои вайро ғорат кунад, бе он ки аввал он зӯроварро бибандад, - ва пас аз он хонаи ваиро ғорат мекунад.

²⁷ But no one can enter into the house of the strong man to plunder, unless he first binds the strong man; and then he will plunder his house.

²⁸«Ба ростй ба шумо мегӯям: ҳамаи гуноҳҳои фарзандони одам ва ҳар гуна куфр, ки гуфта бошанд, омурзида мешавад;

²⁸ Most certainly I tell you, all sins of the descendants of man will be forgiven, including their blasphemies with which they may blaspheme;

²⁹«Лекин ҳар кӣ ба Рӯҳулкудс куфр гӯяд, то абад омурзида нашавад, балки ба азоби абадӣ маҳкум гардад».

²⁹ but whoever may blaspheme against the Holy Spirit never has forgiveness, but is guilty of an eternal sin”

³⁰Зеро ки гуфтанд: «Ӯ рӯхи палид дорад».

³⁰—because they said, “He has an unclean spirit.”

³¹Модар ва бародарони Ӯ омада, дар берун истоданд ва ба Ӯ касеро фиристода, Ӯро талаб намуданд.

³¹His mother and his brothers came, and standing outside, they sent to him, calling him.

³²Дар гирди Ӯ мардум нишаста буданд. Ва ба Ӯ гуфтанд: «Инак модари Ту ва бародарони Ту дар берун истода, Туро металабанд».

³²A multitude was sitting around him, and they told him, “Behold, your mother, your brothers, and your sisters TR omits “your sisters” are outside looking for you.”

³³Ва ба онҳо ҷавоб дода, гуфт: «Кист модари Ман ва бародарони Ман?»

³³He answered them, “Who are my mother and my brothers?”

³⁴Ва ба онҳое ки гирди Ӯ нишаста буданд, назар афканда, гуфт: «Инак модари Ман ва бародарони Ман;

³⁴Looking around at those who sat around him, he said, “Behold, my mother and my brothers!

³⁵«Зеро ҳар кӣ хости Худоро ба ҷо оварад, ҳамон кас бародару хоҳару модари Ман аст».

³⁵ For whoever does the will of God, the same is my brother, and my sister, and mother.”