¹ЧӮН бомдод расид, ҳамаи саркоҳинон ва пирони қавм дар бораи Исо машварат карданд, ки Ӯро ба қатл расонанд;

¹Now when morning had come, all the chief priests and the elders of the people took counsel against Jesus to put him to death:

²Ва Ӯро баста бурданду ба ҳоким Понтиюс Пилотус таслим карданд.

²and they bound him, and led him away, and delivered him up to Pontius Pilate, the governor.

³Таслимкунандаи Ӯ, Яҳудо, чун дид, ки Ӯро маҳкум карданд, пушаймон шуд ва сй сиккаи нуқраро ба саркоҳинон ва пирон гардонда дод,

³Then Judas, who betrayed him, when he saw that Jesus was condemned, felt remorse, and brought back the thirty pieces of silver to the chief priests and elders,

⁴Ва гуфт: «Ман гуноҳ кардам, ки Хуни бегуноҳро таслим кардам». Онҳо ба вай гуфтанд: «Ба мо чй? Худат медонӣ».

⁴saying, “I have sinned in that I betrayed innocent blood.” But they said, “What is that to us? You see to it.”

⁵Ва сиккаҳои нуқраро вай дар маъбад партофта, баромада рафт ва худро буғй карда кушт.

⁵He threw down the pieces of silver in the sanctuary, and departed. He went away and hanged himself.

⁶Лекин саркоҳинон сиккаҳои нуқраро гирифта, гуфтанд: «Инро ба ганҷинаи маъбад андохтан ҷоиз нест, чунки ин хунбаҳост».

⁶The chief priests took the pieces of silver, and said, “It’s not lawful to put them into the treasury, since it is the price of blood.”

⁷Ва машварат карда, ба ин пул киштзори кулолгарро барои қабристони ғарибон харида гирифтанд;

⁷They took counsel, and bought the potter’s field with them, to bury strangers in.

⁸Ба ин сабаб он киштзор то имрӯз "Мазрааи хун" номида мешавад.

⁸Therefore that field was called “The Field of Blood” to this day.

⁹Он гоҳ каломе ки бо забони Ирмиеи набӣ гуфта шудааст, ба амал омад: "Онҳо сӣ сиккаи нуқраро гирифтанд, яъне баҳои Он Баҳомондашудае ки банӣИсроил ба Ӯ таъин карда буданд.

⁹Then that which was spoken through Jeremiah some manuscripts omit “Jeremiah” the prophet was fulfilled, saying, “They took the thirty pieces of silver, the price of him upon whom a price had been set, whom some of the children of Israel priced,

¹⁰"Ва онро барои киштзори кулолгар доданд, чунон ки Худованд ба ман гуфт".

¹⁰and they gave them for the potter’s field, as the Lord commanded me.” Zechariah 11:12-13; Jeremiah 19:1-13; 32:6-9

¹¹Аммо Исо дар назди ҳоким истода буд. Ва ҳоким аз Ӯ пурсид: «Оё Ту Подшоҳи Яҳудиён ҳастй?» Исо ба вай гуфт: «Ту мегӯӣ>.

¹¹Now Jesus stood before the governor: and the governor asked him, saying, “Are you the King of the Jews?” Jesus said to him, “So you say.”

¹²Вақте ки саркоҳинон ва пирон Ӯро айбдор мекарданд, Ӯ ҳеҷ ҷавоб намедод.

¹²When he was accused by the chief priests and elders, he answered nothing.

¹³Он гоҳ Пилотус ба Ӯ гуфт: Юё намешунавй, чӣ қадар бар зидди Ту шаҳодат медиҳанд?»

¹³Then Pilate said to him, “Don’t you hear how many things they testify against you?”

¹⁴Лекин дар ҷавоби вай як сухан ҳам нагуфт, ба тавре ки ҳоким бисьёр дар ҳайрат монд.

¹⁴He gave him no answer, not even one word, so that the governor marveled greatly.

¹⁵Ҳоким одат дошт, ки дар ҳар ид як бандиро, ки мехостанд, барои мардум озод мекард.

¹⁵Now at the feast the governor was accustomed to release to the multitude one prisoner, whom they desired.

¹⁶Дар он вақт дар он ҷо бандии шӯҳратноке буд, ки Бараббос ном дошт.

¹⁶They had then a notable prisoner, called Barabbas.

¹⁷Пас, вақте ки онҳо ҷамъ шуданд, Пилотус ба онҳо гуфт: «Киро мехоҳед, ки барои шумо озод кунам: Бараббосро, ё Исоро, ки Масеҳ меноманд?»

¹⁷When therefore they were gathered together, Pilate said to them, “Whom do you want me to release to you? Barabbas, or Jesus, who is called Christ?”

¹⁸Зеро медонист, ки Ӯро аз рӯи ҳасад таслим карда буданд.

¹⁸For he knew that because of envy they had delivered him up.

¹⁹Вақте ки вай бар курсии доварӣ нишаста буд, занаш кас фиристода, гуфт: «Бо Он Одил туро коре набошад, чунки имрӯз дар хоб аз боиси Ӯ заҳмати бисьёр кашидам».

¹⁹While he was sitting on the judgment seat, his wife sent to him, saying, “Have nothing to do with that righteous man, for I have suffered many things this day in a dream because of him.”

²⁰Лекин саркоҳинон ва пирон мардумро барангехта буданд, ки озодии Бараббос ва қатли Исоро талаб кунанд.

²⁰Now the chief priests and the elders persuaded the multitudes to ask for Barabbas, and destroy Jesus.

²¹Пас ҳоким ба онҳо рӯ оварда, гуфт: «Аз ин ду кадомашро мехоҳед, ки барои шумо озод кунам?» Онҳо гуфтанд: «Бараббосро».

²¹But the governor answered them, “Which of the two do you want me to release to you?” They said, “Barabbas!”

²²Пилотус ба онҳо гуфт: «Пас Исоро, ки Масеҳ меноманд, чӣ кунам?» Ҳама гуфтанд: «Ӯро маслуб кун!»

²²Pilate said to them, “What then shall I do to Jesus, who is called Christ?” They all said to him, “Let him be crucified!”

²³Ҳоким гуфт: «Ӯ чй бадй кардааст?» Лекин онҳо боз ҳам зиёдтар фарьёд заданд: «Ӯро маслуб кун!»

²³But the governor said, “Why? What evil has he done?” But they cried out exceedingly, saying, “Let him be crucified!”

²⁴Пилотус чун дид, ки ҳеҷ гап фоида надорад, балки ошӯб бештар мегардад> об талабида, дасти худро дар назди мардум шуст ва гуфт: «Ман аз хуни Ин Одил барй ҳастам; шумо бидонед».

²⁴So when Pilate saw that nothing was being gained, but rather that a disturbance was starting, he took water, and washed his hands before the multitude, saying, “I am innocent of the blood of this righteous person. You see to it.”

²⁵Тамоми қавм дар ҷавоб гуфтанд: «Хуни Ӯ бар гардани мо ва фарзандони мо бошад».

²⁵All the people answered, “May his blood be on us, and on our children!”

²⁶Пас Бараббосро барои онҳо озод кард, ва Исоро тозиёна зада, барои маслуб кардан таслим кард.

²⁶Then he released to them Barabbas, but Jesus he flogged and delivered to be crucified.

²⁷Он гоҳ сарбозони ҳоким Исоро ба сарбозхона бурда, тамоми фавҷро гирди Ӯ ҷамъ оварданд,

²⁷Then the governor’s soldiers took Jesus into the Praetorium, and gathered the whole garrison together against him.

²⁸Ва либоси Ӯро кашида, ҷомаи арғувон ба Ӯ пӯшонданд;

²⁸They stripped him, and put a scarlet robe on him.

²⁹Ва тоҷе аз хор бофта, бар сараш ниҳоданд ва қамише ба дасти рости Ӯ доданд; ва назди Ӯ зону зада, масхаракунон гуфтанд: «Салом, эй Подшоҳи Яҳудиён!»

²⁹They braided a crown of thorns and put it on his head, and a reed in his right hand; and they kneeled down before him, and mocked him, saying, “Hail, King of the Jews!”

³⁰Ва бар Ӯ туф карданд ва қамишро гирифта, бар сараш заданд.

³⁰They spat on him, and took the reed and struck him on the head.

³¹Пас аз он ки Ӯро басе истеҳзо карданд, ҷомаи арғувонро аз танаш кашида, либоси Худашро пӯшонданд ва Ӯро берун бурданд, то ки маслуб кунанд.

³¹When they had mocked him, they took the robe off of him, and put his clothes on him, and led him away to crucify him.

³²Чун берун рафтанд, касеро, ки Шимъӯн ном дошт ва аз Қурин буд, дида, маҷбур карданд, ки салиби Ӯро бардорад.

³²As they came out, they found a man of Cyrene, Simon by name, and they compelled him to go with them, that he might carry his cross.

³³Ва чун ба ҷое ки Ҷолҷолто, яъне "Ҷои косахонаи сар" ном дошт, расиданд,

³³They came to a place called “Golgotha,” that is to say, “The place of a skull.”

³⁴Сиркои бо заҳра омеҳтае барои нӯшиданаш доданд, лекин чун чашид, нахост, ки бинӯшад.

³⁴They gave him sour wine to drink mixed with gall. When he had tasted it, he would not drink.

³⁵Ононе ки Ӯро маслуб карданд, либоси Ӯро қуръа партофта тақсим карданд, то ба амал ояд каломе ки бо забони набӣ гуфта шудааст: "Сару либоси Маро дар миёни худ тақсим карданд ва бар лероҳани Ман қуръа партофтанд".

³⁵When they had crucified him, they divided his clothing among them, casting lots, TR adds “that it might be fulfilled which was spoken by the prophet: ‘They divided my garments among them, and for my clothing they cast lots;’” [see Psalm 22:18 and John 19:24]

³⁶Ва дар он ҷо нишаста, Ӯро посбонй карданд.

³⁶and they sat and watched him there.

³⁷Ва айбномае навишта, болои сари Ӯ овехтанд, ки чунин буд: «Ин аст Исо, Подшоҳи Яҳудиён».

³⁷They set up over his head the accusation against him written, “THIS IS JESUS, THE KING OF THE JEWS.”

³⁸Бо Ӯ ду роҳзанро: яке аз дасти росташ ва дигаре аз дасти чапаш, маслуб карданд.

³⁸Then there were two robbers crucified with him, one on his right hand and one on the left.

³⁹Ва роҳгузарон Ӯро дашном дода ва сар ҷунбонда,

³⁹Those who passed by blasphemed him, wagging their heads,

⁴⁰Мегуфтанд: «Эй! Ту ки маъбадро вайрон карда, дар се рӯз аз нав бино мекунӣ! Худатро наҷот деҳ; агар Ту Писари Худо бошӣ, аз салиб фурӯд ой».

⁴⁰and saying, “You who destroy the temple, and build it in three days, save yourself! If you are the Son of God, come down from the cross!”

⁴¹Ҳамчунин саркоҳинон бо китобдонон ва гщрон Ӯро истеҳзокарда, мегуфтанд:

⁴¹Likewise the chief priests also mocking, with the scribes, the Pharisees, TR omits “the Pharisees” and the elders, said,

⁴²«Дигаронро наҷот медод, лекин Худашро наҷот дода наметавонад! Агар Ӯ Подшоҳи Исроил бошад, акнун аз салиб фурӯд ояд, то ба Ӯ имон оварем;

⁴²“He saved others, but he can’t save himself. If he is the King of Israel, let him come down from the cross now, and we will believe in him.

⁴³«Ба Худо таваккал карда буд: акнун Ӯро раҳокунад, агар дилхоҳаш бошад. Зеро Ӯ гуфта буд: "Ман Писари Худо ҳастам"».

⁴³He trusts in God. Let God deliver him now, if he wants him; for he said, ‘I am the Son of God.’”

⁴⁴Ҳамчунин роҳзаноне ки бо Ӯ маслуб шуда буданд, Ӯро даишом медоданд.

⁴⁴The robbers also who were crucified with him cast on him the same reproach.

⁴⁵Ва аз соати шашум тамоми рӯи заминро то соати нӯҳум торикӣ фаро гирифт.

⁴⁵Now from the sixth hour noon there was darkness over all the land until the ninth hour. 3:00 P. M.

⁴⁶Ва наздик ба соати нӯҳум Исо бо овози баланд фарьёд зада гуфт: «Элй, Элӣ! Ламма сабақганӣ?» Яъне: «Худои Ман, Худои Ман! Чаро Маро тарк кардаӣ?»

⁴⁶About the ninth hour Jesus cried with a loud voice, saying, “Eli, Eli, lima TR reads “lama” instead of “lima” sabachthani?” That is, “My God, my God, why have you forsaken me?” Psalm 22:1

⁴⁷Баъзе аз ҳозирон, чун шуниданд, гуфтанд: «Ӯ Ильёсро мехонад».

⁴⁷Some of them who stood there, when they heard it, said, “This man is calling Elijah.”

⁴⁸Дарҳол яке аз онҳо исфанҷеро гирифта, аз сирко пур кард ва бар сари най ниҳода, наздики даҳони Ӯ бурд, то бинӯшад.

⁴⁸Immediately one of them ran, and took a sponge, and filled it with vinegar, and put it on a reed, and gave him a drink.

⁴⁹Лекин дигарон гуфтанд: «Биистед, бубинем, ки оё Ильёс меояд, то ки Ӯро наҷот диҳад».

⁴⁹The rest said, “Let him be. Let’s see whether Elijah comes to save him.”

⁵⁰Исо боз бо овози баланде фарьёд зада, ҷон дод.

⁵⁰Jesus cried again with a loud voice, and yielded up his spirit.

⁵¹Ва инак, пардаи маъбад аз боло то поён дарида, ду пора шуд: ва замин ҷунбнд; ва сангҳо шикофта шуд;

⁵¹Behold, the veil of the temple was torn in two from the top to the bottom. The earth quaked and the rocks were split.

⁵²Ва қабрҳо кушода шуд; ва бисьёр ҷасадҳои муқаддасон, ки оромида буданд, эҳьё шуданд,

⁵²The tombs were opened, and many bodies of the saints who had fallen asleep were raised;

⁵³Ва баъд аз эҳьёи Ӯ аз қабрҳо баромада, ба шаҳри муқаддас рафтанд ва ба бисьёр касон зоҳир шуданд.

⁵³and coming out of the tombs after his resurrection, they entered into the holy city and appeared to many.

⁵⁴Аммо мирисад ва онҳое ки бо вай Исоро посбонӣ мекарданд, ҷунбиши замин ва рӯйдодҳои дигарро дида, бағоят тарсиданд ва гуфтанд: «Ба ростӣ Ӯ Писари Худо буд».

⁵⁴Now the centurion, and those who were with him watching Jesus, when they saw the earthquake, and the things that were done, feared exceedingly, saying, “Truly this was the Son of God.”

⁵⁵Ҳамчунин занони бисьёре ки аз Ҷалил аз ақиби Исо омада буданд, ва ба Ӯ хизмат мекарданд, дар он ҷо истода, аз дур менигаристанд;

⁵⁵Many women were there watching from afar, who had followed Jesus from Galilee, serving him.

⁵⁶Дар миёни онҳо Марьями Маҷдалия ва Марьяме ки модари Яъқуб ва Йӯсе буд, ва модари писарони Забдой низ буданд.

⁵⁶Among them were Mary Magdalene, Mary the mother of James and Joses, and the mother of the sons of Zebedee.

⁵⁷Ва чун шом шуд, Юсуф ном давлатманде ки аз аҳли Ҳаромот ва ӯ низ аз шогирдони Исо буд, омад;

⁵⁷When evening had come, a rich man from Arimathaea, named Joseph, who himself was also Jesus’ disciple came.

⁵⁸Ва назди Пилотус рафта, ҷасади Исоро талаб кард. Пилотус фармон дод, ки дода шавад.

⁵⁸This man went to Pilate, and asked for Jesus’ body. Then Pilate commanded the body to be given up.

⁵⁹Юсуф ҷасадро гирифта, ба катони тозае печонд.

⁵⁹Joseph took the body, and wrapped it in a clean linen cloth,

⁶⁰Ва онро дар қабри наве ки аз санг барои худ тарошида буд, ниҳод ва санги калонеро бар дари қабр ғелонида, рафт.

⁶⁰and laid it in his own new tomb, which he had cut out in the rock, and he rolled a great stone to the door of the tomb, and departed.

⁶¹Марьями Маҷдалия ва он Марьями дигар дар он ҷо, дар рӯ ба рӯи қабр нишаста буданд.

⁶¹Mary Magdalene was there, and the other Mary, sitting opposite the tomb.

⁶²Фардои он, ки пас аз рӯзи ҷумъа буд, саркоҳинон ва фарисиён назди Пилотус ҷамъ омаданд

⁶²Now on the next day, which was the day after the Preparation Day, the chief priests and the Pharisees were gathered together to Pilate,

⁶³Ва гуфтанд: «Эй оғо! Дар хотир дорем, ки он фиребгар, вақте ки зинда буд, гуфта буд, ки "пас аз се рӯз эҳьё хоҳам шуд";

⁶³saying, “Sir, we remember what that deceiver said while he was still alive: ‘After three days I will rise again.’

⁶⁴«Пас бифармо, ки қабрро то рӯзи сеюм посбонӣ кунанд, то шогирдонаш шабона Ӯро дуздида, ба қавм нагӯянд, ки аз мурдагон эҳьё шуд; ва фиреби охирин аз аввалин бадтар шавад».

⁶⁴Command therefore that the tomb be made secure until the third day, lest perhaps his disciples come at night and steal him away, and tell the people, ‘He is risen from the dead;’ and the last deception will be worse than the first.”

⁶⁵Пнлотус ба онҳо гуфт: «Шумо посбонҳо доред; биравед ва, чунон ки медонед, посбонӣ кунед».

⁶⁵Pilate said to them, “You have a guard. Go, make it as secure as you can.”

⁶⁶Онҳо рафта, дар назди қабр посбононро гузоштанд ва санги онро мӯҳр карданд.

⁶⁶So they went with the guard and made the tomb secure, sealing the stone.