1แล้วโยบตอบว่า
1约伯责友待己宽待人严
2"ท่านทั้งหลายจะทรมานจิตใจข้านานสักเท่าใด ทั้งทุบข้าเป็นชิ้นๆด้วยถ้อยคำ
2“你们叫我受苦要到几时呢？用话压碎我要到几时呢？
3ท่านทั้งหลายพูดสบประมาทข้าสิบหนแล้ว และที่ทำตัวเป็นคนแปลกหน้าต่อข้านั้นท่านก็ไม่อายเลย
3你们已经十次侮辱我，你们苛刻地对我，也不觉得羞耻。
4ถ้าแม้ว่าข้าหลงทำผิดจริง ความผิดของข้าก็อยู่กับข้า
4即使我真的有过错，由我承担好了。
5ถ้าท่านทั้งหลายจะผยองเพราะข้าจริง และใช้ความต่ำต้อยของข้าปรักปรำข้า
5你们若真的妄自尊大攻击我，用我的羞辱来证明我的不是，
6จงทราบเถิดว่าพระเจ้าทรงคว่ำข้าลงแล้ว และได้ทรงเอาตาข่ายของพระองค์ล้อมข้าไว้
6那么，就知道是 神颠倒我的案件，用他的网圈住我。
7ดูเถิด ข้าร้องออกมาเพราะเหตุความทารุณ แต่ไม่มีใครฟัง ข้าร้องให้ช่วย แต่ไม่มีความยุติธรรมที่ไหน
7我呼叫‘强暴！’却没有回答；我呼求，却得不到公断。
8พระองค์ทรงก่อกำแพงกั้นทางข้าไว้ ข้าจึงข้ามไปไม่ได้ และพระองค์ทรงให้ทางของข้ามืดไป
8 神用篱笆拦阻我的道路，使我不能经过；他又使黑暗笼罩我的路。
9พระองค์ทรงปลดสง่าราศีของข้าไปจากข้าเสีย และทรงถอดมงกุฎจากศีรษะของข้า
9他从我身上剥去我的荣耀，又挪去我头上的冠冕。
10พระองค์ทรงพังข้าลงเสียทุกด้านและข้าก็สิ้นไป พระองค์ทรงทึ้งความหวังของข้าขึ้นเหมือนถอนต้นไม้
10他四面拆毁我，我就离世，他又把我这指望如树枝一样拔出来。
11พระพิโรธของพระองค์พลุ่งขึ้นใส่ข้า และทรงนับข้าว่าเป็นปรปักษ์ของพระองค์
11他的怒气向我发作，把我看作他的敌人；
12กองทหารของพระองค์เข้ามาพร้อมกัน เขาทั้งหลายก่อเชิงเทินต่อสู้ข้า และตั้งค่ายล้อมเต็นท์ของข้า
12他的军队一起上来，他们攻击我，在我的帐棚周围安营。
13พระองค์ทรงให้พี่น้องของข้าห่างไกลจากข้า ผู้ที่คุ้นเคยของข้าก็หันไปจากข้าเสีย
13约伯被亲友疏远他使我的族人远离我，使我熟悉的人完全与我疏远。
14ญาติของข้าละข้าเสีย และเพื่อนสนิทของข้าได้ลืมข้าเสียแล้ว
14我的亲戚离弃我，我的朋友忘记我；
15คนทั้งหลายที่อาศัยอยู่ในบ้านของข้าและสาวใช้ของข้า นับข้าเป็นคนต่างด้าว ข้ากลายเป็นคนต่างด้าวในสายตาของเขา
15在我家中寄居的和我的婢女，都把我当作外人，我在他们的眼中是个外族人。
16ข้าเรียกคนใช้ของข้า แต่เขาไม่ตอบข้า ข้าต้องวิงวอนเขาด้วยปากของข้า
16我呼唤仆人，他不回答，我得用口哀求他。
17ลมหายใจข้าเป็นที่ขยะแขยงแก่ภรรยาของข้า ถึงแม้ข้าได้อ้อนวอนเพื่อลูกๆที่บังเกิดแก่ข้าเอง
17妻子厌恶我的气息，同胞兄弟也厌弃我，
18แม้เด็กๆดูหมิ่นข้า เมื่อข้าลุกขึ้นเขาก็ว่าข้า
18连小孩子也藐视我，我一起来，他们就讥笑我；
19สหายสนิททั้งสิ้นของข้ารังเกียจข้า และคนเหล่านั้นที่ข้ารัก เขาหันหลังให้ข้า
19我所有的密友都憎恶我，我所爱的人也向我反脸。
20กระดูกของข้าเกาะติดหนังและติดเนื้อของข้า และข้ารอดได้อย่างหวุดหวิด
20我的骨头紧贴着皮肉，我只剩牙皮逃过大难。
21ข้าแต่ท่าน สหายของข้า สงสารข้าเถิด สงสารข้าเถิด เพราะพระหัตถ์ของพระเจ้าได้แตะต้องข้า
21向友求怜我的朋友啊！求你们怜悯我，怜悯我吧！因为 神的手击打了我。
22ทำไมท่านทั้งหลายจึงข่มเหงข้าอย่างกับเป็นพระเจ้า ทำไมท่านไม่พอใจกับเนื้อของข้า
22你们为什么有如 神那样逼迫我？还不因吃我的肉感到满足吗？
23โอ ข้าอยากให้ถ้อยคำของข้าได้ถูกบันทึกไว้ โอ ข้าอยากให้จารึกไว้ในหนังสือ
23深信终必得蒙救恩但愿我的话现在都写下，都刻在书简上，
24ข้าอยากให้สลักไว้ในศิลาเป็นนิตย์ ด้วยปากกาเหล็กและตะกั่ว
24用铁笔又用铅，永远刻在磐石上。
25แต่ส่วนข้า ข้าทราบว่า พระผู้ไถ่ของข้าทรงพระชนม์อยู่ และในที่สุดพระองค์จะทรงประทับยืนบนแผ่นดินโลก
25我知道我的救赎主活着，最后他必在地上兴起。
26และหลังจากตัวหนอนแห่งผิวหนังทำลายร่างกายนี้แล้ว ในเนื้อหนังของข้า ข้าจะเห็นพระเจ้า
26我的皮肉遭受毁坏以后，这事就要发生，我必在肉体以外得见 神。
27ผู้ซึ่งข้าจะได้เห็นเอง และนัยน์ตาของข้าจะได้เห็น ไม่ใช่คนอื่น แม้ว่าจิตใจในตัวข้าก็อ่อนโหย
27我必见他在我身边，我要亲眼见他，并非外人，我的心肠在我里面渴想极了。
28แต่ท่านทั้งหลายควรว่า `ทำไมพวกเราข่มเหงท่าน เมื่อรากของเรื่องนั้นพบอยู่ในตัวเรา'
28你们若说：‘惹事的根既然在他，我们要怎样逼迫他呢？’
29จงกลัวดาบ เพราะพระพิโรธนำโทษของดาบมา เพื่อท่านจะทราบว่ามีการพิพากษา"
29你们就当惧怕刀剑，因为这些罪孽带来刀剑的惩罚，好使你们知道有审判。”