¹Dinggin mo ang dalangin ko, Oh Panginoon, at dumating nawa ang daing ko sa iyo.

¹Hear my prayer, O LORD, and let my cry come unto thee.

²Huwag mong ikubli ang mukha mo sa akin sa kaarawan ng aking kahirapan: ikiling mo ang iyong pakinig sa akin; sa araw na ako'y tumawag, ay sagutin mo akong madali.

²Hide not thy face from me in the day when I am in trouble; incline thine ear unto me: in the day when I call answer me speedily.

³Sapagka't ang mga kaarawan ko'y nangapapawi na parang usok, at ang mga buto ko'y nangasusunog na parang panggatong.

³For my days are consumed like smoke, and my bones are burned as an hearth.

⁴Ang puso ko'y nasaktan na parang damo, at natuyo; sapagka't nalimutan kong kanin ang aking tinapay.

⁴My heart is smitten, and withered like grass; so that I forget to eat my bread.

⁵Dahil sa tinig ng aking daing ang mga buto ko'y nagsisidikit sa aking laman.

⁵By reason of the voice of my groaning my bones cleave to my skin.

⁶Ako'y parang pelikano sa ilang; ako'y naging parang kuwago sa kaparangan.

⁶I am like a pelican of the wilderness: I am like an owl of the desert.

⁷Ako'y umaabang, at ako'y naging parang maya na nagiisa sa bubungan.

⁷I watch, and am as a sparrow alone upon the house top.

⁸Dinudusta ako ng aking mga kaaway buong araw; silang nangauulol laban sa akin ay nagsisisumpa sa akin.

⁸Mine enemies reproach me all the day; and they that are mad against me are sworn against me.

⁹Sapagka't kinain ko ang mga abo na parang tinapay, at hinaluan ko ang aking inumin ng iyak.

⁹For I have eaten ashes like bread, and mingled my drink with weeping.

¹⁰Dahil sa iyong galit at iyong poot: sapagka't ako'y iyong itinaas, at inihagis.

¹⁰Because of thine indignation and thy wrath: for thou hast lifted me up, and cast me down.

¹¹Ang aking mga kaarawan ay parang lilim na kumikiling; at ako'y natuyo na parang damo.

¹¹My days are like a shadow that declineth; and I am withered like grass.

¹²Nguni't ikaw, Oh Panginoon, ay mamamalagi magpakailan man; at ang alaala sa iyo ay sa lahat ng sali't saling lahi.

¹²But thou, O LORD, shall endure for ever; and thy remembrance unto all generations.

¹³Ikaw ay babangon at maaawa sa Sion: sapagka't kapanahunan ng pagkaawa sa kaniya, Oo, ang takdang panahon ay dumating.

¹³Thou shalt arise, and have mercy upon Zion: for the time to favour her, yea, the set time, is come.

¹⁴Sapagka't nililigaya ang iyong mga lingkod sa kaniyang mga bato, at nanghihinayang sa kaniyang alabok.

¹⁴For thy servants take pleasure in her stones, and favour the dust thereof.

¹⁵Sa gayo'y katatakutan ng mga bansa ang pangalan ng Panginoon. At ng lahat ng hari sa lupa ang iyong kaluwalhatian;

¹⁵So the heathen shall fear the name of the LORD, and all the kings of the earth thy glory.

¹⁶Sapagka't itinayo ng Panginoon ang Sion, siya'y napakita sa kaniyang kaluwalhatian;

¹⁶When the LORD shall build up Zion, he shall appear in his glory.

¹⁷Kaniyang dininig ang dalangin ng tapon, at hindi hinamak ang kanilang dalangin.

¹⁷He will regard the prayer of the destitute, and not despise their prayer.

¹⁸Ito'y isusulat na ukol sa lahing susunod: at ang bayang lalalangin ay pupuri sa Panginoon.

¹⁸This shall be written for the generation to come: and the people which shall be created shall praise the LORD.

¹⁹Sapagka't siya'y tumungo mula sa kaitaasan ng kaniyang santuario; tumingin ang Panginoon sa lupa mula sa langit;

¹⁹For he hath looked down from the height of his sanctuary; from heaven did the LORD behold the earth;

²⁰Upang dinggin ang buntong hininga ng bilanggo: upang kalagan yaong nangaitakdang patayin;

²⁰To hear the groaning of the prisoner; to loose those that are appointed to death;

²¹Upang maipahayag ng mga tao ang pangalan ng Panginoon sa Sion, at ang kaniyang kapurihan sa Jerusalem;

²¹To declare the name of the LORD in Zion, and his praise in Jerusalem;

²²Nang ang mga bayan ay mapisan, at ang mga kaharian, upang maglingkod sa Panginoon.

²²When the people are gathered together, and the kingdoms, to serve the LORD.

²³Kaniyang pinahina ang aking kalakasan sa daan; kaniyang pinaikli ang mga kaarawan ko.

²³He weakened my strength in the way; he shortened my days.

²⁴Aking sinabi, Oh Dios ko, huwag mo akong kunin sa kalagitnaan ng aking mga kaarawan; ang mga taon mo'y lampas sa mga sali't saling lahi.

²⁴I said, O my God, take me not away in the midst of my days: thy years are throughout all generations.

²⁵Nang una ay inilagay mo ang patibayan ng lupa; at ang mga langit ay gawa ng iyong mga kamay.

²⁵Of old hast thou laid the foundation of the earth: and the heavens are the work of thy hands.

²⁶Sila'y uuwi sa wala, nguni't ikaw ay mananatili: Oo, silang lahat ay maluluma na parang bihisan; parang isang kasuutan na iyong mga papalitan, at sila'y mga mapapalitan:

²⁶They shall perish, but thou shalt endure: yea, all of them shall wax old like a garment; as a vesture shalt thou change them, and they shall be changed:

²⁷Nguni't ikaw rin, at ang mga taon mo'y hindi magkakawakas.

²⁷But thou art the same, and thy years shall have no end.

²⁸Ang mga anak ng iyong mga lingkod ay mangamamalagi, at ang kanilang binhi ay matatatag sa harap mo.

²⁸The children of thy servants shall continue, and their seed shall be established before thee.