¹Kaya't tayo'y tumigil na ng pagsasalita ng mga unang simulain ng aral ni Cristo, at tayo'y mangagpatuloy sa kasakdalan; na huwag nating ilagay na muli ang kinasasaligan ng pagsisisi sa mga patay na gawa, at ng pananampalataya sa Dios,

¹Wherefore, having left the word of the beginning of the Christ, unto the perfection we may advance, not again a foundation laying of reformation from dead works, and of faith on God,

²Ng aral na tungkol sa mga paglilinis, at ng pagpapatong ng mga kamay, at ng pagkabuhay na maguli ng mga patay, at ng paghuhukom na walang hanggan.

²of the teaching of baptisms, of laying on also of hands, of rising again also of the dead, and of judgment age-during,

³At ating gagawin ito, kung ipahihintulot ng Dios.

³and this we will do, if God may permit,

⁴Sapagka't tungkol sa mga minsang naliwanagan at nakalasap ng kaloob ng kalangitan, at mga nakabahagi ng Espiritu Santo,

⁴for [it is] impossible for those once enlightened, having tasted also of the heavenly gift, and partakers having became of the Holy Spirit,

⁵At nakalasap ng mabuting salita ng Dios, at ng mga kapangyarihan ng panahong darating,

⁵and did taste the good saying of God, the powers also of the coming age,

⁶At saka nahiwalay sa Dios ay di maaaring baguhin silang muli sa pagsisisi; yamang kanilang ipinapapakong muli sa ganang kanilang sarili ang Anak ng Dios, at inilalagay na muli siya sa hayag na kahihiyan.

⁶and having fallen away, again to renew [them] to reformation, having crucified again to themselves the Son of God, and exposed to public shame.

⁷Sapagka't ang lupang humitit ng ulang madalas na lumalagpak sa kaniya, at tinutubuan ng mga damong pakikinabangan ng mga yaon na dahil sa kanila'y binukid, ay tumanggap ng pagpapalang mula sa Dios:

⁷For earth, that is drinking in the rain many times coming upon it, and is bringing forth herbs fit for those because of whom also it is dressed, doth partake of blessing from God,

⁸Datapuwa't kung namumunga ng mga tinik at dawag, ay itinatakuwil at malapit sa sumpa; at ang kaniyang kahihinatnan ay ang sunugin.

⁸and that which is bearing thorns and briers [is] disapproved of, and nigh to cursing, whose end [is] for burning;

⁹Nguni't, mga minamahal, naniniwala kaming lubos sa magagaling na bagay tungkol sa inyo, at sa mga bagay na kalakip ng pagkaligtas, bagama't kami ay nagsasalita ng ganito:

⁹and we are persuaded, concerning you, beloved, the things that are better, and accompanying salvation, though even thus we speak,

¹⁰Sapagka't ang Dios ay hindi liko upang limutin ang inyong gawa at ang pagibig na inyong ipinakita sa kaniyang pangalan, sa inyong paglilingkod sa mga banal, at hanggang ngayo'y nagsisipaglingkod kayo.

¹⁰for God is not unrighteous to forget your work, and the labour of the love, that ye shewed to His name, having ministered to the saints and ministering;

¹¹At ninanasa namin na ang bawa't isa sa inyo ay magpakita ng gayon ding sikap sa ikalulubos ng pagasa hanggang sa katapusan:

¹¹and we desire each one of you the same diligence to shew, unto the full assurance of the hope unto the end,

¹²Na huwag kayong mga tamad, kundi mga taga tulad kayo sa mga na sa pamamagitan ng pananampalataya at ng pagtitiis ay nagsisipagmana ng mga pangako.

¹²that ye may not become slothful, but followers of those who through faith and patient endurance are inheriting the promises.

¹³Sapagka't nang mangako ang Dios kay Abraham, palibhasa'y hindi niya maipanumpa ang anomang lalong mataas, ay ipinanumpa ang kaniyang sarili,

¹³For to Abraham God, having made promise, seeing He was able to swear by no greater, did swear by Himself,

¹⁴Na sinasabi, Tunay sa pagpapala ay pagpapalain kita, at sa pagpaparami ay pararamihin kita.

¹⁴saying, `Blessing indeed I will bless thee, and multiplying I will multiply thee;`

¹⁵At sa ganito, nang makapaghintay na may pagtitiis, ay nagtamo siya ng pangako.

¹⁵and so, having patiently endured, he did obtain the promise;

¹⁶Sapagka't ipinanunumpa ng mga tao ang lalong mataas: at sa bawa't pagtatalo nila'y ang sumpa sa pagpapatotoo ang siyang katapusan.

¹⁶for men indeed do swear by the greater, and an end of all controversy to them for confirmation [is] the oath,

¹⁷Sa ganito, sa pagkaibig ng Dios na maipakitang lalong sagana sa mga tagapagmana ng pangako ang kawalan ng pagbabago ng kaniyang pasiya, ay ipinamagitan ang sumpa;

¹⁷in which God, more abundantly willing to shew to the heirs of the promise the immutability of his counsel, did interpose by an oath,

¹⁸Upang sa dalawang bagay na di mababago, na diya'y di maaaring ang Dios ay magbulaan, ay mangagkaroon tayo ng isang matibay na kasiglahan, tayong nangagsitakas na sumakanlong upang mangapit sa pagasang nalalagay sa ating unahan:

¹⁸that through two immutable things, in which [it is] impossible for God to lie, a strong comfort we may have who did flee for refuge to lay hold on the hope set before [us],

¹⁹Na ating inaring tulad sa sinepete ng kaluluwa, isang pagasa na matibay at matatag at pumapasok sa nasa loob ng tabing;

¹⁹which we have, as an anchor of the soul, both sure and stedfast, and entering into that within the vail,

²⁰Na doo'y pumasok dahil sa atin si Jesus, na gaya ng pangunahin, na naging dakilang saserdote magpakailan man ayon sa pagkasaserdote ni Melquisedec.

²⁰whither a forerunner for us did enter — Jesus, after the order of Melchisedek chief priest having become — to the age.