¹Nang magkagayo'y sumagot si Job, at nagsabi,

¹And Job answereth and saith: —

²Ako'y nakarinig ng maraming ganyang bagay: maralitang mga mangaaliw kayong lahat.

²I have heard many such things, Miserable comforters [are] ye all.

³Magkakawakas ba ang mga walang kabuluhang salita? O anong naguudyok sa iyo, na ikaw ay sumagot?

³Is there an end to words of wind? Or what doth embolden thee that thou answerest?

⁴Ako nama'y makapangungusap na gaya ng inyong ginagawa; kung ang inyong kaluluwa ay nasa kalagayan ng aking kaluluwa, ako'y makapagdudugtongdugtong ng salita laban sa inyo, at maigagalaw ang aking ulo sa inyo.

⁴I also, like you, might speak, If your soul were in my soul`s stead. I might join against you with words, And nod at you with my head.

⁵Nguni't aking palalakasin kayo ng aking bibig, at ang pagaliw ng aking mga labi ay magpapalikat ng inyong hirap,

⁵I might harden you with my mouth, And the moving of my lips might be sparing.

⁶Bagaman ako'y nagsasalita, ang aking hirap ay hindi naglilikat: at bagaman ako'y tumatahimik, anong ikinalalayo sa akin?

⁶If I speak, my pain is not restrained, And I cease — what goeth from me?

⁷Nguni't ngayo'y niyamot niya ako: nilansag mo ang aking buong pulutong.

⁷Only, now, it hath wearied me; Thou hast desolated all my company,

⁸At ako'y pinagdalamhati mo, na siyang saksi laban sa akin; at ang aking kapayatan ay bumabangon laban sa akin, nagpapatotoo sa aking mukha.

⁸And Thou dost loathe me, For a witness it hath been, And rise up against me doth my failure, In my face it testifieth.

⁹Niluray niya ako sa kaniyang kapootan, at inusig ako; pinagngangalitan niya ako ng kaniyang mga ngipin: pinangdidilatan ako ng mga mata ng aking kaaway.

⁹His anger hath torn, and he hateth me, He hath gnashed at me with his teeth, My adversary sharpeneth his eyes for me.

¹⁰Kanilang pinagbubukahan ako ng kanilang bibig: kanilang sinampal ako sa mukha na kahiyahiya: sila'y nagpipisan laban sa akin.

¹⁰They have gaped on me with their mouth, In reproach they have smitten my cheeks, Together against me they set themselves.

¹¹Ibinibigay ako ng Dios sa di banal, at inihahagis niya ako sa mga kamay ng masama.

¹¹God shutteth me up unto the perverse, And to the hands of the wicked turneth me over.

¹²Ako'y nasa kaginhawahan at kaniyang niligalig akong mainam; Oo, sinunggaban niya ako sa leeg, at pinagwaraywaray niya ako: inilagay naman niya akong pinakatanda niya.

¹²At ease I have been, and he breaketh me, And he hath laid hold on my neck, And he breaketh me in pieces, And he raiseth me to him for a mark.

¹³Kinubkob ako sa palibot ng kaniyang mga mamamana, kaniyang sinaksak ang aking mga bato, at hindi nagpapatawad; kaniyang ibinubuhos ang aking apdo sa lupa.

¹³Go round against me do his archers. He splitteth my reins, and spareth not, He poureth out to the earth my gall.

¹⁴Kaniyang binubugbog ako ng bugbog at bugbog; siya'y gaya ng isang higanti na dinadaluhong niya ako.

¹⁴He breaketh me — breach upon breach, He runneth upon me as a mighty one.

¹⁵Ako'y nanahi ng kayong magaspang sa aking katawan, at aking inilugmok ang aking kapalaluan sa alabok.

¹⁵Sackcloth I have sewed on my skin, And have rolled in the dust my horn.

¹⁶Ang aking mukha ay namamaga sa pagiyak, at nasa aking mga pilik-mata ang anino ng kamatayan;

¹⁶My face is foul with weeping, And on mine eyelids [is] death-shade.

¹⁷Bagaman walang karahasan sa aking mga kamay, at ang aking dalangin ay malinis,

¹⁷Not for violence in my hands, And my prayer [is] pure.

¹⁸Oh lupa, huwag mong tabunan ang aking dugo, at huwag magkaroon ng pahingahang dako ang aking daing.

¹⁸O earth, do not thou cover my blood! And let there not be a place for my cry.

¹⁹Kahit na ngayon, narito, ang aking saksi ay nasa langit, at siyang nananagot sa akin ay nasa kaitaasan.

¹⁹Also, now, lo, in the heavens [is] my witness, And my testifier in the high places.

²⁰Ginagalit ako ng aking mga kaibigan: nguni't ang aking mata ay nagbubuhos ng mga luha sa Dios;

²⁰My interpreter [is] my friend, Unto God hath mine eye dropped:

²¹Upang kaniyang alalayan ang katuwiran ng tao sa Dios; at ang anak ng tao sa kaniyang kapuwa.

²¹And he reasoneth for a man with God, And a son of man for his friend.

²²Sapagka't pagsapit ng ilang taon, ako'y papanaw sa daan na hindi ko pagbabalikan.

²²When a few years do come, Then a path I return not do I go.