¹Nang magkagayo'y sumagot si Bildad na Suhita, at nagsabi,

¹And Bildad the Shuhite answereth and saith: —

²Hanggang kailan manghuhuli kayo ng mga salita? Inyong bulayin, at pagkatapos ay magsasalita kami.

²When do ye set an end to words? Consider ye, and afterwards do we speak.

³Bakit kami nangabibilang na parang mga hayop, at naging marumi sa iyong paningin?

³Wherefore have we been reckoned as cattle? We have been defiled in your eyes!

⁴Ikaw na nagpapakabagbag sa iyong galit, pababayaan ba ang lupa dahil sa iyo? O babaguhin ba ang bato mula sa kinaroroonan?

⁴(He is tearing himself in his anger.) For thy sake is earth forsaken? And removed is a rock from its place?

⁵Oo, ang ilaw ng masama ay papatayin, at ang liyab ng kaniyang apoy ay hindi liliwanag.

⁵Also, the light of the wicked is extinguished. And there doth not shine a spark of his fire.

⁶Ang ilaw ay magdidilim sa kaniyang tolda, at ang kaniyang ilawan sa itaas niya ay papatayin.

⁶The light hath been dark in his tent, And his lamp over him is extinguished.

⁷Ang mga hakbang ng kaniyang kalakasan ay mapipigil, at ang kaniyang sariling payo ang magbabagsak sa kaniya.

⁷Straitened are the steps of his strength, And cast him down doth his own counsel.

⁸Sapagka't siya'y inihagis sa lambat ng kaniyang sariling mga paa, at siya'y lumalakad sa mga silo.

⁸For he is sent into a net by his own feet, And on a snare he doth walk habitually.

⁹Isang panghuli ang huhuli sa kaniya sa mga sakong. At isang silo ay huhuli sa kaniya.

⁹Seize on the heel doth a gin, Prevail over him do the designing.

¹⁰Ang panali ay nakakubli ukol sa kaniya sa lupa, at isang patibong na ukol sa kaniya ay nasa daan.

¹⁰Hidden in the earth is his cord, And his trap on the path.

¹¹Mga kakilabutan ay tatakot sa kaniya sa lahat ng dako, at hahabol sa kaniya sa kaniyang mga sakong.

¹¹Round about terrified him have terrors, And they have scattered him — at his feet.

¹²Ang kaniyang kalakasan ay manglalata sa gutom, at ang kapahamakan ay mahahanda sa kaniyang tagiliran.

¹²Hungry is his sorrow, And calamity is ready at his side.

¹³Susupukin ang mga sangkap ng kaniyang katawan, Oo, lalamunin ng panganay ng kamatayan ang kaniyang mga sangkap.

¹³It consumeth the parts of his skin, Consume his parts doth death`s first-born.

¹⁴Siya'y ilalabas sa kaniyang tolda na kaniyang tinitiwalaan; at siya'y dadalhin sa hari ng mga kakilabutan.

¹⁴Drawn from his tent is his confidence, And it causeth him to step to the king of terrors.

¹⁵Tatahan sa kaniyang tolda yaong di niya kaanoano: azufre ay makakalat sa kaniyang tahanan.

¹⁵It dwelleth in his tent — out of his provender, Scattered over his habitation is sulphur.

¹⁶Ang kaniyang mga ugat ay mangatutuyo sa ilalim, at sa ibabaw ay puputulin ang kaniyang sanga.

¹⁶From beneath his roots are dried up, And from above cut off is his crop.

¹⁷Ang alaala sa kaniya ay mawawala sa lupa, at siya'y mawawalan ng pangalan sa lansangan.

¹⁷His memorial hath perished from the land, And he hath no name on the street.

¹⁸Siya'y ihahatid sa kadiliman mula sa liwanag, at itatapon sa labas ng sanglibutan.

¹⁸They thrust him from light unto darkness, And from the habitable earth cast him out.

¹⁹Siya'y hindi magkakaroon kahit anak, ni anak man ng anak sa gitna ng kaniyang bayan, ni anomang nalabi sa kaniyang pinakipamayanan.

¹⁹He hath no continuator, Nor successor among his people, And none is remaining in his dwellings.

²⁰Silang nagsisidating pagkatapos ay mangatitigilan sa kaniyang kaarawan, gaya ng nangauna na nangatakot.

²⁰At this day westerns have been astonished And easterns have taken fright.

²¹Tunay na ganyan ang mga tahanan ng mga liko, at ito ang kalalagyan niya na hindi nakakakilala sa Dios.

²¹Only these [are] tabernacles of the perverse, And this the place God hath not known.