¹Iyong alalahanin, Oh Panginoon, kung anong dumating sa amin: iyong masdan, at tingnan ang aming pagkadusta.

¹Remember, O Jehovah, what hath befallen us, Look attentively, and see our reproach.

²Ang aming mana ay napasa mga taga ibang lupa, ang aming mga bahay ay sa mga taga ibang bayan.

²Our inheritance hath been turned to strangers, Our houses to foreigners.

³Kami ay mga ulila at walang ama; ang aming mga ina ay parang mga bao.

³Orphans we have been — without a father, our mothers [are] as widows.

⁴Aming ininom ang aming tubig sa halaga ng salapi; ang aming kahoy ay ipinagbibili sa amin.

⁴Our water for money we have drunk, Our wood for a price doth come.

⁵Ang mga manghahabol sa amin ay nangasa aming mga leeg: kami ay mga pagod, at walang kapahingahan.

⁵For our neck we have been pursued, We have laboured — there hath been no rest for us.

⁶Kami ay nakipagkamay sa mga taga Egipto, at sa mga taga Asiria, upang mangabusog ng tinapay.

⁶[To] Egypt we have given a hand, [To] Asshur, to be satisfied with bread.

⁷Ang aming mga magulang ay nagkasala at wala na; At aming pinasan ang kanilang mga kasamaan.

⁷Our fathers have sinned — they are not, We their iniquities have borne.

⁸Mga alipin ay nangagpupuno sa amin: walang magligtas sa amin sa kanilang kamay.

⁸Servants have ruled over us, A deliverer there is none from their hand.

⁹Aming tinatamo ang aming tinapay sa pamamagitan ng kapahamakan ng aming buhay, dahil sa tabak sa ilang.

⁹With our lives we bring in our bread, Because of the sword of the wilderness.

¹⁰Ang aming balat ay maitim na parang hurno, dahil sa maningas na init ng kagutom.

¹⁰Our skin as an oven hath been burning, Because of the raging of the famine.

¹¹Kanilang dinahas ang mga babae, sa Sion, ang mga dalaga sa mga bayan ng Juda.

¹¹Wives in Zion they have humbled, Virgins — in cities of Judah.

¹²Ang mga prinsipe ay nangabibitin ng kanilang kamay: ang mga mukha ng mga matanda ay hindi iginagalang.

¹²Princes by their hand have been hanged, The faces of elders have not been honoured.

¹³Ang mga binata ay nangagpapasan ng gilingan, at ang mga bata ay nangadudulas sa lilim ng kahoy.

¹³Young men to grind they have taken, And youths with wood have stumbled.

¹⁴Ang mga matanda ay wala na sa pintuang-bayan. Ang mga binata'y wala na sa kanilang mga tugtugin.

¹⁴The aged from the gate have ceased, Young men from their song.

¹⁵Ang kagalakan ng aming puso ay naglikat; ang aming sayaw ay napalitan ng tangisan.

¹⁵Ceased hath the joy of our heart, Turned to mourning hath been our dancing.

¹⁶Ang putong ay nahulog mula sa aming ulo: sa aba namin! sapagka't kami ay nangagkasala.

¹⁶Fallen hath the crown [from] our head, Wo [is] now to us, for we have sinned.

¹⁷Dahil dito ang aming puso ay nanglulupaypay; dahil sa mga bagay na ito ay nagdidilim ang aming mga mata;

¹⁷For this hath our heart been sick, For these have our eyes been dim.

¹⁸Dahil sa bundok ng Sion na nasira; nilalakaran ng mga zora.

¹⁸For the mount of Zion — that is desolate, Foxes have gone up on it.

¹⁹Ikaw, Oh Panginoon, nananatili magpakailan man: ang iyong luklukan ay sa sali't saling lahi.

¹⁹Thou, O Jehovah, to the age remainest, Thy throne to generation and generation.

²⁰Bakit mo kami nililimot magpakailan man, at pinababayaan mo kaming totoong malaon?

²⁰Why for ever dost Thou forget us? Thou forsakest us for length of days!

²¹Manumbalik ka sa amin, Oh Panginoon, at kami ay manunumbalik: baguhin mo ang aming mga araw na gaya nang una.

²¹Turn us back, O Jehovah, unto Thee, And we turn back, renew our days as of old.

²²Nguni't itinakuwil mo kaming lubos, ikaw ay totoong napoot sa amin.

²²For hast Thou utterly rejected us? Thou hast been wroth against us — exceedingly?