¹Purihin mo ang Panginoon, Oh kaluluwa ko. Oh Panginoon kong Dios ikaw ay totoong dakila; ikaw ay nabibihisan ng karangalan at kamahalan.

¹Bless, O my soul, Jehovah! Jehovah, my God, Thou hast been very great, Honour and majesty Thou hast put on.

²Na siyang nagbabalot sa iyo ng liwanag na parang bihisan; na siyang naguunat ng mga langit na parang tabing:

²Covering himself [with] light as a garment, Stretching out the heavens as a curtain,

³Na siyang naglalagay ng mga tahilan ng kaniyang mga silid sa tubig; na siyang gumagawa sa mga alapaap na kaniyang karro; na siyang lumalakad sa mga pakpak ng hangin:

³Who is laying the beam of His upper chambers in the waters, Who is making thick clouds His chariot, Who is walking on wings of wind,

⁴Na siyang gumagawa sa mga hangin na mga sugo niya; ang kaniyang mga tagapangasiwa ay alab ng apoy:

⁴Making His messengers — the winds, His ministers — the flaming fire.

⁵Na siyang naglagay ng mga patibayan ng lupa, upang huwag makilos magpakailan man,

⁵He hath founded earth on its bases, It is not moved to the age and for ever.

⁶Iyong tinakpan ng kalaliman na tila isang bihisan; ang tubig ay tumatayo sa itaas ng mga bundok.

⁶The abyss! as with clothing Thou hast covered it, Above hills do waters stand.

⁷Sa iyong pagsaway sila'y nagsitakas; sa hugong ng iyong kulog ay nagmadaling nagsialis sila;

⁷From Thy rebuke they flee, From the voice of Thy thunder haste away.

⁸Sila'y nagsiahon sa mga bundok, sila'y nagsilusong sa mga libis, sa dako mong itinatag ukol sa kanila.

⁸They go up hills — they go down valleys, Unto a place Thou hast founded for them.

⁹Ikaw ay naglagay ng hangganan upang sila'y huwag makaraan; upang sila'y huwag magsibalik na tumakip sa lupa.

⁹A border Thou hast set, they pass not over, They turn not back to cover the earth.

¹⁰Siya'y nagsusugo ng mga bukal sa mga libis; nagsisiagos sa gitna ng mga bundok:

¹⁰Who is sending forth fountains in valleys, Between hills they go on.

¹¹Sila'y nagpapainom sa bawa't hayop sa parang; nangagpapatid-uhaw ang mga mailap na asno.

¹¹They water every beast of the field, Wild asses break their thirst.

¹²Sa tabi nila ay nagkaroon ng kanilang tahanan ang mga ibon sa himpapawid, sila'y nagsisiawit sa mga sanga.

¹²By them the fowl of the heavens doth dwell, From between the branches They give forth the voice.

¹³Kaniyang dinidilig ang mga bundok mula sa kaniyang mga silid: ang lupa'y busog sa bunga ng iyong mga gawa.

¹³Watering hills from His upper chambers, From the fruit of Thy works is the earth satisfied.

¹⁴Kaniyang pinatutubo ang damo para sa mga hayop, at ang gugulayin sa paglilingkod sa tao: upang siya'y maglabas ng pagkain sa lupa:

¹⁴Causing grass to spring up for cattle, And herb for the service of man, To bring forth bread from the earth,

¹⁵At ng alak na nagpapasaya sa puso ng tao, at ng langis upang pasilangin ang kaniyang mukha, at ng tinapay na nagpapalakas ng puso ng tao.

¹⁵And wine — it rejoiceth the heart of man, To cause the face to shine from oil, And bread — the heart of man it supporteth.

¹⁶Ang mga punong kahoy ng Panginoon ay busog; ang mga sedro sa Libano, na kaniyang itinanim;

¹⁶Satisfied [are] the trees of Jehovah, Cedars of Lebanon that He hath planted,

¹⁷Na pinamumugaran ng mga ibon: tungkol sa tagak, ang mga puno ng abeto ay kaniyang bahay.

¹⁷Where birds do make nests, The stork — the firs [are] her house.

¹⁸Ang mga mataas na bundok ay para sa mga mailap na kambing; ang mga malalaking bato ay kanlungan ng mga coneho.

¹⁸The high hills [are] for wild goats, Rocks [are] a refuge for conies,

¹⁹Kaniyang itinakda ang buwan sa mga panahon: nalalaman ng araw ang kaniyang paglubog.

¹⁹He made the moon for seasons, The sun hath known his place of entrance.

²⁰Iyong ginagawa ang kadiliman at nagiging gabi; na iginagalaw ng lahat na hayop sa gubat.

²⁰Thou settest darkness, and it is night, In it doth every beast of the forest creep.

²¹Umuungal ang mga batang leon sa pagsunod sa mahuhuli nila, at hinahanap sa Dios ang kanilang pagkain.

²¹The young lions are roaring for prey, And to seek from God their food.

²²Ang araw ay sumisikat sila'y nagsisialis, at nangahihiga sa kanilang mga yungib.

²²The sun riseth, they are gathered, And in their dens they crouch.

²³Lumalabas ang tao sa kaniyang gawain, at sa kaniyang gawa hanggang sa kinahapunan.

²³Man goeth forth to his work, And to his service — till evening.

²⁴Oh Panginoon, pagka sarisari ng iyong mga gawa! sa karunungan ay ginawa mo silang lahat: ang lupa ay puno ng iyong kayamanan.

²⁴How many have been Thy works, O Jehovah, All of them in wisdom Thou hast made, Full is the earth of thy possessions.

²⁵Nandoon ang dagat, na malaki at maluwang, na ginagalawan ng di mabilang na mga bagay, ng mga munti at ng mga malaking hayop din naman.

²⁵This, the sea, great and broad of sides, There [are] moving things — innumerable, Living creatures — small with great.

²⁶Doo'y nagsisiyaon ang mga sasakyan: nandoon ang buwaya na iyong nilikha upang maglibang doon.

²⁶There do ships go: leviathan, That Thou hast formed to play in it.

²⁷Lahat ng ito ay nangaghihintay sa iyo, upang iyong mabigyan sila ng kanilang pagkain sa ukol na kapanahunan.

²⁷All of them unto Thee do look, To give their food in its season.

²⁸Ang iyong ibinibigay sa kanila ay pinipisan nila; iyong ibinubukas ang iyong kamay, sila'y nangabubusog ng kabutihan.

²⁸Thou dost give to them — they gather, Thou dost open Thy hand — they [are] satisfied [with] good.

²⁹Iyong ikinukubli ang iyong mukha, sila'y nangababagabag; iyong inaalis ang kanilang hininga, sila'y nangamamatay, at nagsisibalik sa kanilang pagkaalabok.

²⁹Thou hidest Thy face — they are troubled, Thou gatherest their spirit — they expire, And unto their dust they turn back.

³⁰Iyong sinusugo ang iyong Espiritu, sila'y nangalalalang; at iyong binabago ang balat ng lupa.

³⁰Thou sendest out Thy Spirit, they are created, And Thou renewest the face of the ground.

³¹Manatili nawa ang kaluwalhatian ng Panginoon kailan man; magalak nawa ang Panginoon sa kaniyang mga gawa:

³¹The honour of Jehovah is to the age, Jehovah rejoiceth in His works,

³²Na siyang tumitingin sa lupa at nayayanig: kaniyang hinihipo ang mga bundok at nagsisiusok.

³²Who is looking to earth, and it trembleth, He cometh against hills, and they smoke.

³³Aawit ako sa Panginoon habang ako'y nabubuhay: ako'y aawit ng pagpuri sa aking Dios, samantalang mayroon akong kabuhayan.

³³I sing to Jehovah during my life, I sing praise to my God while I exist.

³⁴Matamisin nawa niya ang aking pagbubulay: ako'y magagalak sa Panginoon.

³⁴Sweet is my meditation on Him, I — I do rejoice in Jehovah.

³⁵Malipol nawa ang mga makasalanan sa lupa, at mawala nawa ang masama. Purihin mo ang Panginoon, Oh kaluluwa ko. Purihin ninyo ang Panginoon.

³⁵Consumed are sinners from the earth, And the wicked are no more. Bless, O my soul, Jehovah. Praise ye Jehovah!