¹Dinggin mo ang aking dalangin, Oh Dios; at huwag kang magkubli sa aking pananaing.

¹To the Overseer with stringed instruments. — An instruction, by David. Give ear, O God, [to] my prayer, And hide not from my supplication.

²Pakinggan mo ako, at iyong sagutin ako: ako'y walang katiwasayan sa aking pagdaramdam, at ako'y dumadaing;

²Attend to me, and answer me, I mourn in my meditation, and make a noise,

³Dahil sa tinig ng kaaway, dahil sa pagpighati ng masama; sapagka't sila'y naghagis ng kasamaan sa akin, at sa galit ay inuusig nila ako.

³Because of the voice of an enemy, Because of the oppression of the wicked, For they cause sorrow to move against me, And in anger they hate me.

⁴Ang aking puso ay nagdaramdam na mainam sa loob ko: at ang mga kakilabutan ng kamatayan ay nahulog sa akin.

⁴My heart is pained within me, And terrors of death have fallen on me.

⁵Katakutan at panginginig ay dumating sa akin, at tinakpan ako ng kakilabutan.

⁵Fear and trembling come in to me, And horror doth cover me.

⁶At aking sinabi, Oh kung ako'y nagkaroon ng mga pakpak na gaya ng kalapati! Lilipad nga ako, at magpapahinga.

⁶And I say, `Who doth give to me a pinion as a dove? I fly away and rest,

⁷Narito, kung magkagayo'y gagala ako sa malayo, ako'y titigil sa ilang. (Selah)

⁷Lo, I move far off, I lodge in a wilderness. Selah.

⁸Ako'y magmamadaling sisilong mula sa malakas na hangin at bagyo.

⁸I hasten escape for myself, From a rushing wind, from a whirlwind.

⁹Ipahamak mo, Oh Panginoon, at guluhin mo ang kanilang wika: sapagka't ako'y nakakita ng pangdadahas at pagaaway sa bayan.

⁹Swallow up, O Lord, divide their tongue, For I saw violence and strife in a city.

¹⁰Araw at gabi ay nagsisiligid sila sa mga kuta niyaon: kasamaan man at kahirapan ay nangasa gitna rin niyaon.

¹⁰By day and by night they go round it, on its walls. Both iniquity and perverseness [are] in its midst,

¹¹Kasamaan ay nasa gitna niyaon; ang pagpighati at pagdaraya ay hindi humihiwalay sa kaniyang mga lansangan.

¹¹Mischiefs [are] in its midst. Fraud and deceit depart not from its street.

¹²Sapagka't hindi kaaway ang dumuwahagi sa akin; akin nga sanang nabata: ni hindi rin ang nagtatanim sa akin ang nagmamalaki laban sa akin; nagtago nga sana ako sa kaniya:

¹²For an enemy reproacheth me not, or I bear [it], He who is hating me Hath not magnified himself against me, Or I hide from him.

¹³Kundi ikaw, lalake na kagaya ko, aking kasama at aking kaibigang matalik.

¹³But thou, a man — as mine equal, My familiar friend, and mine acquaintance.

¹⁴Tayo ay maligayang nagpapayuhang magkasama, tayo'y lumalakad na magkaakbay sa bahay ng Dios.

¹⁴When together we sweeten counsel, Into the house of God we walk in company.

¹⁵Dumating nawang bigla sa kanila ang kamatayan, mababa nawa silang buhay sa Sheol: sapagka't kasamaan ay nasa kanilang tahanan, sa gitna nila.

¹⁵Desolations [are] upon them, They go down [to] Sheol — alive, For wickedness [is] in their dwelling, in their midst.

¹⁶Tungkol sa akin, ay tatawag ako sa Dios; at ililigtas ako ng Panginoon.

¹⁶I — to God I call, and Jehovah saveth me.

¹⁷Sa hapon at sa umaga, at sa katanghaliang tapat, ako'y dadaing at hihibik: at kaniyang didinggin ang aking tinig.

¹⁷Evening, and morning, and noon, I meditate, and make a noise, and He heareth my voice,

¹⁸Kaniyang tinubos ang aking kaluluwa sa kapayapaan mula sa pagbabaka laban sa akin: Sapagka't sila'y marami na nakikipaglaban sa akin.

¹⁸He hath ransomed in peace my soul From him who is near to me, For with the multitude they were with me.

¹⁹Didinggin ng Dios, at paghihigantihan sila, siyang tumatahan ng una. (Selah)

¹⁹God doth hear and afflict them, And He sitteth of old. Selah. Because they have no changes, and fear not God,

²⁰Kaniyang iniunat ang kaniyang mga kamay laban sa gayon na nasa kapayapaan sa kaniya: kaniyang nilapastangan ang kaniyang tipan.

²⁰He hath sent forth his hands against his well-wishers, He hath polluted his covenant.

²¹Ang kaniyang bibig ay malambot na parang mantekilya: nguni't ang kaniyang puso ay pakikidigma: ang kaniyang mga salita ay lalong mabanayad kay sa langis, gayon ma'y mga bunot na tabak.

²¹Sweeter than honey hath been his mouth, And his heart [is] war! Softer have been his words than oil, And they [are] drawn [swords].

²²Ilagay mo ang iyong pasan sa Panginoon, at kaniyang aalalayan ka: hindi niya titiising makilos kailan man ang matuwid.

²²Cast on Jehovah that which He hath given thee, And He doth sustain thee, He doth not suffer for ever the moving of the righteous.

²³Nguni't ikaw, Oh Dios, ibababa mo sila sa hukay ng kapahamakan: mga mabagsik at magdarayang tao ay hindi darating sa kalahati ng kanilang mga kaarawan; nguni't titiwala ako sa iyo.

²³And Thou, O God, dost bring them down To a pit of destruction, Men of blood and deceit reach not to half their days, And I — I do trust in Thee!