¹Makinig kayo, Oh bayan ko, sa aking kautusan: ikiling ninyo ang inyong mga pakinig sa mga salita ng aking bibig.

¹An Instruction of Asaph. Give ear, O my people, to my law, Incline your ear to sayings of my mouth.

²Aking bubukhin ang aking bibig sa isang talinghaga; ako'y magsasalita ng mga malabong sabi ng una:

²I open with a simile my mouth, I bring forth hidden things of old,

³Na aming narinig at naalaman, at isinaysay sa amin ng aming mga magulang.

³That we have heard and do know, And our fathers have recounted to us.

⁴Hindi namin ikukubli sa kanilang mga anak, na isasaysay sa salin ng lahing darating ang mga pagpuri sa Panginoon, at ang kaniyang kalakasan, at ang kaniyang mga kagilagilalas na mga gawa na kaniyang ginawa.

⁴We do not hide from their sons, To a later generation recounting praises of Jehovah, And His strength, and His wonders that He hath done.

⁵Sapagka't siya'y nagtatag ng patotoo sa Jacob, at nagtakda ng kautusan sa Israel, na kaniyang iniutos sa aming mga magulang, na kanilang ipabatid sa kanilang mga anak:

⁵And He raiseth up a testimony in Jacob, And a law hath placed in Israel, That He commanded our fathers, To make them known to their sons.

⁶Upang maalaman ng lahing darating, sa makatuwid baga'y ng mga anak na ipanganganak; na siyang magsisibangon, at mangagsasaysay sa kanilang mga anak:

⁶So that a later generation doth know, Sons who are born, do rise and recount to their sons,

⁷Upang kanilang mailagak ang kanilang pagasa sa Dios, at huwag kalimutan ang mga gawa ng Dios, Kundi ingatan ang kaniyang mga utos:

⁷And place in God their confidence, And forget not the doings of God, But keep His commands.

⁸At huwag maging gaya ng kanilang mga magulang, may matigas na ulo at mapanghimagsik na lahi; isang lahing di naglagay sa matuwid ng kanilang puso, at ang kanilang diwa ay hindi tapat sa Dios,

⁸And they are not like their fathers, A generation apostate and rebellious, A generation! it hath not prepared its heart, Nor stedfast with God [is] its spirit.

⁹Ang mga anak ni Ephraim, gayong may sakbat at may dalang mga busog, at nagsitalikod sa kaarawan ng pagbabaka.

⁹Sons of Ephraim — armed bearers of bow, Have turned in a day of conflict.

¹⁰Hindi nila tinupad ang tipan ng Dios, at nagsitangging magsilakad sa kaniyang kautusan;

¹⁰They have not kept the covenant of God, And in His law they have refused to walk,

¹¹At kanilang kinalimutan ang kaniyang mga gawa, at ang kaniyang mga kagilagilalas na mga gawa na kaniyang ipinakita sa kanila.

¹¹And they forget His doings, And His wonders that He shewed them.

¹²Mga kagilagilalas na mga bagay ay ginawa niya sa paningin ng kanilang mga magulang, sa lupain ng Egipto, sa parang ng Zoan.

¹²Before their fathers He hath done wonders, In the land of Egypt — the field of Zoan.

¹³Hinawi niya ang dagat, at pinaraan niya sila; at kaniyang pinatayo ang tubig na parang bunton.

¹³He cleft a sea, and causeth them to pass over, Yea, He causeth waters to stand as a heap.

¹⁴Sa araw naman ay kaniyang pinatnubayan sila sa pamamagitan ng isang ulap, at buong gabi ay sa pamamagitan ng tanglaw na apoy.

¹⁴And leadeth them with a cloud by day, And all the night with a light of fire.

¹⁵Kaniyang pinuwangan ang mga bato sa ilang, at pinainom niya sila ng sagana na gaya ng mula sa mga kalaliman.

¹⁵He cleaveth rocks in a wilderness, And giveth drink — as the great deep.

¹⁶Nagpabukal naman siya mula sa bato. At nagpababa ng tubig na parang mga ilog.

¹⁶And bringeth out streams from a rock, And causeth waters to come down as rivers.

¹⁷Gayon ma'y nagkasala uli sila laban sa kaniya, upang manghimagsik laban sa Kataastaasan sa ilang.

¹⁷And they add still to sin against Him, To provoke the Most High in the dry place.

¹⁸At kanilang tinukso ang Dios sa kanilang puso, sa paghingi ng pagkain sa kanilang pita.

¹⁸And they try God in their heart, To ask food for their lust.

¹⁹Oo, sila'y nagsalita laban sa Dios; kanilang sinabi, Makapaghahanda ba ang Dios ng dulang sa ilang?

¹⁹And they speak against God — they said: `Is God able to array a table in a wilderness?`

²⁰Narito, kaniyang pinalo ang bato, na ang mga tubig ay bumubuluwak, at mga bukal ay nagsisiapaw; makapagbibigay ba siya ng tinapay naman? Ipaghahanda ba niya ng karne ang kaniyang bayan?

²⁰Lo, He hath smitten a rock, And waters flow, yea, streams overflow. `Also — bread [is] He able to give? Doth He prepare flesh for His people?`

²¹Kaya't narinig ng Panginoon, at napoot: at isang apoy ay nagalab laban sa Jacob, at galit naman ay napailanglang laban sa Israel;

²¹Therefore hath Jehovah heard, And He sheweth Himself wroth, And fire hath been kindled against Jacob, And anger also hath gone up against Israel,

²²Sapagka't sila'y hindi nagsisampalataya sa Dios, at hindi nagsitiwala sa kaniyang pagliligtas.

²²For they have not believed in God, Nor have they trusted in His salvation.

²³Gayon ma'y nagutos siya sa mga langit sa itaas, at binuksan ang mga pintuan ng langit;

²³And He commandeth clouds from above, Yea, doors of the heavens He hath opened.

²⁴At pinaulanan niya sila ng mana upang makain. At binigyan sila ng trigo ng langit.

²⁴And He raineth on them manna to eat, Yea, corn of heaven He hath given to them.

²⁵Kumain ang tao ng tinapay ng makapangyarihan: pinadalhan niya sila ng pagkain hanggang sa nangabusog.

²⁵Food of the mighty hath each eaten, Venison He sent to them to satiety.

²⁶Kaniyang pinahihip ang hanging silanganan sa mga langit: at sa pamamagitan ng kaniyang kapangyarihan ay pinatnubayan niya ang hanging timugan.

²⁶He causeth an east wind to journey in the heavens, And leadeth by His strength a south wind,

²⁷Pinaulanan naman niya sila ng karne na parang alabok, at ng mga ibong parang buhangin sa mga dagat:

²⁷And He raineth on them flesh as dust, And as sand of the seas — winged fowl,

²⁸At pinalagpak niya sa gitna ng kanilang kampamento, sa palibot ng kanilang mga tahanan.

²⁸And causeth [it] to fall in the midst of His camp, Round about His tabernacles.

²⁹Sa gayo'y nagsikain sila, at nangabusog na mabuti; at ibinigay niya sa kanila ang kanilang pita.

²⁹And they eat, and are greatly satisfied, And their desire He bringeth to them.

³⁰Hindi sila nagsihiwalay sa kanilang pita, ang kanilang pagkain ay nasa kanila pang mga bibig,

³⁰They have not been estranged from their desire, Yet [is] their food in their mouth,

³¹Nang ang galit ng Dios ay paitaas laban sa kanila, at pumatay sa mga pinakamataba sa kanila, at sinaktan ang mga binata sa Israel.

³¹And the anger of God hath gone up against them, And He slayeth among their fat ones, And youths of Israel He caused to bend.

³²Sa lahat ng ito ay nangagkasala pa sila, at hindi naniwala sa kaniyang kagilagilalas na mga gawa.

³²With all this they have sinned again, And have not believed in His wonders.

³³Kaya't kaniyang pinaram ang kanilang mga kaarawan sa walang kabuluhan, at ang kanilang mga taon ay sa mga kakilabutan.

³³And He consumeth in vanity their days, And their years in trouble.

³⁴Nang kaniyang patayin sila, sila'y nangagusisa sa kaniya: at sila'y nagsibalik, at nagsihanap ng tapat sa Dios.

³⁴If He slew them, then they sought Him, And turned back, and sought God earnestly,

³⁵At kanilang naalaala na ang Dios ay kanilang malaking bato, at ang Kataastaasang Dios ay kanilang manunubos.

³⁵And they remember that God [is] their rock, And God Most High their redeemer.

³⁶Nguni't tinutuya nila siya ng kanilang bibig, at pinagbubulaanan nila siya ng kanilang dila.

³⁶And — they deceive Him with their mouth, And with their tongue do lie to Him,

³⁷Sapagka't ang kanilang puso ay hindi matuwid sa kaniya, ni tapat man sila sa kaniyang tipan.

³⁷And their heart hath not been right with Him, And they have not been stedfast in His covenant.

³⁸Nguni't siya, palibhasa'y puspos ng kaawaan, ay pinatawad ang kanilang kasamaan at hindi sila nilipol: Oo, madalas na inihiwalay ang kaniyang galit, at hindi pinukaw ang buo niyang poot.

³⁸And He — the Merciful One, Pardoneth iniquity, and destroyeth not, And hath often turned back His anger, And waketh not up all His fury.

³⁹At naalaala niyang sila'y laman lamang; hanging dumadaan, at hindi bumabalik.

³⁹And He remembereth that they [are] flesh, A wind going on — and it returneth not.

⁴⁰Kay dalas na nanghimagsik nila laban sa kaniya sa ilang, at pinapanglaw nila siya sa ilang!

⁴⁰How often do they provoke Him in the wilderness, Grieve Him in the desolate place?

⁴¹At sila'y nagsibalik uli, at tinukso ang Dios, at minungkahi ang Banal ng Israel.

⁴¹Yea, they turn back, and try God, And the Holy One of Israel have limited.

⁴²Hindi nila inalaala ang kaniyang kamay, ni ang araw man nang kaniyang tubusin sila sa kaaway.

⁴²They have not remembered His hand The day He ransomed them from the adversary.

⁴³Kung paanong kaniyang inilagay ang kaniyang mga tanda sa Egipto, at ang kaniyang mga kababalaghan sa parang ng Zoan;

⁴³When He set His signs in Egypt, And His wonders in the field of Zoan,

⁴⁴At pinapaging dugo ang kanilang mga ilog, at ang kanilang mga bukal, na anopa't hindi sila makainom.

⁴⁴And He turneth to blood their streams, And their floods they drink not.

⁴⁵Nagsugo rin siya sa gitna nila ng mga pulutong ng mga bangaw na lumamon sa kanila; at mga palaka, na nagsigiba sa kanila.

⁴⁵He sendeth among them the beetle, and it consumeth them, And the frog, and it destroyeth them,

⁴⁶Ibinigay rin niya ang kanilang bunga sa tipaklong, at ang kanilang pakinabang sa balang.

⁴⁶And giveth to the caterpillar their increase, And their labour to the locust.

⁴⁷Sinira niya ang kanilang ubasan ng granizo, at ang mga puno nila ng sikomoro ng escarcha.

⁴⁷He destroyeth with hail their vine, And their sycamores with frost,

⁴⁸Ibinigay rin naman niya ang kanilang mga hayop sa granizo, at sa mga lintik ang kanilang mga kawan.

⁴⁸And delivereth up to the hail their beasts, And their cattle to the burning flames.

⁴⁹Ibinugso niya sa kanila ang kabangisan ng kaniyang galit, poot at galit, at kabagabagan, pulutong ng mga anghel ng kasamaan.

⁴⁹He sendeth on them the fury of His anger, Wrath, and indignation, and distress — A discharge of evil messengers.

⁵⁰Kaniyang iginawa ng landas ang kaniyang galit; hindi niya pinigil ang kanilang buhay sa kamatayan, kundi ibinigay ang kanilang buhay sa pagkapuksa;

⁵⁰He pondereth a path for His anger, He kept not back their soul from death, Yea, their life to the pestilence He delivered up.

⁵¹At sinaktan ang lahat na panganay sa Egipto, ang panguna ng kanilang kalakasan sa mga tolda ni Cham:

⁵¹And He smiteth every first-born in Egypt, The first-fruit of the strong in tents of Ham.

⁵²Nguni't kaniyang pinayaon ang kaniyang sariling bayan na parang mga tupa, at pinatnubayan sila sa ilang na parang kawan.

⁵²And causeth His people to journey as a flock, And guideth them as a drove in a wilderness,

⁵³At inihatid niya silang tiwasay, na anopa't hindi sila nangatakot: nguni't tinakpan ng dagat ang kanilang mga kaaway.

⁵³And He leadeth them confidently, And they have not been afraid, And their enemies hath the sea covered.

⁵⁴At dinala niya sila sa hangganan ng kaniyang santuario, sa bundok na ito na binili ng kaniyang kanang kamay.

⁵⁴And He bringeth them in unto the border of His sanctuary, This mountain His right hand had got,

⁵⁵Pinalayas din niya ang mga bansa sa harap nila, at binahagi sa kanila na pinakamana sa pamamagitan ng pising panukat, at pinatahan ang mga lipi ng Israel sa kanilang mga tolda.

⁵⁵And casteth out nations from before them, And causeth them to fall in the line of inheritance, And causeth the tribes of Israel to dwell in their tents,

⁵⁶Gayon ma'y nanukso at nanghimagsik sila laban sa Kataastaasang Dios, at hindi iningatan ang kaniyang mga patotoo;

⁵⁶And they tempt and provoke God Most High, And His testimonies have not kept.

⁵⁷Kundi nagsitalikod, at nagsigawang may paglililo na gaya ng kanilang mga magulang: sila'y nagsilisyang parang magdarayang busog.

⁵⁷And they turn back, And deal treacherously like their fathers, They have been turned like a deceitful bow,

⁵⁸Sapagka't minungkahi nila siya sa galit ng kanilang mga mataas na dako, at kinilos nila siya sa panibugho ng kanilang mga larawang inanyuan.

⁵⁸And make Him angry with their high places, And with their graven images make Him zealous,

⁵⁹Nang marinig ito ng Dios, ay napoot, at kinayamutang lubha ang Israel:

⁵⁹God hath heard, and sheweth Himself wroth. And kicketh exceedingly against Israel.

⁶⁰Sa gayo'y kaniyang pinabayaan ang tabernakulo ng Silo, ang tolda na kaniyang inilagay sa gitna ng mga tao;

⁶⁰And He leaveth the tabernacle of Shiloh, The tent He had placed among men,

⁶¹At ibinigay ang kaniyang kalakasan sa pagkabihag, at ang kaniyang kaluwalhatian ay sa kamay ng kaaway.

⁶¹And He giveth His strength to captivity, And His beauty into the hand of an adversary,

⁶²Ibinigay rin niya ang kaniyang bayan sa tabak; at napoot sa kaniyang mana.

⁶²And delivereth up to the sword His people, And with His inheritance shewed Himself angry.

⁶³Nilamon ng apoy ang kanilang mga binata; at ang mga dalaga nila'y hindi nagkaroon ng awit ng pagaasawa.

⁶³His young men hath fire consumed, And His virgins have not been praised.

⁶⁴Ang mga saserdote nila'y nabuwal sa pamamagitan ng tabak; at ang mga bao nila'y hindi nanganaghoy.

⁶⁴His priests by the sword have fallen, And their widows weep not.

⁶⁵Nang magkagayo'y gumising ang Panginoon na gaya ng mula sa pagkakatulog, gaya ng malakas na tao na humihiyaw dahil sa alak.

⁶⁵And the Lord waketh as a sleeper, As a mighty one crying aloud from wine.

⁶⁶At sinaktan niya sa likod ang kaniyang mga kaaway: inilagay niya sila sa laging kadustaan.

⁶⁶And He smiteth His adversaries backward, A reproach age-during He hath put on them,

⁶⁷Bukod dito'y tinanggihan niya ang tolda ng Jose, at hindi pinili ang lipi ni Ephraim;

⁶⁷And He kicketh against the tent of Joseph, And on the tribe of Ephraim hath not fixed.

⁶⁸Kundi pinili ang lipi ni Juda, ang bundok ng Zion na kaniyang inibig.

⁶⁸And He chooseth the tribe of Judah, With mount Zion that He loved,

⁶⁹At itinayo niya ang kaniyang santuario na parang mga kataasan, parang lupa na kaniyang itinatag magpakailan man.

⁶⁹And buildeth His sanctuary as a high place, Like the earth, He founded it to the age.

⁷⁰Pinili naman niya si David na kaniyang lingkod, at kinuha niya siya mula sa kulungan ng mga tupa:

⁷⁰And He fixeth on David His servant, And taketh him from the folds of a flock,

⁷¹Dinala niya siya na mula sa pagsunod sa mga tupa ng nagpapasuso, upang maging pastor ng Jacob na kaniyang bayan, at ang Israel na kaniyang mana.

⁷¹From behind suckling ones He hath brought him in, To rule over Jacob His people, And over Israel His inheritance.

⁷²Sa gayo'y siya ang kanilang pastor ayon sa pagtatapat ng kaniyang puso; at pinatnubayan niya sila sa pamamagitan ng kabihasahan ng kaniyang mga kamay.

⁷²And he ruleth them according to the integrity of his heart, And by the skilfulness of his hands leadeth them!