¹Ngayo'y ipinatatalastas ko sa inyo, mga kapatid, ang evangelio na sa inyo'y aking ipinangaral, na inyo namang tinanggap, na siya naman ninyong pinananatilihan,

¹Karon ginapahibalo ko kaninyo, mga igsoon, ang Maayong Balita nga giwali ko kaninyo, nga gidawat usab ninyo, nga mao usab ang inyong gibarugan;

²Sa pamamagitan naman nito'y ligtas kayo kung matiyaga ninyong iingatan ang salitang ipinangaral ko sa inyo, maliban na kung kayo'y nagsipanampalataya nang walang kabuluhan.

²Nga pinaagi usab kaniya mga nangaluwas kamo, kong batonan ninyo nga makanunayon ang pulong nga giwali ko kaninyo, gawas kong kamo mingtoo nga walay pulos.

³Sapagka't ibinigay ko sa inyo una sa lahat, ang akin namang tinanggap: na si Cristo ay namatay dahil sa ating mga kasalanan, ayon sa mga kasulatan,

³Kay una sa tanan gitugyan ko kaninyo ang akong nadawat usab, nga si Cristo namatay tungod sa atong mga sala, sumala sa mga Kasulatan;

⁴At siya'y inilibing; at siya'y muling binuhay nang ikatlong araw ayon sa mga kasulatan;

⁴Ug nga gilubong siya ug nga nabanhaw sa ikatolo ka adlaw, sumala sa mga Kasulatan;

⁵At siya'y napakita kay Cefas, at saka sa labingdalawa;

⁵Ug nga siya mitungha kang Cefas; unya sa napulo ug duha.

⁶Pagkatapos ay napakita sa mahigit na limang daang kapatid na paminsan, na ang karamihan sa mga ito'y nangabubuhay hanggang ngayon, datapuwa't ang mga iba'y nangatulog na;

⁶Unya mitungha siya sa kapin sa lima ka gatus ka mga igsoon sa tingub; nga ang kadaghanan kanila mga buhi pa hangtud karon, apan ang uban nangatulog na;

⁷Saka napakita kay Santiago; at saka sa lahat ng mga apostol;

⁷Unya mitungha siya kang Jacobo; unya sa tanang mga apostoles;

⁸At sa kahulihulihan, tulad sa isang ipinanganak sa di kapanahunan, ay napakita naman siya sa akin.

⁸Ug sa katapusan sa tanan, nagpakita siya kanako, ingon ako sa bata nga natawo sa dili panahon.

⁹Ako nga ang pinakamaliit sa mga apostol, at hindi ako karapatdapat na tawaging apostol, sapagka't pinagusig ko ang iglesia ng Dios.

⁹Kay ako mao ang labing diyutay sa mga apostoles, nga dili ako takus nga paganganlan nga usa ka apostol kay gilutos ko ang iglesia sa Dios.

¹⁰Datapuwa't sa pamamagitan ng biyaya ng Dios, ako nga'y ako; at ang kaniyang biyaya na ibinigay sa akin ay hindi nawawalan ng kabuluhan; bagkus ako'y malabis na nagpagal kay sa kanilang lahat: bagaman hindi ako, kundi ang biyaya ng Dios na sumasa akin.

¹⁰Apan tungod sa gracia sa Dios, ako mao ang ako karon; ug ang iyang gracia nga gihatag kanako, wala magawalay kapuslanan; kondili nagabuhat ako ug labaw pa kanilang tanan: ugaling dili ako, kondili ang gracia sa Dios, nga nag-uban kanako.

¹¹Maging ako nga o sila, ay gayon ang aming ipinangangaral, at gayon ang inyong sinampalatayanan.

¹¹Busa bisan ako, kun bisan sila, ingon niana ang among pagwali, ug ingon niana ang inyong pagtoo.

¹²Kung si Cristo nga'y ipinangangaral na siya'y muling binuhay sa mga patay, bakit ang ilan sa inyo ay nagsisipagsabi na walang pagkabuhay na maguli ng mga patay?

¹²Karon, kong si Cristo giwali nga siya nabanhaw gikan sa mga minatay, nganong moingon ang uban kaninyo, nga walay pagkabanhaw gikan sa mga minatay?

¹³Datapuwa't kung walang pagkabuhay na maguli ng mga patay, ay hindi rin nga muling binuhay si Cristo:

¹³Apan kong walay pagkabanhaw sa mga minatay, si Cristo wala usab mabanhaw.

¹⁴At kung si Cristo'y hindi muling binuhay, ay walang kabuluhan nga ang aming pangangaral, wala rin namang kabuluhan ang inyong pananampalataya.

¹⁴Ug kong si Cristo wala banhawa, nan kawang lamang ang among pagwali, ug kawang lamang usab ang inyong pagtoo.

¹⁵Oo, at kami ay nasusumpungang mga saksing bulaan tungkol sa Dios; sapagka't aming sinasaksihan tungkol sa Dios, na kaniyang muling binuhay si Cristo; na hindi siyang muling nabuhay, kung tunay nga ang mga patay ay hindi muling binubuhay.

¹⁵Oo; ug kami hikaplagan nga mga saksi nga bakakon sa Dios; kay nagapamatuod kami mahatungod sa Dios, nga gibanhaw niya si Cristo; nga wala niya mabanhaw, kong sa pagkamatuod, ang mga minatay wala banhawa.

¹⁶Sapagka't kung hindi muling binubuhay ang mga patay, ay hindi rin nga muling binuhay si Cristo:

¹⁶Kay kong ang mga minatay wala banhawa, si Cristo wala usab banhawa.

¹⁷At kung si Cristo ay hindi muling binuhay, ang inyong pananampalataya ay walang kabuluhan kayo'y nasa inyong mga kasalanan pa.

¹⁷Ug kong si Cristo wala banhawa, ang inyong pagtoo kawang lamang; anaa pa kamo sa inyong mga sala.

¹⁸Kung gayon nga, ang mga nangatutulog din naman kay Cristo ay pawang nangapahamak.

¹⁸Unya sila usab nga mga nangatulog kang Cristo, nangawala.

¹⁹Kung sa buhay lamang na ito tayo nagsisiasa kay Cristo, ay tayo sa lahat ng mga tao ang lalong kahabaghabag.

¹⁹Kong niining kinabuhia kita may paglaum lamang kang Cristo, nan kita mao ang labing makalolooy sa tanang mga tawo.

²⁰Datapuwa't si Cristo nga'y muling binuhay sa mga patay na siya ay naging pangunahing bunga ng nangatutulog.

²⁰Apan karon si Cristo gibanhaw gikan sa mga minatay, ang unang mga bunga kanila nga mga nangatulog.

²¹Sapagka't yamang sa pamamagitan ng tao'y dumating ang kamatayan, sa pamamagitan din naman ng tao'y dumating ang pagkabuhay na maguli sa mga patay.

²¹Tungod kay pinaagi sa usa ka tawo miabut ang kamatayon, pinaagi usab sa usa ka tawo miabut ang pagkabanhaw sa mga minatay.

²²Sapagka't kung paanong kay Adam ang lahat ay nangamamatay, gayon din naman kay Cristo ang lahat ay bubuhayin.

²²Kay ingon nga kang Adam ang tanan nangamatay, ingon man usab kang Cristo ang tanan mangabuhi.

²³Datapuwa't ang bawa't isa'y sa kaniyang sariling katayuan; si Cristo ang pangunahing bunga; pagkatapos ay ang mga kay Cristo, sa kaniyang pagparito.

²³Apan ang tagsatagsa sa iyang kaugalingon nga pagkasunodsunod: si Cristo ang unang bunga; unya ang mga iya ni Cristo, sa iyang pag-abut.

²⁴Kung magkagayo'y darating ang wakas, pagka ibibigay na niya ang kaharian sa Dios, sa makatuwid baga'y sa Ama; pagka lilipulin na niya ang lahat ng paghahari, at lahat ng kapamahalaan at kapangyarihan.

²⁴Unya moabut ang katapusan, sa diha igatugyan niya ang gingharian ngadto sa Dios, ug Amahan: sa diha nga mawagtang na niya ang tanang pamunoan, ug ang tanang pagbulot-an, ug kagamhanan.

²⁵Sapagka't kinakailangang siya'y maghari hanggang mailagay niya sa ilalim ng kaniyang mga talampakan ang lahat niyang mga kaaway.

²⁵Kay kinahanglan nga siya maghari, hangtud nga ikabutang ang tanan niyang mga kaaway sa ilalum sa iyang mga tiil.

²⁶Ang kahulihulihang kaaway na lilipulin ay ang kamatayan.

²⁶Ang katapusan nga kaaway nga pagawagtangon mao ang kamatayon.

²⁷Sapagka't kaniyang pinasuko ang lahat ng mga bagay sa ilalim ng kaniyang paa. Datapuwa't kung sinasabi, ang lahat ng mga bagay ay pinasuko, ay maliwanag na itinangi yaong nagpasuko ng lahat ng mga bagay sa kaniya.

²⁷Kay ang tanan gibutang niya sa ilalum sa iyang mga tiil. Apan sa nagaingon siya: Ang tanang mga butang gipasakup kaniya, mahayag nga wala ilakip ang nagsakup sa tanan nga mga butang ngadto kaniya,

²⁸At kung ang lahat ng mga bagay ay mapasuko na sa kaniya, kung magkagayo'y ang Anak rin ay pasusukuin naman sa nagpasuko ng lahat ng mga bagay sa kaniya, upang ang Dios ay maging lahat sa lahat.

²⁸Ug sa diha nga ang tanang mga butang masakup na niya, unya usab ang Anak sa iyang kaugalingon masakup niya nga nagsakup sa tanan nga mga butang ngadto kaniya, aron ang Dios mamao ang tanan sa tanan.

²⁹Sa ibang paraan, anong gagawin ng mga binabautismuhan dahil sa mga patay? Kung ang mga patay ay tunay na hindi muling binubuhay, bakit nga sila'y binabautismuhan dahil sa kanila?

²⁹Sa lain nga pagkaagi, unsa ba ang pagabuhaton sa mga nanagpabautismo sunod sa mga minatay? Kong ang mga minatay dili gayud mangabanhaw, ngano man nga nanagpabautismo sila sunod kanila?

³⁰Bakit baga naman tayo'y nanganganib bawa't oras?

³⁰Ug ngano man usab nga magalatay kita sa kapildihan sa tanang takna?

³¹Ipinahahayag ko alangalang sa ikaluluwalhati ninyo, mga kapatid, na taglay ko kay Cristo Jesus na Panginoon natin na araw-araw ay nasa panganib ng kamatayan ako.

³¹Mitutol ako nianang paghimaya kaninyo, mga igsoon, nga akong gibatonan kang Cristo Jesus nga atong Ginoo. Namatay ako adlaw-adlaw.

³²Kung ako'y nakipagbaka sa Efeso laban sa mga ganid, ayon sa kaugalian ng tao, ano ang pakikinabangin ko? Kung ang mga patay ay hindi muling binubuhay, magsikain at magsiinom tayo yamang bukas tayo'y mangamamatay.

³²Kong ingon sa pagkaagi sa tawo nakig-away ako sa Efeso batok sa mga mananap nga mapintas, unsay kapuslanan niini kanako? Kong ang mga minatay dili pagabanhawon, mangaon kita ug manginum, kay ugma, mangamatay kita.

³³Huwag kayong padaya: Ang masasamang kasama ay sumisira ng magagandang ugali.

³³Dili kamo magpalimbong: Ang dautan nga mga panag-uban makadaut sa mga maayong batasan.

³⁴Gumising kayo ng ayon sa katuwiran, at huwag mangagkasala; sapagka't may mga ibang walang pagkakilala sa Dios: sinasabi ko ito upang kayo'y kilusin sa kahihiyan.

³⁴Pagmata kamo sa pagkamatarung gayud, ug dili kamo magpakasala; kay ang uban wala makaila sa Dios. Ginasulti ko kini aron kamo mobati ug kaulaw.

³⁵Datapuwa't sasabihin ng iba, Paanong muling bubuhayin ang mga patay? at anong anyo ng katawan ang iparirito nila?

³⁵Apan magaingon ang uban: Giunsa pagkabanhaw ang mga minatay? Ug sa unsang lawas sila moabut?

³⁶Ikaw na mangmang, ang inyong inihahasik ay hindi binubuhay maliban na kung mamatay:

³⁶Buang! ang imong gipugas dili hatagan ug kinabuhi, gawas kong kana mamatay.

³⁷At ang iyong inihahasik ay hindi mo inihahasik ang katawang lilitaw, kundi ang butil lamang, na marahil ay trigo, o ibang bagay;

³⁷Ug kana nga imong gipugas, imong gipugas dili ang lawas nga mogula, kondili ang liso gayud, tingali sa trigo, kun sa uban nga mga binhi.

³⁸Datapuwa't ang Dios ay nagbibigay ng katawan dito ayon sa kaniyang minagaling, at sa bawa't binhi ay ang sariling katawan.

³⁸Apan ang Dios magahatag niini ug lawas, sumala sa nakapahamuot kaniya, ug sa tagsatagsa ka binhi, ang iyang kaugalingong lawas.

³⁹Hindi ang lahat ng laman ay magkasing-isang laman: kundi may laman sa mga tao, at ibang laman sa mga hayop, at ibang laman sa mga ibon, at ibang laman sa mga isda.

³⁹Ang tanan nga unod dili managsama ang ilang unod; kondili may usa nga unod sa mga tawo, ug usa nga unod sa mga mananap, ug usa nga unod sa mga isda, ug usa nga sa mga langgam.

⁴⁰Mayroon namang mga katawang ukol sa langit, at mga katawang ukol sa lupa: datapuwa't iba ang kaluwalhatian ng ukol sa langit, at iba ang ukol sa lupa.

⁴⁰Ug may mga lawas nga langitnon, ug mga lawas nga yutan-on; apan, ang himaya sa mga langitnon usa, ug ang himaya sa mga yutan-on lain.

⁴¹Iba ang kaluwalhatian ng araw, at iba ang kaluwalhatian ng buwan, at iba ang kaluwalhatian ng mga bituin; sapagka't ang isang bituin ay naiiba sa ibang bituin sa kaluwalhatian.

⁴¹May usa nga himaya sa adlaw, ug may usa nga himaya sa bulan, ug may usa nga himaya sa mga bitoon; kay ang usa ka bitoon lahi ug himaya sa lain nga bitoon.

⁴²Gayon din naman ang pagkabuhay na maguli ng mga patay. Itinatanim na may kasiraan; binubuhay na maguli na walang kasiraan;

⁴²Ingon man usab niini ang pagkabanhaw sa mga minatay. Ginapugas sa pagkamadunoton, ginabanhaw sa pagka-dilimadunoton.

⁴³Itinatanim na may pagkasiphayo; binubuhay na maguli na may kaluwalhatian: itinatanim na may kahinaan; binubuhay na maguli na may kapangyarihan:

⁴³Ginapugas sa kaulawan, ginabanhaw sa himaya; ginapugas sa kahuyang, ginabanhaw sa gahum.

⁴⁴Itinatanim na may katawang ukol sa lupa; binubuhay na maguli na katawang ukol sa espiritu. Kung may katawang ukol sa lupa ay may katawang ukol sa espiritu naman.

⁴⁴Ginapugas nga lawas sa kinaiya, ginabanhaw sa lawas nga espirituhanon. Kong may lawas nga sa kinaiya, may lawas usab nga espirituhanon.

⁴⁵Gayon din naman nasusulat, Ang unang taong si Adam ay naging kaluluwang buhay. Ang huling Adam ay naging espiritung nagbibigay buhay.

⁴⁵Ingon man usab niini ang nahasulat: Ang nahauna nga tawo, nga si Adam, nahimo nga kalag nga buhi; ang katapusan nga Adam, usa ka espiritu nga maghahatag sa kinabuhi.

⁴⁶Bagaman ang ukol sa espiritu ay hindi siyang una, kundi ang ukol sa lupa: pagkatapos ang ukol sa espiritu.

⁴⁶Apan ang espirituhanon dili mao ang nahauna, kondili ang lawasnon; sa human niini ang espirituhanon.

⁴⁷Ang unang tao ay taga lupa na ukol sa lupa: ang ikalawang tao ay taga langit.

⁴⁷Ang nahauna nga tawo iya sa yuta, yutan-on; ang ikaduha nga tawo, ang Ginoo, gikan sa langit.

⁴⁸Kung ano ang ukol sa lupa, ay gayon din naman silang mga taga lupa: at kung ano ang ukol sa langit ay gayon din naman silang taga langit.

⁴⁸Kong unsa ang yutan-on, mao usab sila kadtong mga yutan-on: ug kong unsa ang langitnon, mao usab sila kadtong mga langitnon.

⁴⁹At kung paanong tinaglay natin ang larawang ukol sa lupa, ay tataglayin din naman natin ang larawang ukol sa langit.

⁴⁹Ug ingon nga gidala nato ang dagway sa yutan-on, pagadad-on ta usab ang dagway sa langitnon.

⁵⁰Sinasabi ko nga ito, mga kapatid, na ang laman at ang dugo ay hindi makapagmamana ng kaharian ng Dios; ni ang kasiraan ay magmamana ng walang kasiraan.

⁵⁰Karon ginaingon ko kini, mga igsoon, nga ang unod ug dugo dili makapanunod sa gingharian sa Dios; bisan ang pagkamadunoton dili makapanunod sa pagka-dilimadunoton.

⁵¹Narito, sinasaysay ko sa inyo ang isang hiwaga: hindi tayong lahat ay mangatutulog, nguni't tayong lahat ay babaguhin,

⁵¹Ania karon, ginasulti ko kaninyo ang usa ka tinago: Kitang tanan dili mangatulog, apan kitang tanan pagaalid-an,

⁵²Sa isang sangdali, sa isang kisap-mata, sa huling pagtunog ng pakakak: sapagka't tutunog ang pakakak, at ang mga patay ay mangabubuhay na maguli na walang kasiraan, at tayo'y babaguhin.

⁵²Sa kalit, sa usa ka pagpamilok, sa katapusan nga budyong; kay pagapatunggon ang budyong, ug ang mga minatay pagapabangonon nga mga dili madunoton, ug kita pagaalid-an.

⁵³Sapagka't kinakailangan na itong may kasiraan ay magbihis ng walang kasiraan, at itong may kamatayan ay magbihis ng walang kamatayan.

⁵³Kay kining madunoton kinahanglan pagasul-oban sa pagkadili-madunoton, ug kining may kamatayon kinahanglan pagasul-oban sa walay kamatayon.

⁵⁴Datapuwa't pagka itong may kasiraan ay mabihisan ng walang kasiraan, at itong may kamatayan ay mabihisan ng walang kamatayan, kung magkakagayon ay mangyayari ang wikang nasusulat, Nilamon ng pagtatagumpay ang kamatayan.

⁵⁴Apan unya kong kining madunoton masul-oban sa dilimadunoton, ug kining may kamatayon, masul-oban sa walay-kamatayon, unya matuman ang pulong nga nahasulat: Ang kamatayon gilamoy sa pagdaug.

⁵⁵Saan naroon, Oh kamatayan, ang iyong pagtatagumpay? Saan naroon, Oh kamatayan, ang iyong tibo?

⁵⁵O kamatayon, hain na ang imong udyong? O kamatayon hain na ang imong pagdaug?

⁵⁶Ang tibo ng kamatayan ay ang kasalanan; at ang kapangyarihan ng kasalanan ay ang kautusan:

⁵⁶Ang udyong sa kamatayon mao ang sala; ug ang gahum sa sala mao ang Kasugoan.

⁵⁷Datapuwa't salamat sa Dios, na nagbibigay sa atin ng pagtatagumpay sa pamamagitan ng ating Panginoong Jesucristo.

⁵⁷Apan salamat sa Dios nga nagahatag kanato sa pagdaug pinaagi sa atong Ginoong Jesucristo.

⁵⁸Kaya nga, mga kapatid kong minamahal, kayo'y magsitatag, huwag makilos, na laging sumasagana sa gawa ng Panginoon, yamang nalalaman ninyo na hindi walang kabuluhan ang inyong gawa sa Panginoon.

⁵⁸Busa, mga igsoon ko nga hinigugma, magmalig-on kamo, dili matarug, magmadagayaon sa kanunay sa buhat sa Ginoo, sanglit hingbaloan ninyo nga ang inyong paghago dili makawang diha sa Ginoo.