¹Si Santiago, na alipin ng Dios at ng Panginoon Jesucristo, ay bumabati sa labingdalawang angkan na nasa Pangangalat.

¹Si Jacobo, ulipon sa Dios ug sa Ginoong Jesucristo, alang sa napulo ug duha ka banay nga nangakatag, pangumosta:

²Mga kapatid ko, ariin ninyong buong kagalakan, kung kayo'y mangahulog sa sarisaring tukso;

²Mga igsoon ko, isipon ninyo ingon nga bug-os nga kalipay, sa mahulog kamo sa mga nagakalainlain nga pagtintal;

³Yamang nalalaman na ang pagsubok sa inyong pananampalataya ay gumagawa ng pagtitiis.

³Kay hingbaloan, nga ang pagsulay sa inyong pagtoo, nagabunga ug pagpailub.

⁴At inyong pabayaan na ang pagtitiis ay magkaroon ng sakdal na gawa, upang kayo'y maging sakdal at ganap, na walang anoman kakulangan.

⁴Ug pasagdi ang pagpailub nga magahingpit sa iyang buhat, aron mamahingpit kamo ug managsangkap sa walay makulang kaninyo.

⁵Nguni't kung nagkukulang ng karunungan ang sinoman sa inyo, ay humingi sa Dios, na nagbibigay ng sagana sa lahat at hindi nanunumbat; at ito'y ibibigay sa kaniya.

⁵Apan kong adunay uban kaninyo nga nakulangan sa kaalam, papangayoa siya sa Dios, nga magahatag sa tanan sa kadagaya ug sa walay pagpamuyboy, ug kana igahatag kaniya.

⁶Nguni't humingi siyang may pananampalataya, na walang anomang pagaalinlangan: sapagka't yaong nagaalinlangan ay katulad ng isang alon ng dagat na itinutulak ng hangin at ipinapadpad sa magkabikabila.

⁶Apan papangayoa siya nga may pagtoo, sa walay pagduhaduha; kay ang nagaduhaduha sama siya sa balud sa dagat, nga ginatulod sa hangin ug ginabolabola.

⁷Sapagka't huwag isipin ng taong yaon na siya'y tatanggap ng anoman bagay sa Panginoon;

⁷Busa dili magdahum ang mao nga tawo, nga makadawat siya ug bisan unsang butang gikan sa Ginoo.

⁸Ang taong may dalawang akala, ay walang tiyaga sa lahat ng kaniyang mga paglakad.

⁸Ang tawo nga may duha ka hunahuna, maduhaduhaon sa tanan niya nga mga paagi.

⁹Datapuwa't ang kapatid na mababang kapalaran ay magmapuri sa kaniyang mataas na kalagayan:

⁹Apan ang igsoon nga anaa sa ubos nga kahimtang pahimayaa siya sa iyang labawng kahimtang:

¹⁰At ang mayaman, dahil sa siya'y pinababa: sapagka't siya'y lilipas na gaya ng bulaklak ng damo.

¹⁰Ug ang dato, diha sa gipaubos siya; kay ingon sa bulak sa balili siya mahanaw;

¹¹Sapagka't sumisikat ang araw na may hanging nakakasunog, at naluluoy ang damo; at nangalalagas ang bulaklak nito, at nawawala ang karikitan ng kaniyang anyo: gayon din naman ang taong mayaman na malalanta sa lahat ng kaniyang mga paglakad.

¹¹Kay ang adlaw nagasubang nga may makasunog nga kainit, ug nagapalaya sa balili; ug mangatagak ang bulak niini, ug ang kaanindot sa iyang dagway magakawala; maingon usab nga magakahupas ang tawong dato sa tanan niya nga mga paglakat.

¹²Mapalad ang taong nagtitiis ng tukso; sapagka't pagkasubok sa kaniya, siya'y tatanggap ng putong ng buhay, na ipinangako ng Panginoon sa mga nagsisiibig sa kaniya.

¹²Bulahan ang tawo nga nagaantus sa mapailubon gayud sa mga pagtintal; kay sa human siya masulayi, pagadawaton niya ang purongpurong sa kinabuhi, nga gisaad sa Ginoo kanila nga mga nahagugma kaniya.

¹³Huwag sabihin ng sinoman pagka siya'y tinutukso, Ako'y tinutukso ng Dios; sapagka't ang Dios ay hindi matutukso sa masamang bagay, at hindi rin naman siya nanunukso sa kanino man:

¹³Ayaw pagpasultiha ang bisan kinsa sa ginatintal siya: Ginatintal ako sa Dios; kay ang Dios dili arang matintal sa kadautan, kay siya gayud wala magtintal kang bisan kinsa.

¹⁴Kundi ang bawa't tao ay natutukso, pagka nahihila ng sariling masamang pita at nahihikayat.

¹⁴Apan ang tagsatagsa ka tawo ginatintal sa diha nga ginaguyod ug ginauloulohan siya sa iyang kaugalingon nga kailibgon:

¹⁵Kung magkagayo'y ang kahalayan, kung maipaglihi ay nanganganak ng kasalanan: at ang kasalanan, pagka malaki na ay namumunga ng kamatayan.

¹⁵Unya ang kailibgon, sa human makapanamkon, manganak sa sala; ug ang sala, sa mamagulang na, magaanak sa kamatayon.

¹⁶Huwag kayong padaya, mga minamahal kong kapatid.

¹⁶Mga hinigugmako nga mga igsoon, dili kamo magpalimbong;

¹⁷Ang bawa't mabuting kaloob at ang bawa't sakdal na kaloob ay pawang buhat sa itaas, na bumababa mula sa Ama ng mga ilaw, na walang pagbabago, ni kahit anino man ng pagiiba.

¹⁷Ang tanan nga maayong hiyas, ug ang tanan nga hingpit nga hiyas nagagikan sa itaas, nga ginabubo sa Amahan sa mga kahayag, nga kaniya wala ang pagkausab, bisan ang landong sa pagkabalhin.

¹⁸Sa kaniyang sariling kalooban ay kaniya tayong ipinanganak sa pamamagitan ng salita ng katotohanan, upang tayo'y maging isang uri ng mga pangunahing bunga ng kaniyang mga nilalang.

¹⁸Tungod sa iyang kaugalingong kabubut-on gipanganak kita niya pinaagi sa kamatuoran, aron mamahimo kita nga usa ka dagway sa mga inunahan sa iyang mga binuhat.

¹⁹Nalalaman ninyo ito, minamahal kong mga kapatid. Nguni't magmaliksi ang bawa't tao sa pakikinig, magmakupad sa pananalita, magmakupad sa pagkagalit;

¹⁹Sabton ninyo kini, mga hinigugma kong mga igsoon, kinahanglan nga ang tagsatagsa magmaabtik sa pagpatalinghug, magmahinay sa pagsulti, magmahinay sa pagkaaligutgut:

²⁰Sapagka't ang galit ng tao ay hindi gumagawa ng katuwiran ng Dios.

²⁰Kay ang kaligutgut sa tawo dili makabuhat sa pagkamatarung sa Dios.

²¹Kaya't ihiwalay ninyo ang lahat na karumihan at ang pagapaw ng kasamaan, at tanggapin ninyo na may kaamuan ang salitang itinanim, na makapagliligtas ng inyong mga kaluluwa.

²¹Tungod niana, sa nasalikway ang tanang kahugawan ug ang naga-awas nga kadautan, dawata ninyo sa kaaghup ang pulong nga natanum kaninyo, nga mao ang makaluwas sa inyong mga kalag.

²²Datapuwa't maging tagatupad kayo ng salita, at huwag tagapakinig lamang, na inyong dinadaya ang inyong sarili.

²²Apan himoa nga magtutuman kamo sa pulong, ug dili lamang magpapanimati, nga nagalimbong kamo sa inyong kaugalingon.

²³Sapagka't kung ang sinoman ay tagapakinig ng salita at hindi tagatupad, ay katulad siya ng isang tao na tinitingnan ang kaniyang talagang mukha sa salamin:

²³Kay kong may bisan kinsa nga magpapanimati sa pulong, ug dili magtutuman, siya sama sa usa ka tawo nga nagatan-aw diha sa usa ka salamin sa iyang nawong nga kinaiya:

²⁴Sapagka't minamasdan niya ang kaniyang sarili, at siya'y umaalis at pagdaka'y kaniyang nalilimutan kung ano siya.

²⁴Kay nagatan-aw siya sa iyang kaugalingon, ug molakaw, ug unya mahikalimot kong unsa nga dagwaya siya.

²⁵Nguni't ang nagsisiyasat ng sakdal na kautusan, ang kautusan ng kalayaan, at nananatiling gayon, na hindi tagapakinig na lumilimot, kundi tagatupad na gumagawa, ay pagpapalain ang taong ito sa kaniyang ginagawa.

²⁵Apan siya nga nagatan-aw sa hingpit nga Kasugoan, ang Kasugoan sa kagawasan, ug sa ingon nagapadayon, nga dili magpapanimati lamang nga malimtanon kondili magtutuman sa bulohaton, kini siya mabulahan sa iyang mga buhat.

²⁶Kung ang sinoman ay nagiisip na siya'y relihioso samantalang hindi pinipigil ang kaniyang dila, kundi dinadaya ang kaniyang puso, ang relihion ng taong ito ay walang kabuluhan.

²⁶Kong kinsa ang nagahunahuna nga religioso siya, samtang wala niya pagapunggi ang iyang dila kondili gilimbongan niya ang iyang kasingkasing, ang religion niya kawang lamang.

²⁷Ang dalisay na relihion at walang dungis sa harapan ng ating Dios at Ama ay ito, dalawin ang mga ulila at mga babaing bao sa kanilang kapighatian, at pagingatang walang dungis ang kaniyang sarili sa sanglibutan.

²⁷Ang religion nga putli ug walay buling sa atubangan sa atong Dios ug Amahan, mao kini: Ang pagdu-aw sa mga ilo ug sa mga balo sa ilang mga kagul-anan, ug ang paglikay sa buling niining kalibutana.