¹Ako ang tao na nakakita ng pagdadalamhati sa pamalo ng iyong poot.

¹I am the man that hath seen affliction by the rod of his wrath.

²Ako'y kaniyang pinatnubayan at pinalakad sa kadiliman, at hindi sa liwanag.

²Me hath he led, and brought into darkness, and not into light.

³Tunay na laban sa akin ay kaniyang iginagalaw ang kaniyang kamay na muli't muli buong araw.

³Surely against me hath he turned again and again his hand all the day.

⁴Ang aking laman at aking balat ay pinatanda niya; kaniyang binali ang aking mga buto.

⁴My flesh and my skin hath he wasted away, he hath broken my bones.

⁵Ako'y kinalaban niya, at kinulong ako ng hirap at pagdaramdam.

⁵He hath built against me, and encompassed [me] with gall and toil.

⁶Kaniyang pinatahan ako sa mga madilim na dako, gaya ng nangamatay nang malaon.

⁶He hath made me to dwell in dark places as those that have been long dead.

⁷Kaniyang binakuran ako na anopa't ako'y hindi makalabas; kaniyang pinabigat ang aking tanikala.

⁷He hath hedged me about that I cannot get out: he hath made my chain heavy.

⁸Oo, pagka ako'y dumadaing, at humihinging tulong, kaniyang pinagsasarhan ang aking daing.

⁸Even when I cry and shout, he shutteth out my prayer.

⁹Kaniyang binakuran ang aking mga daan ng tinabas na bato, kaniyang iniliko ang aking mga landas.

⁹He hath inclosed my ways with hewn stone, he hath made my paths crooked.

¹⁰Siya'y parang oso na nagaabang sa akin, parang leon sa mga kubling dako.

¹⁰He is unto me [as] a bear lying in wait, a lion in secret places.

¹¹Kaniyang iniligaw ang aking mga lakad, at ako'y pinagwaraywaray niya; kaniyang ipinahamak ako;

¹¹He hath turned aside my ways, and pulled me in pieces; he hath made me desolate.

¹²Kaniyang iniakma ang kaniyang busog, at ginawa akong pinaka tanda sa pana.

¹²He hath bent his bow, and set me as a mark for the arrow.

¹³Ang mga pana ng kaniyang lalagyan ng pana ay kaniyang isinasaksak sa aking mga bato ng katawan.

¹³He hath caused the arrows of his quiver to enter into my reins.

¹⁴Ako'y naging kakutyaan sa aking buong bayan, at kanilang awit buong araw.

¹⁴I am become a derision to all my people; their song all the day.

¹⁵Kaniyang pinuspos ako ng kapanglawan, kaniyang sinuya ako ng ajenjo.

¹⁵He hath sated me with bitterness, he hath made me drunk with wormwood.

¹⁶Kaniya namang biningot ang aking mga ngipin ng mga maliliit na grava; kaniyang tinabunan ako ng mga abo.

¹⁶He hath also broken my teeth with gravel stones, he hath covered me with ashes.

¹⁷At iyong inilayo ang aking kaluluwa sa kapayapaan; ako'y nakalimot ng kaginhawahan.

¹⁷And thou hast removed my soul far off from peace: I have forgotten prosperity.

¹⁸At aking sinabi, Ang lakas ko'y nawala, at ang aking pagasa sa Panginoon.

¹⁸And I said, My strength is perished, and my hope in Jehovah.

¹⁹Alalahanin mo ang aking pagdadalamhati at ang aking karalitaan, ang ajenjo at ng apdo.

¹⁹Remember thou mine affliction and my wandering, the wormwood and the gall.

²⁰Ang kaluluwa ko'y naaalaala pa nila, at napangumbaba sa loob ko.

²⁰My soul hath [them] constantly in remembrance, and is humbled in me.

²¹Ito ang ginugunita ko sa aking pagiisip; kaya't may pagasa ako.

²¹-- This I recall to heart, therefore have I hope.

²²Sa mga kaawaan nga ng Panginoon ay hindi tayo nalipol, sapagka't ang kaniyang mga habag ay hindi nauubos.

²²It is of Jehovah's loving-kindness we are not consumed, because his compassions fail not;

²³Ang mga yao'y bago tuwing umaga, dakila ang inyong pagtatapat.

²³they are new every morning: great is thy faithfulness.

²⁴Ang Panginoon ay aking bahagi, sabi ng aking kaluluwa; kaya't ako'y aasa sa kaniya.

²⁴Jehovah is my portion, saith my soul; therefore will I hope in him.

²⁵Ang Panginoon ay mabuti sa kanila na nangaghihintay sa kaniya, sa kaluluwa na humahanap sa kaniya.

²⁵Jehovah is good unto them that wait for him, to the soul [that] seeketh him.

²⁶Mabuti nga na ang tao ay umasa at maghintay na tahimik sa pagliligtas ng Panginoon.

²⁶It is good that one should both wait, and that in silence, for the salvation of Jehovah.

²⁷Mabuti nga sa tao na magpasan ng pamatok sa kaniyang kabataan.

²⁷It is good for a man that he bear the yoke in his youth:

²⁸Maupo siyang magisa at tumahimik, sapagka't kaniyang iniatang sa kaniya.

²⁸He sitteth solitary and keepeth silence, because he hath laid it upon him;

²⁹Sumubsob siya sa alabok, kung gayo'y magkakaroon siya ng pagasa.

²⁹he putteth his mouth in the dust, if so be there may be hope;

³⁰Ibigay niya ang kaniyang pisngi sa sumasakit sa kaniya; mapuspos siya ng kadustaan.

³⁰he giveth his cheek to him that smiteth him; he is filled full with reproach.

³¹Sapagka't ang Panginoon ay hindi magtatakuwil magpakailan man.

³¹For the Lord will not cast off for ever;

³²Sapagka't bagaman siya'y nagpapapanglaw, gayon ma'y magpapakita siya ng habag ayon sa kasaganaan ng kaniyang mga kaawaan.

³²but if he have caused grief, he will have compassion according to the multitude of his loving-kindnesses:

³³Sapagka't siya'y hindi kusang dumadalamhati, o nagpapapanglaw man sa mga anak ng mga tao.

³³for he doth not willingly afflict or grieve the children of men.

³⁴Na yapakan sa ilalim ng paa ang lahat ng bihag sa lupa.

³⁴To crush under foot all the prisoners of the earth,

³⁵Na iliko ang matuwid ng tao sa harap ng mukha ng Kataastaasan,

³⁵to turn aside the right of a man before the face of the Most High,

³⁶Na iligaw ang tao sa kaniyang usap, hindi kinalulugdan ng Panginoon.

³⁶to wrong a man in his cause, -- will not the Lord see it?

³⁷Sino siya na nagsasabi, at nangyayari, kung hindi iniuutos ng Panginoon?

³⁷Who is he that saith, and there cometh to pass, what the Lord hath not commanded?

³⁸Hindi baga sa bibig ng Kataastaasan nanggagaling ang masama't mabuti?

³⁸Out of the mouth of the Most High doth not there proceed evil and good?

³⁹Bakit dumadaing ang taong may buhay, ang tao dahil sa parusa sa kaniyang mga kasalanan?

³⁹Wherefore doth a living man complain, a man for the punishment of his sins?

⁴⁰Ating usisain at suriin ang ating mga lakad, at manumbalik sa Panginoon.

⁴⁰Let us search and try our ways, and turn again to Jehovah.

⁴¹Igawad natin ang ating puso sangpu ng ating mga kamay sa Dios sa langit.

⁴¹Let us lift up our heart with [our] hands unto ùGod in the heavens.

⁴²Kami ay sumalangsang at nanghimagsik; ikaw ay hindi nagpatawad.

⁴²We have transgressed and have rebelled: thou hast not pardoned.

⁴³Tinakpan mo ang iyong sarili ng galit at hinabol mo kami; ikaw ay pumatay, ikaw ay hindi naawa.

⁴³Thou hast covered thyself with anger, and pursued us; thou hast slain, thou hast not spared.

⁴⁴Tinakpan mo ang iyong sarili ng alapaap, na anopa't hindi makadaan ang anomang panalangin.

⁴⁴Thou hast covered thyself with a cloud, that prayer should not pass through.

⁴⁵Iyong ginawa kaming parang tapon at dumi sa gitna ng mga bayan.

⁴⁵Thou hast made us the offscouring and refuse in the midst of the peoples.

⁴⁶Ibinukang maluwang ng lahat naming kaaway ang kanilang bibig laban sa amin.

⁴⁶All our enemies have opened their mouth against us.

⁴⁷Takot at ang hukay ay dumating sa amin, ang pagkasira at pagkagiba.

⁴⁷Fear and the pit are come upon us, devastation and ruin.

⁴⁸Ang mata ko'y dumadaloy ng mga ilog ng tubig, dahil sa pagkapahamak ng anak na babae ng aking bayan.

⁴⁸Mine eye runneth down with streams of water for the ruin of the daughter of my people.

⁴⁹Ang mata ko'y dinadaluyan at hindi naglilikat, na walang pagitan.

⁴⁹Mine eye poureth down, and ceaseth not, without any intermission,

⁵⁰Hanggang sa ang Panginoon ay tumungo, at tumingin mula sa langit.

⁵⁰till Jehovah look down and behold from the heavens.

⁵¹Kinikilos ng aking mata ang aking kaluluwa, dahil sa lahat na anak na babae ng aking bayan.

⁵¹Mine eye affecteth my soul, because of all the daughters of my city.

⁵²Lubha nila akong hinahabol na parang ibon, na mga kaaway kong walang kadahilanan.

⁵²They that are mine enemies without cause have chased me sore like a bird.

⁵³Kanilang pinaikli ang aking buhay sa bilangguan at hinagis ako ng bato.

⁵³They have cut off my life in a pit, and cast a stone upon me.

⁵⁴Tubig ay nagsisihuho sa aking ulo; aking sinabi, Ako'y nahiwalay.

⁵⁴Waters streamed over my head; I said, I am cut off.

⁵⁵Ako'y tumawag sa iyong pangalan, Oh Panginoon, mula sa kababababaang hukay.

⁵⁵I called upon thy name, Jehovah, out of the lowest pit.

⁵⁶Iyong dininig ang aking tinig; huwag mong ikubli ang iyong pakinig sa aking hingal, sa aking daing.

⁵⁶Thou hast heard my voice: hide not thine ear at my sighing, at my cry.

⁵⁷Ikaw ay lumapit sa araw na ako'y tumawag sa iyo; iyong sinabi, Huwag kang matakot.

⁵⁷Thou drewest near in the day that I called upon thee; thou saidst, Fear not.

⁵⁸Oh Panginoon, iyong ipinagsanggalang ang mga usap ng aking kaluluwa; iyong tinubos ang aking buhay.

⁵⁸Lord, thou hast pleaded the cause of my soul, thou hast redeemed my life.

⁵⁹Oh Panginoon, iyong nakita ang aking pagkakamali; hatulan mo ang aking usap.

⁵⁹Jehovah, thou hast seen my wrong: judge thou my cause.

⁶⁰Iyong nakita ang lahat nilang panghihiganti, at ang lahat nilang pasiya laban sa akin.

⁶⁰Thou hast seen all their vengeance, all their imaginations against me.

⁶¹Iyong narinig ang kanilang pagduwahagi, Oh Panginoon, at lahat nilang pasiya laban sa akin,

⁶¹Thou hast heard their reproach, O Jehovah, all their imaginations against me;

⁶²Ang mga labi ng nagsisibangon laban sa akin, at ang kanilang pasiya laban sa akin buong araw.

⁶²the lips of those that rise up against me and their meditation against me all the day.

⁶³Masdan mo ang kanilang pagupo, at ang kanilang pagtayo; ako ang kanilang awit.

⁶³Behold thou their sitting down and their rising up: I am their song.

⁶⁴Ikaw ay magbibigay sa kanila ng kagantihan, Oh Panginoon, ayon sa gawa ng kanilang mga kamay.

⁶⁴Render unto them a recompence, O Jehovah, according to the work of their hands;

⁶⁵Iyong papagmamatigasin ang kanilang puso, ang iyong sumpa sa kanila.

⁶⁵give them obduracy of heart, thy curse unto them;

⁶⁶Iyong hahabulin sila sa galit, at iyong lilipulin sila mula sa silong ng langit ng Panginoon.

⁶⁶pursue them in anger, and destroy them from under the heavens of Jehovah.