¹Oh Panginoon, na Dios ng aking kaligtasan, ako'y dumaing araw at gabi sa harap mo:

¹{A Song, a Psalm for the sons of Korah. To the chief Musician. Upon Mahalath Leannoth. An instruction. Of Heman the Ezrahite.} Jehovah, God of my salvation, I have cried by day [and] in the night before thee.

²Masok ang aking dalangin sa iyong harapan: ikiling mo ang iyong pakinig sa aking daing:

²Let my prayer come before thee; incline thine ear unto my cry.

³Sapagka't ang aking kaluluwa ay lipos ng mga kabagabagan, at ang aking buhay ay nalalapit sa Sheol,

³For my soul is full of troubles, and my life draweth nigh to Sheol.

⁴Ako'y nabilang sa kanila na nagsisibaba sa hukay; ako'y parang taong walang lakas:

⁴I am reckoned with them that go down into the pit; I am as a man that hath no strength:

⁵Nakahagis sa gitna ng mga patay, gaya ng napatay na nakahiga sa libingan, na hindi mo na inaalaala; at sila'y mangahiwalay sa iyong kamay.

⁵Prostrate among the dead, like the slain that lie in the grave; whom thou rememberest no more, and who are cut off from thy hand.

⁶Iyong inilapag ako sa pinakamalalim na hukay, sa mga madilim na dako, sa mga kalaliman.

⁶Thou hast laid me in the lowest pit, in dark places, in the deeps.

⁷Lubhang idinidiin ako ng iyong poot, at iyong pinighati ako ng lahat mong mga alon. (Selah)

⁷Thy fury lieth hard upon me, and thou hast afflicted [me] with all thy waves. Selah.

⁸Iyong inilayo sa akin ang kakilala ko; iyong ginawa akong kasuklamsuklam sa kanila: ako'y nakulong at hindi ako makalabas,

⁸Thou hast put my familiar friends far from me; thou hast made me an abomination unto them: I am shut up, and I cannot come forth.

⁹Ang mata ko'y nangangalumata dahil sa kadalamhatian: ako'y tumawag araw-araw sa iyo, Oh Panginoon, aking iginawad ang mga kamay ko sa iyo.

⁹Mine eye consumeth by reason of affliction. Upon thee, Jehovah, have I called every day; I have stretched out my hands unto thee.

¹⁰Magpapakita ka ba ng mga kababalaghan sa mga patay? Sila bang mga patay ay magsisibangon, at magsisipuri sa iyo? (Selah)

¹⁰Wilt thou do wonders to the dead? shall the shades arise and praise thee? Selah.

¹¹Ang iyo bang kagandahang-loob ay ipahahayag sa libingan? O ang iyong pagtatapat sa kagibaan?

¹¹Shall thy loving-kindness be declared in the grave? thy faithfulness in Destruction?

¹²Malalaman ba ang mga kababalaghan mo sa dilim? At ang katuwiran mo sa lupain ng pagkalimot?

¹²Shall thy wonders be known in the dark? and thy righteousness in the land of forgetfulness?

¹³Nguni't sa iyo, Oh Panginoon, dumaing ako, at sa kinaumagahan ay darating ang dalangin ko sa harap mo.

¹³But as for me, Jehovah, I cry unto thee, and in the morning my prayer cometh before thee.

¹⁴Panginoon, bakit mo itinatakuwil ang kaluluwa ko? Bakit mo ikinukubli ang iyong mukha sa akin?

¹⁴Why, O Jehovah, castest thou off my soul? [why] hidest thou thy face from me?

¹⁵Ako'y nadadalamhati, at handang mamatay mula sa aking kabataan: habang aking tinitiis ang iyong mga kakilakilabot na bagay ay nakakalingat ako.

¹⁵I am afflicted and expiring from my youth up; I suffer thy terrors, [and] I am distracted.

¹⁶Ang iyong mabangis na poot ay dumaan sa akin; inihiwalay ako ng iyong mga kakilakilabot na bagay.

¹⁶Thy fierce anger hath gone over me; thy terrors have brought me to nought:

¹⁷Kanilang kinulong ako na parang tubig buong araw; kinubkob ako nilang magkakasama.

¹⁷They have surrounded me all the day like water; they have compassed me about together.

¹⁸Mangliligaw at kaibigan ay inilayo mo sa akin, at ang aking kakilala ay sa dilim.

¹⁸Lover and associate hast thou put far from me: my familiar friends are darkness.