¹Pagkatapos nito'y ibinuka ni Job ang kaniyang bibig at sinumpa ang kaniyang kaarawan.

¹Daarna opende Job zijn mond, en vervloekte zijn dag.

²At si Job ay sumagot, at nagsabi,

²Want Job antwoordde en zeide:

³Maparam nawa ang kaarawan ng kapanganakan sa akin, at ang gabi na nagsabi, may lalaking ipinaglihi.

³De dag verga, waarin ik geboren ben, en de nacht, waarin men zeide: Een knechtje is ontvangen;

⁴Magdilim nawa ang kaarawang yaon; huwag nawang pansinin ng Dios mula sa itaas, ni silangan man ng liwanag.

⁴Diezelve dag zij duisternis; dat God naar hem niet vrage van boven; en dat geen glans over hem schijne;

⁵Ang dilim at ang salimuot na kadiliman ang siyang mangagari niyaon; pag-ulapan nawa yaon; Pangilabutin nawa yaon ng lahat na nagpapadilim sa araw.

⁵Dat de duisternis en des doods schaduw hem verontreinigen; dat wolken over hem wonen; dat hem verschrikken de zwarte dampen des dags!

⁶Suma gabing yaon nawa ang pagsasalimuot ng kadiliman: huwag nawang kagalakan sa mga araw ng sangtaon; huwag nawang mapasok sa bilang ng mga buwan.

⁶Diezelve nacht, donkerheid neme hem in; dat hij zich niet verheuge onder de dagen des jaars; dat hij in het getal der maanden niet kome!

⁷Narito, mapagisa ang gabing yaon; huwag nawang datnan yaon ng masayang tinig.

⁷Ziet, diezelve nacht zij eenzaam; dat geen vrolijk gezang daarin kome;

⁸Sumpain nawa yaong nanganunumpa sa araw, ng nangamimihasang gumalaw sa buwaya.

⁸Dat hem vervloeken de vervloekers des dags, die bereid zijn hun rouw te verwekken;

⁹Mangagdilim nawa ang mga bituin ng pagtatakip-silim niyaon: maghintay nawa ng liwanag, nguni't huwag magkaroon: ni huwag mamalas ang mga bukang liwayway ng umaga:

⁹Dat de sterren van zijn schemertijd verduisterd worden; hij wachte naar het licht, en het worde niet; en hij zie niet de oogleden des dageraads!

¹⁰Sapagka't hindi tinakpan ang mga pinto ng bahay-bata ng aking ina, o ikinubli man ang kabagabagan sa aking mga mata.

¹⁰Omdat hij niet toegesloten heeft de deuren mijns buiks, noch verborgen de moeite van mijn ogen.

¹¹Bakit hindi pa ako namatay mula sa bahay-bata? Bakit di pa napatid ang aking hininga nang ipanganak ako ng aking ina?

¹¹Waarom ben ik niet gestorven van de baarmoeder af, en heb den geest gegeven, als ik uit den buik voortkwam?

¹²Bakit tinanggap ako ng mga tuhod? O bakit ng mga suso, na aking sususuhin?

¹²Waarom zijn mij de knieen voorgekomen, en waartoe de borsten, opdat ik zuigen zou?

¹³Sapagka't ngayon ay nahihiga sana ako at natatahimik; ako sana'y nakakatulog; na napapahinga ako:

¹³Want nu zou ik nederliggen, en stil zijn; ik zou slapen, dan zou voor mij rust wezen;

¹⁴Na kasama ng mga hari at ng mga kasangguni sa lupa, na nagsisigawa ng mga dakong ilang sa ganang kanila;

¹⁴Met de koningen en raadsheren der aarde, die voor zich woeste plaatsen bebouwden;

¹⁵O ng mga pangulo na nangagkaroon ng ginto, na pumuno sa kanilang bahay ng pilak:

¹⁵Of met de vorsten, die goud hadden, die hun huizen met zilver vervulden.

¹⁶O gaya sana ng nalagas na nakatago, na hindi nabuhay; gaya sana ng sanggol na kailan man ay hindi nakakita ng liwanag.

¹⁶Of als een verborgene misdracht, zou ik niet zijn; als de kinderkens, die het licht niet gezien hebben.

¹⁷Doo'y naglilikat ang masama sa pagbagabag; at doo'y nagpapahinga ang pagod.

¹⁷Daar houden de bozen op van beroering, en daar rusten de vermoeiden van kracht;

¹⁸Doo'y ang mga bihag ay nangagpapahingang magkakasama; hindi nila naririnig ang tinig ng nagpapaatag.

¹⁸Daar zijn de gebondenen te zamen in rust; zij horen de stem des drijvers niet.

¹⁹Ang mababa at ang mataas ay nangaroon; at ang alipin ay laya sa kaniyang panginoon.

¹⁹De kleine en de grote is daar; en de knecht vrij van zijn heer.

²⁰Bakit binibigyan ng liwanag ang nasa karalitaan, at ng buhay ang kaluluwang nasa kahirapan;

²⁰Waarom geeft Hij den ellendigen het licht, en het leven den bitterlijk bedroefden van gemoed?

²¹Na naghihintay ng kamatayan, nguni't hindi dumarating; at hinahangad ng higit kaysa mga kayamanang nakatago;

²¹Die verlangen naar den dood, maar hij is er niet; en graven daarnaar meer dan naar verborgene schatten;

²²Na nagagalak ng di kawasa, at nangasasayahan, pagka nasumpungan ang libingan?

²²Die blijde zijn tot opspringens toe, en zich verheugen, als zij het graf vinden;

²³Bakit binibigyan ng liwanag ang tao na kinalilingiran ng lakad, at ang kinulong ng Dios?

²³Aan den man, wiens weg verborgen is, en dien God overdekt heeft?

²⁴Sapagka't nagbubuntong hininga ako bago ako kumain, at ang aking mga angal ay bumubugsong parang tubig.

²⁴Want voor mijn brood komt mijn zuchting; en mijn brullingen worden uitgestort als water.

²⁵Sapagka't ang bagay na aking kinatatakutan ay dumarating sa akin, at ang aking pinangingilabutan ay dumarating sa akin.

²⁵Want ik vreesde een vreze, en zij is mij aangekomen; en wat ik schroomde, is mij overkomen.

²⁶Hindi ako tiwasay, ni ako man ay tahimik, ni ako man ay napapahinga; kundi kabagabagan ang dumarating.

²⁶Ik was niet gerust; en was niet stil, en rustte niet; en de beroering is gekomen.